(06-10-2020 11:26 PM)Rik Martens schreef:  Mendoza Argentina
Valle de Uco (18 maanden eik, 6 maanden fles)
14,5% Vol. - Magnus 22,49 €

Helder vol tot intens, wat fluwelig uitzicht, karmijnrood met goeie tranen. Intense neus, zwarte en braambes, kriek, gestoofd en vers fruit, gedroogde vijg, ceder, caramel, tabak, peper en zo typische aan malbec gelieerde kruiden, die net niet vegetaal aandoen. Krachtig. Veel evenwicht in de mond en wat peper in de finish. Lang.

Begin van het jaar tegenover de Haute Serre 2015 van Cahors gezet (Koppeltjes-degustatie). Die haalt het zonder meer op basis van een veel betere prijs voor vergelijkbare kwaliteit. Ik heb er dan ook nog maar pas zes flessen van bijgekocht. Deze Argentijn echter toont de volledige typiciteit van Malbec en zou in een blinde degustatie perfect een wijn van de oevers van de Tarn kunnen vertegenwoordigen. Heel knap.

(08-10-2020 08:12 AM)Rik Martens schreef:  De Haute Serre vond ik ook redelijk smooth, eigenlijk. Maar mij ging het er eigenlijk vooral om dat de Argentijnse malbec die ik ooit proefde wel vaker heel middle-of-the road zijn en daardoor nauwelijks als malbec te herkennen zijn. En hier was de druif onmiskenbaar en denk ik wel dat je ze blind aan de oevers van de Lot zou kunnen plaatsen. En niet aan die van de Tarn, zoals ik verkeerdelijk schreef, maar gelukkig niemand opmerkte...

(08-10-2020 11:06 PM)rlin schreef:  Wij zijn er niet noodzakelijk op uit om op iedere slak zout te strooien.

(02-01-2023 09:41 AM)UC schreef:  Een TN van paar weken terug over de Appellation Gualtallary 2018:

WK finale, nog klein kwartier te spelen en Argentinie staat 2-0, tegen een Frankrijk dat nauwelijks gevaarlijk wordt. Uitstekend moment om een Argentijnse wijn open te trekken en het te vieren. Ik plop de kurk eruit en hoor een scheidsrechtersfluitje, strafschop Frankrijk. Niet veel later staat het gelijk en is het verlengen. Het zal toch niet he? Geopend onder een slecht gesternte?

Neus is een beetje flauw, rood en paars fruit en dat is het dan wel. In de mond is het niet veel beter. Dit was toch een van hun topwijnen? Ik besluit het resterende halve glas te laten staan en eerst de kinderen naar bed te brengen. Daar had ik al snel spijt van. De wijn had meer lucht gekregen en had zo’n onaangenaam zuurtje dat het nauwelijks te hachelen was. Duimen en hopen dat een nachtje de wijn goed doet, hij is tenslotte nog jong.

Volgende dag, hetzelfde, wellicht zelfs nog erger. Bijna op het punt gestaan de fles in de gootsteen leeg te gieten.

Maar zoals het voor het Argentijns elftal met penalties goed kwam, zo kwam het ook op dag 3 goed met deze wijn. Opeens is er balans, scherpte, zuiverheid. Je krijgt het zoete van het rode en paarse fruit, maar ook met de mooie zuurtjes. De aardsheid komt naar boven, gevolgd door tijm/rozemarijn en dan de lavendel. Fris, scherp en intens. Lange, poederachtige finish met een ziltige nasmaak. Het koste wat moeite, maar uiteindelijk was dit genieten. Blij dat ik nog een paar flesjes heb, al ga ik die nog wel wat jaartjes laten liggen.