Clos Ste Magdeleine, Cassis

[Olivier]

Vandaag de witte 2021 van Clos Ste Magdeleine open getrokken. Wordt een beetje als het domaine phare van de appellatie gezien. De wijngaarden zijn indrukwekkend :

https://www.clossaintemagdeleine.fr/ledo...ose-cassis

Deels letterlijk aan het water, de andere in terrassen. Fantastisch om zien.

Werd mij door de lokale handelaar in Cassis verkocht als de meest typische van de appellatie, die sowieso niet groot is. Een blend van Marsanne, Ugni blanc, Clairette en Bourboulenc.

De vorige witte Cassis die ik dronk, zoals du Domaine du Paternel, hadden een duidelijke Sauvignon-achtige frisgroene toets. Deze heeft dat niet. Heel weinig fruitgedreven, misschien wat peer, maar vooral een fijne neus met wat mineraliteit, zilte toetsen, een venkeltoetsje, een neus die je uitnodigt om zoek te gaan, niet in your face, maar subtiel, en straalt toch een zekere klasse uit.

In de mond is het beeld enigszins anders. Deze wijn heeft een zekere gulheid, vooral qua mondgevoel, vol en rond, verleidelijk zacht. Net als een snoepje, zonder dat het plakkerig zoet wordt, maar wel een zekere sucrosité, met zuurtjes die perfect geïntegreerd en ondersteunend zijn. Licht bittertje in de afdronk, maar sluit aan bij het karakter van de wijn. Mocht je kunnen spreken van een rijpe bitterheid, dan zou dit het voorbeeld zijn. Het geheel van deze wijn is bijzonder samenhangend, niks gefaseerd, maar het een vloeit uit het andere voort. Eén vloeiende beweging als het ware. Deze wijn is de Venus uit Venus en Adonis van Rubens.

[vinejo]

(24-06-2022 08:41 PM)Olivier schreef:  Vandaag de witte 2021 van Clos Ste Magdeleine open getrokken. Wordt een beetje als het domaine phare van de appellatie gezien. De wijngaarden zijn indrukwekkend :

https://www.clossaintemagdeleine.fr/ledo...ose-cassis

Deels letterlijk aan het water, de andere in terrassen. Fantastisch om zien.

Werd mij door de lokale handelaar in Cassis verkocht als de meest typische van de appellatie, die sowieso niet groot is. Een blend van Marsanne, Ugni blanc, Clairette en Bourboulenc.

De vorige witte Cassis die ik dronk, zoals du Domaine du Paternel, hadden een duidelijke Sauvignon-achtige frisgroene toets. Deze heeft dat niet. Heel weinig fruitgedreven, misschien wat peer, maar vooral een fijne neus met wat mineraliteit, zilte toetsen, een venkeltoetsje, een neus die je uitnodigt om zoek te gaan, niet in your face, maar subtiel, en straalt toch een zekere klasse uit.

In de mond is het beeld enigszins anders. Deze wijn heeft een zekere gulheid, vooral qua mondgevoel, vol en rond, verleidelijk zacht. Net als een snoepje, zonder dat het plakkerig zoet wordt, maar wel een zekere sucrosité, met zuurtjes die perfect geïntegreerd en ondersteunend zijn. Licht bittertje in de afdronk, maar sluit aan bij het karakter van de wijn. Mocht je kunnen spreken van een rijpe bitterheid, dan zou dit het voorbeeld zijn. Het geheel van deze wijn is bijzonder samenhangend, niks gefaseerd, maar het een vloeit uit het andere voort. Eén vloeiende beweging als het ware. Deze wijn is de Venus uit Venus en Adonis van Rubens.

Bijzonder verleidelijke TN…
Dat minerale en zilte daar schrik ik niet van, wijn van stokken die in de omgeving van de route des crêtes zijn aangeplant.…