wijnliefhebbers

Wat info van op de site van LaBuenaVida:

Citaat:Project van Ignacio en Martina Pariente, derde generatie wijnbouwers. Hun grootvader José Pariente gaf zijn naam aan de wijn die hun moeder Marivi maakt in Rueda.

Na hun studies wilden ze niet enkel doorgaan waar hun moeder destijds mee startte, maar verdergaan met hun eigen project. In 2012 kreeg Prieto Pariente zijn naam. Martina en Ignacio wilden oude wijngaarden van Castilla y Leon terug tot leven wekken, zowel in rood als wit.

In rood wordt er vooral gewerkt met de typische druivenrassen die ze terugvinden in oude wijngaarden: Tinto Fino of Tempranillo en Garnacha. In wit hebben ze een van de oudste aanplantingen Viognier in Spanje ontdekt. Dit was bij toeval. Ze dachten dat ze een wijngaard Verdejo hadden gekocht, maar na controle bleek het om Viognier te gaan! Vandaar dat deze wijn in het project Prieto Pariente is terechtgekomen als enige witte wijn. Deze kan echter niet als D.O. Rueda op de markt worden gebracht, maar enkel als Vino de la Tierra de Castilla y Leon.

Het is deze laatste, de Viognier 2020 die ik dit weekend in het glas had.
Stokken van 25 jaar oud, fermentatie voor een deel in inox, een deel in beton en een deel in foudres (500l). Zes maanden op de lies. 12,5% alcohol.

In het glas zeer licht van kleur, witgeel. Frisse neus met veel limoen, wat groene appel, peer, wit steenfruit en een florale toets.
Helemaal niet te vergelijken met de uitbundigheid van sommige viogniers, ik zou zelfs nooit aan viognier denken bij deze neus.

In de mond veel vinnige zuren en vooral toetsen van citrusfruit. Heel strak en fris, maar jammer genoeg blijft het daar ook bij, want ondanks de opvoeding op de lies mis ik volume en enige rondeur.
Dit vertaalt zich in een teleurstellende finale met een afdronk die uit weinig meer bestaat dan wat nazinderende zuurtjes. Atypische viognier, maar geen winnaar voor mij.

(11-02-2024 05:50 PM)redacteur schreef:  Wat info van op de site van LaBuenaVida:

Citaat:Project van Ignacio en Martina Pariente, derde generatie wijnbouwers. Hun grootvader José Pariente gaf zijn naam aan de wijn die hun moeder Marivi maakt in Rueda.

Na hun studies wilden ze niet enkel doorgaan waar hun moeder destijds mee startte, maar verdergaan met hun eigen project. In 2012 kreeg Prieto Pariente zijn naam. Martina en Ignacio wilden oude wijngaarden van Castilla y Leon terug tot leven wekken, zowel in rood als wit.

In rood wordt er vooral gewerkt met de typische druivenrassen die ze terugvinden in oude wijngaarden: Tinto Fino of Tempranillo en Garnacha. In wit hebben ze een van de oudste aanplantingen Viognier in Spanje ontdekt. Dit was bij toeval. Ze dachten dat ze een wijngaard Verdejo hadden gekocht, maar na controle bleek het om Viognier te gaan! Vandaar dat deze wijn in het project Prieto Pariente is terechtgekomen als enige witte wijn. Deze kan echter niet als D.O. Rueda op de markt worden gebracht, maar enkel als Vino de la Tierra de Castilla y Leon.

Het is deze laatste, de Viognier 2020 die ik dit weekend in het glas had.
Stokken van 25 jaar oud, fermentatie voor een deel in inox, een deel in beton en een deel in foudres (500l). Zes maanden op de lies. 12,5% alcohol.

In het glas zeer licht van kleur, witgeel. Frisse neus met veel limoen, wat groene appel, peer, wit steenfruit en een florale toets.
Helemaal niet te vergelijken met de uitbundigheid van sommige viogniers, ik zou zelfs nooit aan viognier denken bij deze neus.

In de mond veel vinnige zuren en vooral toetsen van citrusfruit. Heel strak en fris, maar jammer genoeg blijft het daar ook bij, want ondanks de opvoeding op de lies mis ik volume en enige rondeur.
Dit vertaalt zich in een teleurstellende finale met een afdronk die uit weinig meer bestaat dan wat nazinderende zuurtjes. Atypische viognier, maar geen winnaar voor mij.

Viognier is normaal vrij laag in zuren en hoog in alcohol. Het feit dat dat hier omgekeerd is, wijst erop dat ze wellicht zeer vroeg geoogst hebben om fraicheur te behouden. En daarbij zullen de aroma’s niet genoeg ontwikkeld zijn. Goede bedoelingen, maar ja, het is het resultaat in het glas dat telt.