Citaat:Mooie gevarieerde neus met eerst edel cederhout, fumé, kruidigheid. Rood fruit (framboos, aardbei) volgt op de achtergrond. Heel zacht in de mond. Soepel, zijdezacht en lichtvoetig op het rode fruit met een mooie kruidigheid. Frisse zuren en een zachte tanninestructuur maken dit lip-smackingly good.

(03-03-2023 11:09 AM)redacteur schreef:  Woensdagavond was het weer van dat. Ondertussen de derde samenkomst van ons proefgroepje.
Ik had zo al een vermoeden dat de gastheer wat mooie zaken op tafel ging toveren en hij stelde allerminst teleur!
Heel wat flessen passeerden de revue en notities heb ik niet genomen, maar sommige flessen blijven gewoon in je geheugen gegrift staan.

Na duo's champagne, sherry, Tissot (vin jaune met oesters dat lukt blijkbaar), kwamen er twee flessen wit op tafel. Blind voor alle duidelijkheid, met als enige hint de letters DSLS.

Deze witte wijnen werden iets te koel geschonken, dus was het even wachten voordat de wijnen zich echt goed toonden.
Consensus vinden over de druif was niet eenvoudig. Deze wijnen krijgen dan ook een lange opvoeding op de lies op houten foeders, wat de typiciteit wat maskeert. Voor alle duidelijkheid: niet erg, hoor!

Met wat hulp van de schenker ging het dan toch richting sauvignon blanc en dat was ook herkenbaar in de meer weelderige van de twee twijnen. Heel mooi puur fruit, balans tussen fijne aciditeit en rondeur, grote lengte.
De tweede wijn had meer precisie, iets meer zuren en een uitgesproken mineraliteit. Beide waren absoluut top.

Wat kregen we nu in onze glazen? Tweemaal sauvignon blanc. Tweemaal 2015. Tweemaal Didier Dageneau. Pur Sang & Silex.

Dieu Seul Le Sait staat gebrandmerkt op de speciale cigaarvormige houten foeders die wijlen Dageneau liet maken. En hij weet het duidelijk goed.

Mijn avond kon al niet meer stuk, maar daarmee was het nog niet afgelopen. Er moest nog een hoop rood op tafel komen.

Daarbij ook weer mooie wijnen. Een Peyre Rose, Syrah Leone, 2006 kon zeker boeien, maar ik heb mijn syrah toch liever met een meer noordelijk karakter.
Musar 2000 kreeg ik voor de tweede keer in het glas en had deze keer een vrij uitgesproken tabaktoets. Mooie wijn, maar deze fles miste wat elegantie.

Wat de Musar ook niet hielp, was de wijn die ernaast stond. "Ik denk dat iedereen wel door heeft dat het een pinot noir is?"
Dat was inderdaad duidelijk. Het was ook meteen duidelijk dat het niet zo maar een pinot noir was.

Zeer fijne neus van perfect rijp fruit, een vleug kruidigheid, mooi verweven edel hout. Terwijl alles vrij jong overkomt en de wijn duidelijk nog niet aan zijn piek zit, is dit toch intoxicerend! In de mond ook vrij primair, jong en krachtig, maar al zo lekker! Een fantastische balans tussen kracht en finesse, veel materie, heel lang. Een wijn die iedereen aan het glas gekluisterd hield.

Ik ging richting Côte de Nuits en Gevrey en verwachtte een zeker niveau, maar ja, waar je geen ervaring mee hebt, kan je moeilijk raden...
Deze Chambertin Clos de Bèze 2015 van Raphet nestelde zich dan ook niet enkel meteen in mijn lijstje van beste wijnen van het jaar, maar beste wijnen ooit gedronken.

Dit zou ik heel graag nog een over 10-15 jaar drinken. Hopelijk heeft hij er nog...

(16-08-2023 07:24 PM)redacteur schreef:  Even geleden dat er nog eens een Hittentitten-proeverij was, maar enkele weken terug had ik een Hittentitter over de vloer. Een uitgelezen moment om wat flessen open te trekken.

Wijn 1: zeer mineraal profiel, rokerige neus, citroenzeste, limoen, wat groene appel. Strak in de mond, mooie zuren, eerder licht in body, opnieuw veel citrus, eindigt heel fris met een zilte toets.

Mijn compagnon opperde Albariño uit Rias Baixas en dat was geen slechte gok. Spaans: check, Atlantische invloeden: check. Echter komt deze wijn niet van het vasteland, maar van de Canarische Eilanden. Meer bepaald van Tenerife. Eentje van de mannen van Enviñate, Benje Blanco 2021.

Wijn 2: Mooie neus met klein rood fruit, lichte kruidigheid en wat hout. De aroma’s worden bevestigd in de mond en het mondgevoel is aangenaam, maar de wijn mist volume en valt wat weg in de afdronk. Licht gekoeld was dit toch genietbaar, vooral op het fruit dan. Pinot Noir kwam vrij snel uit de hoed, maar niet dat dit een Belgische wijn was.

D’Hellekapelle Pinot Noir 2019 in het glas. Zeker geen slechte expressie van PN, won ook wat aan volume over meerdere dagen, maar miste vooral lengte in de afdronk. De oudste stokken van het domein zijn nog geen 15 jaar, dus het zou me niet verbazen dat deze wijnen aan diepgang gaan winnen in de toekomst.

Wijn 3: tekenen van evolutie in het glas en de neus. Gedroogd rood fruit, wat kers, gedroogde rozen, aardse toets, wat kruidigheid, kortom een snuffelneus. In de mond helemaal versmolten, weinig meer dan medium body, zacht en elegant, fijne structuur, complex en vrij lang.

Mooie wijn die niet werd thuisgebracht. Beetje atypisch door het mindere jaar, maar erg van genoten.
Het ging om de Vino Nobile di Montepulciano van Avignonesi, jaargang 2014.

Wijn 4: Zowel in kleur als in de neus een tandje bij. Combinatie van rood en zwart fruit, kruidig, olijf, beetje hout, zuiderse indruk. In de mond ook heel wat fruit, mooi rijp maar niet té, medium+ body, sappig, mooie structuur met rijpe tannines, vrij lange afdronk.

Hier hadden we een Grenache/Syrah-blend in het glas uit het zuiden van Frankrijk. Meer bepaald uit Saint-Chinian: Château La Dournie, Cuvée Elise, 2015. Enige wijn uit die AOC die ik in mijn kelder had, maar dit overtuigde zeker qua kwaliteit. Een wijn die het bij velen zou goed doen.

Wijn 5: Nog een tikkeltje donkerder in het glas. Stevige neus met cassis, pruim, kers, olijf, peper en een vlezige toets. Geconcentreerd in de mond, eerder gesloten, stevige structuur met plakkerige tannines, beetje gecorseerd, veel donker fruit, bittertje in afdronk.

De Syrah kon zich hier niet verbergen en deze monocépage leidde al snel naar de noordelijke Rhône: Domaine Courbis, Saint-Joseph, 2017.
Was al open van de avond voordien en bleef eigenlijk beter worden tot het laatste glas op dag 4. Duidelijk nog wat te jonge, wel genietbaar, al zal dit waarschijnlijk nooit een echt complexe wijn worden.

(28-01-2024 01:11 PM)redacteur schreef:  Wet January.

(28-01-2024 02:21 PM)vinejo schreef:  

(28-01-2024 01:11 PM)redacteur schreef:  Wet January.

Hopelijk niet met onwettelijke gevolgen

PS leuk rijtje…

(28-01-2024 10:14 PM)Olivier schreef:  

(28-01-2024 02:21 PM)vinejo schreef:  

(28-01-2024 01:11 PM)redacteur schreef:  Wet January.

Hopelijk niet met onwettelijke gevolgen

PS leuk rijtje…

Mooie line-up inderdaad!

(06-02-2024 10:00 PM)redacteur schreef:  We trapten af met twee witte wijnen.

2021 Vassaltis Nassitis, Santorini, IGP Cycladen

De wijn is een blend van Assyrtiko (50%), aangevuld met hoeveelheden Aidani en Athiri die variëren naargelang het oogstjaar. Druiven fermenteren apart in stalen tanks en worden daarna geblend, gevolgd door zes maanden opvoeding op de lies.

Duurde even voor deze wijn openkwam. Vooral citrus in de neus met wat (onrijp) tropisch fruit. Aanzet op de frisse zuren, licht ziltige toets, enige rondeur en vooral het citrusfruit dat terugkomt. Wel wat alcoholwarmte in de afdronk (14% volgens de fles). Correcte wijn, maar wat prijzig aan ongeveer €25.

2022 Bodega Mustiguillo, Finca Calvestra, Utiel-Requena

100% Merseguera. Stokken op 900 meter hoogte. Kalk-, krijt-, zandbodem tot op 60 cm, daaronder leem met ook vrij veel kalk. 9-11 maanden opvoeding sur lie op acaciavaten.

Dit domein passeerde hier onlangs nog de revue, maar dan met de rode wijnen van Bobal waarvoor de streek meer gekend staat. Niet mijn eerste kennismaking met deze wijn en nog altijd onder de indruk van de balans in deze wijn. Mooi rijp fruit (peer, appel, perzik), frisse zuren, rondeur van de lies, houtopvoeding die heel mooi verweven zit.

Volgende twee wijnen werden als duo geschonken.

2019 Niepoort, Lagar de Baixo, Barraida

100% Baga aangeplant op klei-kalkbodem. Gemiddelde leeftijd stokken 40-60 jaar. Fermentatie eerst in inox (incl. macération carbonique) en vervolgens in grote foudres van 2.500 liter, waar ook de malo plaats heeft. Daarna blijft de wijn 22 maanden op vat vooraleer die ongefilterd wordt gebotteld.

2020 Niepoort, Conciso, Dão

Vooral Baga & Jaén (mencia), aangevuld met wat andere variëteiten. Graniet bodem. Gemiddelde leeftijd stokken 80-100 jaar.
Fermentatie in lagares (de grote granieten kuipen die ook voor porto worden gebruikt). Opvoeding (20 maanden) in gebruikte foudres en barriques.

De Lagar de Baixo was een van mijn ontdekkingen vorig jaar. Heel fijne en lichtvoetige wijn op het kleine rode fruit met mooie zuren, aardse toetsen, kruidigheid. Komt Bourgondisch over.

De Conciso kwam een stuk donkerder voor de dag in het glas. In de neus en mond voller en meer fruitgedreven, vrij primair met een duidelijk viervruchtenconfituuraroma. Mooie concentratie, maar toch ook weer een lichtvoetig profiel. Ik vermoed dat dit nog aan complexiteit zal winnen en heb nog een flesje liggen om de proef op de som te nemen.

Beide wijnen zijn ook relatief laag in alcohol, 12% en 11,5% respectievelijk. Een serieus pluspunt wat mij betreft.

2019 Mamete Prevostini, Garof, Grumello Valtellina Superiore

Zuidelijk gerichte hellingen van de Alpen op de grens met Zwitserland. Terraswijnbouw op heel steile hellingen. 100% nebbiolo, wijngaard tussen 300 en 500 meter, zand-leem op granieten ondergrond.
Fermentatie op inox, malo en opvoeding (12m) op vat, 8m flesrijping.

Ik dronk de 2016 in 2020 en was toen serieus onder de indruk (vooral op D2). Deze 2019 opende ik een dag op voorhand en de aroma’s stoven toen al meteen – op keldertemperatuur – uit het glas.

Op D2 was deze wijn nog expressiever geworden en eigenlijk ook anders dan ik me herinnerde. Zeer expressieve neus van bosvruchten, wat zoetig fruit en ook een duidelijke vanilletoets. ‘Sultana met bovruchten’ werd geopperd. Eerlijk gezegd zou voorgaande beschrijving me zelf niet meteen naar een wijn zou doen grijpen, maar op de een of andere manier werkte het wel. In de mond een bevestiging van de aroma’s, soepel, weinig merkbare tannine voor een nebbiolo, voldoende aciditeit zodat het fruit niet te zoet overkomt.

Boeiende wijn waar naar terug werd gegrepen, die niet kon worden thuisgebracht en waarvan ik benieuwd ben hoe ze zal evolueren.

2022 Sandro Fay, Tei, Rosso di Valtellina

Dit was een restje (niet veel meer dan een glas in de fles) dat een van mijn gasten mee had. Even klein beetje van geproefd en weinig op aan te merken.

Volgende drie wijnen aangekondigd als trio. Alle drie 2014, maar ik hoopte in feite om mijn gasten erin te luizen en de Bourgondische Beaujolais van Labruyère voor te doen als pinot noir.

2014 Domaine Chevalier Ladoix 1er Cru Les Corvées

Perceel van kleine 2ha, oostzuidoost oriëntatie, stokken 45 jaar oud, 12 maand opvoeding op barriques (25% nieuw).

Misschien nog wat aan de jonge kant, want kon duidelijk wat extra zuurstof gebruiken. De opvoeding was vooral nog te aanwezig in deze wijn en dan vraag je je wel af of dat nog goed komt voordat het fruit begint weg te deemsteren. Zeker geen slechte wijn, maar ik door de duidelijke houttoets niet echt in balans voor mij.

2014 Domaine Labruyère, Moulin-à-Vent, Le Champ de Coeur

Zuidoostelijk geörienteerde wijngaard, graniet, klei, steentjes. Stokken van gemiddeld 50 jaar oud. Fermentatie in beton, opvoeding van 12 m in demi-muids (600l).

Ik denk dat Jo me ooit een Labruyère voorschotelde die ik gerust in de Côte d’Or kon plaatsen. Jammer genoeg geraakte deze nooit echt uit de eerste versnelling. Wel genietbaar, maar de wijn toonde zich wat gesloten, het fruit wat gedempt.

2014 Weingut Holger Koch, Pinot Noir ***, Grosses Gewächs, Baden

Lössbodem op vulkanisch gesteente, terrassenwijnbouw. Spontaan gefermenteerd in houten vaten - 35% hele trossen. 10% via macération carbonique. 15 maanden gerijpt in vaten van 300 liter.

Zeer licht van kleur in het glas. Hier weinig twijfel over de druif. Dit is pinot. Heel zuivere neus van klein rood fruit, frambozen, kers. In de mond hele mooie balans tussen de fijne zuren, het licht zoete fruit, zijdezachte tannines. Complex en lang. Mooie wijn en duidelijk de winnaar van de drie.

Volgende wijnen waren een onaangekondigd duo. De vader van een van de aanwezigen heeft een heel diepe kelder qua N-Rhône (onder meer zowat elke jaargang van Chave Hermitage tot in de jaren ’80). Hij kreeg een fles mee voor deze tasting en dat bleek niet alleen een serieuze klepper te zijn, maar ook de ideale challenger voor mijn gekozen wijn.

2007 Maison Laurent Tardieu, Cornas Côteaux

Micronégoce die geen eigen wijngaarden heeft. Ze hebben wel een goede reputatie als het gaat over het vinden, selecteren en aankopen van druiven van toppercelen. Ze brengen wijnen uit heel wat Rhône-appellaties (en ook Bandol) op de markt.
Selectie van druiven van percelen uit lieux-dits Les Saveaux, les Eygas, St Pierre & Chaillots – 60 à 100 jaar oude stokken. Helft van de druiven niet ontsteeld. Opvoeding van 24 maanden in nieuwe en één jaar oude vaten. Niet gefilterd.

Dat het hier om syrah ging, was snel duidelijk. Dat het om een verdomd goede syrah ging, was iedereen het ook over eens. Donker fruit, olijven, vlezige toets, peper, alle typische aroma’s passeerden de revue. In de mond een wijn in balans, tannines versmolten, zuren die mooi ondersteunen, heerlijke aroma’s. An iron fist in a velvet glove zeggen ze soms in het Engels en dat paste hier wel. Op zijn top en klaar om daar nog een ettelijke jaren te mediteren. WOTN

2002 Domaine Auguste Clape, Cornas

De Cornas van Clape komt van een wijngaard van ruim 4 ha met stokken op graniet van 40-100 jaar oud. Druiven worden niet ontsteeld, fermentatie in beton, malo en opvoeding (22m) in grote foudres.

Cultwijn van een cultwijnbouwer. Geen spek voor mijn financiële bek, dus heel leuk om deze fles op mijn tafel te mogen zetten. Echter wel een heel moeilijk jaar in de Rhône-vallei, zowat het slechtste van de laatste 20, dus de vraag was of de klasse van de wijnbouwer hier zou doorschijnen.

Niet veel fruit in de neus, eerder aardse, kruidige toetsen. In de mond relatief veel materie, maar de wijn komt hoekig en zeer rustiek over, alsof dit nog tijd nodig heeft om op zijn plooi te komen. Het contrast met de balans van de vorige Cornas was aanzienlijk. Weliswaar een zeer memorabele lengte, maar deze wijn mist rijpheid en fruit.
Blij om dit eens te hebben gedronken, maar de volgende keer mag het een beter jaar zijn…

1998 Kopke, Porto Colheita

Hier ben ik ondertussen nog van aan het nippen… Caramel, rozijntjes, gekonfijte citroen, abrikoos, melkchocolade in de neus. Frisse zuren, caramel, citrus, melkchocolade in de mond. Mooie lengte met bittertje in de afdronk.