Het verslag.
De selectie was deze keer volledig in handen gegeven van Qualivino in Boechout. De flessen werden door hen geanonimiseerd zodat iedereen kon mee raden waar we mee bezig waren. Alweer zeer ontnuchterend (sic).
1. Xinomavro 2019
Macedonië
Oenops, Drama
13%Vol - Qualivino, Boechout 21,50 euro
Domein opgericht in 2015 door Nikos Karatzas
Oog: helder, vrij doorzichtig kriekensaprood. Lichte tranen, ietwat kleurloze meniscus.
Neus: vol, klein rood fruit, rode bes, framboos, vers en gestoofd, kruiden, kiezel en kreupelhout
Mond: hoog in de zuren, matige molligheid, weinig tannine. Kersenpit in de staart, niet lang, het zuur blijft wat hangen. Geen aanrader omwille van die zuren.
In 2020 hadden we een 100% Xinomavro die wel iedereen kon bekoren. Een 2016 was dat toen, uit Naoussa.
Het jaar werd vrij unaniem geraden: 2019, de prijs werd geraamd rond de 16 à 17 euro (17,77 euro was het verdict, maar helaas was dat zonder de BTW).
Op basis van de kleur werd al snel aan Pinot Noir gedacht. Ik souffleerde in de richting van Gamay en Beaujolais-Village niveau. Bij gebrek aan betere inzichten werd de suggestie gevolgd. Degene die Toscane gesuggereerd had, opperde dat hij er het dichtste bij zat. Geografisch correct.
2. Ch. Les Donats Panaché 2018
A.C. Bergerac
90% Merlot, 10% Cabernet Franc
13,5%Vol - Qualivino, Boechout 21,60 euro
Domein in het bezit van de familie Somers van Qualivino
Oog: helder, vol, vrij ondoorzichtig zwarte kerskleur. Goede tranen, goed gevuld tot aan de rand.
Neus: vol tot diep, peper, kersensiroop (genre Terramicinesiroop uit de jaren zestig, met cancerogene kleurstof, Pjotr maakte liever de associatie met Fristi. Hij heeft, evenmin als ik Fristi gedronken, maar hij heeft een vermoeden hoe het ruikt), rode bes, gestoofd en vers fruit, eik, kaneel, barnyard, zeer wijd geurspectrum.
Mond: zuren iets hoger, molligheid en fijne tannine gelijk. Evenwichtig en met potentieel. Vrij lange afdronk, fruit in de mond, kersenpit in de staart met nog wat uitdrogende tannine.
De prijs werd geschat op 18 à 22 euro, dat lag dus goed. Merlot werd geopperd (Mady was er als eerste boenk op), richting Saint-Emilion. Ik opperde Pécharment met Merlot, CF en CS, omdat ik sinds vorige week weet dat Qualivino daar wijngaarden heeft...
3. Riu 2016
A.C. Priorat
L’Infernal
34% Grenache, 33% Carignan, 33% Syrah
14%Vol - Qualivino, Boechout 27,60 euro
Oog: helder, vol en goed gestoffeerd, ondoorzichtige kleur van zwarte kers. Goede tranen.
Neus: Vol, eerst wat gesloten en startend op rubberen strandbal, dan rood fruit, kruiden, dierlijk, peper, gestoofde kriekskens, aardbei, tabak.
Mond: zowel voor zuren, molligheid als tannine een plus één. Evenwicht, jong, nog tot evolueren in staat. Veel fruit in de mond, ook in de afdronk, lang.
Mady scoorde weer met Grenache. Garnatcha, dus, de meesten kozen voor Spanje (Navarra?). Zelf ging ik een heel andere kant uit en ik wil daar verder niet meer over praten. Wel waren we het redelijk eens over het atypische van deze Priorat.
4. Colorino Casamaggio
A.C. Toscana
Torre a Cona
100% Colorino
13,5%Vol - Qualivino, Boechout 30,80 euro
Oog: helder, vol maar doorzichtig, kleur van kriekensap, goede tranen.
Neus: Vol, eerst wat oxo en selderzout, dan boerenjongens, vanille, vers gezaagd hout, melk, metaal.
Mond: vrij evenwichtig maar wat hoog in de zuren, alcohol wordt gevoeld
De wijn mocht volgens ons gemiddeld zo’n 22 euro kosten. Waar anderen merendeels aan een niet)boergondische pinot noir dachten, ging mijn gedacht eerder naar Zuid-Afrika en Pinotage, omwille van de rubber en de melk... Nadat de meerderheid daarmee instemde werd ik verzocht om te zwijgen en de groep niet in een verkeerde richting te beïnvloeden.
Colorino is een secundaire druif voor haast uitsluitend Toscaanse wijnen, bedoeld om wat kleur mee te geven door middel van de dikke schil. Colorino werd daartoe haast geheel verdrongen door de zachtere Canaiolo.
Men heeft eind vorige eeuw wat pogingen gedaan de druif op te waarderen omwille van de typiciteit, maar naargelang de XXIste eeuw vordert, keert men zich daar meer en meer opnieuw van af.
5. Moulin à Vent Vieille Vignes 2019
A.C.
Thibault Liger Belair
100% Gamay
14%Vol - Qualivino, Boechout 30,80 euro
Oog: helder, licht, doorzichtig, goed gevuld, traantjes, kriekenrood met wat granaatachtige evolutie.
Neus: vol, kriekensiroop, erf, oude eik, plastic, dode bladeren, herfst, tabak, mon chérie.
Mond: Evenwichtig, versmolten, goede lengte.
De wijn mocht volgens ons gemiddeld zo’n 30 euro kosten. Op basis van de kleur denken de meesten eerst aan pinot noir. Ik zwijg (zo goed mogelijk) als een graf. Iemand stuurt ons in de richting van Italië, waarna Nero d’Avola, Sangiovese en Barbera worden geopperd... Niemand denkt aan de Beaujolais.
6. Ch. La Négly La Falaise 2019
A.C. Languedoc - La Clape
65% Syrah, 35% Grenache
13,5%Vol - Qualivino, Boechout 26,60 euro
Oog: helder, vol, ondoorzichtig, goed gevuld, gekleurde traantjes, zwartekersenrood.
Neus: intens, eerst nog een beetje gesloten, noten, hout, vanille, beest, vlier, rook, tabak, witte peper, kruiden, leer, munt, gestoofd fruit, braambessen.
Mond: Evenwichtig met ronde tannine, wat rozijnen in de nasmaak, lange, zoete afdronk.
De wijn mocht zo’n 34 euro kosten voor degenen die aan Amarone dachten. Verder werd geopperd: Malbec, Aglianico, Spaans, Syrah. Dat laatste was ik, voor een keertje. Maar ik dacht dan weer aan de noordelijke Rhône, hoewel de wat zoete afdronk misschien op iets anders had moeten wijzen.
7. Ch. les Donats 100 Pur Sang 2019
Vin de Pays Périgord
100% Malbec
13,5%Vol - Qualivino, Boechout 31 euro
Oog: Intens, totaal ondoorzichtig, pikzwart, zwarte kersenkleur, gekleurde tranen, geen evolutie.
Neus: intens, bij aanvang wat gesloten, dan vliersiroop, hoestsiroop, heel rond, heel gestoofd, pruimen, bramen, peper, heesters, versmolten eik, prachtige neus.
In de mond volledig in harmonie, erg lang en eindigend op gestoofd fruit.
Er werd al een gesprek gevoerd over Malbec. Over de zwarte wijn van Cahors, de totaal andere resultaten met de druif in Argentinië, de zeer uiteenlopende resultaten. De stijl deed me eerder denken aan de speciale cuvée Pécharment, die de familie Somers maakt op Ch. les Donats. Merlot en CF, dus. Waarmee ik mijn eigen uitleg over Malbec in de wind sloeg... Heel mooi dit.
Volgens ons traditioneel onwetenschappelijke statistisch onderzoek kregen we volgende score:
1. Wijn 7 met 29 punten
2. Wijn 6 met 28 punten
3. Wijn 3 met 16 punten
4. Wijn 4 met 15 punten
5. Wijn 5 met 14 punten
6. Wijn 2 met 3 punten
7. Wijn 1 met geen punten.
Conclusies: de selectie ging vrij mooi crescendo. Daarbij gelijkwaardige laatste twee, ver afgescheiden van een degelijke middenmoot. De eerste viel niet in de smaak, de tweede werd voor de meesten te zeer gewone bordeauxblend gevonden. Goed gemaakt, maar niet opvallend.
Er werd al een gesprek gevoerd over Malbec. Over de zwarte wijn van Cahors, de totaal andere resultaten met de druif in Argentinië, de zeer uiteenlopende resultaten. De stijl deed me eerder denken aan de speciale cuvée Pécharment, die de familie Somers maakt op Ch. les Donats. Merlot en CF, dus. Waarmee ik mijn eigen uitleg over Malbec in de wind sloeg... Heel mooi dit.
Daar zit iets in, rlin.
De volste wijnen kwamen aan het einde (ook de prijs ging min of meer opwaarts). Toch zou ik nu niet meteen denken aan bewust een "elegant" middenstuk, als het o.m. om Priorat gaat. Dan zou ik eerder denken aan "minder gebruikelijk". Zoals die Colorino, die toch vooral opviel door hoge zuren, wat niet meteen elegant is.
Elegant mag niet "dun" betekenen, zelfs niet "vreemd". Je moet er verdomd goeie druiven voor hebben en heel veel vakmanschap en dan ga je wellicht met een fatsoenlijke Nuits, een perfecte Chinon of een ouderwetse Saint-Emilion helemaal bovenaan in de lijst staan, boven de éblouissante GSM's et al.
In het voorliggende geval was de keuze en de volgorde in handen van Qualivino. Er zat inderdaad een klassieke opbouw naar boven toe in. Met, niet onbegrijpelijk, een mooie wijn uit de eigen productie als sluitstuk.
Zelf vind ik twee soorten degustaties het leukste: ten eerste de "educatieve" waarin een wijnland vanuit een helikopterview belicht wordt. Zoals wij hier met Frankrijk, Italië en Spanje gedaan hebben. Met wat achtergrondinformatie erbij over druif, streek en klimaat. Ten tweede confrontaties tussen bekende en minder bekende domeinen en hoe deze laatste het soms halen tegen vedetten die vijf of tien keer zoveel kosten... Op dat moment is er gewoon geen sprake van opbouw naar een crescendo.
Maar goed, elke opstelling heeft haar merites en nadelen. Als de wijnen mooi zijn is het trouwens altijd goed. En het gelul over Isabelle A, Fristi, vijfgranenconfituur en de geur van het fietsbandenmagazijntje van ons moemoe zaliger is natuurlijk doorslaggevend.
