29-01-2024, 08:29 PM
Cosa 2020, Gamay del Trasimeno Riserva
Mensen die Italiaanse wijn te moeilijk vinden, stop hier met lezen, want ja… ze maken het dus weer wat moeilijk. Dit is dus ook weer zo’n samengestelde naam, zoals je er wel vaker hebt (Brunello di Montalcino bvb). Normaal gaat het om “de druif van een stadje”. In dit geval is het “de druif van een meer”. Sommigen van jullie kennen het Trasimenomeer misschien? Veel minder pittoresk dan Garda, Lago Maggiore en andere eye candy in het Noorden. Hier is het wat plat, niets superindrukwekkend.
Ok, Gamay van het Trasimenomeer dus. Nope. Want het is geen Gamay, het is Grenache
In Italië komt er eigenlijk best wel wat Grenache voor. Onder de naam Tai Rosso (Veneto), Cannonau (Sardegna), Gamay dus (Umbria), Granaccia (Ligurië, nog nooit mogen proeven), Alicante (Toscana).
Zelfs Walter Speller (Jancis Robinson) was erin getuind. Hij vond zelfs dat deze Cosa van Madrevite wel wat Gamaytrekken had uit Beaujolais. Vond ik eigenlijk niet. Maar goed, ik wist ook al dat het geen Gamay was. Deze wijn heeft voor mij heel erg een Côtes du Rhône-gevoel. En dat zeg ik niet omdat het Grenache is, want Garnacha in Madrid kan heerlijk Bourgondisch zijn. Nee, deze heeft echt die kenmerkende lactische toetsen die ik zo typisch vind voor Côtes-du-Rhône. Kriekenconfituur ook. In de mond ook heel romig en zacht, maar gelukkig geen al te hoge branderigheid. Enkel in de afdronk is er een lichte alcoholprikkel.
Ik heb het niet zo voor deze stijl van Grenache, dus groot deel van deze fles laten staan tot dag twee. Wat de wijn toch wel ten goede kwam. Het lactische maakte plaats voor meer nuance, wat framboos zelfs. Maar het romige mondgevoel bleef.
Op dag drie is dit een Grenache die je uit een Ikea waterglas krijgt in een Parijs café en zes euro voor moet betalen.
Enfin, interessant. Maar ik zou het dus niet opnieuw kopen.
Mensen die Italiaanse wijn te moeilijk vinden, stop hier met lezen, want ja… ze maken het dus weer wat moeilijk. Dit is dus ook weer zo’n samengestelde naam, zoals je er wel vaker hebt (Brunello di Montalcino bvb). Normaal gaat het om “de druif van een stadje”. In dit geval is het “de druif van een meer”. Sommigen van jullie kennen het Trasimenomeer misschien? Veel minder pittoresk dan Garda, Lago Maggiore en andere eye candy in het Noorden. Hier is het wat plat, niets superindrukwekkend.
Ok, Gamay van het Trasimenomeer dus. Nope. Want het is geen Gamay, het is Grenache
In Italië komt er eigenlijk best wel wat Grenache voor. Onder de naam Tai Rosso (Veneto), Cannonau (Sardegna), Gamay dus (Umbria), Granaccia (Ligurië, nog nooit mogen proeven), Alicante (Toscana).Zelfs Walter Speller (Jancis Robinson) was erin getuind. Hij vond zelfs dat deze Cosa van Madrevite wel wat Gamaytrekken had uit Beaujolais. Vond ik eigenlijk niet. Maar goed, ik wist ook al dat het geen Gamay was. Deze wijn heeft voor mij heel erg een Côtes du Rhône-gevoel. En dat zeg ik niet omdat het Grenache is, want Garnacha in Madrid kan heerlijk Bourgondisch zijn. Nee, deze heeft echt die kenmerkende lactische toetsen die ik zo typisch vind voor Côtes-du-Rhône. Kriekenconfituur ook. In de mond ook heel romig en zacht, maar gelukkig geen al te hoge branderigheid. Enkel in de afdronk is er een lichte alcoholprikkel.
Ik heb het niet zo voor deze stijl van Grenache, dus groot deel van deze fles laten staan tot dag twee. Wat de wijn toch wel ten goede kwam. Het lactische maakte plaats voor meer nuance, wat framboos zelfs. Maar het romige mondgevoel bleef.
Op dag drie is dit een Grenache die je uit een Ikea waterglas krijgt in een Parijs café en zes euro voor moet betalen.
Enfin, interessant. Maar ik zou het dus niet opnieuw kopen.
