(28-02-2025 05:28 AM)jr02 schreef:  Nogmaals een tripje naar het kleinste stadje ter wereld, Couckeland...eeuh Durbuy waar we de Italiaan, die nu ook al in handen is van Marcske, terug een bezoek brachten. We hoefden niet te rijden en de zin in een goed glas lonkte .
De ober kon waarschijnlijk 'de zin in een goed glas' aflezen van mijn gezicht want hij kwam zelf met de suggestie om Margeaux en Gianluca hun nieuwe vondst eens te proeven.
Armilla, ze hadden de 2019 maar hadden nog 3 flessen 2016 weten te bemachtigen waarvan ééntje 5 minuten later genoot van de karaf op mijn tafel.
Het tafeltje achter ons had stiekem meegeluisterd, nam de 2019 met de volgende Westvlaamse boodschap, "zoewe wieder nie kunnen delen"

De 2019 was al heel mooi open en zeer verrassend genietbaar, moet het natuurlijk nog meer hebben van zijn kersjes maar beide zijn zo mooi vol, gracieus en in balans. Met bakken potentieel maar gooien nu reeds hoge ogen, niet de grootste en te complex maar een heerlijkheid om deze op tafel te krijgen.
Het eten was lekker maar mijn vrouw spreekt vooral van de wijn en dat wilt wel iets zeggen.

(nog) niet op de kaart maar wel op het kasticket aan 65€/fles, wat ik voor deze wijn van dit kaliber veel te weinig vond maar heb dit wel voor mij gehouden. I'll be back, remember
A hidden gem

Iets meer over de historie:
Armilla is the story of a promise. In 1980, after many years of effort, my husband Silverio Marchetti bought 4.5 Ha of a land and an abandoned house in Tavernelle, a lovely village situated 7 Km from Montalcino. The first thing we did was to renovate the house and in 1982 we moved in. My husband, who had worked for many years in a well-known winery in Montalcino and was close to retirement, decided to cultivate vineyards on our land. Step by step, we slowly planted the first hectare of vineyard, then we built the small winery. In the meantime, we started selling our wine from the cask: we could not call it Brunello di Montalcino yet, because it was not possible to join the D.O.C.G. at the time. In 1995 our first 9842 m of land entered the D.O.C.G.: and so began the adventure. Our daughters, Ilaria and Fiorella, helped us and little by little our grandchildren, Nicola, Fiorella’s son, and Giacomo, Ilaria’s son, who in spite of his young age loves country life, also began to join in the family business with enthusiasm. Unfortunately, my husband died in 1997 and did not live to see his first bottle sold. The entire family, my daughters, their husband and children and I carried on his commitment and Armilla was born. In ancient Rome “armilla” was a golden bracelet worn by men and women alike; however, “armilla” also refers to a particular bracelet awarded to Roman soldiers for military merit on the field and worn on the left arm. For us, Armilla and its wine are a promise maintained to the man who created them and the “armilla” is the symbol of continuity: from Silverio to Ofelia, from Silverio to his daughters, from Silverio to his grandchildren.

(28-02-2025 12:41 PM)wvd schreef:  

(28-02-2025 05:28 AM)jr02 schreef:  Nogmaals een tripje naar het kleinste stadje ter wereld, Couckeland...eeuh Durbuy waar we de Italiaan, die nu ook al in handen is van Marcske, terug een bezoek brachten. We hoefden niet te rijden en de zin in een goed glas lonkte .
De ober kon waarschijnlijk 'de zin in een goed glas' aflezen van mijn gezicht want hij kwam zelf met de suggestie om Margeaux en Gianluca hun nieuwe vondst eens te proeven.
Armilla, ze hadden de 2019 maar hadden nog 3 flessen 2016 weten te bemachtigen waarvan ééntje 5 minuten later genoot van de karaf op mijn tafel.
Het tafeltje achter ons had stiekem meegeluisterd, nam de 2019 met de volgende Westvlaamse boodschap, "zoewe wieder nie kunnen delen"

De 2019 was al heel mooi open en zeer verrassend genietbaar, moet het natuurlijk nog meer hebben van zijn kersjes maar beide zijn zo mooi vol, gracieus en in balans. Met bakken potentieel maar gooien nu reeds hoge ogen, niet de grootste en te complex maar een heerlijkheid om deze op tafel te krijgen.
Het eten was lekker maar mijn vrouw spreekt vooral van de wijn en dat wilt wel iets zeggen.

(nog) niet op de kaart maar wel op het kasticket aan 65€/fles, wat ik voor deze wijn van dit kaliber veel te weinig vond maar heb dit wel voor mij gehouden. I'll be back, remember
A hidden gem

Iets meer over de historie:
Armilla is the story of a promise. In 1980, after many years of effort, my husband Silverio Marchetti bought 4.5 Ha of a land and an abandoned house in Tavernelle, a lovely village situated 7 Km from Montalcino. The first thing we did was to renovate the house and in 1982 we moved in. My husband, who had worked for many years in a well-known winery in Montalcino and was close to retirement, decided to cultivate vineyards on our land. Step by step, we slowly planted the first hectare of vineyard, then we built the small winery. In the meantime, we started selling our wine from the cask: we could not call it Brunello di Montalcino yet, because it was not possible to join the D.O.C.G. at the time. In 1995 our first 9842 m of land entered the D.O.C.G.: and so began the adventure. Our daughters, Ilaria and Fiorella, helped us and little by little our grandchildren, Nicola, Fiorella’s son, and Giacomo, Ilaria’s son, who in spite of his young age loves country life, also began to join in the family business with enthusiasm. Unfortunately, my husband died in 1997 and did not live to see his first bottle sold. The entire family, my daughters, their husband and children and I carried on his commitment and Armilla was born. In ancient Rome “armilla” was a golden bracelet worn by men and women alike; however, “armilla” also refers to a particular bracelet awarded to Roman soldiers for military merit on the field and worn on the left arm. For us, Armilla and its wine are a promise maintained to the man who created them and the “armilla” is the symbol of continuity: from Silverio to Ofelia, from Silverio to his daughters, from Silverio to his grandchildren.

Leuk verhaal! Ik kende dat domein totaal niet, maar blijkt in de regio van Soldera en Caprili te liggen. Die regio levert meestal wat donkerder wijnen op, beetje aards (in de goeie zin) en vrij vol (warmer daar). Als dat 65€ kost in een restaurant, zit dat ook qua prijs in de buurt van Caprili (en niet in die van Soldera...).
Ik zou eigenlijk verwachten dat Coucke toch eerder Poggio Antico op zijn kaart(en) zou willen....

(28-02-2025 07:17 PM)jr02 schreef:  

(28-02-2025 12:41 PM)wvd schreef:  

(28-02-2025 05:28 AM)jr02 schreef:  Nogmaals een tripje naar het kleinste stadje ter wereld, Couckeland...eeuh Durbuy waar we de Italiaan, die nu ook al in handen is van Marcske, terug een bezoek brachten. We hoefden niet te rijden en de zin in een goed glas lonkte .
De ober kon waarschijnlijk 'de zin in een goed glas' aflezen van mijn gezicht want hij kwam zelf met de suggestie om Margeaux en Gianluca hun nieuwe vondst eens te proeven.
Armilla, ze hadden de 2019 maar hadden nog 3 flessen 2016 weten te bemachtigen waarvan ééntje 5 minuten later genoot van de karaf op mijn tafel.
Het tafeltje achter ons had stiekem meegeluisterd, nam de 2019 met de volgende Westvlaamse boodschap, "zoewe wieder nie kunnen delen"

De 2019 was al heel mooi open en zeer verrassend genietbaar, moet het natuurlijk nog meer hebben van zijn kersjes maar beide zijn zo mooi vol, gracieus en in balans. Met bakken potentieel maar gooien nu reeds hoge ogen, niet de grootste en te complex maar een heerlijkheid om deze op tafel te krijgen.
Het eten was lekker maar mijn vrouw spreekt vooral van de wijn en dat wilt wel iets zeggen.

(nog) niet op de kaart maar wel op het kasticket aan 65€/fles, wat ik voor deze wijn van dit kaliber veel te weinig vond maar heb dit wel voor mij gehouden. I'll be back, remember
A hidden gem

Iets meer over de historie:
Armilla is the story of a promise. In 1980, after many years of effort, my husband Silverio Marchetti bought 4.5 Ha of a land and an abandoned house in Tavernelle, a lovely village situated 7 Km from Montalcino. The first thing we did was to renovate the house and in 1982 we moved in. My husband, who had worked for many years in a well-known winery in Montalcino and was close to retirement, decided to cultivate vineyards on our land. Step by step, we slowly planted the first hectare of vineyard, then we built the small winery. In the meantime, we started selling our wine from the cask: we could not call it Brunello di Montalcino yet, because it was not possible to join the D.O.C.G. at the time. In 1995 our first 9842 m of land entered the D.O.C.G.: and so began the adventure. Our daughters, Ilaria and Fiorella, helped us and little by little our grandchildren, Nicola, Fiorella’s son, and Giacomo, Ilaria’s son, who in spite of his young age loves country life, also began to join in the family business with enthusiasm. Unfortunately, my husband died in 1997 and did not live to see his first bottle sold. The entire family, my daughters, their husband and children and I carried on his commitment and Armilla was born. In ancient Rome “armilla” was a golden bracelet worn by men and women alike; however, “armilla” also refers to a particular bracelet awarded to Roman soldiers for military merit on the field and worn on the left arm. For us, Armilla and its wine are a promise maintained to the man who created them and the “armilla” is the symbol of continuity: from Silverio to Ofelia, from Silverio to his daughters, from Silverio to his grandchildren.

Leuk verhaal! Ik kende dat domein totaal niet, maar blijkt in de regio van Soldera en Caprili te liggen. Die regio levert meestal wat donkerder wijnen op, beetje aards (in de goeie zin) en vrij vol (warmer daar). Als dat 65€ kost in een restaurant, zit dat ook qua prijs in de buurt van Caprili (en niet in die van Soldera...).
Ik zou eigenlijk verwachten dat Coucke toch eerder Poggio Antico op zijn kaart(en) zou willen....

Wat opzoekwerk verricht, blijkt toch in de handel rond de 40€ te kosten. Dus 65€ lijkt mij dan heel keurig geprijsd om niet te moeten zeggen goedkoop.