Pape Clement Pessac

[Jordaens]

Pricipes zijn er om in de wind te slaan. Ik ging geen oude wijnen meer opendoen, ik zou met een boogje rond flessen met een laag niveau heen lopen. Maar goed, nood breekt wet. Uit een grote hoeveelheid flessen van Barrière, moest ik toch een paar steekproeven nemen. Welaan. Een verre van perfecte Pape Clément kwam aan de beurt. Een geheel met wijn doortrokken kurk kwam zonder brokkelen tevoorschijn, dat was al goed. In het glas, meteen na openen, een behoorlijk bruine, maar heldere, glanzende, volle vloeistof. De geur van defecte, slecht gesmeerde machines, die oude wijn bij aanvang nogal eens teweeg brengt, trok snel weg en in de plaats kwamen de gebruikelijke herfstgeuren, droge bladeren, bosgrond en vooral sigarenkistje (mét sigaren). Daarna kwam er meer fruit dan verwacht, gestoofde krieken vooral. Alsof iemand een Limburgse vlaai in een kist havanna's had laten vallen. Zoiets. In de mond geen tannines (logisch), flinke zuren, maar goede molligheid, die zoet in de lange afdronk terugkwam. Een fraaie wijn (het zou de beste Pape-Clément aller tijden kunnen geweest zijn, schijnt het). Je moet natuurlijk van oude wijn houden. Ik dacht dat dat bij mij niet meer het geval was, maar voor dit product (zeker vermits het niveau toch wel erg "low shoulder" was) lank ik deemoedig mijn klaksken.