Vorige week langs geweest, eerst ontvangen door Jean Pierre zelf, hij was zeer vriendelijk, praatte zeer zacht ook. Bescheiden mens die nooit teveel buzz maakt van zijn eigen wijnen. Een echte landbouwer eigenlijk. Toen ik over Sorin sprak vertelde hij me dat hij eigenlijk de eerste was die met roterende vaten werkte, dat Luc Sorin in 97 of zo bij hem kwam voor info daarover.
In rood proefde ik de 2010 zeer elegant en mooi (prachtige neus), 2011 wat krachtiger, meer alcohol. 2012 soepel maar structuur.
Ook 2008 nog eens geproefd, blijft heel mooi, zeker voor die prijs (check wijnzolder, laatste flessen vrees ik)
Tijdens de degustatie was Mireille erbij, vriendelijk als steeds en ruim uitwijdend over vanalles (wat niet altijd met wijn te maken had..) - op die manier viel mijn bezoekje aan buren Lafran Veyrolles in het water, even later vertrokken we naar huis...
Maar maandag konden we nog wat nagenieten. Uitgenodigd bij mijn schoonbroer die een vriend had die gek is van Bandol. Samen proeven dus.
Ik had een rosé mee van Luquettes (schitterend), een Baguiers 2011 (heel mooi) en een Gaussen 2001.
Die Gaussen zijn kurk was wat doorlopen, het volume in de fles was ook niet meer top. Enige twijfel dus.
In de neus vreesde ik even voor te verre evolutie. De typische dode bladerengeur van (te) verouderde Bandol. Maar na een tijdje kwam ook zwart fruit opzetten, en vooral in de mond loste deze wijn de hoge verwachtingen in. Wat een sappig, soepel, lang, hedonistisch mondgevoel!
We dronken nog een Baguiers, de 2004, ook die was echt heel mooi, dit is een domein under the radar dat voor mij PQ één van de betere is.
En plots kwam mijn schoonbroer opzetten met...
Een Gaussen 1997!
Huh?
Hoe kom jij daaraan?
Awel, gekregen van u, een jaar of 10 geleden..!
We deden hem enthousiast open en dronken hem nog enthousiaster leeg. Ik zou durven zeggen dat hij zelfs nog beter was dan de 2001.
Leve Jempie, leve Bandol!