(08-08-2014 07:09 PM)de populist schreef:  Wat maakt een uitzonderlijke wijn, een grootse wijn?

Eergisteren, in een prachtproeverij georganiseerd door wijnvriend Venne, notoir forumlid, had ik tijd en gelegenheid om daarover na te denken. Uit een reeks karakterwijnen rezen immers drie duizelingwekkend goede flessen op, wijnen die met gemak in mijn top 20 ever komen, respectievelijk in wit, rood en rosé. Drie wijnen die in hun stijl de perfectie nabij zijn. Wat hebben ze gemeen? Wat maakt ze de absolute top voor mij.

Ten eerste: ze zijn niet zwaar. Ze hebben geen ontploffende aroma's in de neus. Het zijn ingetogen, gedoseerde, gevarieerde en mooi onderscheiden geuren. De wijnen zijn geconcentreerd en hebben lengte maar maken in de mond tegelijk een lichte indruk, alsof er ruimte tussen de aroma's zit, lucht, en de aroma's rond elkaar kunnen draaien in een mooi uitgedokterde evenwichtige en verfijnde beweging. Geen op elkaar gesmeerde aroma's, geen krioelende massa. Eerder die prachtige gracieuze beweging van planeten en sterren rond elkaar, esthetiek ten top.

Ten tweede: de wijnen zijn zuiver. De componenten zijn zeer precies gedefinieerd en zijn mooi van elkaar afgelijnd. Elk aroma apart is de moeite om naar te kijken maar het geheel is nog mooier. De proever zoemt in en uit, van deel naar geheel en terug, zonder greep te krijgen op alles tegelijk. De wijn brengt de proever tot overgave (absolute tegengestelde van overgeven).

Ten derde en hét belangrijkste: deze wijnen brengen iets ondefinieerbaars in de proever teweeg, zetten de wereld stil, schakelen zijn verstand uit en doen hem op de knieën vallen. Drie keer op een avond, nooit meegemaakt. Hallelujah.

En nu ik die drie kenmerken nog es opnieuw bekijk, weet ik waarom ik zoveel van Riesling hou.

De drie uitzonderlijke wijnen waren Château Laville Haut-Brion 1997 (wit, Bordeaux), Clos Rougeard 2005 (rood, Loire), Château Pibarnon 2005 (rosé, Bandol).

(08-08-2014 10:51 PM)don quichotte schreef:  

(08-08-2014 07:09 PM)de populist schreef:  Wat maakt een uitzonderlijke wijn, een grootse wijn?

Eergisteren, in een prachtproeverij georganiseerd door wijnvriend Venne, notoir forumlid, had ik tijd en gelegenheid om daarover na te denken. Uit een reeks karakterwijnen rezen immers drie duizelingwekkend goede flessen op, wijnen die met gemak in mijn top 20 ever komen, respectievelijk in wit, rood en rosé. Drie wijnen die in hun stijl de perfectie nabij zijn. Wat hebben ze gemeen? Wat maakt ze de absolute top voor mij.

Ten eerste: ze zijn niet zwaar. Ze hebben geen ontploffende aroma's in de neus. Het zijn ingetogen, gedoseerde, gevarieerde en mooi onderscheiden geuren. De wijnen zijn geconcentreerd en hebben lengte maar maken in de mond tegelijk een lichte indruk, alsof er ruimte tussen de aroma's zit, lucht, en de aroma's rond elkaar kunnen draaien in een mooi uitgedokterde evenwichtige en verfijnde beweging. Geen op elkaar gesmeerde aroma's, geen krioelende massa. Eerder die prachtige gracieuze beweging van planeten en sterren rond elkaar, esthetiek ten top.

Ten tweede: de wijnen zijn zuiver. De componenten zijn zeer precies gedefinieerd en zijn mooi van elkaar afgelijnd. Elk aroma apart is de moeite om naar te kijken maar het geheel is nog mooier. De proever zoemt in en uit, van deel naar geheel en terug, zonder greep te krijgen op alles tegelijk. De wijn brengt de proever tot overgave (absolute tegengestelde van overgeven).

Ten derde en hét belangrijkste: deze wijnen brengen iets ondefinieerbaars in de proever teweeg, zetten de wereld stil, schakelen zijn verstand uit en doen hem op de knieën vallen. Drie keer op een avond, nooit meegemaakt. Hallelujah.

En nu ik die drie kenmerken nog es opnieuw bekijk, weet ik waarom ik zoveel van Riesling hou.

De drie uitzonderlijke wijnen waren Château Laville Haut-Brion 1997 (wit, Bordeaux), Clos Rougeard 2005 (rood, Loire), Château Pibarnon 2005 (rosé, Bandol).

Hier kan ik niets aan toevoegen. Deze drie wijnen waren gewoonweg "fabelachtig" Ik werd stil van de Laville Haut-Brion 1997. Deze wijn had nog niets van zijn fraîcheur verloren; een en al finesse, elegantie en rijkelijk beslagen zowel in geur, smaak en afdronk.

(09-08-2014 01:00 AM)vinejo schreef:  

(08-08-2014 10:51 PM)don quichotte schreef:  

(08-08-2014 07:09 PM)de populist schreef:  Wat maakt een uitzonderlijke wijn, een grootse wijn?

Eergisteren, in een prachtproeverij georganiseerd door wijnvriend Venne, notoir forumlid, had ik tijd en gelegenheid om daarover na te denken. Uit een reeks karakterwijnen rezen immers drie duizelingwekkend goede flessen op, wijnen die met gemak in mijn top 20 ever komen, respectievelijk in wit, rood en rosé. Drie wijnen die in hun stijl de perfectie nabij zijn. Wat hebben ze gemeen? Wat maakt ze de absolute top voor mij.

Ten eerste: ze zijn niet zwaar. Ze hebben geen ontploffende aroma's in de neus. Het zijn ingetogen, gedoseerde, gevarieerde en mooi onderscheiden geuren. De wijnen zijn geconcentreerd en hebben lengte maar maken in de mond tegelijk een lichte indruk, alsof er ruimte tussen de aroma's zit, lucht, en de aroma's rond elkaar kunnen draaien in een mooi uitgedokterde evenwichtige en verfijnde beweging. Geen op elkaar gesmeerde aroma's, geen krioelende massa. Eerder die prachtige gracieuze beweging van planeten en sterren rond elkaar, esthetiek ten top.

Ten tweede: de wijnen zijn zuiver. De componenten zijn zeer precies gedefinieerd en zijn mooi van elkaar afgelijnd. Elk aroma apart is de moeite om naar te kijken maar het geheel is nog mooier. De proever zoemt in en uit, van deel naar geheel en terug, zonder greep te krijgen op alles tegelijk. De wijn brengt de proever tot overgave (absolute tegengestelde van overgeven).

Ten derde en hét belangrijkste: deze wijnen brengen iets ondefinieerbaars in de proever teweeg, zetten de wereld stil, schakelen zijn verstand uit en doen hem op de knieën vallen. Drie keer op een avond, nooit meegemaakt. Hallelujah.

En nu ik die drie kenmerken nog es opnieuw bekijk, weet ik waarom ik zoveel van Riesling hou.

De drie uitzonderlijke wijnen waren Château Laville Haut-Brion 1997 (wit, Bordeaux), Clos Rougeard 2005 (rood, Loire), Château Pibarnon 2005 (rosé, Bandol).

Hier kan ik niets aan toevoegen. Deze drie wijnen waren gewoonweg "fabelachtig" Ik werd stil van de Laville Haut-Brion 1997. Deze wijn had nog niets van zijn fraîcheur verloren; een en al finesse, elegantie en rijkelijk beslagen zowel in geur, smaak en afdronk.

Clos Rougeard is voor mij ook de allerbeste Loirewijn, een wijn met een extra dimensie. Net als Bandol rosé...
Mooi geschreven, Populist!

dat ik afhaakte...

(09-08-2014 10:51 AM)Venne schreef:  @jo, laville heb ik niet meer liggen, de rest nog wel

(09-08-2014 10:51 AM)Venne schreef:  Daar doen we het voor hé! Ook merci voor de complimenten Populist, twas geweldig leuk!
En aan de laville te zien zijn de keldervoorwaarden wel in orde:-)
@jo, laville heb ik niet meer liggen, de rest nog wel

(09-08-2014 02:21 PM)Venne schreef:  Kelder gaat max tot 19 na lange warme periode, meestal maar paar weken in juli/ aug en daarna zakt hij rustig terug naar een 10 tal graden in de winter.
In het tweede Nounou kelderke is het 1 a 2 graden frisser.

(09-08-2014 09:36 PM)don quichotte schreef:  

(09-08-2014 02:21 PM)Venne schreef:  Kelder gaat max tot 19 na lange warme periode, meestal maar paar weken in juli/ aug en daarna zakt hij rustig terug naar een 10 tal graden in de winter.
In het tweede Nounou kelderke is het 1 a 2 graden frisser.

Venne,

Aan zo'n kelder ga je nog veel plezier beleven. Het temperatuurverschil komt ongeveer overeen met die van mijn kelder.( 12....18 C)
Ook naar het noord-oosten georiënteerd?
Maar temperatuur is niet de enige variabele.
Je weet wel, geduld speelt soms een even belangrijke rol.