wijnliefhebbers

Volledige versie: Italië vs enkele anderen
U bekijkt momenteel een uitgeklede versie van ons materiaal. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Enkele koppeltjes waaruit we de Italiaans resp. de andere moesten deduceren... Mooie wijnen en alweer tot deemoed nopend. Hier alvast de foto. Het verslag volgt.
1. Ripa Dorii Joven 2022
D.O. Rueda
100% Verdejo (meer dan 60 jaar oude stokken)
Bodegas Ontañòn, Rueda
13,5% Vol. - Vinfoli, 10,5 euro

Heldere, lichtgele kleur, met wat tranen, een jonge wijn
Indrukwekkende neus van ananassnoep, bloemen, limoen, keizel, abrikoos, pompelmoes, verder openend op de geur van bloesems.
In de mond houden molligheid en zuren bij aanvang elkaar in evenwicht, maar het zoete neemt langzamerhand het overwicht, met daarbij iets boterachtigs. Er is wat fris zuur en een bittertje in de afdronk om dat wat te temperen. We proeven heel veel fruit, maar vrezen dat de molligheid snel kan gaan vervelen. De gunstige prijs maakt wel wat goed.

De nulwijn kwam weer laatst omwille van zijn aard.
Bijzonder leuke avond met een aantal verrassende confrontaties en wat valkuilen. Wijnen met typiciteit en voor sommigen een eerste kennismaking met Vinsanto met amandelkoekjes

2. Verdicchio Le Vaglie 2021
D.O.C. Castelli di Jesi Classico
100% Verdicchio (in inox)
Azienda Santa Barbara, Stefano Antonucci, Barbara (Marche).
13% Vol. - Vino.com, 14,49 euro

Helder, lichtgele aanblik met tranen.
De neus heel gesloten, langzaam komt wat kiezel en anijs tevoorschijn, “spoorwegberm”, stilaan floraal, verveine, lichtjes fruit.
In de mond flinke zuren maar met voldoende molligheid om dat te pareren. Een fijne, wat voorname wijn.
De wijn moest duidelijk even wat opwarmen en verluchten in het glas.

De 2022 komt op de markt met Schone Etiketten in diverse kleuren om het dertig jarig bestaan van deze wijn te vieren (1992-2022).

Qua herkomst van Verdejo en Vericchio: er is geen enkel verband, dat wordt bevestigd.
Verdejo zou rond het jaar 1000 vanuit Noord-Afrika naar Castilla y Leon gebracht zijn en dan meer bepaald naar de regio van Toro, later naar Rueda.
De ouders van Verdejo zouden vreemd genoeg Savagnin en Castellana Blanca zijn. De eerste, eerder bekend van de Jura en verder Midden en Oost-Europa (Traminer). De tweede een Spaanse kruising en ouder van o.m. Godello en dus ook Verdejo. Hoe er dan een relatie gekomen is met Noord-Afrika is me een raadsel.
Castellana Blanca is bijna verdwenen, er staat nog zo'n hectare op de Canarische Eilanden.
Verdicchio is bekend sinds de XIVde eeuw. Moet een indigene Italiaanse druif zijn (Marche).
Toch zou er genetische gelijkenis bestaan met Trebbiano en Greco (die tweede ouder van zowat alle witte Italiaanse druiven).

3. Vinica 2019
Thracië
100% Mavrud (Biologisch, met de hand geplukt, de druiven worden 2 maanden te drogen gelegd, de wijn gaat 18 maanden op nieuwe Bulgaarse eik en rijpt nog 12 maanden op fles)
Zagreus Winery, Tatarevo (Plovdiv).
14,8% VOL - Andere Wijn, 19,50 euro

De kleur is helder, wat fluwelig, donker robijnrood met nog een tikkeltje purper naar de een beetje lichtere meniscus toe (dat purper wordt niet door iedereen onderschreven, het is een nuance), de kleur is ondoorzichtig, er zijn gekleurde tranen. Een jong aspect.
De neus is geconcentreerd, maar zeer gevarieerd: hout, peper, erf, bramen, bosvruchten, zwarte bes, framboos, tabak, sigarenkistje, gestoofd fruit, kreupelhout, koffie, vlier, munt, rook en vanille...
In de mond wat meer zuren en tannine dan molligheid, een jong aspect ook hier, wat kelderrust is aangewezen.

Dit is een zeer mooie, geweldige wijn, maar vermits niemand ooit aan Mavrud denkt, kwamen we maar door voortdurende eliminatie bij Bulgarije uit. Degene die Hongarije opperde, was er om geografische redenen het dichtste bij.

Zagreus ligt langs de weg “8”, vrij minimalistisch aangeduid in the middle of nowhere. Op hun website noemen ze “8” de weg naar Istanboel, wat toch nog ruim 800 km verder ligt.

Deze Vinica wordt, zoals bij Amarone, gemaakt van deels ingedroogde druiven. Het onderscheid is op conto te schrijven van de karakteristieken van de Mavrud.

4. SalvaTerra Legacy Amarone della Valpolicella 2017
D.O.C.G.
Corvina, Rondinella, Corvinone (biologisch).
Tenute Salvaterra, San Pietro in Cariano. Verona
16 % VOL - Goeie Hoop, 29,90 euro

Heldere, medium doorzichtige wijn, kriekenrood tot granaat, goeie tranen.
In de neus houtskool, krieken en ander rood fruit, “grond”, even “huisken”, hout.
In de mond haalt de molligheid het van de wel degelijk aanwezige en gelijkopgaande zuren en tannine,

Mooie wijn, maar geen “doordrinker”...

Het lijkt er sterk op dat ik ietwat blokkeer op amarone (of amaretto, zoals kwatongen me wel eens in de mond leggen, omwille van een eenmalige verspreking jaren geleden). Ik haal hem er nooit uit en ik denk er ook nooit aan.

5. Gigino Grande 2018
IGT Toscana Rosso
Cabernet Sauvignon, Merlot, Sangiovese
Barbanera Vini, Cetona (Sienna)
14% VOL - Vino.com, 24,67 euro

Helder, ondoorzichtig, kersenzwart tot in de meniscus, gekleurde (zeer) tranen.
Indrukwekkende diepe neus: peper, vers hout, vanille, cassis, gestoofd fruit, vijfvruchtenconfituur, “grund”, nootjes, kruiden, tabak.
Nadrukkelijke molligheid in de mond drukt de goede zuren en tannine wat naar de achtergrond en dat is jammer.

Een prachtige geur, waar ik bleef aan snuffelen en die telkens weer nieuwe aspecten vrij gaf. Jammer dat deze wijn te zoet was in de mond, waardoor de verwachte combinatie van grote bordeaux en dito chianti niet tot zijn recht kwam.

6. Ch. Sociando-Mallet 2017

A.C. Haut-Médoc
85% Cabernet Sauvignon, 10% Merlot, 5% Cabernet Franc.
13% Vol - Colruyt, 33,50 euro

Helder, donker, granaatrood, gevulde meniscus, goede tranen.
Beetje gesloten neus, gebald, eerst wat barnyard, hout, vanille, peper, zwart fruit
Zeer evenwichtig en goed geconstrueerd in de mond. Klassiek Médoc, verbazend drinkbaar voor S-M, allicht omwille van een “lichter” jaar als 2017.

Hoewel S-M hier redelijk veel over de tongen gaat, werd het kasteel niet herkend. Toen “cabernet franc” werd gemeld als een onderdeel van de blend werd zelfs aan de rechteroever gedacht. Een dwaalspoor, ook omwille van het ontbreken van de soms keiharde groenheid van relatief jonge -M... Meteen toch voor de meesten de beste wijn van de avond.

De wijn kon m.i. iets meer fruit gebruiken, vandaar mijn suggestie om wijnen vijf en zes bij elkaar te gieten. Een idee dat alweer met weinig enthousiasme werd onthaald.

0. Vinsanto 2010

D.O.C. Vin Santo del Chianti Classico
Malvasia, Trebbiano
Isole & Olena
13,5% Vol - De Kok, Lier, 49,95 euro (37,5 cl)

Diepe cognackleur.
Neus van rozijnen, nootjes en honing
In de mond goede molligheid, maar niet vermoeiend.
Met de traditionele amandelkoekjes, een mooie afsluiter.

Zo traditineel als wat: Vinsanto met amandelkoekjes.
Alleen doet niemand dat hier ooit, zodat er nog wel wat aanwezigen voor het eerst geconfronteerd werden met het verschijnsel.
Men zocht een associatie met andere likeurwijnen, maar kwam er niet uit. Ik opperde Pineau des Charentes, maar blijkbaar wou die associatie er niet in.

Volgens onze hardnekkig foutieve telling, waarvan Professor Herman Deleeck destijds koude rillingen zou gekregen hebben, kwamen we tot volgend scorebord.
1. Wijn 6 met 24 punten
2. Wijn 4 met 23 punten
3. Wijn 5 met 16 punten
4. Wijn 3 met 7 punten.

Van de witte haalde de Verdicchio (nadat hij wat open kwam) het van de Verdejo (die al open was en zeer uitnodigend, maar snel vermoeiend werd).
Bedankt voor de notes Rik. 2017 SM schenken, is een gedurfde zet. Ik zou denken dat deze nu in een meer gesloten fase gaat. Vandaar wss minder fruit.
Er was geen probleem met de 2017. Traditioneel noemt men dat, denk ik, een jaar om te drinken terwijl je wacht op de 2015 en 2016... Vandaar: goed evenwicht en verbazend drinkbaar. 2018, met die hommage-etiketten, zal een ander paar mouwen worden, denk ik. Voorlopig blijft dat kistje dicht, ik zal hierover moeten overleggen met mijn geriater.
(09-07-2023 09:20 AM)Rik Martens schreef: [ -> ]Er was geen probleem met de 2017. Traditioneel noemt men dat, denk ik, een jaar om te drinken terwijl je wacht op de 2015 en 2016... Vandaar: goed evenwicht en verbazend drinkbaar. 2018, met die hommage-etiketten, zal een ander paar mouwen worden, denk ik. Voorlopig blijft dat kistje dicht, ik zal hierover moeten overleggen met mijn geriater.

Big Grin
Koppelingen