Bedankt voor de foto's, Werner. Ik vul je uitgebreide proza wel aan met enkele beknopte schrijfsels
De eerste wijn was een opwarmertje. Letterlijk dan, want hij kwam uit de kelder (was initeel niet voorzien) en was dus niet koel genoeg om correct te beoordelen. Het was de
Rochet Bocart 2008
De volgende wijn was ook niet echt voorzien in de line-up. De
Alheit Vinyards Fire by night 2021 werd niet gemaskeerd. Eerder een try-out van Fleer. Een nog wat ingetogen neus van peer en amandel. In de mond is dit een rijpe wijn, mooi maar moet zich uiteraard nog verder ontwikkelen.
Ik was tevreden hoe de
Puligny 1er Cru Clos du Cailleret 2015 zich presenteerde. Niemand dacht aan een 2015: jonger en strakker. Puur en stony gedreven neus, boter, citrus en wat gunflint. In de mond een erg harmonieuze en precieze Puligny. Op finesse maar ook lang en elegant.
De volgende witte was van de hand van een topwijnbouwer
Roulot - Auxey Duresses 2016 Een neus van patisseriecreme en limoen. Precies in de mond, maar moest het que lengte en complexiteit wel afleggen tegen de vorige.
Als ik het goed voor heb, is de wijn die hierop volgende van hand van de dezelfde wijnmaker, nl Roulot. De
Bodega Chacra - Chardonnay 2020 uit Patagonië heeft een zeer intrigerende neus. Rijpe appeltjes, bloesems, peer en citrus. Ook de mond is koel en strak. Mooie wijn, maar aan 90EUR wel niet mals geprijsd.
De volgende Chardonnay was een getemde beer. Maar wel nog steeds een beer:
Puligny 1er Cru Champs Canet 2012 In de neus vuursteen, rijp geel fruit, honing en lindebloesem. Je blijft hier aan snuffelen. In de mond is de aanzet vol en rond, een krachtige explosie van rijp geel fruit, ondersteund door mooie zuren. De afdronk is zeer lang, met opnieuw een vleugje honing in de afdronk. Absoluut een schitterende wijn, maar wel eentje die we niet zo gewend zijn van een witte bourgogne.
De
Didier Dagueneau Buisson Renard 2016 was niet meteen herkenbaar als sauvignon blanc. Omdat we niet vaak sauvignons van dergelijk alooi drinken (ik toch niet). Ongelooflijk zuivere neus. Iets tropisch maar ook delikaat. Kiwi, meloen met een fijne mineraliteit. Evenwichtige harmonieuze textuur die in balans ligt met fijne zuurtjes. Zeer mooi en lang doch zal nog verbeteren.
Dr. Loosen Erdener Prälat Riesling Großes Gewächs Alte Reben Reserve 2012
Een hele mond vol. Wat een prachtig etiket. Zeer grote Riesling, duidelijk herkenbaar in de neus. Zeer lang en complex. Rijp wit en geel fruit, ook in de afdronk.
Tondonia - Rosado - jaartal?
Mooie heldere koperkleur. Gedroogd rood fruit, bessen, kruidig en vanille. Speciale wijn die me zeer kon bekoren. Doch eerder eentje om iets oosters bij te serveren (of omgekeerd :-).
Barbaresco Rabaja 2005 van Produttori : ik herinner me de neus niet meer maar in de mond zeer tanninerijk.
De volgende had hier ook last van:
Castello dei Rampolla d'Alceo 2010. Redelijk wat zwart fruit, leder en cederhout. De mond was vol, rijp en dus zeer tanninerijk. Moeilijk.
De volgende daarentegen was voor mij dé ontdekking:
Gantenbein Pinot Noir 2018. De neus was nog niet helemaal geintegreerd: na het wegtrekken van de 'funk' was het rokerige nog wat aan het vechten met het fruit. In de mond wel zeer fijn, lang en elegant. Ik dacht aan een grote spätburgunder.
De
Domaine du Clos des Tourelles -jaar? had de stempel van de wijnmaker, nl de familie Perrin. Redelijk krachtige Gigondas, rijp maar niet echt 'warm'.
Fioretti Santinovo I.G.T. Toscana Rosso 2020
Deze Cabernet Franc / Cabernet Sauvignon blend had geen last van tannines. Integendeel, zeer mooie elegante super tuscan!
De Pennfolds Grange 1997 had ik niet direct als syrah herkend. Lang en complex, doch ook wel duidelijk geen NRH.
Ik bracht een flesje
Sereine Noir 2016 van Gangloff mee. Niet de finesse van de Barbarine die ik met de Pinot Entente wijnclub in mei dronk. Iedereen dacht aan mooie cabernet franc. Nog te gebald.
Dé rode wijn van de avond was voor mij deze
Tertre Roteboeuf 2007. Over de top, riep iemand. Serieus
? Hemels sap. Stond al lang op mijn 'to drink' lijstje en maakte het voor mij helemaal waar.
De laatste wijn was een extraatje van Bert. En wat voor één. De
Côte Rotie La Landonne 2016 van Xavier Gérard was zeker te jong maar wel een dikke grote wijn in wording. Een jonge rising star blijkbaar. En ik begrijp waarom.
Afsluiten deden we met een fantastisch voorgerechtje en een memorabel stukje hert dat voor het goeie doel, nl mijn culinair orgasme, is gestorven.
voor de mooie notes, Fre!