Het viel mij op bij het lezen van vooral Franse degustatiefiches dat er tegenwoordig gegoocheld wordt met de term "saline" of "salinité". Het zou een vorm van mineraliteit zijn of een andere definitie ervan. Mineraliteit zoals we die kennen heeft te maken met geuren gevormd door ondergrond van gesteente zoals gekend bij bvb Alsace. Saliniteit zou te maken hebben met ionen, minerale zouten of metalen ?
Kan iemand hier enige opheldering brengen ?
Vraag maar eens aan Meyer uit de Elzas wat mineraliteit is. Hilarisch....
Als ik vrijdag tijd heb passeer ik eens bij de specialist ter zake.... ik heb al eens gevraagd wat mineraliteit nu juist is .... antwoord : heb je een avondje of drie tijd... dan kan ik het mss in theorie en praktijk uitleggen....
mineraliteit is iets moeilijks om uit te leggen. Ik vind dat je dat het best kunt uitleggen met een goede champagne en een slechte cava (of martini brut
)
Een goede champagne zal meestal heerlijke mineralen hebben (soms krijg je zelf het gevoel dat het lichtjes geoxideerd is)
Om het kort uit te leggen herken ik mineralen als verse eerste regen in een snikhete zomer.
of een stukje ijzer likken (I know...) of als je messen slijpt, nadien eens ruiken.
Salinité ken ik persoonlijk niet. Wel weet ik dat er sommige mensen mineraliteit en fraicheur in hetzelfde kotje plaatsen, andere vinden het volledig iets anders
Blijkbaar toch een oenologisch kluwen en zeer technisch allemaal. Ik denk dat er soms in termen langs mekaar heen gepraat wordt. Vandaar, als we niet dezelfde definities hanteren...
...of "Martini Bucht"
dedju 't is hier weer al ...
Verse eerste regen... inderdaad zeer specifieke geur. En wat betreft champagne heb je ook weer gelijk. Misschien geraken we er nog wel uit.
Salidité
? Dit lijkt me iets om 's avonds buiten te zetten vooraleer het opgehaald wordt !
Wel, salinité of salinity in het Engels heb je toch wel vrij duidelijk in bepaalde wijnen vind ik. Het is iets ziltigs, salty flavour.
Dit staat idd volledig los van mineraliteit.
Zelfs rode wijnen kunnen een licht ziltig toetsje hebben (bv. recentelijk de C9dP Croix des Bois 09 van Chapoutier volgens Jancis Robinson) , maar meestal vindt je dit terug bij witte wijnen en die zijn dan ook vaak meditteraans van aard (tegenover continentaal kllimaat).
En uiteraard, maar dat is evident, de Manzanilla sherries (waarbij de vatenkelder elke zoveel tijd doelbewust overstroomt met zeewater) zijn écht salty van smaak.
@Jazzper , interessante links, bedankt.
Onze belangrijkste lesgever, nuanceert het woordje mineraal, enkel als je het specifiek kan definiëren als krijt, kalk, leisteen mag je als "mineraal" bestempelen. Andere spoorelementen uit de bodem kun je niet "ruiken". Saline is volgens mij een vorm van mineraliteit waarbij dat "zoutige" inderdaad tot uiting komt. Da's hetgeen ik er uit begrijp. Alhoewel er veel interpretaties zijn van mineraal.
Komt waarschijnlijk van de mineraal in Rijmenam...
(29-06-2012 06:45 PM)Venne schreef: [ -> ]Komt waarschijnlijk van de mineraal in Rijmenam...
Ga je hiervan ook zo zweten ?
saline associeer ik onmiddellijk met de champagnes van selosse, maar heeft evenzeer iets mineraals. Vind ik het beste voorbeeld om saline en mineraal te dissociëren.
Net op een stukje tekst gestoten van Jan de Clercq MW dat hij geschreven heeft bij de wijnen van Luneau-Papin (Muscadet) :
De overtreffende trap van mineraliteit is ziltheid (‘salinité’). Voor verschillende wijnbouwers en liefhebbers is dat één van de mooiste complimenten die je een witte wijn kan maken. Het getuigt van een wijn tjokvol mineralen die de stenen laat spreken (‘vin de pierre’) in plaats van het fruit (‘vin de fruit’). Voor de echte terroiristen moet de bodem primeren en is de druif maar een medium waardoor de terroir zich reveleert.
Het is dan ook verbazend dat de wijn die als het ware de ziltheid belichaamt; een uitstekende Muscadet, nog altijd zo ondergewaardeerd en onbemind blijft. Wie van stenen houdt komt hier volop aan zijn trekken : “ schistes, micaschistes, granit, gneiss,orthogneiss, quartz, amphibolite, serpentinite,? “.
(04-07-2012 03:53 PM)carl schreef: [ -> ]Net op een stukje tekst gestoten van Jan de Clercq MW dat hij geschreven heeft bij de wijnen van Luneau-Papin (Muscadet) :
De overtreffende trap van mineraliteit is ziltheid (‘salinité’). Voor verschillende wijnbouwers en liefhebbers is dat één van de mooiste complimenten die je een witte wijn kan maken. Het getuigt van een wijn tjokvol mineralen die de stenen laat spreken (‘vin de pierre’) in plaats van het fruit (‘vin de fruit’). Voor de echte terroiristen moet de bodem primeren en is de druif maar een medium waardoor de terroir zich reveleert.
Het is dan ook verbazend dat de wijn die als het ware de ziltheid belichaamt; een uitstekende Muscadet, nog altijd zo ondergewaardeerd en onbemind blijft. Wie van stenen houdt komt hier volop aan zijn trekken : “ schistes, micaschistes, granit, gneiss,orthogneiss, quartz, amphibolite, serpentinite,? “.
Interessant! (zoals steeds als t van Jan komt ;-) )
Gisteren Riesling 'Le Strope' 2010 van Zanotelli gedronken. Een wijn uit Val di Cembra in Trentino.
Zeer minerale wijn met een uitgesproken zilte toets, deed me meteen terug aan deze topic denken. Een delicate wijn die het meer van elegantie dan van power moet hebben, maar naar mijn smaak een absolute topper.