Echt gebeurd, gisteren.

[vinejo]

Antwerpen. In afwachting van een concert ga ik een hapje eten. De keuze valt op een wijnbar uiteraard: Ta-ninn.
Ik ga voor de “Tomkat vongole” en lees een boek terwijl ik wacht. t Is zacht weer, gezellig druk, een leuke sfeer.

Naast mij aan het tafeltje zit een jong koppel uit Limburg.
In het boek kom ik op de passage “Mijn moeder gaat in de supermarkt van onbeholpenheid over op het Georgisch.”
   
En geloof het of niet, nét als ik dit zinnetje lees, op dát eigenste moment, prijst naast me de sommelier een Georgische wijn aan aan het jonge koppel. Hij sprak het woord Georgisch uit létterlijk toen ik datzelfde woord in mijn boek zag staan.
Tja, misschien zouden veel mensen dit eigenaardige toeval gewoon laten passeren. Maar ik kan in zo n geval niet zwijgen. Dus meldde ik dit opmerkelijke geval van synchroniciteit aan de sommelier.
Hij vond dit ook heel bijzonder. Vriendelijke kerel. Ging verder met z’n werk. Maar ook het jonge koppel had geamuseerd geluisterd. En zo begonnen we een gesprek. Over wijnen, over eten, en plots ook over relaties en het leven. Een mens praat soms intiemer met totaal vreemden dan met z’ n beste vrienden.

Mijn Vongole werd geserveerd. Pikant maar zeer lekker. En de gris rosé deed het er heel goed bij. Het koppel (afkomstig uit Hasselt) en ik bleven af en toe ontspannen converseren.
Zij hadden enkel een wijntje gedronken, een Orange wine was het, en dienden te vertrekken want ze hadden gereserveerd in een restaurant. De man ging betalen aan de toog en even later namen we afscheid. Ik gaf hen nog de tip mee om even te checken of er geen Loire of Beaujolais op de wijnkaart staat.

Ik mijmerde nog wat over onze warme ontmoeting en sprak uiteindelijk iemand aan om zelf ook af te rekenen.
Maar ik kon niet onmiddellijk vertrekken.
De serveerster, die blijkbaar enkel het Engels beheerste, nam een glas, schonk in en zei: “The people who talked with you just offerred you another glass”.
Even hoorde ik enkel het zacht gekletter van wijndruppels.
“Oh. That is so nice. I m touched. Really, I am.”

En opeens had een gepatenteerde misantroop zin om de hele wereld te omhelzen.


   
De sommelier van Ta-nnin
   
“Tomkat Vongole”

[wvd]

(22-07-2023 11:42 AM)vinejo schreef:  Antwerpen. In afwachting van een concert ga ik een hapje eten. De keuze valt op een wijnbar uiteraard: Ta-ninn.
Ik ga voor de “Tomkat vongole” en lees een boek terwijl ik wacht. t Is zacht weer, gezellig druk, een leuke sfeer.

Naast mij aan het tafeltje zit een jong koppel uit Limburg.
In het boek kom ik op de passage “Mijn moeder gaat in de supermarkt van onbeholpenheid over op het Georgisch.”

En geloof het of niet, nét als ik dit zinnetje lees, op dát eigenste moment, prijst naast me de sommelier een Georgische wijn aan aan het jonge koppel. Hij sprak het woord Georgisch uit létterlijk toen ik datzelfde woord in mijn boek zag staan.
Tja, misschien zouden veel mensen dit eigenaardige toeval gewoon laten passeren. Maar ik kan in zo n geval niet zwijgen. Dus meldde ik dit opmerkelijke geval van synchroniciteit aan de sommelier.
Hij vond dit ook heel bijzonder. Vriendelijke kerel. Ging verder met z’n werk. Maar ook het jonge koppel had geamuseerd geluisterd. En zo begonnen we een gesprek. Over wijnen, over eten, en plots ook over relaties en het leven. Een mens praat soms intiemer met totaal vreemden dan met z’ n beste vrienden.

Mijn Vongole werd geserveerd. Pikant maar zeer lekker. En de gris rosé deed het er heel goed bij. Het koppel (afkomstig uit Hasselt) en ik bleven af en toe ontspannen converseren.
Zij hadden enkel een wijntje gedronken, een Orange wine was het, en dienden te vertrekken want ze hadden gereserveerd in een restaurant. De man ging betalen aan de toog en even later namen we afscheid. Ik gaf hen nog de tip mee om even te checken of er geen Loire of Beaujolais op de wijnkaart staat.

Ik mijmerde nog wat over onze warme ontmoeting en sprak uiteindelijk iemand aan om zelf ook af te rekenen.
Maar ik kon niet onmiddellijk vertrekken.
De serveerster, die blijkbaar enkel het Engels beheerste, nam een glas, schonk in en zei: “The people who talked with you just offerred you another glass”.
Even hoorde ik enkel het zacht gekletter van wijndruppels.
“Oh. That is so nice. I m touched. Really, I am.”

En opeens had een gepatenteerde misantroop zin om de hele wereld te omhelzen.



De sommelier van Ta-nnin

“Tomkat Vongole”

Inderdaad heel leuk, dat ga je niet vergeten. Hopelijk viel het concert ook mee.

[Olivier]

(22-07-2023 11:42 AM)vinejo schreef:  Antwerpen. In afwachting van een concert ga ik een hapje eten. De keuze valt op een wijnbar uiteraard: Ta-ninn.
Ik ga voor de “Tomkat vongole” en lees een boek terwijl ik wacht. t Is zacht weer, gezellig druk, een leuke sfeer.

Naast mij aan het tafeltje zit een jong koppel uit Limburg.
In het boek kom ik op de passage “Mijn moeder gaat in de supermarkt van onbeholpenheid over op het Georgisch.”

En geloof het of niet, nét als ik dit zinnetje lees, op dát eigenste moment, prijst naast me de sommelier een Georgische wijn aan aan het jonge koppel. Hij sprak het woord Georgisch uit létterlijk toen ik datzelfde woord in mijn boek zag staan.
Tja, misschien zouden veel mensen dit eigenaardige toeval gewoon laten passeren. Maar ik kan in zo n geval niet zwijgen. Dus meldde ik dit opmerkelijke geval van synchroniciteit aan de sommelier.
Hij vond dit ook heel bijzonder. Vriendelijke kerel. Ging verder met z’n werk. Maar ook het jonge koppel had geamuseerd geluisterd. En zo begonnen we een gesprek. Over wijnen, over eten, en plots ook over relaties en het leven. Een mens praat soms intiemer met totaal vreemden dan met z’ n beste vrienden.

Mijn Vongole werd geserveerd. Pikant maar zeer lekker. En de gris rosé deed het er heel goed bij. Het koppel (afkomstig uit Hasselt) en ik bleven af en toe ontspannen converseren.
Zij hadden enkel een wijntje gedronken, een Orange wine was het, en dienden te vertrekken want ze hadden gereserveerd in een restaurant. De man ging betalen aan de toog en even later namen we afscheid. Ik gaf hen nog de tip mee om even te checken of er geen Loire of Beaujolais op de wijnkaart staat.

Ik mijmerde nog wat over onze warme ontmoeting en sprak uiteindelijk iemand aan om zelf ook af te rekenen.
Maar ik kon niet onmiddellijk vertrekken.
De serveerster, die blijkbaar enkel het Engels beheerste, nam een glas, schonk in en zei: “The people who talked with you just offerred you another glass”.
Even hoorde ik enkel het zacht gekletter van wijndruppels.
“Oh. That is so nice. I m touched. Really, I am.”

En opeens had een gepatenteerde misantroop zin om de hele wereld te omhelzen.



De sommelier van Ta-nnin

“Tomkat Vongole”

En met dat ik dit lees zit ik met een Georgische wijn in het glas!

Leuke ervaring. Meer van dit en minder misantropie

[dakur]

(22-07-2023 02:29 PM)Olivier schreef:  

(22-07-2023 11:42 AM)vinejo schreef:  Antwerpen. In afwachting van een concert ga ik een hapje eten. De keuze valt op een wijnbar uiteraard: Ta-ninn.
Ik ga voor de “Tomkat vongole” en lees een boek terwijl ik wacht. t Is zacht weer, gezellig druk, een leuke sfeer.

Naast mij aan het tafeltje zit een jong koppel uit Limburg.
In het boek kom ik op de passage “Mijn moeder gaat in de supermarkt van onbeholpenheid over op het Georgisch.”

En geloof het of niet, nét als ik dit zinnetje lees, op dát eigenste moment, prijst naast me de sommelier een Georgische wijn aan aan het jonge koppel. Hij sprak het woord Georgisch uit létterlijk toen ik datzelfde woord in mijn boek zag staan.
Tja, misschien zouden veel mensen dit eigenaardige toeval gewoon laten passeren. Maar ik kan in zo n geval niet zwijgen. Dus meldde ik dit opmerkelijke geval van synchroniciteit aan de sommelier.
Hij vond dit ook heel bijzonder. Vriendelijke kerel. Ging verder met z’n werk. Maar ook het jonge koppel had geamuseerd geluisterd. En zo begonnen we een gesprek. Over wijnen, over eten, en plots ook over relaties en het leven. Een mens praat soms intiemer met totaal vreemden dan met z’ n beste vrienden.

Mijn Vongole werd geserveerd. Pikant maar zeer lekker. En de gris rosé deed het er heel goed bij. Het koppel (afkomstig uit Hasselt) en ik bleven af en toe ontspannen converseren.
Zij hadden enkel een wijntje gedronken, een Orange wine was het, en dienden te vertrekken want ze hadden gereserveerd in een restaurant. De man ging betalen aan de toog en even later namen we afscheid. Ik gaf hen nog de tip mee om even te checken of er geen Loire of Beaujolais op de wijnkaart staat.

Ik mijmerde nog wat over onze warme ontmoeting en sprak uiteindelijk iemand aan om zelf ook af te rekenen.
Maar ik kon niet onmiddellijk vertrekken.
De serveerster, die blijkbaar enkel het Engels beheerste, nam een glas, schonk in en zei: “The people who talked with you just offerred you another glass”.
Even hoorde ik enkel het zacht gekletter van wijndruppels.
“Oh. That is so nice. I m touched. Really, I am.”

En opeens had een gepatenteerde misantroop zin om de hele wereld te omhelzen.



De sommelier van Ta-nnin

“Tomkat Vongole”

En met dat ik dit lees zit ik met een Georgische wijn in het glas!

Leuke ervaring. Meer van dit en minder misantropie

Prachtig verhaal ! Ook al een paar keer geweest. Zeer gezellig en een ontspannen sfeer. De rekels van Iron Maiden zijn er anderhalve week gelden ook langsgegaan.

[vinejo]

@Dakur Thanks :-)
Iron Maiden in een Antwerpse wijnbar, zalig

@Olivier
Het zijn veelal de meest menslievende mensen die na verloop van tijd enigszins misantroop worden. Uit ontgoocheling…

@wvd: Sheila Divine. De lievelingsgroep van onze Luc Devos.

[troisetoiles]

Mooi verhaal van een bijzondere gebeurtenis!

[redacteur]

Leuke anekdote, Jo, bedankt om te delen!
Kan ook alleen maar een sympathieke mens overkomen, denk ik dan...

[vinejo]

(25-07-2023 09:45 AM)redacteur schreef:  Leuke anekdote, Jo, bedankt om te delen!
Kan ook alleen maar een sympathieke mens overkomen, denk ik dan...

Hahaha, sympathieke mens
Dat denkt iedereen die me voor het eerst ziet

[troisetoiles]

Eens met redacteur!

Welk boek was je trouwens aan het lezen? De pagina van het fotootje maakt me wel nieuwsgierig.

[vinejo]

(25-07-2023 10:21 AM)troisetoiles schreef:  Eens met redacteur!

Welk boek was je trouwens aan het lezen? De pagina van het fotootje maakt me wel nieuwsgierig.

Het Kamp van Sergej Dovlatov.
Had er meer van verwacht (nog niet verder gelezen sedertdien, kom er moeilijk door..)