26-07-2022, 08:06 PM
De wijnen in de Alentejo hebben een redelijk typisch karakter. Terwijl de rode meestal redelijk 'costaud' zijn, geven we witte vaak wel een mooie fraicheur.
Na een hele week proeven, besloot ik de laatste dag van onze reis Howard's Folly een bezoekje te brengen. Ik dronk één van hun wijnen op restaurant (de instapper) en ik was direct verkocht.
Een degustatie kost 20 EUR pp inclusief rondleiding. Opzoekwerk leert dat dit redelijk gangbaar is in de streek. De betere domeinen voorzien aparte degustatiemomenten, rondleidingen tot zelfs lunches in de wijngaarden. Het oenotoerisme heeft hier duidelijk voet aan de grond.
Nog voor we een kelder, vat room induiken of glas in ons handen krijgen, worden we naar een ruimte met kunst gebracht. Alles is gemaakt door uitluikende jonge talenten uit één van Howard's opvangcentra. Howard Bilton is een Britse ondernemer die gans zijn leven in Hongkong heeft gewerkt en daar zijn fortuin heeft verdient. Hij probeert via dit wijndomein zijn 3 passies te combineren:
- liefdadigheid: op verschillende plaatsen in de wereld investeert Howard via zijn Foundation in de opvang van kansarme kinderen. Oa via kunst probeert hij hen een mogelijkheid te geven om zichzelf uit te drukken als deel van het verwerkingsproces van hun vaak moeilijke jeugd
- kunst: overal in het wijndomein zijn kunstwerken te zien. Hij geeft ook jaarlijks bekende maar ook opkomende talenten de kans om hun kunstwerken op 't etiket te laten prijken
- wijn: en zo komen we bij de essentie van de dag. Howard zoekt vooral naar finesserijke wijnen met de nodige fraicheur. Hij verbouwt zijn druiven niet in Estremoz waar het domein is gevestigd maar rond Portalegre in de bergen
De rondleiding in de cuverie en VAT room tonen dat de man ambitie heeft. Only the best is good enough. Hij experimenteert ook volop met wijn in ovalen betonnen cuves (ook al gezien bij Morey Coffinet) en andere nieuwigheden. David Baverstock werd aangetrokken als chief winemaker. De man heeft met een dubbele titel 'best winemaker of Portugal' en enkele passages in Time magazine wel wat reputatie opgebouwd.
Dan de wijnen:
1. Freshco? Deze rode wijn werd niet geserveerd tijdens de tasting maar ik dronk deze op resto en bestelde 'm later nog bij. Ongelooflijke fraicheur en verleiding. Puur rood fruit. Zeer zuiver. Beetje licht misschien maar gekoeld in de warmte van de streek is dit gewoon top. Had een Bojo village van een topper kunnen zijn. 10EUR
2. Sonhador 2020 blanco De wijnen liggen aan de voet van de São Mamede bergen die extra koelte geven. Zoals zo vaak gaat het hier om een field blend van zeer oude stokken. Zeer zuivere en frisse neus. Citrus maar ook wat amandel en perzik. In de mond een enorm harmonieuze wijn. Voor 12 EUR is dit een steal.
3. Sonhador 2021 rosé Onze gidse had aangekondigd dat dit een andere type rosé is dan de doorsnee zwembadwijnen. Ze had gelijk, of toch deels. Zeer frisfruitig en koel. Allesbehalve zoet of zurig. Da's een plus. Maar het ontbrak de wijn aan body. Iets te licht toch voor mij.
4. Sonhador 2019 tinto De eerste rode was direct een mooie wijn: frisfruitig waar ook de granieten bodem zich in de wijn liet zien. In de mond een redelijk harmonieuze wijn. Mooi aan 12 EUR maar de blanco staat wel een trapje hoger qua PQ
5. Met Tres Anforas 2019 zitten we blijkbaar bij de typische amforen wijn uit de Vinho de Talha. Ik ken Vinho de Talha niet maar blijkbaar lokaal wel een begrip. Dit was de enige wijn die me totaal niet beviel. Zeer sterk aromatisch, zelf wat geoxideerd (ik denk persoolijk dat de wijn ook al een tijdje openstond), duidelijk op de kirsch. Heavy wine puur op de power. Mist de finesse van de voorgaande. Niets voor mij.
6. Winemaker's choice 2013 is een blend van Syrah, Alicante Bouschet, Aragonez en Touriga Nacional met de 2 eerste als dominante druiven. Duidelijk een stap hoger dan de voorgaande. Er was wel wat evolutie (wat de gidse tegensprak) maar het had de wijn een extra dimensie bezorgt. Naast het zwarte fruit, had ik wat aardse toetsen, munt, zwarte rekker,... In de mond een complexe toch redelijk stevige wijn. Deze heeft eten nodig. Aan 19 EUR opnieuw een mooie PQ verhouding.
De reserva (35 EUR) werd niet geproefd. Maar gezien Howard in zijn duurste cuvées meer toast opzoekt, betwijfel ik of 't iets voor mij zou zijn.
Conclusie: Een mooi commercieel bezoek. De gidse had niet de kennis van een keldermeester of wijnbouwer maar al bij al toch een fijn bezoek waar de instappers nog het meeste plezier verschaffen.
Na een hele week proeven, besloot ik de laatste dag van onze reis Howard's Folly een bezoekje te brengen. Ik dronk één van hun wijnen op restaurant (de instapper) en ik was direct verkocht.
Een degustatie kost 20 EUR pp inclusief rondleiding. Opzoekwerk leert dat dit redelijk gangbaar is in de streek. De betere domeinen voorzien aparte degustatiemomenten, rondleidingen tot zelfs lunches in de wijngaarden. Het oenotoerisme heeft hier duidelijk voet aan de grond.
Nog voor we een kelder, vat room induiken of glas in ons handen krijgen, worden we naar een ruimte met kunst gebracht. Alles is gemaakt door uitluikende jonge talenten uit één van Howard's opvangcentra. Howard Bilton is een Britse ondernemer die gans zijn leven in Hongkong heeft gewerkt en daar zijn fortuin heeft verdient. Hij probeert via dit wijndomein zijn 3 passies te combineren:
- liefdadigheid: op verschillende plaatsen in de wereld investeert Howard via zijn Foundation in de opvang van kansarme kinderen. Oa via kunst probeert hij hen een mogelijkheid te geven om zichzelf uit te drukken als deel van het verwerkingsproces van hun vaak moeilijke jeugd
- kunst: overal in het wijndomein zijn kunstwerken te zien. Hij geeft ook jaarlijks bekende maar ook opkomende talenten de kans om hun kunstwerken op 't etiket te laten prijken
- wijn: en zo komen we bij de essentie van de dag. Howard zoekt vooral naar finesserijke wijnen met de nodige fraicheur. Hij verbouwt zijn druiven niet in Estremoz waar het domein is gevestigd maar rond Portalegre in de bergen
De rondleiding in de cuverie en VAT room tonen dat de man ambitie heeft. Only the best is good enough. Hij experimenteert ook volop met wijn in ovalen betonnen cuves (ook al gezien bij Morey Coffinet) en andere nieuwigheden. David Baverstock werd aangetrokken als chief winemaker. De man heeft met een dubbele titel 'best winemaker of Portugal' en enkele passages in Time magazine wel wat reputatie opgebouwd.
Dan de wijnen:
1. Freshco? Deze rode wijn werd niet geserveerd tijdens de tasting maar ik dronk deze op resto en bestelde 'm later nog bij. Ongelooflijke fraicheur en verleiding. Puur rood fruit. Zeer zuiver. Beetje licht misschien maar gekoeld in de warmte van de streek is dit gewoon top. Had een Bojo village van een topper kunnen zijn. 10EUR
2. Sonhador 2020 blanco De wijnen liggen aan de voet van de São Mamede bergen die extra koelte geven. Zoals zo vaak gaat het hier om een field blend van zeer oude stokken. Zeer zuivere en frisse neus. Citrus maar ook wat amandel en perzik. In de mond een enorm harmonieuze wijn. Voor 12 EUR is dit een steal.
3. Sonhador 2021 rosé Onze gidse had aangekondigd dat dit een andere type rosé is dan de doorsnee zwembadwijnen. Ze had gelijk, of toch deels. Zeer frisfruitig en koel. Allesbehalve zoet of zurig. Da's een plus. Maar het ontbrak de wijn aan body. Iets te licht toch voor mij.
4. Sonhador 2019 tinto De eerste rode was direct een mooie wijn: frisfruitig waar ook de granieten bodem zich in de wijn liet zien. In de mond een redelijk harmonieuze wijn. Mooi aan 12 EUR maar de blanco staat wel een trapje hoger qua PQ
5. Met Tres Anforas 2019 zitten we blijkbaar bij de typische amforen wijn uit de Vinho de Talha. Ik ken Vinho de Talha niet maar blijkbaar lokaal wel een begrip. Dit was de enige wijn die me totaal niet beviel. Zeer sterk aromatisch, zelf wat geoxideerd (ik denk persoolijk dat de wijn ook al een tijdje openstond), duidelijk op de kirsch. Heavy wine puur op de power. Mist de finesse van de voorgaande. Niets voor mij.
6. Winemaker's choice 2013 is een blend van Syrah, Alicante Bouschet, Aragonez en Touriga Nacional met de 2 eerste als dominante druiven. Duidelijk een stap hoger dan de voorgaande. Er was wel wat evolutie (wat de gidse tegensprak) maar het had de wijn een extra dimensie bezorgt. Naast het zwarte fruit, had ik wat aardse toetsen, munt, zwarte rekker,... In de mond een complexe toch redelijk stevige wijn. Deze heeft eten nodig. Aan 19 EUR opnieuw een mooie PQ verhouding.
De reserva (35 EUR) werd niet geproefd. Maar gezien Howard in zijn duurste cuvées meer toast opzoekt, betwijfel ik of 't iets voor mij zou zijn.
Conclusie: Een mooi commercieel bezoek. De gidse had niet de kennis van een keldermeester of wijnbouwer maar al bij al toch een fijn bezoek waar de instappers nog het meeste plezier verschaffen.
