Ronchi, Langhe

[vinejo]

Een jaar of 2 terug dronken we bij pvdw onze eerste echt lekkere arneis.
Arneis is de witte druif uit Piëmonte, die me nog nooit had kunnen bekoren.
Die keer wel, zéér zelfs, toen dus snel een flesje gekocht.

Toen Olivier eergisteren vroeg of ik tijd had voor een “borrel” vond ik mn moment gekomen. Aangezien onze goedaardige forumwatcher nogal zot is van alles wat Italiaanse roots heeft (uitgezonderd wagens en vrou…neen, uitgezonderd wagens) dacht ik m eens een lékkere arneis in te schenken.

Voor het eerst in mijn leven schonk ik dus even later iemand blind een arneis uit.
En…
Voor het eerst in zíjn leven had nét daarvoor Oli blind iemand een arneis uitgeschonken.

Ooit schreef ik een blogverhaal over wijnsynchroniciteit. Toen ik er nog werk van maakte om verhaaltjes te fabriceren die leesbaar waren voor wijnliefhebber én buurvrouw. Mooie tijden.
Sorry, even nostalgie, hier de link:

https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...oniciteit/

En ja, ook dit staaltje van wijnsynchroniciteit zal ons danig bijblijven. Méer zelfs dan de Ronchi di Giancarlo Rocca – Langhe Arneis in amphoris . Die helemaal niet slecht was maar me minder kon bekoren dan bij z’n eerste passage langs mijn tongepitheel. We herkenden wel het minerale van de andere arneis, maar deze was iets voller, met wat amandeltoetsen, marsepein zelfs.

Edoch, mijn aversie voor (of is het tégen? Neen, tóch voor) arneis is bedwongen.