@wvd
Lijkt de laatste jaren toch wel op niveau…
Decanter: This regular Gevrey village was produced from a total of seven parcels, most of them to the north, according to Cyrielle Rousseau, as well as a bit of the Premier Cru Clos Prieur, producing what is among my favourite village-level Gevreys. It shows remarkable purity of red fruit and an expressive floral note on the nose, yet despite the tension and tannin on the palate, it is indeed a generous wine.
Wine Advocate: As I've written before, the communal Gevrey includes fruit from premiers crus Perrières and Etournelles Saint-Jacques.
Enfin, ook ik vond het niveau eh… bevredigend.
Ik bestelde een half flesje van deze wijn in d Ouwe Schuur in Sankt Martens Latem. @Jr
Bijzonder vriendelijke bediening, ik kreeg heel veel aandacht. Misschien wel omdat ik er moederziel alleen zat
De piepjonge sommelier is de zoon des huizes, al gauw kwam ook de papa meepraten die vertelde dat z’n vader in de jaren 70, toen hier nog niemand echt weg was van Bourgogne, een aantal allocaties opbouwde bij verschillende (vandaag cult) wijnbouwers. Toch ging dit zelfs toen niet zomaar, soms moest hij 5 jaar lang smeken om ergens binnen te geraken.
Wie dat nú probeert heeft tienduizenden concurrenten en is totáal kansloos, toen lukte het dus nog wél mits enig aandringen.
Met een mouth lickerin wijnkaart als resultaat vandaag….
Leuk is wel dat ze redelijk wat halve flesjes aanbieden. Geen honderd, maar toch wel een tiental in wit en in rood.
Waaronder dus deze Rousseau Gevrey 2020.
De uitbater ging nog éven zoeken of hij niet nog een 2019 liggen had (toegankelijker) maar dat was niet het geval.
De 2020 dan maar, open getrokken en gekarafeerd.
Je neus in het glas steken is dan zo n magisch moment hé…
Het bracht me even terug naar de wonderjaren van mijn wijnpassie.
Ik noteerde later in m’n tuin dit (flesje was -bewust- slechts half geleegd om thuis na te proeven) het volgende:
Frambozen coulie en verse kersentaart
Geroosterd rozijnenbrood
Bloementuin. Ijzer. Kaneel.
Doet me denken aan die keer dat ik in een Bourgondische wijnkelder van het vat mocht proeven bij Regis Forey…
Hoewel jong is dit ongelooflijk evenwichtig, puur en zacht in de mond.
De wijn lost op tussen tong en gehemelte zonder te slikken.
Ik krijg hiervan zin om een Trilogie te openen…
MAAR
Ik wou weten of ik me liet leiden door de naam. Of mijn gevoel van “Wow, wat een genot om deze grote wijn te drinken” beïnvloed was door het etiket.
(Tuurlijk is dat zo. Het genot van zo n fles staat nóoit los van de pedigree en renommee van het wijnhuis).
Maar toch… als ik er nu eens een andere 2020 uit Bourgogne naast zou zetten..?
Heb ik dat wel liggen..?
Ah, ik werd onlangs bevoorraad door Fre (of was het Vince) met wat Pavelot. Dat was 2020 toch? Of was het 2019…
Snel checken en yes, 2020.
Pernand Vergelesses Les Vergelesses premier cru 2020
Opentrekken en ruiken. Hmmm. Gelijkaardig toch. Ook dat heerlijke rode fruit en die roosjes…Snel een slok…Ach zo mooi, zo lekker ook…
Is dit nu even goed dan die “gewone” Village van Rousseau..
Efkens proeven. (Jaja, mondjesmaat..)
De Rousseau toonde nog iéts meer puurheid. Iets denser óok, daarom niet krachtiger. Qua lengte leken ze me overeen te komen. Maar de Rousseau smolt nog iets meer weg in de mond. Nog meer “uitgepuurd” zou ik zeggen…
Dus is de vraag: Mochten deze wijnen je geleverd worden in etiketloze flessen waar bij de ene fles minstens 6 x duurder is dan de andere, welke zou je kiezen?
No doubt, uiteraard. De Pernand.
Maar vond ik het zonde van het geld om deze wijn te proeven?
No way, integendeel, ik beleefde een memorabele namiddag.
Gezien de incrachabilité van de wijnen was mijn lever daar wellicht niet zo van overtuigd.
