(20-03-2011 01:11 AM)dr_magooo schreef:  .................Ok off topic , maar who cares ,iedereen slaapt toch...

(19-03-2011 09:59 PM)Roeland V schreef:  Gisteren had ik de kans om de 2008 te drinken van deze prachtige chardonnay;

In één zin: de mooiste Meursault, zelfs witte Bourgogne in zijn geheel, die ik ooit gedronken heb.

Intense neus met diep strak maar rijp fruit, tikkeltje maar bijzonder elegant hout en een citrustoets die alles bijzonder spannend hield. Hij geurde al mineraal wat ik zelden bij chardonnay heb meegemaakt.
De smaak stond zo strak als de botoxhuid van Bart Kaëll.
Mineralen en citrus en hout stonden als de heilige drievuldigheid te blinken. Kan nog mooi evolueren.
top.
(91/100)

gelukkig mijn fles niet dus ken de prijs niet (en wil die allicht ook niet weten...)

(20-03-2011 11:48 PM)Roeland V schreef:  Meer dan 90 geven geldt enkel voor de allerbeste wijnen ter wereld met dan in de 90-schaal nog verdere gradatie tot het nec plus ultra.

Veel te veel mensen zijn te beïnvloed door R. Parker die tegenwoordig niet minder geeft dan 85 ... Mijn puntenkader is eerder dat van J. Robinson. En dan is 90+ al bijzonder hoog.

(21-03-2011 09:22 AM)gertt schreef:  en hoe zit het met de Carlpunten ?

(21-03-2011 12:17 PM)carl schreef:  

(21-03-2011 09:22 AM)gertt schreef:  en hoe zit het met de Carlpunten ?

Daar ik deze wijn niet gedronken heb kan ik hier geen punten geven maar ik moet toegeven dat ik ook nogal beïnvloed ben door Parker op dat gebied. Ik geef ook zelden minder dan 85

(21-03-2011 06:19 PM)vinejo schreef:  

(21-03-2011 12:17 PM)carl schreef:  

(21-03-2011 09:22 AM)gertt schreef:  en hoe zit het met de Carlpunten ?

Daar ik deze wijn niet gedronken heb kan ik hier geen punten geven maar ik moet toegeven dat ik ook nogal beïnvloed ben door Parker op dat gebied. Ik geef ook zelden minder dan 85

Geen reden om beschaamd te zijn , integendeel: ge drinkt genen brol meer..

(22-03-2011 01:55 PM)carl schreef:  Ofwel proef ik gewoon slecht

(08-04-2012 08:32 PM)frank schreef:  Gisteren bij de asperges de fijnste Meursault ooit gedronken (niet dat ik veel Meursaults drink maar kom ...).

Les rougeots 2004
in de neus (zachte boter, citrus, ananas) op de tong heerlijk vettig en fris tegelijkertijd. Wat een klassewijn die te 'vlug' geledigd werd (we hadden helaas geen magnum). Uniek te combineren met asperges en een botersausje maar deze krachtige wijn kan alles aan. Als ik hier dan toch punten op moet geven, voor sfeer en gezelligheid (9) en voor de smaak ook 9

(11-04-2019 08:09 PM)frank schreef:  Meursault - 2009
Geen aperowijn, begeleider van 'vol a vent'. Wonderlijke chemie. 93

(11-04-2019 08:09 PM)frank schreef:  Meursault - 2009
Damned mijn laatste 2009.

(11-04-2019 09:43 PM)vinejo schreef:  Hopelijk op domein gekocht, Frank? Daar is deze wijn naar verluidt nog betaalbaar...

(12-04-2019 10:36 AM)frank schreef:  

(11-04-2019 09:43 PM)vinejo schreef:  Hopelijk op domein gekocht, Frank? Daar is deze wijn naar verluidt nog betaalbaar...

Betaalbaar is veel gezegd. De medewerker van een wijnhandelaar, toevallig ook een vriend, doet daar jaarlijks de pluk waardoor ze een heel beperkt deeltje van de wijnen kunnen kopen. Vandaar. En jaarlijks koop ik één flesje.

(12-04-2019 11:56 AM)jr02 schreef:  

(12-04-2019 10:36 AM)frank schreef:  

(11-04-2019 09:43 PM)vinejo schreef:  Hopelijk op domein gekocht, Frank? Daar is deze wijn naar verluidt nog betaalbaar...

Betaalbaar is veel gezegd. De medewerker van een wijnhandelaar, toevallig ook een vriend, doet daar jaarlijks de pluk waardoor ze een heel beperkt deeltje van de wijnen kunnen kopen. Vandaar. En jaarlijks koop ik één flesje.

Respect @ Frank omdat er toch nog genoten wordt van deze icoon wijnen en ze niet alleen de kelders in verdwijnen als belegging.

(12-04-2019 06:27 PM)frank schreef:  

(12-04-2019 11:56 AM)jr02 schreef:  

(12-04-2019 10:36 AM)frank schreef:  

(11-04-2019 09:43 PM)vinejo schreef:  Hopelijk op domein gekocht, Frank? Daar is deze wijn naar verluidt nog betaalbaar...

Betaalbaar is veel gezegd. De medewerker van een wijnhandelaar, toevallig ook een vriend, doet daar jaarlijks de pluk waardoor ze een heel beperkt deeltje van de wijnen kunnen kopen. Vandaar. En jaarlijks koop ik één flesje.

Respect @ Frank omdat er toch nog genoten wordt van deze icoon wijnen en ze niet alleen de kelders in verdwijnen als belegging.

Je kan ook beleggen in vriendschappen

(02-05-2020 10:51 PM)Vinoco schreef:  We dachten dat we klaar waren maar de eigenaar van het restaurant trok nog een laatste flesje open als dank voor de mooie avond. Ook in Duitsland zijn ze klaar met de hele Corona lock-down blijkbaar...

Blind in het glas.

Het is toch niet waar! Wederom dezelfde toets in de neus als de 2 vorige wijnen. De eigenaar begint te lachen en ontmaskert meteen de fles. Meursault Coche Dury 2011. Nu perfect op dronk! The Master of Meursault in optima forma. Weinig notities meer. Gewoon poten op tafel en genieten met wijnvrienden. 96/100

(10-06-2020 05:36 PM)Vinoco schreef:  Met grote regelmaat krijg ik iets moois in mijn glas waar ik immens van kan genieten. Ik besef als geen ander dat ik op dat vlak zeer bevoorrecht ben en vind dan ook weinig zo leuk als andere wijnliefhebbers te laten meegenieten van uitzonderlijke wijnen. Morgen is een speciale dag en eet ik bij Brut172 net buiten Maastricht waar ik ook slaap. Zoals altijd neem ik eigen wijnen mee en dus morgen niet anders. 2 goede wijnvrienden van mij vergezellen me aan tafel en dus heb ik zojuist 5 bijzondere flessen uit de kelder gehaald. 1 van de witte wijnen ontroert me keer op keer als het in mijn glas komt. Volgens mij is er namelijk geen 2e wijn ter wereld waarvan iedereen die er ervaring mee heeft zal zeggen dat er niets te vinden is wat beter is dan dit domein......morgen mag ik het weer ervaren. En ondanks dat de andere wijnen in ons glas, Coche Dury Genevrieres en Le Montrachet DRC, zeer bijzonder zijn....zullen ze verbleken bij die andere witte wijn....nog 1 nachtje slapen.....

ps rood gaat Petrus en Le Pin worden...zal ook binnen te houden zijn

(10-06-2020 05:36 PM)Vinoco schreef:  Met grote regelmaat krijg ik iets moois in mijn glas waar ik immens van kan genieten. Ik besef als geen ander dat ik op dat vlak zeer bevoorrecht ben en vind dan ook weinig zo leuk als andere wijnliefhebbers te laten meegenieten van uitzonderlijke wijnen. Morgen is een speciale dag en eet ik bij Brut172 net buiten Maastricht waar ik ook slaap. Zoals altijd neem ik eigen wijnen mee en dus morgen niet anders. 2 goede wijnvrienden van mij vergezellen me aan tafel en dus heb ik zojuist 5 bijzondere flessen uit de kelder gehaald. 1 van de witte wijnen ontroert me keer op keer als het in mijn glas komt. Volgens mij is er namelijk geen 2e wijn ter wereld waarvan iedereen die er ervaring mee heeft zal zeggen dat er niets te vinden is wat beter is dan dit domein......morgen mag ik het weer ervaren. En ondanks dat de andere wijnen in ons glas, Coche Dury Genevrieres en Le Montrachet DRC, zeer bijzonder zijn....zullen ze verbleken bij die andere witte wijn....nog 1 nachtje slapen.....

ps rood gaat Petrus en Le Pin worden...zal ook binnen te houden zijn

(10-06-2020 07:14 PM)vinejo schreef:  Is het die fles Richard die ingepakt is?
Kan ook eens lekker zijn, als je van anijs houdt natuurlijk.

(10-06-2020 07:56 PM)vinejo schreef:  Is t Laville Haut Brion?

(10-06-2020 08:10 PM)Vinoco schreef:  

(10-06-2020 07:56 PM)vinejo schreef:  Is t Laville Haut Brion?

Ah ok, ik dacht dat je een grap maakte.
Het is D'auvenay Puligny Montrachet en La Richarde 2007

(10-06-2020 08:15 PM)vinejo schreef:  Jaja was grapje- maar zonder te weten wat de wijn was
Heb je Laville al gedronken? (Retorische vraag wellicht)

(10-06-2020 05:36 PM)Vinoco schreef:  Met grote regelmaat krijg ik iets moois in mijn glas waar ik immens van kan genieten. Ik besef als geen ander dat ik op dat vlak zeer bevoorrecht ben en vind dan ook weinig zo leuk als andere wijnliefhebbers te laten meegenieten van uitzonderlijke wijnen. Morgen is een speciale dag en eet ik bij Brut172 net buiten Maastricht waar ik ook slaap. Zoals altijd neem ik eigen wijnen mee en dus morgen niet anders. 2 goede wijnvrienden van mij vergezellen me aan tafel en dus heb ik zojuist 5 bijzondere flessen uit de kelder gehaald. 1 van de witte wijnen ontroert me keer op keer als het in mijn glas komt. Volgens mij is er namelijk geen 2e wijn ter wereld waarvan iedereen die er ervaring mee heeft zal zeggen dat er niets te vinden is wat beter is dan dit domein......morgen mag ik het weer ervaren. En ondanks dat de andere wijnen in ons glas, Coche Dury Genevrieres en Le Montrachet DRC, zeer bijzonder zijn....zullen ze verbleken bij die andere witte wijn....nog 1 nachtje slapen.....

ps rood gaat Petrus en Le Pin worden...zal ook binnen te houden zijn

(13-06-2020 10:02 AM)Vinoco schreef:  Afgelopen donderdag met 2 Duitse vrienden een fantastische avond gehad bij Brut172 net buiten Maastricht. Lafleur 1996 had kurk (heb meer gekurkte flessen Lafleur gehad dan niet..... ) maar dat mocht de pret niet drukken.

De hoogtepunten van de avond:

Coche Dury Genevrieres 2006: Een neus to die for. Gunflint tot in perfectie. Je wilt blijven ruiken. Een wijn die balanceert op een koord maar er nooit afvalt. In alles is elegantie troef maar in niets komt ie te kort. Godendrank. Ontroerend mooi. Mijn kameraden weten (nog) niet ze drinken maar we geven 3 x de perfecte score. Wij kan niet mooier zijn. 100/100...…….ik wist wel beter maar dat mag geen invloed hebben op de score van deze wijn....

(13-06-2020 10:39 AM)vinejo schreef:  Die gunflint, is dat het geroosterde waar men ook op LpdV steeds lyrisch over is?

(13-06-2020 10:43 AM)Vinoco schreef:  Dit is echt wel vuursteen, kruitdampen. Wat je op nieuwjaar om 1 uur 's nachts ruikt van het afgestoken vuurwerk. Smoking gun.

(05-11-2021 07:54 AM)vinejo schreef:  Een stukje over die “gunflint” aroma s waar sommige wijnsnobs zo lyrisch over doen en die zo typisch zouden zijn voor Coche Dury maar even goed te vinden zijn in andere wijnen die reductief gemaakt zijn.

Jancis vindt de Dog Point chardonnay (25 euro) trouwens beter dan Coche Dury

There was a fascinating article by Jancis Robinson, written back in 2018, where she talked of the disappointment of opening two bottles of Coche-Dury, one a village Meursault in 2010, one a Bourgogne Blanc in 2011. Coche-Dury is one of the most sought-after producers of white Burgundy without a shadow of a doubt.The Coche style has a very prominent signature – aside from the purity of the fruit and the bright acidity of the wines, there is particular set of aromas and nuances that seduce white Burgundy drinkers. It isn’t just peculiar to Coche, but it is a significant marker for their wines. To pin a few descriptors to them, I have heard tasters employ terms such as ‘struck match’ or ‘struck flint’, ‘smoky bacon fat’ , ‘toasted nut’ – to describe the smoky, toasty nuances. The origin of these characters, which seem much more prevalent today, lie in the approach to winemaking – it is a byproduct of what is known as ‘reductive winemaking’, which is an approach that seeks to exclude oxygen during ageing resulting in these ‘reduced’ sulphide notes that we try to describe. The word ‘reduction’ in winemaking is the opposite of oxidation, in that it is a chemical reaction that involves a dissociation from oxygen. To produce a wine in a reductive Burgundian style, you choose older oak for ageing as the pores of the wood are closed to oxygen, and you do not rack the wine (empty the vessel and refill), nor do you practise lees-stirring or batonnage (when the fine yeasty deposit is agitated in the barrel). It is a less interventionist style of winemaking in many respects.
Since issues concerning wines oxidising early have caused some concern with certain Burgundian estates, the general trend has certainly headed towards this style of winemaking. And it is not just Burgundians that employ these techniques; we have seen a whole host of New World producers adopt the same approach. It is a distinct stylistic decision that seeks to ape the Burgundian style. It doesn’t always work well – the wines need to have a good structure for it to be successful and that means a taut minerally acidity. I have tasted some disappointing, loose-knit styles that fail to convince and come across as mere caricatures.
After her disappointment, Jancis shared a 2017 Dog Point Chardonnay from Marlborough, New Zealand with her guest, and both concluded it was the more exciting wine.

(05-11-2021 09:40 AM)BartS schreef:  

(05-11-2021 07:54 AM)vinejo schreef:  Een stukje over die “gunflint” aroma s waar sommige wijnsnobs zo lyrisch over doen en die zo typisch zouden zijn voor Coche Dury maar even goed te vinden zijn in andere wijnen die reductief gemaakt zijn.

Jancis vindt de Dog Point chardonnay (25 euro) trouwens beter dan Coche Dury

There was a fascinating article by Jancis Robinson, written back in 2018, where she talked of the disappointment of opening two bottles of Coche-Dury, one a village Meursault in 2010, one a Bourgogne Blanc in 2011. Coche-Dury is one of the most sought-after producers of white Burgundy without a shadow of a doubt.The Coche style has a very prominent signature – aside from the purity of the fruit and the bright acidity of the wines, there is particular set of aromas and nuances that seduce white Burgundy drinkers. It isn’t just peculiar to Coche, but it is a significant marker for their wines. To pin a few descriptors to them, I have heard tasters employ terms such as ‘struck match’ or ‘struck flint’, ‘smoky bacon fat’ , ‘toasted nut’ – to describe the smoky, toasty nuances. The origin of these characters, which seem much more prevalent today, lie in the approach to winemaking – it is a byproduct of what is known as ‘reductive winemaking’, which is an approach that seeks to exclude oxygen during ageing resulting in these ‘reduced’ sulphide notes that we try to describe. The word ‘reduction’ in winemaking is the opposite of oxidation, in that it is a chemical reaction that involves a dissociation from oxygen. To produce a wine in a reductive Burgundian style, you choose older oak for ageing as the pores of the wood are closed to oxygen, and you do not rack the wine (empty the vessel and refill), nor do you practise lees-stirring or batonnage (when the fine yeasty deposit is agitated in the barrel). It is a less interventionist style of winemaking in many respects.
Since issues concerning wines oxidising early have caused some concern with certain Burgundian estates, the general trend has certainly headed towards this style of winemaking. And it is not just Burgundians that employ these techniques; we have seen a whole host of New World producers adopt the same approach. It is a distinct stylistic decision that seeks to ape the Burgundian style. It doesn’t always work well – the wines need to have a good structure for it to be successful and that means a taut minerally acidity. I have tasted some disappointing, loose-knit styles that fail to convince and come across as mere caricatures.
After her disappointment, Jancis shared a 2017 Dog Point Chardonnay from Marlborough, New Zealand with her guest, and both concluded it was the more exciting wine.

Interessant. Thanks. Zal wel kloppen, want PYCM maakt wijnen op dezelfde manier en heeft dezelfde aroma's (noot: dronk meerdere cuvées PYCM, nog nooit Coche-Dury, dus kan niet vergelijken maar enkel afgaan op wat (hier) geschreven werd en wordt). Persoonlijk vind ik dit ook zeer aangename aroma's, maar ieder zijne meug natuurlijk.