wijnliefhebbers

Blauer Zweigelt 2008

Een nieuw pakketje wijn is toegekomen en daar gaan we een flesje uitzoeken. Omdat de wijn nog een beetje koud heeft, kies ik voor de Blauer Zweigelt die ertussen zit, en waarvan ik verwacht dat dit gebaat zal zijn met een iets frissere schenktemperatuur. Groot is dan ook mijn verbazing als ik in de neus een zekere zoetigheid ontwaar, en rijp rood fruit. Niet meteen wat ik verwachtte. Dit doet denken aan een eenvoudige pinot noir. Maar niet onaangenaam hoor. Serieus veel fruit. Later doet de wijn me zelfs wat denken aan een beaujolais, met een licht lactische toets.

In de mond ook weer bergen rood fruit, rijpe aardbeitjes. Vrij ronde aanzet. Het blijft wachten op de zuren die ik zeker verwachtte, maar niets daarvan. Dit is een fruitige, ronde wijn. Spontaan denk ik aan de term "vin d'amis" of "vin de soif". Meestal als ik dat lees op een site van een winkel, denk ik aan eufemismen voor eenvoudige doorzwelgwijn, en eigenlijk is deze dat ook, maar dan toch op een positieve manier. Dit is een fles om gekoeld open te trekken tijdens de middagpauze van de verbouwingen, met een stuk stokbrood. Eenvoudig, maar lekker eenvoudig!

Toch enigszins verbaasd van dit smaakprofiel, wat meer gaan opzoeken op de site van Stiegelmar. Ze willen blijkbaar zoveel mogelijk natuurlijk werken en respect hebben voor terroir, blablabla. Ik lees dat ze de druiven zo rijp mogelijk willen plukken, dus ik denk de verklaring gevonden te hebben voor de zoete toets. Niets van. Restsuiker 2g/l, kan je bezwaarlijk veel noemen. Totdat ik lees in de technische fiche dat ze ontzuurd hebben... Dat verklaart wel één en ander. In al hun rode wijnen trouwens. OK, fair enough. Kan ik begrijpen. Maar het doet me toch wel grimlachen bij de bijna standaard bla over terroir, etc. Hoe kan je nog terroir gaan ontwaren als je het karakter van de wijn zo verandert? Op de site van Vinodis (waar de wijn vandaan komt) schrijft een reviewer : "ik daag iedereen uit om blind te zeggen dat dit een Oostenrijkse wijn is". Inderdaad, dit deed me ook helemaal niet denken aan Oostenrijks, maar op die manier kan je een wijn natuurlijk wel serieus veranderen...

Dit wil ik jullie trouwens niet onthouden : Zweigelt is een druif ontwikkeld uit St Laurent en Blaufränkisch door de Oostenrijker Friedrich Zweigelt. Fritz voor de vrienden. Fritz was blijkbaar ook een rechtse rakker die in de jaren '30 lid was van de nationaal-socialistische partij van Oostenrijk. Hij zou de druif ontwikkeld hebben om goed bestand te zijn tegen het koude klimaat en op die manier minder afhankelijk te zijn van import. Eigen druif eerst! Ik denk dat ik een cordon sanitaire ga opwerpen rond deze zweigelt. Alleen ik mag hem nog drinken...

(14-01-2014 10:37 PM)Olivier schreef:  Blauer Zweigelt 2008

Een nieuw pakketje wijn is toegekomen en daar gaan we een flesje uitzoeken. Omdat de wijn nog een beetje koud heeft, kies voor de Blauer Zweigelt die ertussen zit, en waarvan ik verwacht dat dit gebaat zal zijn met een iets frissere schenktemperatuur. Groot is dan ook mijn verbazing als ik in de neus een zekere zoetigheid ontwaar, en rijp rood fruit. Niet meteen wat ik verwachtte. Dit doet denken aan een eenvoudige pinot noir. Maar niet onaangenaam hoor. Serieus veel fruit. Later doet de wijn me zelfs wat denken aan een beaujolais, met een licht lactische toets.

In de mond ook weer bergen rood fruit, rijpe aardbeitjes. Vrij ronde aanzet. Het blijft wachten op de zuren die ik zeker verwachtte, maar niets daarvan. Dit is een fruitige, ronde wijn. Spontaan denk ik aan de term "vin d'amis" of "vin de soif". Meestal als ik dat lees op een site van een winkel, denk ik aan eufemismen voor eenvoudige doorzwelgwijn, en eigenlijk is deze dat ook, maar dan toch op een positieve manier. Dit is een fles om gekoeld open te trekken tijdens de middagpauze van de verbouwingen, met een stuk stokbrood. Eenvoudig, maar lekker eenvoudig!

Toch enigszins verbaasd van dit smaakprofiel, wat meer gaan opzoeken op de site van Stiegelmar. Ze willen blijkbaar zoveel mogelijk natuurlijk werken en respect hebben voor terroir, blablabla. Ik lees dat ze de druiven zo rijp mogelijk willen plukken, dus ik denk de verklaring gevonden te hebben voor de zoete toets. Niets van. Restsuiker 2g/l, kan je bezwaarlijk veel noemen. Totdat ik lees in de technische fiche dat ze ontzuurd hebben... Dat verklaart wel één en ander. In al hun rode wijnen trouwens. OK, fair enough. Kan ik begrijpen. Maar het doet me toch wel grimlachen bij de bijna standaard bla over terroir, etc. Hoe kan je nog terroir gaan ontwaren als je het karakter van de wijn zo verandert? Op de site van Vinodis (waar de wijn vandaan komt) schrijft een reviewer : "ik daag iedereen uit om blind te zeggen dat dit een Oostenrijkse wijn is". Inderdaad, dit deed me ook helemaal niet denken aan Oostenrijks, maar op die manier kan je een wijn natuurlijk wel serieus veranderen...

Dit wil ik jullie trouwens niet onthouden : Zweigelt is een druif ontwikkeld uit St Laurent en Blaufränkisch door de Oostenrijker Friedrich Zweigelt. Fritz voor de vrienden. Fritz was blijkbaar ook een rechtse rakker die in de jaren lid was van de nationaal-socialistische partij van Oostenrijk. Hij zou de druif ontwikkeld hebben om goed bestand te zijn tegen het koude klimaat en op die manier minder afhankelijk te zijn van import. Eigen druif eerst! Ik denk dat ik een cordon sanitaire ga opwerpen rond deze zweigelt. Alleen ik mag hem nog drinken...

Deze post makes my day... !

Mooie TN . Leest makkelijk en aangenaam .
En zet me aan om ook een Oostenrijks flesje open te maken.
Merci

de blaufränkisch van dit domein stond al een tijd te blinken en te knipogen naar mij. Het vlees was zwak en ik heb mijn lust naar fris en fruitig laten botvieren... En was me dat even een goede keuze!
Van zodra de fles open was, prikkelden de frisse kriekjes mijn neus en wist ik dat het prijs was. Sindsdien blijft deze wijn veranderen in het glas. Eerst kwam er wat cassis van om de hoek loeren, en nu vind ik zelfs een subtiel droptoetsje in en wat kruidigs, heel licht zoethout.
In de mond fruitige aanzet, direct gevolgd door het kruidige en het zoethout. Heel subtiele zuren doorweven deze wijn. Het fruit is mooi, met de frisheid van net geplukt fruit, niet overrijp, niet te zuur.
Spontaan denk ik ook hier weer aan een frisse beaujolais, en ook nu weer in de positieve zin van het woord. Wellicht eerder door de stijl van de wijn, dan door het smaakprofiel. Zo een beetje boers, maar bourgondisch boers. Meer is er niet nodig om mij in mij nopjes te brengen.