(13-09-2019 09:14 PM)Olivier schreef:  Deze zomer bij dit domein geweest dat in Morro d’Alba gevestigd is. Een van hun Lacrima’s di Morro d’Alba was in de vorige Gambero Rosso de eerste Lacrima ooit om een Tre Bicchiere te krijgen.

Ze maken echter ook heel verdienstelijke Verdicchio’s. Vanavond ging de Luzano 2018 open, een Verdicchio dei Castelli di Jesi Classico Superiore. Ze hebben er drie, een basis-verdicchio die heel fruitig en floraal is, deze Luzano, en dan de Salmariano, een Verdiccio die deels op oude vaten gelegen heeft. Hun duurste wijn, een rode blend met ondermeer petit verdot kostte er 9,75€. De olijfolie was duurder... En toch maken ze hier kwaliteitswijn. Het toont aan hoe weinig gekend en aantrekkelijk wijn uit Le Marche is.

Luzano 2018

De eerste wijn in mijn nieuwe Zalto Universal glas! Ik weet niet of het aan de wijn ligt of aan het glas, maar deze Verdicchio is vrij aromatisch. Eerste indruk is van perziken, maar direct daarna ruik je al de bitters in het glas. I know, bitter kan je niet ruiken, en toch. Zullen we het dan maar op amandel houden? Een zekere groene kruidigheid ook.
In de mond hetzelfde beeld, exotisch fruit, goede zuren, en een vrij stevige bitter. Dit is heel erg verdicchio. Niet iets dat ik kan hard maken, maar de bitterheid versterkt bij mij het gevoel van droogheid.
We hebben deze verdicchio gedronken bij een salade van gegrilde bloemkool met kikkererwten met een dressing van tahini, citroen en ook cayennepeper. Deze wijn ging daar eigenlijk ongelooflijk goed bij. Na wat opwarmen kreeg je zelfs wat aromatische kenmerken van viognier en gewurz! Wat uiteraard perfect paste bij de pikante toets in het gerecht.
Ideale gastronomische partner deze wijn.

(14-09-2019 08:24 PM)Olivier schreef:  Vandaag de rest van de Luzano tegenover de Salmariano 2015 gezet. De laatste heeft een gedeeltelijke houtopvoeding gehad.

De Luzano had zijn bitters van gisteren vandaag mooi geïntegreerd en kwam heel evenwichtig voor de dag. Ongelooflijk ook hoe de wijn bleef evolueren in het glas, met bij vlagen wat floraliteit, om dan toch weer naar naar de groene kruidighid terug te keren.

De Salmariano had duidelijk een donkerder kleur, meer evolutie, en een houttoetsje in de neus. Opmerkelijk wat geslotener dan de Luzano. Abrikoos, wat rijpe appel, en zelfs al een honingtoetsje. In de mond vrij rijk en zacht. Misschien wat minder peps dan de Luzano, maar dan wel weer langer in de mond.

Leuk duootje.

(14-09-2019 09:03 PM)vinejo schreef:  

(14-09-2019 08:24 PM)Olivier schreef:  Vandaag de rest van de Luzano tegenover de Salmariano 2015 gezet. De laatste heeft een gedeeltelijke houtopvoeding gehad.

De Luzano had zijn bitters van gisteren vandaag mooi geïntegreerd en kwam heel evenwichtig voor de dag. Ongelooflijk ook hoe de wijn bleef evolueren in het glas, met bij vlagen wat floraliteit, om dan toch weer naar naar de groene kruidighid terug te keren.

De Salmariano had duidelijk een donkerder kleur, meer evolutie, en een houttoetsje in de neus. Opmerkelijk wat geslotener dan de Luzano. Abrikoos, wat rijpe appel, en zelfs al een honingtoetsje. In de mond vrij rijk en zacht. Misschien wat minder peps dan de Luzano, maar dan wel weer langer in de mond.

Leuk duootje.

In aroma was er redelijk wat verschil, in de mond waren de wijnen gelijkaardig, vooral de mooie balans viel op bij beide wijnen.
De Luzano was heel zachtaardig, ik vond dit een ‘lieve’ wijn. Een heel mooie moelleux met perfect ingebedde zuurtjes.
De Salmariano was bij aanvang meer gesloten, toetsen van perzik en hout (licht gerookt). Het mondgevoel was gelijkaardig, ook zo zachtmoedig en evenwichtig, maar later toonde deze cuvee zich wel een stukje complexer.

Twee wijnen die me konden overtuigen van de kwaliteit van verdicchio.

Citaat:Luzano nooit geprofd, wel de Salmariano 2015 vorig jaar in Jesi. Volgens de aanwezige producent vergist deze aan 15°C en rijpt voor 20% op eiken vaten. Ook ik vond het een erg mooie wijn. Helaas kon ik (en de meeste anderen) dat niet zeggen van de 2008 die gepresenteerd werd op de "Old is Gold" degustatie: eerste fles gekurkt en van de tweede schreef ik "O2... vrij moeilijk om over de oxidatie te geraken. Niet te zuipen!" Nochtans was deze degustatie een echte eye-opener wat Verdicchio betreft en enkele wijnen waren grandioos. De algemene consensus daar was ook dat Verdicchio absoluut geen hout nodig heeft. De meeste producenten laten de wijnen dan ook rijpen, meestal sur lie, op staal of beton.

(15-09-2019 04:10 PM)Olivier schreef:  

Citaat:Luzano nooit geprofd, wel de Salmariano 2015 vorig jaar in Jesi. Volgens de aanwezige producent vergist deze aan 15°C en rijpt voor 20% op eiken vaten. Ook ik vond het een erg mooie wijn. Helaas kon ik (en de meeste anderen) dat niet zeggen van de 2008 die gepresenteerd werd op de "Old is Gold" degustatie: eerste fles gekurkt en van de tweede schreef ik "O2... vrij moeilijk om over de oxidatie te geraken. Niet te zuipen!" Nochtans was deze degustatie een echte eye-opener wat Verdicchio betreft en enkele wijnen waren grandioos. De algemene consensus daar was ook dat Verdicchio absoluut geen hout nodig heeft. De meeste producenten laten de wijnen dan ook rijpen, meestal sur lie, op staal of beton.

Kan mij goed inbeelden dat deze Salmariano niet de grote bewaarwijn is. De 2015 voelt nu aan alsof hij nu gedronken moet worden. De evolutie is nu al merkbaar en denk niet dat verder verouderen de wijn interessanter zal maken.

(23-10-2020 11:05 PM)Olivier schreef:  Donderé 2015, IGT Marche

Volgens de site is dit 50% petit verdot, 25% CS en 25% Montepulciano. Maar volgens mij zit hier toch een scheut Lacrima in. Die floraliteit, dat medicinale toetsje...
In de neus niet herl aromatisch. In de mond dan wel dat florale, bosfruit, goede zuurtjes en fijne tannines. Ik hou hier wel van, maar kan me inbeelden dat dit geen crowd pleaser is.