(16-12-2017 04:23 PM)Olivier schreef:  Eventjes kijken of we nog wel wit van rood konden onderscheiden in het epicentrum van de wijn.

Wintricher Ohligsberg "GW" 2015, Mosel, Gunther Steinmetz

zeer fijn en puur neusje, kan zijn ware identiteit niet verbergen. Riesling it is! Mineraliteit, rijp steenfruit, een vegetale toets of is het kruidigheid? Ook iets dat mij persoonlijk aan rijstpap doet denken. In de mond dezelfde frivoliteit, fijne zuurtjes, agrume, en het bijhorende agrumebittertje in de afdronk. Lekker spul!

Aulerde 2009 GG, Rheinhessen, Wittmann

iets in dezelfde aard, zei Jo. We hadden het moeten weten natuurlijk. Maar toch zaten we niet op een rieslingspoor. En nochtans ook hier een neus met wat mineraliteit, maar meer rijp fruit, en een honingtoetsje. In de mond heel vol, zalvend, en toch mooi fris gehouden. Een wijn die beter en beter werd met openstaan. Ik ging mijn geld op chenin gezet hebben, vouvray bvb. Maar nee, ook hier weer een zeer mooie riesling! Interessant op te merken trouwens dat ondanks het warme jaar en de evolutie er niet het minste zweempje petrol te bemerken viel.

Les murgers des dents de chien 2010, Saint Aubin, Domaine Françoise et Denis Clair

een bourgondische neus die uit het glas stuift, maar wel een rijpe bourgondiër, met een carameltoets, waardoor we in de Côte Chalonnaise zaten of de Maconnais. Was echter een Saint-Aubin. Goede wijn, maar was niet helemaal wat je kon verwachten van een premier cru. Te vroeg open gedaan? of te laat? Of gewoon stijl van de wijnbouwer? Benieuwd wat deze wijn zal vertellen op dag 2.

Morgon 2016, Anthony Thévenet

verleidelijke neus, pepertje, aardbei, een mineraal toetsje. Vrij snel herkend als Beaujolais. Ook in de mond zeer verleidelijk en toegankelijk, sap, sap, sap, mooie zuurtjes. Dit is echt zo'n wijn die zalig weg drinkt, en je toch niet zomaar een vin de soif kunt noemen, want dit staat toch redelijk ver boven een gewone beaujolais. Dit is de instapcuvée van Anthony Thévenet. Zijn Vieilles Vignes en de Cotes du Py zijn een stuk serieuzer, gebalder en laat ik nog lang liggen... (correctie : probeer ik lang te laten liggen).

Nuits St Georges "Les Vallerots" 2012, Domaine de la Poulette

vrij ingetogen en koele neus, mineraliteit. In de mond vrij strak, koel, en nog heel stevige tannines. Bevestigt helemaal het beeld van Nuits als één van de meest gestructureerde, krachtige bourgognes. Is een intrigerende wijn, je voelt duidelijk de kwaliteit, maar tegelijk merk je dat dit nog zeer jong is. Hoe gaat dit evolueren? was een beetje de vraag, want het fruit zit duidelijk op de achtergrond. Was er nog wat voor dag 2? Benieuwd.

Malterdinger Pinot Noir 2013, Baden, Huber

twee pinots op een rij, maar het contrast kon eigenlijk niet groter zijn. Zo koel en streng als de Nuits was, zo aromatisch en verleidelijk was deze Duitser. Een neus waarvan we even stil werden. Leder, rood fruit, zeer intens en fijn. Zeker geen jammy-achtige neus zoals je bij sommige spätburgunders hebt, en toch vrij snel herkend als Duits, want toch iets rijper. En deze intensiteit in de neus heb je toch niet zo vaak in Bourgogne. In de mond hetzelfde beeld, heel veel sap, mondvullend, fijne zuurtjes. Vrij indrukwekkende wijn, alhoewel terecht de vraag gesteld werd of dit niet te vermoeiend is qua stijl. Volgens mij de perfecte begeleider van een stoofpotje van hert.

Le Rêveur 2014, Anjou Villages, Le Fief noir

violetjes werd direct geopperd, waardoor richting syrah gedacht werd. Het waren echter cabernet franc-violetjes, zonder snoeperig over te komen. Mooi rijp fruit, en toch een vrij koel aandoende wijn, met redelijk wat zuren en nog stevige, maar rijpe tannines. Een blend van 50/50 cabernet sauvignon en cabernet franc. Ik ben niet de grootste fan van loire cabernet franc, maar van deze wijn kan ik toch genieten, want geen opvallende paprikatoetsen, ook geen snoeperige eenvoudige CF. Niet de gemakkelijkste wijn, maar wel een mooie. Had nog een paar jaar mogen blijven liggen, maar ik wou deze toch eens proberen. Would buy again. Dit domein bestaat trouwens nog maar sinds 2014. Eén om in de gaten te houden, volgens mij.

En zo is een heel gezellige avond gepasseerd met mooie, boeiende wijnen.

Citaat:Wat betreft rode cabernet franc uit de Loire heb ik over het algemeen betere ervaringen met Chinon en St. Nicolas Bourgeuil dan met Anjou - al is mijn aantal geproefde wijnen nu ook weer niet zo bijzonder groot, dus het kan ook toeval zijn.

(16-12-2017 04:23 PM)Olivier schreef:  Eventjes kijken of we nog wel wit van rood konden onderscheiden in het epicentrum van de wijn.

Wintricher Ohligsberg "GW" 2015, Mosel, Gunther Steinmetz

zeer fijn en puur neusje, kan zijn ware identiteit niet verbergen. Riesling it is! Mineraliteit, rijp steenfruit, een vegetale toets of is het kruidigheid? Ook iets dat mij persoonlijk aan rijstpap doet denken. In de mond dezelfde frivoliteit, fijne zuurtjes, agrume, en het bijhorende agrumebittertje in de afdronk. Lekker spul! Voor mij duidelijk een riesling neusje. Eentje uit Duitsland. En dat bleek dus achteraf te kloppen. Puur en zuiver. Er mochten van mij mss net iets meer zuurtjes in maar da's een detail want inderdaad lekkere wijn.

Aulerde 2009 GG, Rheinhessen, Wittmann

iets in dezelfde aard, zei Jo. We hadden het moeten weten natuurlijk. Maar toch zaten we niet op een rieslingspoor. En nochtans ook hier een neus met wat mineraliteit, maar meer rijp fruit, en een honingtoetsje. In de mond heel vol, zalvend, en toch mooi fris gehouden. Een wijn die beter en beter werd met openstaan. Ik ging mijn geld op chenin gezet hebben, vouvray bvb. Maar nee, ook hier weer een zeer mooie riesling! Interessant op te merken trouwens dat ondanks het warme jaar en de evolutie er niet het minste zweempje petrol te bemerken viel.
In het begin was deze wijn nog wat ingetogen. Daarom was het eerst wat gissen. Maar met het openstaan van de wijn kwam het ware gelaat van deze wijn boven. Die lengte, dat evenwicht, die afdronk. Echt groots. De laatste jaren laat ik riesling wat links liggen door een paar slechte ervaringen, maar dit toont toch aan wat een grote riesling allemaal in z'n mars heeft. Is natuurlijk ook niet zo goedkoop... WOTN

Les murgers des dents de chien 2010, Saint Aubin, Domaine Françoise et Denis Clair

een bourgondische neus die uit het glas stuift, maar wel een rijpe bourgondiër, met een carameltoets, waardoor we in de Côte Chalonnaise zaten of de Maconnais. Was echter een Saint-Aubin. Goede wijn, maar was niet helemaal wat je kon verwachten van een premier cru. Te vroeg open gedaan? of te laat? Of gewoon stijl van de wijnbouwer? Benieuwd wat deze wijn zal vertellen op dag 2.
Clair is een goeie referentie in St Aubin. 2010 is een groot jaar in wit. Les Murgers des dents de chien is een zeer goed perceel zie vaak de grote wijnen van Puligny benadert. Daarom waren de verwachtingen mss net iets té hoog gespannen. De wijn miste voor mij complexiteit in de neus, lengte in de mond en afdronk om z'n status waar te maken. Net dat ze helemaal niet goed was. Gewoon niet overtuigend. Ook op dag 3 niet helemaal in evenwicht. Zeer veel marsepein nu...

Morgon 2016, Anthony Thévenet

verleidelijke neus, pepertje, aardbei, een mineraal toetsje. Vrij snel herkend als Beaujolais. Ook in de mond zeer verleidelijk en toegankelijk, sap, sap, sap, mooie zuurtjes. Dit is echt zo'n wijn die zalig weg drinkt, en je toch niet zomaar een vin de soif kunt noemen, want dit staat toch redelijk ver boven een gewone beaujolais. Dit is de instapcuvée van Anthony Thévenet. Zijn Vieilles Vignes en de Cotes du Py zijn een stuk serieuzer, gebalder en laat ik nog lang liggen... (correctie : probeer ik lang te laten liggen). Blij deze geserveerd te krijgen. Ik had een paar mooie dingen gelezen van dit talent dus was k blij dat Olivier ons deze Bojo liet drinken. Qua stijl typisch maar wel een paar treden hoger dan 'the ordinary stuff'

Nuits St Georges "Les Vallerots" 2012, Domaine de la Poulette

vrij ingetogen en koele neus, mineraliteit. In de mond vrij strak, koel, en nog heel stevige tannines. Bevestigt helemaal het beeld van Nuits als één van de meest gestructureerde, krachtige bourgognes. Is een intrigerende wijn, je voelt duidelijk de kwaliteit, maar tegelijk merk je dat dit nog zeer jong is. Hoe gaat dit evolueren? was een beetje de vraag, want het fruit zit duidelijk op de achtergrond. Was er nog wat voor dag 2? Benieuwd.
Een probeerselke. Direct na openen zeer veel ijzer wat er wel vrij snel uit ging. Dan mooi floraal, een uurtje later meer gesloten. Een kleine rollercoster in de neus en dat op een paar uurtjes tijd. Een moeilijke wijn: koel, strak inderdaad. In de mond een wijn met vrij veel materie voor een village (het perceel ligt boven Les Vaucrains). Moeilijk te doorgronden wijn. Op dag 2 was de neus al iets verleidelijker en vrij veel uit te halen: cacao, kersjes, pruimtabak. In de mond nog steeds vrij ingewikkeld. Deze wijn is dus zeker nog niet ready to drink. Qua stijl ook ver weg van de florale of fruitige pinots. Eerder Forey stijl.

Malterdinger Pinot Noir 2013, Baden, Huber

twee pinots op een rij, maar het contrast kon eigenlijk niet groter zijn. Zo koel en streng als de Nuits was, zo aromatisch en verleidelijk was deze Duitser. Een neus waarvan we even stil werden. Leder, rood fruit, zeer intens en fijn. Zeker geen jammy-achtige neus zoals je bij sommige spätburgunders hebt, en toch vrij snel herkend als Duits, want toch iets rijper. En deze intensiteit in de neus heb je toch niet zo vaak in Bourgogne. In de mond hetzelfde beeld, heel veel sap, mondvullend, fijne zuurtjes. Vrij indrukwekkende wijn, alhoewel terecht de vraag gesteld werd of dit niet te vermoeiend is qua stijl. Volgens mij de perfecte begeleider van een stoofpotje van hert.
Mooie Duitse pinot noir. Ik ga niet alles herhalen maar ik kan Olivier wel volgen: zeer verleidelijk maar hier drink je wel geen ganse fles van denk k.

Le Rêveur 2014, Anjou Villages, Le Fief noir

violetjes werd direct geopperd, waardoor richting syrah gedacht werd. Het waren echter cabernet franc-violetjes, zonder snoeperig over te komen. Mooi rijp fruit, en toch een vrij koel aandoende wijn, met redelijk wat zuren en nog stevige, maar rijpe tannines. Een blend van 50/50 cabernet sauvignon en cabernet franc. Ik ben niet de grootste fan van loire cabernet franc, maar van deze wijn kan ik toch genieten, want geen opvallende paprikatoetsen, ook geen snoeperige eenvoudige CF. Niet de gemakkelijkste wijn, maar wel een mooie. Had nog een paar jaar mogen blijven liggen, maar ik wou deze toch eens proberen. Would buy again. Dit domein bestaat trouwens nog maar sinds 2014. Eén om in de gaten te houden, volgens mij.
Zeer boeiende wijn. Geen allemansvriend want redelijk serieuze wijn. Maar wel een erg interessante. De CS en CF waren voor mij mooi in evenwicht (aja want twas 50-50 . Is wel eentje die mij kan bekoren en waar je na iedere slok toch wilt weten hoe de volgende smaakt.

En zo is een heel gezellige avond gepasseerd met mooie, boeiende wijnen. Zeer zeker

(07-01-2018 12:49 PM)Fre schreef:  Een heerlijke vrijdagavond in leuk gezelschap. Geen nota's genomen. Gewoon de impressies die me zijn bijgebleven.

Jean-Claude Bachelet Chassagne Montrachet 1cru les Macherelles
Zeer fijne neus. Ietwat zoetig. Kweepeer. Obv de neus zou dit wel 's chenin kunnen zijn. Op basis van de mond niet. Mooie frisse wijn met ragfijne zuren. Klassewijnen. In het begin vroeg ik me nog af welke kant deze wijn zou uitgaan, gezien er ook een lichte nootjesgeur waarneembaar was. Het antwoord was: de goeie kant. De wijn won alleen nog maar aan lengte en complexiteit met openstaan. Topwijn.

Jean-Marc Burgaud Les Vignes de Thulon 2016
Was al dag 3 (er was nog maar erg weinig uit). Was de beste dag van de 3. Vin gourmand. Eentje waar je lichtgekoeld op een terras gans de fles van leegzuipt. Een zeer goed gemaakte Bojo villages.

Daarna een zeer schoon duo:
Coteau de Noiré van Alliet 2013 tegen La Croix boissée van Baudry uit hetzelfde jaar De vraag is hier op 't forum al een paar keer gesteld: welke is de beste. Moeilijke bevalling. De Coteau was m.i iets langer maar ook iets minder toegankelijk. Iets hoekiger. De Croix Boissée was in de neus en mond iets Bourgondischer maar dus iets korter. Ik verkoos de eerste maar da's een kwestie van stijlvoorkeur. Close call.

Aloxe Corton van Pierre Bize 2001
Een charmeur in de neus. Redelijk zoetig. Nog veel primaire en secundaire aroma's, het tertiaire was nog niet echt aanwezig. Leuke wijn

Daarna een duo 2007
Auxey Duresses van Comte Armand tegen Morey SD 1cru Les Faconniers van Lignier Michelot
De Comte Armand, een naam in Pommard, maakte het niet helemaal waar. Beetje putje, redelijk gesloten en zelfs al wat bos aroma's.
De Lignier Michelot deed me eerst denken aan een Duitse Spätburgunder: ietwat zoetig rood fruit en vrij kruidig. Redelijk modern gemaakt.
Ikzelf had een Volnay van Michel Lafarge , eveneens uit 2007 mee. Ernaast was de Lafarge meer de klassieke stijl. Finesserijk, een wijn waarin je moet 'duiken' om te ontdekken. Redelijk kort (jaar speelt hier wel mee). Daarna opnieuw de Ligier Michelot ernaast gedronken: de wijn had al een redelijke metamorfose ondergaan: duidelijk veel meer materie (ook een 1cru in Morey dan nog) en ging eigenlijk wel vlot over de Volnay.

Chicotot - Nuits St Georges Les Plantes au Baron 2010
Ik herkende de stijl van het huis wel vrij snel. Iedere keer een serieuze teleurstelling als ik CHicotot drink... want telkens besef ik dat hun wijnen top zijn maar (stilaan)
ontbetaalbaar (de Village kost nu 38 EUR per plekke). Spijtig want opnieuw was de conclusie: alles wat ik zoek in Bourgogne. Absoluut ontegensprekelijk topwijn. Die finesse gekoppeld aan subtiele kracht en terroir. Die gasten kennen hun vak.

Domaine Tollot Beaut Corton Bressandes 2009
Geen jammy geval (gezien het erg warme jaar) maar een koele topper. Nu al erg drinkbaar en dat voor een Grand Cru. Like this style. Ik herinner me veel materie, opnieuw de terroir en een heerlijke afdronk. (of was het nu toch Forey ;-)

Heerlijke avond.

(08-01-2018 09:20 PM)troisetoiles schreef:  Alweer een proefverslag waar ik de wijn, euh het water, van in de mond krijg.

De Chinontest is een prima idee. Ik zag vorige week een fles van Alliet (niet zeker of het Coteau de Noiré was) van 2015 aan 26 euro liggen in een Brusselse wijnwinkel. Leek me nogal duur, als ik terugdacht aan de prijzen bij Baudry op het domein afgelopen zomer (12 euro voor Les Grezeaux dacht ik) of ben ik verkeerd?