18-06-2022, 04:29 PM
Domaine de la Croix d'Or 2019
Decennia geleden kwamen we terug van vakantie en reden we via Vichy en Moulins richting Nevers. Een beetje links voor Moulins lag Saint-Pourçain en daar was wonder boven wonder een wijnwinkel van de plaatselijke coöperatieve. Een AOP was er toen nog niet en de rode wijn was niet echt overtuigend. De schuimwijn daarentegen, op basis van de lokale Tressallier, was niet slecht, kostte niet veel en werd in een zekere hoeveelheid tussen de vuile was geladen.
Staat daar nu bij Colruyt een rode Saint-Pourçain (AOP nu) in de aanbieding. Was ik wel even benieuwd om nog eens de te vaak betreden paden te verlaten en eens te controleren of er daar op een jaar of veertig enige evolutie te bekennen was.
Het oogstjaar is 2019, de druiven gamay en pinot noir. Met iets meer van de eerste.
Het uitzicht is wel donker maar nogal dun, beetje gros rouge. De neus is fris en aangenaam, je ruikt wel dat het om jonge gamay gaat die al een beetje vegetaal beginnen te ruiken, de pinot noir is wat neutraal. Al bij al ruikt dit niet onaangenaam. In de mond krijg je meteen wat alcoholwarmte, het rode fruit van de pinot noir is fris, de gamay geeft wat kruidigheid. Maar ook in de mond merk je dat de gamay na drie jaar wat boven zijn kracht speelt en dan krijg je een beetje een vuile-asbak-effect, die het spektakel niet echt bederft, maar toch niet meteen iets is waar de liefhebber naar zoekt.
Voor dit tekstje heb ik het restje van twee of drie dagen geleden aangesproken. Laten we zeggen dat de wijn zelf er nog staat, maar niet echt bewaard, noch geconsumeerd dient te worden bij dertig graden in de schaduw...
Van de lokale union vinicole, zoals bijna alles daar, 13% vol.
Voor als er wat kip op de barbecue komt of gewoon als het geen Côte du Rhône moet zijn. Rode prijs 7.95
Decennia geleden kwamen we terug van vakantie en reden we via Vichy en Moulins richting Nevers. Een beetje links voor Moulins lag Saint-Pourçain en daar was wonder boven wonder een wijnwinkel van de plaatselijke coöperatieve. Een AOP was er toen nog niet en de rode wijn was niet echt overtuigend. De schuimwijn daarentegen, op basis van de lokale Tressallier, was niet slecht, kostte niet veel en werd in een zekere hoeveelheid tussen de vuile was geladen.
Staat daar nu bij Colruyt een rode Saint-Pourçain (AOP nu) in de aanbieding. Was ik wel even benieuwd om nog eens de te vaak betreden paden te verlaten en eens te controleren of er daar op een jaar of veertig enige evolutie te bekennen was.
Het oogstjaar is 2019, de druiven gamay en pinot noir. Met iets meer van de eerste.
Het uitzicht is wel donker maar nogal dun, beetje gros rouge. De neus is fris en aangenaam, je ruikt wel dat het om jonge gamay gaat die al een beetje vegetaal beginnen te ruiken, de pinot noir is wat neutraal. Al bij al ruikt dit niet onaangenaam. In de mond krijg je meteen wat alcoholwarmte, het rode fruit van de pinot noir is fris, de gamay geeft wat kruidigheid. Maar ook in de mond merk je dat de gamay na drie jaar wat boven zijn kracht speelt en dan krijg je een beetje een vuile-asbak-effect, die het spektakel niet echt bederft, maar toch niet meteen iets is waar de liefhebber naar zoekt.
Voor dit tekstje heb ik het restje van twee of drie dagen geleden aangesproken. Laten we zeggen dat de wijn zelf er nog staat, maar niet echt bewaard, noch geconsumeerd dient te worden bij dertig graden in de schaduw...
Van de lokale union vinicole, zoals bijna alles daar, 13% vol.
Voor als er wat kip op de barbecue komt of gewoon als het geen Côte du Rhône moet zijn. Rode prijs 7.95