wijnliefhebbers

Best wel wat leuke dingen gedronken de laatste tijd.

De dag na de UGCB om af te kicken mijn pomerol waar ik al lang mee werk. Domaine Vieux Taillefer 2011. Heerlijk op dronk nu. Boers, donker fruit, kruidigheid, cederhout, ook wat groene kruidigheid. Compleet en open en heerlijk. Zegt nog wel wat terug, nog steeds. Nog lang niet op zijn einde. Iets minder vol/krachtig dan de 2012 maar is dat erg als die er niet naast staat? Nee hoor, genieten.

Ook deze dag een Chateau Citran 2015, gewoon een goede Haut-Medoc, maar dit jaar kan mij nog niet echt helemaal overtuigen. Helaas gemist op de UGCB, hij stond er wel. Evengoed een mooi glas na wat lucht en met wat eten.

Dan het weekend er voor een rondje Barolo / Barbera van het huis Sobrero. Via via wat flessen ontvangen.

Barbera d'Alba La pichetera Superiore 2018 beginnen we mee. Redelijk donker van kleur en in de neus heerlijk donker fruit. Ook in de mond heerlijk sappig fruit en mooie zuren. Aangenaam verrast door deze wijn. Mooi vol, sappig, fris.

Vervolgens Barolo tijd. Barolo Ciabot Tanasio 2017. Transparant rood/oranje/bruin van kleur, echt barolo. De neus gaat mee in wat je van barolo kunt verwachten. Hout, beetje kruiden, wat fruit in de verte en aards. Stevig in de mond met vrij strenge zuren en tannine maar een aardige vulling. Doet me wel denken aan 'typisch' barolo. Behoorlijke afdronk. Deze is zonder eten wat stug en nog wat jong maar geen verkeerde wijn.

Barolo Parussi 2017. Meer kleur intensiteit, ook in de neus meer, vooral klein roodfruit. Wel weer aards. De mond is ook wat complexer met een mooie fruitige aanzet en vervolgens weer een stevig portie zuren en tannine gevolgd door een lange afdronk die wel prettig is. Ook stevig en jong maar iets completer dan de vorige, beter ook.

Barolo Pernanno Riserva 2015. Weer een mooie geconctreerde kleur voor nebbiolo. Verder is deze nog wat jong en gesloten. Hout merkbaar en af en toe probeert er wat anders doorheen te priemen maar deze wijn heeft moeite zich te geven deze middag. In de mond wel iets ronder maar toch gesloten. Op het einde met wat eten merk je wel dat hier veel meer in zit maar ja. Te jong.

Een gastproever bracht een Brunello 2016 in van Le Ragnaie. Deze was verrassend mooi op dronk. Beetje een boerse neus, zoals rechter oever Bordeaux op leeftijd kan hebben, en ook wel mooi donker fruit. In mond ook een zalfje, zonder echt saai te zijn. Had wel wat meer zuren/tannine verwacht maar dit drinkt eigenlijk heel vlot. Wellicht ook door de barolo's hiervoor maar iets meer pit had wel gemogen van mij. Toch een hele lekkere wijn.

Nog een magnum van de huis-Saint Estephe uit 2016 er achteraan om eea te plaatsen. Ja dat blijft dan toch erg lekker en compleet. 2016 bordeaux Weer dat frisse fruit, licht groen kruidig toetsje, perfecte tannine en zuren. PK kan hier dan weinig tegen op. Deze is van dezelfde wijnmaker als de onlangs omschreven Haut-Medoc wijnen. Was weer een mooi middagje!

Dan een paar dagen eerder een Lalande-de-Pomerol in het glas van Chateau Vieux Chaigneau, jaargang 2015. Dit huis was ik behoorlijk fan van en is helaas overgenomen door een negociant. Geen slechte wijn maar iets moderner gemaakt. Daardoor wel al redelijk goed drinkbaar voor een 2015. Duidelijk nieuw hout, merlot fruit. Wel nog wat tannines merkbaar, verder vol en zacht. Lange afdronk. Behoorlijk wat smaak.

Chateau Vielle Tour la Rose 2014 uit Magnum. Saint Emilion Grand Cru. Van het huis waar ook mijn pomerol vandaan komt. 2014 was misschien op papier niet zo'n goed jaar aan de rechteroever, ik vind hier de wijnen goed gelukt en als grote voordeel, snel op dronk. Deze is ook echt lekker, tannine afgebouwd, zalfje in de mond. Open boeket van de klassieke bordeaux geuren. Deze gedronken naast alweer de St Estephe. Mooi zoals eerder omschreven.

Ergens eerder nog een leuk vergelijk tussen 2 crozes-hermitage van dezelfde wijnmaker uit 2019. Domaine Rousset. Een de basiscuvee, de ander een apart gehouden wijngaard die mooi gesitueerd ligt. Terrasbouw, granieten ondergrond. We kunnen weer concluderen dat 2019 een geweldig jaar is door heel Frankrijk. Drinkt uit alle streken meteen goed, zonder eenvoudig of makkelijk te zijn. De basiscuvee is al lekker, meer op het fruit en toch de kruidige syrah toets er bij, drinkt goed weg ondanks de mooie concentratie. De fraicheur in goede Noord-Rhone wijnen blijft heerlijk. De speciale cuvee is andere koek. Echt stevig, graniet in de neus (mineraal), peper. Een mond vol met nog wat stevige tannine maar wel rijp. Dat mooie syrah fruit, kruiden, mineraleit, lange lange afdronk. En die intensiteit van smaken, ongekend. Zeer mooi.

En ik had het al ergens gepost maar had ook nog wat rode Bourgognes uit 2021 van Domaine Jean Pierre Maldant en die bevielen zeer goed. Moet de mening toch ernstig herzien, als alles zo is van dit jaar wordt het genieten. Finesse, mooi fruit, lichtvoetig en toch een mond vol zoals dat alleen in Bourgogne kan. De Aloxe Corton village was de favoriet voor mij die middag maar ze waren alle 3 mooi. Vond laatst ook nog 2 witte van hem uit 2021. Heerlijk frisse minerale stijl. Mooi adresje.

Nog wat beeldmateriaal.

Zomerrr

Van het weekend een verticaaltje uit St Estephe, 2019/2018/2016/2014.

2019 nog wat jong, vol op fruit en nog wat scherpe randjes. Wel lekker

2018 duidelijk een warmer jaar maar wel ready to go. Soepeler en zachte tannine. Was voor de Cote de Boeuf favoriet aan tafel.

2016 typisch voor de jaargang. Mooi fris, veel fruit maar toonde zich iets minder op het moment. Licht verscholen

2014 had ik al even niet gehad vanwege serieus ondergedoken. Maar hij was er ineens weer en was nu mijn favoriet van het rijtje. Wat extra tonen die bij een wat oudere wijn horen en evengoed nog het fruit en de frisse zuurtjes. Mooie fase nu dus, best of both worlds. Positief verrast!

Dit is een klein domein waar ik 14 en 16 van heb liggen. Een kennis is ter plaatse geweest en had de 18 en 19 mee, en lekker vlees

Mooie tasting!
Saint Estèphe heeft idd wel wat tijd nodig.
De lokale wijnhandelaar wist me enkele maanden terug te vertellen dat 2018 in hun ogen een beter jaar zal blijken dan 2019.
Iedereen had de mond vol van 2019 zei ze , maar voor ons is de 2018 beter.
De toekomst zal het uitwijzen...

(19-01-2024 11:10 AM)Biff schreef: [ -> ]Mooie tasting!
Saint Estèphe heeft idd wel wat tijd nodig.
De lokale wijnhandelaar wist me enkele maanden terug te vertellen dat 2018 in hun ogen een beter jaar zal blijken dan 2019.
Iedereen had de mond vol van 2019 zei ze , maar voor ons is de 2018 beter.
De toekomst zal het uitwijzen...

2018 is het enige jaar dat ik niet geproefd heb sinds 2002 en dat dankzij corona (ik heb dan ook niets gekocht...)
Van wat ik hier en daar lees was het een veel heterogener jaar dan 2016 of 2019 en het zal dus wel van individuele prestaties afhangen. Door de hitte en bijhorende hoge alcohol, hebben de wijnen wel veel tannine en laat ons hopen dat we geen 1976 / 2003 effect gaan krijgen.
2019 was en is gewoon super vind ik. Ik was echt heel blij met zowat al wat ik van 2019 proefde. De wijnen zijn erg evenwichtig en fijn en meestal vrij zachte tannines.

Dit is wat JMQ er indertijd over dacht in maart 2019:

A propos des Bordeaux rouges 2018, millésime très hétérogène et très qualitatif sur des terroirs spécifiques et de ses différences d'avec 2016.

En une semaine 4 crus obtiennent la note maximale de 20/20.

Depuis la floraison jusqu'aux vendanges 2018, le cycle végétatif ressemble à celui de 2016. D'abord beaucoup de pluie pendant l'hiver, puis à partir du 17 juillet une sècheresse douce qui ne quittera plus la région jusqu'à la fin octobre. A tel point que les vendanges 2018 seront les plus étalées de l'histoire des vins de Bordeaux. Un confort, une tranquillité qui permettront à tout un chacun d'aller récolter chaque parcelle composant l'assemblage au mieux de sa maturité.
Ainsi, nous nous retrouvons avec une grande réussite de tous les cépages, sans réellement comprendre, au moins dans un premier temps pourquoi.
Théoriquement les merlots du Médoc, en condition sèche, ne devraient pas être aussi bons. Or les Médocains viennent de produire leur plus grand merlot depuis belle lurette. Le cabernet sauvignon, attendu comme royal au regard de la climatologie, confirme son statut. Le petit verdot, parfois rude en finale, affiche un velouté et une énergie sans pareille. Quant au cabernet franc, il varie en qualité en Médoc et Graves, mais brille sur le calcaire de Saint-Emilion et à Pomerol. Le merlot est superbe dans son lieu de prédilection, la rive droite.

Contrairement au ressenti des vacanciers, c'est la pluviométrie plus invisible que la chaleur et la sècheresse qui va rythmer ce millésime et sa qualité.
Jusqu'en juin, les réserves hydriques dans les sols sont élevées. Elles vont conditionner, selon les terroirs, la contrainte hydrique de façon plus ou moins forte. Il s'agit d'un moment très important où la vigne arrête de produire des feuilles, se sent en danger et s'intéresse à sa reproduction pour pérenniser son espèce à travers la maturité de ses fruits. Dans l'idéal, cette contrainte doit arriver avant la véraison, donc selon les lieux entre le 20 et le 30 juillet. Or, juillet 2018 est plus arrosé que la moyenne (62 mm versus 50). Un des problèmes de l'ensemble de la pluviométrie de 2018 depuis le printemps jusqu'à l'automne relève de son inhabituelle hétérogénéité. L'eau tombe sous forme d'orages, parfois violents, ou de façon très localisée. Ainsi en juillet, des crus très proches ont pu recevoir de 38 à 78 mm d'eau. Pareil en septembre. Voilà qui change la donne. Je ne citerai pas ces propriétés. C'est leur résultat de dégustation qui m'a fait m'intéresser à leurs données météo. J'éviterai de donner ces informations à mes concurrents. Pour la première fois, il faut se référer à la station météorologique de chaque cru plutôt qu'à une analyse généraliste de météo France. Or, tous n'en ont pas.
Au contraire de 2016, durant le cycle végétatif, je n'ai jamais observé de défoliation sur la vigne à l'exception des plus jeunes mal enracinées et situées sur des terroirs sableux de moindre importance. Ainsi, la vigne a souvent été un peu poussante (on le voit à la fréquence des rognages ) sauf sur des terroirs drainants. Et si contrainte il y a eu, elle est apparue plus tardivement grâce à août et septembre chauds et secs. Quel est le lien entre l'établissement de cette contrainte et la qualité ? Elle détermine la densité de la trame du vin, la qualité du serrage de sa texture.
De la même manière lorsque fin août, début septembre (septembre 2018 est très sec) la vigne manquait d'eau sur les sols les plus drainants, les pluies l'ont sauvée d'un blocage dans le processus de maturation. Or, une fois encore ces pluies ont eu des localisations et des intensités différentes : de 3 mm à 46 mm selon les lieux pour une moyenne trentenaire de 84 mm et surtout parfois du simple au double dans la même appellation ! (26 mm versus 48 mm).

Le dégustateur fait donc face à un millésime très hétérogène. Il est riche en particularités où la nature n'a été égale pour tous que vu de très loin.
Parmi ces particularités, je signale les orages de grêle du 26 mai. Ils sont impactants puisqu'ils tombent au moment de la floraison à Léognan, à Talence, à Pessac, à Ludon, Macau et Bourg sur Gironde. Celui du 15 juillet tombera au moment de la véraison à Sauternes, dans le sud du Médoc où je vis et à Blaye. Enfin, le fait le plus connu restera le développement foudroyant du mildiou le mercredi 20 juin. Il pénalise sévèrement les vignobles en bio et biodynamie en réduisant leurs récoltes de 10 à 24 hl/ha. Entre autres château Latour, Pontet Canet, Palmer, Clos Puy Arnaud, Guibot la Fourvieille. Lequel mildiou touchera la production de tout le monde de 2 à 10 %.
De plus dans un contexte ou les températures moyennes minimum et maximum de l'été 2018 sont les plus élevées depuis 2003, les interventions viticoles humaines prennent une grande importance depuis le rognage de la vigne à l'effeuillage ou de l'enherbement des sols au griffage ou au labour. Tant de points qui mis bout à bout préservent ou accentuent le style solaire de l'année.

Le profil des vins rouges de 2018 et leur différence d'avec 2016

Couleur : elles sont très colorées à l'instar des 2016, signe d'une belle concentration de polyphénols.

Nez : ils offrent une bonne intensité aromatique. On peut la relier aux amplitudes des températures moyennes diurnes et nocturnes en août. Cependant à âge égal, 2016 présentait un éclat fruité supérieur. 2018 peut parfois être frais, mais en général son fond reste solaire (voir aussi les températures moyennes minimales et maximales supérieures à la moyenne de juin à septembre).

Degré d'alcool : ils sont plus élevés avec en moyenne un point de plus qu'en 2016 !
Un gros degré d'alcool signifie des structures de bouche plus hautes et plus larges. Pour les finales, c'est une autre histoire. L'alcool est un solvant extracteur de tannin en phase de vinification comme en phase d'élevage. Or 2018 est un millésime bien plus tannique que 2016. Une conséquence d'un été sec, plutôt chaud qui a induit des pellicules de raisin très épaisses et gustativement insondables lors de la dégustation du raisin avant vendange.

pH : ils sont plus élevés que la moyenne. De fait, cette sensation d'acidité moindre contribue à produire des bouches plus amples, des corps plus caressants, plus gras, opulents et des tannins enveloppés. Voici une bonne nouvelle dans une année plutôt tannique.
Ces pH hauts contraindront les professionnels à des élevages extrêmement soignés sous peine de rencontrer nombre de déviations levuriennes ou bactériennes. Vu les équipements de froid présents dans les plus grands crus, mais pas tous, cet aspect devrait être proprement géré. Par ailleurs, un élevage en bois bien conduit opère dans les deux sens, il adoucit le tannin et il redonne vie à des structures un peu molles à travers une acidification naturelle liée aux opérations de sulfitage. Ainsi nous nous retrouvons avec un type d'équilibre plus proche de 2009 ou 2015 alors que 2016, plus nerveux et moins alcooleux, s'apparente à 2010. Quant aux vins issus de vignes qui ont pris un coup de chauffe, leur finale s'apparente au 2003, avec des tannins rustiques qui apparaissent trop rapidement en bouche. On sait aujourd'hui que 2003, qui avait des vignes poussantes pendant l'été connaît une évolution moins satisfaisante que prévu.

Où sont les maîtres du goût, de la maturité, de la fraîcheur, du tannin et de l'équilibre en 2018 ?

- En premier lieu les sols calcaires dotés d'un pH plus bas. Mon regard se tourne vers le plateau de Saint-Emilion, vers Fronsac et Saint-Estèphe.

- En second lieu les zones plus argileuses que l'on trouve sur le plateau de Pomerol et sur les plus grands terroirs du Médoc où les graves reposent sur l'argile.

- En troisième lieu, je prête une grande attention aux zones réputées plus tardives parce que plus froides. La climatologie de 2018 compense ce handicap. A l'inverse, le millésime n'exprime pas sa grandeur habituelle sur les zones réputées chaudes. Or, en climat océanique, ces dernières sont connues pour être les plus qualitatives parce que les plus précoces.

- En quatrième lieu, mon regard se porte vers les crus qui font bouger les lignes et vers ceux dont l'application croissante indique leur inscription solide dans une ascension qualitative. Leur volonté de progrès leur permet d'être mieux armés face à pareille climatologie.

Les résultats de dégustation

Mon repérage a débuté depuis juin 2018 et cet hiver lors de la dégustation de 700 verres de 2018 sur tous les terroirs. Mes impressions d'hétérogénéité sont confirmées par les vins assemblés. Je viens d'en goûter 300 depuis le 18 mars.
Je me retrouve avec une moyenne de notes élevée. Pour l'instant 4 crus obtiennent la note maximale de 20/20.
Dans ces circonstances rares, j'avertirai mes abonnés, et ce dans la foulée de ce message sur les crus dont l'expression se révèle la plus élevée jamais rencontrée.
Ils partagent ensemble beaucoup de dénominateurs communs, beaucoup de fraîcheur au nez, un éclat supérieur eu égard le millésime, des structures de bouche très pulpeuses, denses, mais fondantes et aériennes, sans que les tanins puissants de 2018 marquent la finale. Ces vins à l'équilibre génial sont impossible à cracher et offrent une grande émotion.
Je vous recommande de prendre vos dispositions auprès de vos fournisseurs et ce d'autant plus que les volumes de production se révèlent plus bas que la moyenne par effet conjugué de la coulure, du mildiou et de la sècheresse.

(19-01-2024 11:10 AM)Biff schreef: [ -> ]Mooie tasting!
Saint Estèphe heeft idd wel wat tijd nodig.
De lokale wijnhandelaar wist me enkele maanden terug te vertellen dat 2018 in hun ogen een beter jaar zal blijken dan 2019.
Iedereen had de mond vol van 2019 zei ze , maar voor ons is de 2018 beter.
De toekomst zal het uitwijzen...

Door de hitte heb ik me ook nooit zo gefocust op 2018, maar deze was echt wel lekker. Ik heb ook Siran liggen van 2018, ook niks mis mee. Beetje zelfde gevoel, vol maar wel genietbaar en tannine perfect rijp en niet te zwoel ofzo. (Flesje van gesneuveld na deze tasting). Toch m'n vooroordeel opzij schuiven en af en toe eens wat proberen.

---

Nog wat jonge maar lekkere rode wijnen geopend van de week. Had een tasting om een arrangement samen te stellen bij een 5 gangen menu. Dat was dinsdagavond, deze bevindingen zijn van gisteravond. Er was niet veel uit de flessen, donker en koel bewaard.

De Beaune 1er Cru 2020 nog vol op het fruit, mooi zuurtje, krachtig. Goede wijngaard dit, elk jaar mooie wijn. De 2 nachtjes hadden hem goed gedaan. 2020, mij nog niet tegengevallen in rode Bourgogne.

Savigny is 2022, ook nog erg jong natuurlijk maar toch al zeer mooi. Zeker gister bij de niet te zware groente lasagne. Deze wijn uitgekozen vanwege een mooi kruidig toetsje en heerlijke mineraliteit. Echt even wat anders dan mijn andere Bourgognes.

De Crozes komt van een steile helling, heeft daardoor nog iets meer het minerale, meer fraicheur én wat meer peper en specerijen zoals een St Joseph. Mooie cuvee. Dit is ook 2022. Een jaar wat sowieso in oost Frankrijk erg mooie wijnen heeft voortgebracht denk ik. Redelijk genietbaar al.

EDIT: Beetje wazige foto

(19-01-2024 01:42 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Dit is ook 2022. Een jaar wat sowieso in oost Frankrijk erg mooie wijnen heeft voortgebracht denk ik.

In west Frankrijk ook... Bordeaux maakt zijn misschien wel zijn mooiste jaar ooit!

(19-01-2024 03:16 PM)wvd schreef: [ -> ]

(19-01-2024 01:42 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Dit is ook 2022. Een jaar wat sowieso in oost Frankrijk erg mooie wijnen heeft voortgebracht denk ik.

In west Frankrijk ook... Bordeaux maakt zijn misschien wel zijn mooiste jaar ooit!

Ben zeer benieuwd. Zeker naar de UGCB degustatie komend jaar.

*De UGCB van dit jaar in Amsterdam is op maandag 4 maart in de Zuiderkerk. Daar gaan we eerst de 2021 maar eens proeven.
Er zijn dit jaar minder wijnen te proeven dan afgelopen jaar. Heeft dat met de kwaliteit te maken?
Ook nog weinig berichten over 2021 op ons forum. Een bij voorbaat afgeschreven jaar? Wij laten ons niet kisten en zullen de waarheid achterhalen!


*Nog even over 2018, ik had het al eens eerder geplaatst onder Bordeaux 2022 op 22-06-2023:

"Grappig dat Wine Spectator zijn Vintage Charts recent heeft aangepast:

Left bank
2022 95-98
2021 87-90
2020 93
2019 93
2018 96

(20-01-2024 12:08 AM)Jeroen Pieter schreef: [ -> ]*De UGCB van dit jaar in Amsterdam is op maandag 4 maart in de Zuiderkerk. Daar gaan we eerst de 2021 maar eens proeven.
Er zijn dit jaar minder wijnen te proeven dan afgelopen jaar. Heeft dat met de kwaliteit te maken?
Ook nog weinig berichten over 2021 op ons forum. Een bij voorbaat afgeschreven jaar? Wij laten ons niet kisten en zullen de waarheid achterhalen!


*Nog even over 2018, ik had het al eens eerder geplaatst onder Bordeaux 2022 op 22-06-2023:

"Grappig dat Wine Spectator zijn Vintage Charts recent heeft aangepast:

Left bank
2022 95-98
2021 87-90
2020 93
2019 93
2018 96

Grappig, dat zegt wel iets. 96 is dan ook echt een goede score.

En inderdaad, 2021 gaan we zomaar niet afschieten maar ik weet niet of ik het haal om naar de proeverij te komen. Toch een zoon gekregen dat jaar dus wil wel op onderzoek uit.

2019, 2020, 2021 en 2022 op een rijtje.

2022: mooi sappig, droog, drinkt gek genoeg het vriendelijkste van de 4. Mooi toegankelijk. Heerlijk spul

2021: pak meer zuren en mineralen. Lekker strak. Citrus. Kan lang mee, mag van mij nog even liggen.

2020: zit beetje tussen de eerste 2 in. Wel wat strakker dan 2022, mooi citrus fruit

2019: het rijpste fruit en zat beetje gesloten leek wel. Kwam het minste uit de verf.

Leuk vergelijk. Sinds 2019 worden ze opgevoed op iets grotere vaten. 350 liter ipv 225, dacht ik. Dus allemaal hetzelfde behandeld. Een behoorlijk frisse, droge stijl. Meer Puligny achtig dan Meursault.

(09-06-2024 01:17 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]2019, 2020, 2021 en 2022 op een rijtje.

2022: mooi sappig, droog, drinkt gek genoeg het vriendelijkste van de 4. Mooi toegankelijk. Heerlijk spul

2021: pak meer zuren en mineralen. Lekker strak. Citrus. Kan lang mee, mag van mij nog even liggen.

2020: zit beetje tussen de eerste 2 in. Wel wat strakker dan 2022, mooi citrus fruit

2019: het rijpste fruit en zat beetje gesloten leek wel. Kwam het minste uit de verf.

Leuk vergelijk. Sinds 2019 worden ze opgevoed op iets grotere vaten. 350 liter ipv 225, dacht ik. Dus allemaal hetzelfde behandeld. Een behoorlijk frisse, droge stijl. Meer Puligny achtig dan Meursault.

Interessant, thanks!
@vince of wvd, Fre..
Is dat een beetje de weergave van hoe men die jaargangen in wit beschouwt?

2019 is het rijpste van de 4 millésimes, en 2021 is het meest frisse jaar in Bourgogne sinds...2013 (maar ook een zeer heterogeen jaar, dus opletten geblazen met 2021). Tussen 2020 en 2022 kan ik het niet meteen zeggen. De 2022's waren wel in alcohol zeer correct rond 13-13,5° en dus wellicht wat koeler dan 2020. De rendementen lagen ook hoger in 2022 dan 2020 dus dat heeft ook een invloed.

(09-06-2024 10:02 PM)Vince schreef: [ -> ]2019 is het rijpste van de 4 millésimes, en 2021 is het meest frisse jaar in Bourgogne sinds...2013 (maar ook een zeer heterogeen jaar, dus opletten geblazen met 2021). Tussen 2020 en 2022 kan ik het niet meteen zeggen. De 2022's waren wel in alcohol zeer correct rond 13-13,5° en dus wellicht wat koeler dan 2020. De rendementen lagen ook hoger in 2022 dan 2020 dus dat heeft ook een invloed.

Ik kan me daarbij aansluiten denk ik. 2019 is ronder, vetter en m.i. al goed te drinken, maar dan blijkt het tegendeel in bovenstaande degustatie... 2020 wordt, ook in wit, beschouwd als topjaar, maar tot nog toe heb ik net iets meer affiniteit met 2022 vanwege die energie die in die wijnen zit, zowel wit als rood. En dan is er 2021.... Het is misschien jeugdsentiment, maar ik hou van de (goede) wijnen uit dat jaar: koeler, frisser, lichter, mineraler ook momenteel. Maar zoals Vince al schreef: hiermee goed opletten, niks kopen zonder proeven, erg wisselvallig.

Goed gelukte 2021 wijnen in wit zijn volgens mij echt groots. Door de zeer lage opbrengsten goede concentratie met inderdaad de old school zuren. Ze zijn alleen wat moeilijker jong te beoordelen. Zijn wel echt gebald.

Ik had later nog een een vergelijking tussen 2021 en 2022 van Yves Girardin. Santenay 2022 vs 2021 en Savigny les Beaune 2021 vs 2022. Ook meteen een vergelijking tussen het noorden en zuiden van Côtes de Beaune. Met weer de verschillen duidelijk tussen de jaren. 2021 is krachtiger, meer zuren, frisser en zal het lang uithouden maar zoals wvd aangeeft, 2022 doet het erg goed. Open, vriendelijk maar zeker niet vermoeiend. Voldoende fris en opwekkend. Mooi type fruit. Echt genietbaar.

De Santenay wijnen wat meer body en de Savigny echt dat lekkere minerale, krijtachtige wat je ook in Ladoix bijvoorbeeld vaak herkent. Leuk weekend zo.