29-03-2022, 10:15 AM
Op mijn afgelopen wijnreis bij dit domein geweest, lees hier
Geen heel groot domein met 9 hectare druiven, geleid door man en vrouw Monnot op een prachtig plekje in Dezize-les-Maranges. Tijdens mijn bezoek enkele flessen meegenomen van elke beschikbare cuvee. Inmiddels 2 maal wijnen van hun in het glas gehad om te kijken of het wat is.
Op een mooie zonnige namiddag vorige week heb ik de enige 2 witte wijnen die ik mee had even open gemaakt. Dit betreft een Hautes-Cotes de Beaune Blanc 2020 en een Maragnes 1er cru 'Fussiere' 2020.
De HCDB deed jong aan, logisch ook, en was goed droog. Bleekgeel van kleur. Mooie concentratie van vers geel fruit en een citrus toets met een vleugje hout. De neus was nog wat ingetogen maar later wel een beetje hetzelfde beeld als de smaak. Zuren waren er ook. Alleen de afdronk was wat kort en zat een behoorlijk bittertje in. Op dit moment iets té voor mijn smaak. Deze wijn moet zich nog wat vormen denk ik, heb een doosje mee dus kan het mooi volgen. Tot nu toe niet slecht, maar ruimte voor verbetering. Volgende zal even duren.
De cru gaf op alle fronten een stuk meer. De kleur was wat meer goudachtig, heel mooi. In de neus meteen een mooi boeket met geel/oranje fruit maar dan wel fris. Je merkt wel dat je hier iets zuidelijker zit. Ook wat mineralen, beetje steenachtig. Wat floraals. Hier laat de wijngaard zich gelden denk ik, ligt op de top van de berg. Erg stenig volgens de eigenaar. Een geroosterd toetsje, wat het jaartje op hout verraadt (20 % nieuwe vaten).
In mond is dit ook een bommetje. Veel smaak maar alles lijkt perfect in balans te zijn. Fijne zuren, heerlijk fris geel/oranje fruit (perzik? Abrikoos? ik herken het niet meteen). Toch een type fruit wat ik in bijvoorbeeld Santenay weer niet tegenkom. Een eigen identiteit, grappig. Een lange droge finish maakt dit toch wel een erg goede wijn.
Enige dagen later 2 rode wijnen van dit domein opengemaakt, toch benieuwd hè. Ik dacht ik begin met de enige village die ik mee heb gekregen en daarnaast zetten we de oudste Cru.
Maranges 'Le Saugeot' 2020. Voor de duidelijkheid, hier hebben we nog altijd te maken met wijnen van 100 % Pinot Noir.
Village dus maar wel van 1 wijngaard, die nogal steil schijnt te zijn (tot 25 %, behoorlijk steil) en boven de 1er cru ligt op de top van de berg. Stokken 45 jaar oud.
Zoals meestal met 2020 zien we een vrij donkere wijn (voor Pinot Noir begrippen) in het glas komen maar als we de neus in het glas steken komt daar toch direct vrij fijn pinot fruit uit het glas, van het soort van een net gebottelde wijn, wat deze natuurlijk is. We zitten dus echt in het rode fruit, aardbeien, frambozen, kersen. Na walsen komt hier een mineraal kruidige hint doorheen, het soort je in betere Morgon tegen kan komen. Tenminste die associatie kreeg ik. Peperig en stenig. Echt al een heel fijne open neus voor zo een jonge wijn!
In de mond toont deze wijn zich ook al erg mooi, wat een smaakintensiteit. Uiteraard op de primaire smaken. Aardbeien en kersen komen zeker weer terug. Heerlijk sappig maar wel een mond vol. Tannines en zuren op de achtergrond voor de body en frisheid. Allebei niet storend maar zorgend voor een zeer goede balans. Mooie lengte en geen storende factoren in de afdronk maar lekker fruit. We zijn echt zeer te spreken over deze wijn. Geen nieuw hout gebruikt, heel puur. Heerlijk. Ik heb echt het gevoel alsof ik een combi van Bourgogne en Beaujolais in het glas heb.
Dan de Maranges 1e cru les clos roussots 2017.
Deze wijngaard ligt ten oosten van het dorp, tegen Santenay aan. Daar hebben ze immers ook een cru die zo heet.
We hebben hier 2017 en de kleur is al totaal anders dan de vorige wijn uit 2020. Zeer licht transparant rood. De geur is wat minder uitbundig dan de vorige. Ten eerste is het zoeken naar wat fruit. Je ruikt vooral wat kruiden, houtlagering en wat groenigheid.
In de mond beetje hetzelfde beeld. Ik mis wat fruit, de kruidigheid is er wel maar vooral wat zuren en onrijpe tannine die zorgen voor wat droogtrekking op het einde en een wat wrange smaak. Toch wel een deceptie na het vorige glas. Of deze wijn zit in een mindere fase, of hij is niet goed gelukt dit jaar, of het ligt aan de fles, kan ook nog. In ieder geval is dit geen topper.
Tot nu toe dus een mooie cru in wit en prachtige village in rood.
Geen heel groot domein met 9 hectare druiven, geleid door man en vrouw Monnot op een prachtig plekje in Dezize-les-Maranges. Tijdens mijn bezoek enkele flessen meegenomen van elke beschikbare cuvee. Inmiddels 2 maal wijnen van hun in het glas gehad om te kijken of het wat is.
Op een mooie zonnige namiddag vorige week heb ik de enige 2 witte wijnen die ik mee had even open gemaakt. Dit betreft een Hautes-Cotes de Beaune Blanc 2020 en een Maragnes 1er cru 'Fussiere' 2020.
De HCDB deed jong aan, logisch ook, en was goed droog. Bleekgeel van kleur. Mooie concentratie van vers geel fruit en een citrus toets met een vleugje hout. De neus was nog wat ingetogen maar later wel een beetje hetzelfde beeld als de smaak. Zuren waren er ook. Alleen de afdronk was wat kort en zat een behoorlijk bittertje in. Op dit moment iets té voor mijn smaak. Deze wijn moet zich nog wat vormen denk ik, heb een doosje mee dus kan het mooi volgen. Tot nu toe niet slecht, maar ruimte voor verbetering. Volgende zal even duren.
De cru gaf op alle fronten een stuk meer. De kleur was wat meer goudachtig, heel mooi. In de neus meteen een mooi boeket met geel/oranje fruit maar dan wel fris. Je merkt wel dat je hier iets zuidelijker zit. Ook wat mineralen, beetje steenachtig. Wat floraals. Hier laat de wijngaard zich gelden denk ik, ligt op de top van de berg. Erg stenig volgens de eigenaar. Een geroosterd toetsje, wat het jaartje op hout verraadt (20 % nieuwe vaten).
In mond is dit ook een bommetje. Veel smaak maar alles lijkt perfect in balans te zijn. Fijne zuren, heerlijk fris geel/oranje fruit (perzik? Abrikoos? ik herken het niet meteen). Toch een type fruit wat ik in bijvoorbeeld Santenay weer niet tegenkom. Een eigen identiteit, grappig. Een lange droge finish maakt dit toch wel een erg goede wijn.
Enige dagen later 2 rode wijnen van dit domein opengemaakt, toch benieuwd hè. Ik dacht ik begin met de enige village die ik mee heb gekregen en daarnaast zetten we de oudste Cru.
Maranges 'Le Saugeot' 2020. Voor de duidelijkheid, hier hebben we nog altijd te maken met wijnen van 100 % Pinot Noir.
Village dus maar wel van 1 wijngaard, die nogal steil schijnt te zijn (tot 25 %, behoorlijk steil) en boven de 1er cru ligt op de top van de berg. Stokken 45 jaar oud.
Zoals meestal met 2020 zien we een vrij donkere wijn (voor Pinot Noir begrippen) in het glas komen maar als we de neus in het glas steken komt daar toch direct vrij fijn pinot fruit uit het glas, van het soort van een net gebottelde wijn, wat deze natuurlijk is. We zitten dus echt in het rode fruit, aardbeien, frambozen, kersen. Na walsen komt hier een mineraal kruidige hint doorheen, het soort je in betere Morgon tegen kan komen. Tenminste die associatie kreeg ik. Peperig en stenig. Echt al een heel fijne open neus voor zo een jonge wijn!
In de mond toont deze wijn zich ook al erg mooi, wat een smaakintensiteit. Uiteraard op de primaire smaken. Aardbeien en kersen komen zeker weer terug. Heerlijk sappig maar wel een mond vol. Tannines en zuren op de achtergrond voor de body en frisheid. Allebei niet storend maar zorgend voor een zeer goede balans. Mooie lengte en geen storende factoren in de afdronk maar lekker fruit. We zijn echt zeer te spreken over deze wijn. Geen nieuw hout gebruikt, heel puur. Heerlijk. Ik heb echt het gevoel alsof ik een combi van Bourgogne en Beaujolais in het glas heb.
Dan de Maranges 1e cru les clos roussots 2017.
Deze wijngaard ligt ten oosten van het dorp, tegen Santenay aan. Daar hebben ze immers ook een cru die zo heet.
We hebben hier 2017 en de kleur is al totaal anders dan de vorige wijn uit 2020. Zeer licht transparant rood. De geur is wat minder uitbundig dan de vorige. Ten eerste is het zoeken naar wat fruit. Je ruikt vooral wat kruiden, houtlagering en wat groenigheid.
In de mond beetje hetzelfde beeld. Ik mis wat fruit, de kruidigheid is er wel maar vooral wat zuren en onrijpe tannine die zorgen voor wat droogtrekking op het einde en een wat wrange smaak. Toch wel een deceptie na het vorige glas. Of deze wijn zit in een mindere fase, of hij is niet goed gelukt dit jaar, of het ligt aan de fles, kan ook nog. In ieder geval is dit geen topper.
Tot nu toe dus een mooie cru in wit en prachtige village in rood.
