(11-07-2020 06:17 PM)FRANCISPICCART schreef:  Dat ziet er daar dik in orde uit: Gonon en Chevillon. Raymond Goethals zaliger zou zeggen "huug speile"!

(11-07-2020 07:17 PM)shiraz schreef:  Ten Ede ligt niet in de windzone. Andere delen van Wetteren zijn afgezet wegens asbestbesmetting. Mochten er mensen met de trein gekomen zijn dan vrees ik dat u best een volgend station neemt. Het stationsplein is volledig afgezet.

(12-07-2020 09:37 AM)troisetoiles schreef:  Wat een mooie line-up! Noordelijke Rhône en Bourgogne, kan je sowieso weinig verkeerd mee doen

(12-07-2020 09:55 AM)vinejo schreef:  De Tempier had ik niét herkend als Bandol, ik verklaarde Bert zelfs voor gek toen ie dat beweerde Tempier evolueert dus enorm met ouderen (wordt veel complexer).

(12-07-2020 10:31 AM)wvd schreef:  

(12-07-2020 09:55 AM)vinejo schreef:  De Tempier had ik niét herkend als Bandol, ik verklaarde Bert zelfs voor gek toen ie dat beweerde Tempier evolueert dus enorm met ouderen (wordt veel complexer).

Cabassaou 1993 was een erg genuanceerde, bijzonder interessante wijn toen we die een paar jaar geleden dronken. Nog maar 1 fles over....
Of liever: nog 1 fles over

(13-07-2020 12:48 PM)TheWineVet schreef:  Gisteren heel de proeverij besproken, maar plots internet weg en alles weg van mijn 'opstel'
2de poging
Gelukkig begonnen we met de knappe riesling uit Hermann's prachtige Höle en eindigden we daar niet (in)
Riesling vind ik toch zo boeiend en met mooi zuur zo verleidelijk en lang.
De Gonon vond ik een ongelooflijke lengte hebben. Vergeleken met de andere top uit St-Joseph (Granits van Chapoutier en Berceau van Gripa) gaat dit er nog een trap boven, hoewel allemaal dezelfde prijsklasse. Zo jong en al zo rijk. Ik las dat dit moet meegaan tot 2040... 80% oude marsanne en 20 roussanne BTW.
De Volnay was zo mooi in de neus, maar kon het niet echt waarmaken in de afdronk door een toch storende, plakkende bitterheid die de overhand nam. Gisteren bij een BBQtje de rest uitgedronken en jawel, veel beter en de bitterheid verdween sterk. Nog niet helemaal weg, maar dit zou toch wel goed kunnen komen en dan toch geen foutje zijn. Goed nieuws dus, Fre.
De Nuits daarna, ja, een ander paar mouwen. Mooie rijpe 2009 neus, frisser, maar toch rijp in de afdronk. Ik zou hem nog 4-5 jaar geven om helemaal fluweel te worden! Idem voor de 2011 Les Cailles, maar die nog zeker 8 jaar.
De Pommard verried zich een beetje door de strengere Pommard-tannines, maar zulk een brede wijn, ook wel Rugiens natuurlijk dan toch wel hé.
Bij het duo rosé's ging, hoewel beiden mooi verouderd, mijn voorkeur duidelijk uit naar de Tempier. Ik schatte beide rosé's 6-7 jaar oud. 's Avonds het restje Tempier nog opgedronken en fenomenaal toch. De Tondonia Gran Reserva rosado deed mij (en blijkbaar alleen mij) denken aan witte (Rioja van het zelfde huis dan). Toen ik dat zei, wist Olivier onmiddellijk Tondonia te zeggen. Straf. De Branaire en de Rauzan-Ségla, beiden en dan vooral Ségla zo Bourgondisch, dat ik lang twijfelde aan iets anders. Pas door even naar binnen te gaan en terug buiten te komen op het terras, kon ik fijnee Bordeaux waarnemen. Het pinotgevoel verdween een beetje en de fijnere Bdx kwam opzetten. Ik dacht, hoewel de leeftijd niet kon kloppen, aan L'If of Canon qua finesse. Alleen de oever was verkeerd
Na de Les Cailles dier kwam, was inderdaad de Clos St-Denis gewoonweg monsterlijk AF! Weelderig, velours, tertiair, maar vooral perfect op dronk, waardoor er geen hoekje meer af moest slijten. Wijn heeft zijn leeftijd nodig, en dat bewezen deze en de 2 Bdx wel. De Nuits gaan daar zeker ook naar evolueren.
Omdat er plots een N-Rh als laatste fles op tafel kwam, vloog ik vlug de kelder in om iets anders uit N-Rh te gaan halen. Moest Allemand 'Chaillots' 2016 niet onmiddellijk in het zicht gelegen hebben, dan was het zeker Gangloff St-Joseph 2015 geworden. Hoewel zeer mooi onmiddellijk na openen, fijn, rozenblaadjes en onvoelbare tannines, kwam dit beest pas echt open de volgende dag. Siroop van viooltjes in de neus, een zacht medicinaal toetsje, en ellenlang in de mond. Waar we zaterdag op 92 zaten, was dat zondag voor mij 95+. De Reynard gaat nog 10 jaar moeten wachten...
Om te eindigen een Eiswein van riesling, meesterlijke balans.
Wat een niveau, wat een finesse, wat een amicaliteit! Comme il faut

(13-07-2020 01:31 PM)Vinoco schreef:  

(13-07-2020 12:48 PM)TheWineVet schreef:  Gisteren heel de proeverij besproken, maar plots internet weg en alles weg van mijn 'opstel'
2de poging
Gelukkig begonnen we met de knappe riesling uit Hermann's prachtige Höle en eindigden we daar niet (in)
Riesling vind ik toch zo boeiend en met mooi zuur zo verleidelijk en lang.
De Gonon vond ik een ongelooflijke lengte hebben. Vergeleken met de andere top uit St-Joseph (Granits van Chapoutier en Berceau van Gripa) gaat dit er nog een trap boven, hoewel allemaal dezelfde prijsklasse. Zo jong en al zo rijk. Ik las dat dit moet meegaan tot 2040... 80% oude marsanne en 20 roussanne BTW.
De Volnay was zo mooi in de neus, maar kon het niet echt waarmaken in de afdronk door een toch storende, plakkende bitterheid die de overhand nam. Gisteren bij een BBQtje de rest uitgedronken en jawel, veel beter en de bitterheid verdween sterk. Nog niet helemaal weg, maar dit zou toch wel goed kunnen komen en dan toch geen foutje zijn. Goed nieuws dus, Fre.
De Nuits daarna, ja, een ander paar mouwen. Mooie rijpe 2009 neus, frisser, maar toch rijp in de afdronk. Ik zou hem nog 4-5 jaar geven om helemaal fluweel te worden! Idem voor de 2011 Les Cailles, maar die nog zeker 8 jaar.
De Pommard verried zich een beetje door de strengere Pommard-tannines, maar zulk een brede wijn, ook wel Rugiens natuurlijk dan toch wel hé.
Bij het duo rosé's ging, hoewel beiden mooi verouderd, mijn voorkeur duidelijk uit naar de Tempier. Ik schatte beide rosé's 6-7 jaar oud. 's Avonds het restje Tempier nog opgedronken en fenomenaal toch. De Tondonia Gran Reserva rosado deed mij (en blijkbaar alleen mij) denken aan witte (Rioja van het zelfde huis dan). Toen ik dat zei, wist Olivier onmiddellijk Tondonia te zeggen. Straf. De Branaire en de Rauzan-Ségla, beiden en dan vooral Ségla zo Bourgondisch, dat ik lang twijfelde aan iets anders. Pas door even naar binnen te gaan en terug buiten te komen op het terras, kon ik fijnee Bordeaux waarnemen. Het pinotgevoel verdween een beetje en de fijnere Bdx kwam opzetten. Ik dacht, hoewel de leeftijd niet kon kloppen, aan L'If of Canon qua finesse. Alleen de oever was verkeerd
Na de Les Cailles dier kwam, was inderdaad de Clos St-Denis gewoonweg monsterlijk AF! Weelderig, velours, tertiair, maar vooral perfect op dronk, waardoor er geen hoekje meer af moest slijten. Wijn heeft zijn leeftijd nodig, en dat bewezen deze en de 2 Bdx wel. De Nuits gaan daar zeker ook naar evolueren.
Omdat er plots een N-Rh als laatste fles op tafel kwam, vloog ik vlug de kelder in om iets anders uit N-Rh te gaan halen. Moest Allemand 'Chaillots' 2016 niet onmiddellijk in het zicht gelegen hebben, dan was het zeker Gangloff St-Joseph 2015 geworden. Hoewel zeer mooi onmiddellijk na openen, fijn, rozenblaadjes en onvoelbare tannines, kwam dit beest pas echt open de volgende dag. Siroop van viooltjes in de neus, een zacht medicinaal toetsje, en ellenlang in de mond. Waar we zaterdag op 92 zaten, was dat zondag voor mij 95+. De Reynard gaat nog 10 jaar moeten wachten...
Om te eindigen een Eiswein van riesling, meesterlijke balans.
Wat een niveau, wat een finesse, wat een amicaliteit! Comme il faut

Leuk om te lezen! De Branaire en Segla deden Pinotachtig aan.... gelukkig nog nooit meegemaakt. Pas als een Bordeaux 50 jaar of ouder is gaat het allemaal wat op elkaar lijken.

(13-07-2020 01:42 PM)vinejo schreef:  Neenee, na 50 jaar beginnen ze in tertiaire toetsen op elkaar te lijken. Nu bedoelde Bert vooral dat de neus en mond van de Margaux enorm fijnzinnig en elegant was, iets wat vele wijnliefhebbers aan Bourgogne linken. Margaux wordt als de meest vrouwelijke aop beschouwd, een eigenschap die je mss ook wel Bourgondisch kan noemen.

(13-07-2020 01:58 PM)Vinoco schreef:  

(13-07-2020 01:42 PM)vinejo schreef:  Neenee, na 50 jaar beginnen ze in tertiaire toetsen op elkaar te lijken. Nu bedoelde Bert vooral dat de neus en mond van de Margaux enorm fijnzinnig en elegant was, iets wat vele wijnliefhebbers aan Bourgogne linken. Margaux wordt als de meest vrouwelijke aop beschouwd, een eigenschap die je mss ook wel Bourgondisch kan noemen.

Je mag het noemen zoals je het wil maar voor mij beginnen wijnen na 50 jaar op elkaar te lijken en is het lastig om Bordeaux, Bourgogne, Brunello, Calicab etc uit elkaar te halen. Al zo vaak kenners vol overtuiging het wak in zien stappen...
Ik heb nog nooit een Bordeaux in mijn glas gehad waarbij ik Pinotachtige elementen waarnam. Misschien omdat alles wat met Pinot te maken heeft mij zo tegenstaat. Geen idee. Dat Margaux de meest vrouwelijk is Bordeaux is mag duidelijk zijn. Al kan het nog al eens voorkomen dat we door de vrouwelijkheid in die hoek zitten maar het toch Pessac blijkt te zijn. Die zit er qua vrouwelijkheid voor mij dicht tegenaan.

(13-07-2020 02:14 PM)vinejo schreef:  

(13-07-2020 01:58 PM)Vinoco schreef:  

(13-07-2020 01:42 PM)vinejo schreef:  Neenee, na 50 jaar beginnen ze in tertiaire toetsen op elkaar te lijken. Nu bedoelde Bert vooral dat de neus en mond van de Margaux enorm fijnzinnig en elegant was, iets wat vele wijnliefhebbers aan Bourgogne linken. Margaux wordt als de meest vrouwelijke aop beschouwd, een eigenschap die je mss ook wel Bourgondisch kan noemen.

Je mag het noemen zoals je het wil maar voor mij beginnen wijnen na 50 jaar op elkaar te lijken en is het lastig om Bordeaux, Bourgogne, Brunello, Calicab etc uit elkaar te halen. Al zo vaak kenners vol overtuiging het wak in zien stappen...
Ik heb nog nooit een Bordeaux in mijn glas gehad waarbij ik Pinotachtige elementen waarnam. Misschien omdat alles wat met Pinot te maken heeft mij zo tegenstaat. Geen idee. Dat Margaux de meest vrouwelijk is Bordeaux is mag duidelijk zijn. Al kan het nog al eens voorkomen dat we door de vrouwelijkheid in die hoek zitten maar het toch Pessac blijkt te zijn. Die zit er qua vrouwelijkheid voor mij dicht tegenaan.

Maar ik ben volledig akkoord met uw mening over 50 jaar oude wijnen, soms hoeven ze zelfs geen 50 jaar oud te zijn (veelal vanaf 30) om op elkaar te gelijken.
Maar Winevet vond de Segla in de neus direct Bourgondisch, we hadden net een 2009 Bourgogne geproefd waarvan het aroma idd kon vergeleken worden met dat van de Bordeaux. Ik nam de proef op de som en kon het inderdaad zeer goed begrijpen.
Ik kan trouwens van geen kanten begrijpen waarom je zo afkerig bent van pinot noir, en al zeker als je niks anders drinkt dan de absolute top. Dat is meer iets voor beginnende wijnliefhebbers die afknappen op de zuurtjes of lichtvoetigheid (—wordt later als elegantie verkocht )
In Bourgogne maakt men de quintessens van wat wijn kan zijn, dat iemand met jouw ervaring dat niet kan appreciëren vind ik echt vreemd.

(13-07-2020 02:29 PM)TheWineVet schreef:  Nu ja, les gouts et les couleurs klopt volgens mij meer dan de lunaire kalender

(13-07-2020 02:14 PM)vinejo schreef:  Maar ik ben volledig akkoord met uw mening over 50 jaar oude wijnen, soms hoeven ze zelfs geen 50 jaar oud te zijn (veelal vanaf 30) om op elkaar te gelijken.
Maar Winevet vond de Segla in de neus direct Bourgondisch, we hadden net een 2009 Bourgogne geproefd waarvan het aroma idd kon vergeleken worden met dat van de Bordeaux. Ik nam de proef op de som en kon het inderdaad zeer goed begrijpen.
Ik kan trouwens van geen kanten begrijpen waarom je zo afkerig bent van pinot noir, en al zeker als je niks anders drinkt dan de absolute top. Dat is meer iets voor beginnende wijnliefhebbers die afknappen op de zuurtjes of lichtvoetigheid (—wordt later als elegantie verkocht )
In Bourgogne maakt men de quintessens van wat wijn kan zijn, dat iemand met jouw ervaring dat niet kan appreciëren vind ik echt vreemd.

(13-07-2020 03:15 PM)Vinoco schreef:  

(13-07-2020 02:14 PM)vinejo schreef:  Maar ik ben volledig akkoord met uw mening over 50 jaar oude wijnen, soms hoeven ze zelfs geen 50 jaar oud te zijn (veelal vanaf 30) om op elkaar te gelijken.
Maar Winevet vond de Segla in de neus direct Bourgondisch, we hadden net een 2009 Bourgogne geproefd waarvan het aroma idd kon vergeleken worden met dat van de Bordeaux. Ik nam de proef op de som en kon het inderdaad zeer goed begrijpen.
Ik kan trouwens van geen kanten begrijpen waarom je zo afkerig bent van pinot noir, en al zeker als je niks anders drinkt dan de absolute top. Dat is meer iets voor beginnende wijnliefhebbers die afknappen op de zuurtjes of lichtvoetigheid (—wordt later als elegantie verkocht )
In Bourgogne maakt men de quintessens van wat wijn kan zijn, dat iemand met jouw ervaring dat niet kan appreciëren vind ik echt vreemd.

Aan de ene kant verrast mij jouw verbazing niet want België heeft een enorme Bourgogne Pinot Noir cultuur en dus is het al snel logisch dat het minder begrepen wordt als iemand er niets mee heeft...aan de andere kant verbaasd me jouw slotzin weer enorm want je moet wel heel erg blind zijn als je niet vaak leest dat de Pinot Noir de meest moeilijke druif is om te "begrijpen" en een betrekkelijk kleine groep liefhebbers heeft die dan overigens weer wel zeer fanatiek zijn. Een Pinot Noir liefhebber zegt altijd tegen een niet Pinot Noir liefhebber dat hij dan nog niet zo ver is...….over arrogantie gesproken haha (Je kan dat vergelijken met iemand die zegt dat in Bourgogne de Quintessens van wat wijn kan zijn wordt gemaakt.... )
De grootste beïnvloeder ooit in de wijnwereld, genaamd Robert Parker had ook niets met die druif...terwijl je toch niet kan zeggen dat deze man ervaring ontbreekt....

Uiteraard heb ik ook geen verklaring waarom ik niets heb met die druif. Dat is nooit een keuze geweest. Het raakt me gewoon totaal niet. Het was een stuk makkelijker geweest als ik hem wel kon waarderen net zoals alle andere druiven. En zoals ik al aangaf is er in onze Nederlandse wijngroep niemand die iets heeft met deze druif. Dus wat dat betreft voel ik me geen uitzondering.

(13-07-2020 02:29 PM)TheWineVet schreef:  Ik vond, hoewel duidelijk Bourgogne, de Clos-Saint-Denis allesbehalve lichtvoetig of met (te) veel zuren. Eerder rijk en zacht en rond. Dus, met respect voor ieders smaak, kan ik dat ook niet (altijd) goed volgen. De Chambertin van Rousseau is echter wel een typischer voorbeeld van extreem fijne Bourgogne, met meer zuren dan deze Saint-Denis. Maar er moet toch top-Bourgogne zijn in rood die je af en toe eens van je sokken blaast? Nu ja, les gouts et les couleurs klopt volgens mij meer dan de lunaire kalender

(13-07-2020 03:29 PM)vinejo schreef:  Mocht ik de lange tenen hebben van mensen die weglopen van fora zou ik in jouw bericht lezen dat ik blind ben en arrogant.
En als we dan toch bezig zijn, een wijnliefhebber die geen pinot noir lust vind ik persoonlijk een neanderthaler in de materie.

Mopje John.

Maar al lachend zegt ne zot zijn mening in Vlahahhaanderen.

(13-07-2020 03:40 PM)Vinoco schreef:  Je moet eens weten hoe prettig ik het vind dat er hier wat Belgen zitten die gewoon recht voor zijn raap zijn. Daar zijn er veel te weinig van. 25 jaar met Belgische aankopers te maken gehad en ik kan er een boek over schrijven....

(13-07-2020 03:54 PM)vinejo schreef:  Ps: Nog even over pinot noir, in een andere topic las ik dat je van de PN s die je werden aangeboden slechts 1 slok dronk en dan niks meer. Dat is als na 5 pagina s een boek wegleggen en zeggen dat het je ding niet is.
Een van de beste boeken die ik ooit las begon met een aantal pagina s die volstrekt onbegrijpelijk waren. Gelukkig gaf ik niet op, want de volgende drie dagen heb ik me volkomen in het boek verloren.
Voor wie t interesseert: t was de Quincunx van Palliser.

(13-07-2020 06:44 PM)Olivier schreef:  Waarschijnlijk te vroeg geopend...

(13-07-2020 04:13 PM)Vinoco schreef:  

(13-07-2020 03:54 PM)vinejo schreef:  Ps: Nog even over pinot noir, in een andere topic las ik dat je van de PN s die je werden aangeboden slechts 1 slok dronk en dan niks meer. Dat is als na 5 pagina s een boek wegleggen en zeggen dat het je ding niet is.
Een van de beste boeken die ik ooit las begon met een aantal pagina s die volstrekt onbegrijpelijk waren. Gelukkig gaf ik niet op, want de volgende drie dagen heb ik me volkomen in het boek verloren.
Voor wie t interesseert: t was de Quincunx van Palliser.

Klopt. Ik vind het namelijk egoïstisch als ik een paar glazen zou nemen van iets waar anderen aan tafel van uit hun dak gaat en wat ik niet eens lekker vind. Dat gun ik anderen. Ik heb dan ook nog nooit in mijn leven een boek gelezen. Heb ik ook niets mee...