Lag het aan de zonnige herfstdag? Tonen karaktervolle terroirwijnen zich het mooist op een “roots-day”? Of zijn Bacchus en Dionysius ons gewoon gunstig gezind omdat wij zo n sympathiek zuipclubje zijn..?
Feit is, deze degustatie sleepte zich van het ene hoogtepunt naar het andere. Geen indrinkertjes of tussendoortjes, gewoonweg telkens bingo en de uitdrukkingen “top”,” “groots”,”heerlijk” “ooooh”, “aaaah” en “ aansprakelijkheidswaardevaststellingsveranderingen”.
Het begon met een wijn die niemand van ons echt kon thuisbrengen. Ons wijnhuis staat dan ook amper of niet in Zwitserland. Wat een heerlijke verrassing, deze Chasselas uit de Vaud. Het dichtst vonden we hem bij een sauvignon de St Bris uit een warmer jaar (door het licht exotisch fruit toetsje)
Clos de la george – Yvorne 2015 (chasselas)
Vervolgens een wijn die een neus had van de allergrootste Bourgognes, met, jaja, gunflint tot in de perfectie (whatever dat is).
In de mond enorm mooie zuurtjes, sommigen vonden ze nét op het randje, ik vond ze eigenlijk superzacht.
Ah, eindelijk een Coche Dury in het glas.
Nee, hoor, een gewone savagnin van de mij (tot eergisteren) onbekende
Valentin Morel. Pieds sur Terre – savagnin ouillé 2018
In 2014 deden we met ons groepje een ontdekkingsreis door de Macon en de Beaujolais. Één van de meest memorabele bezoeken was dat aan Vignes Du Mayne in Macon. Een jonge kerel, die ons in zijn grot vergastte op een lange en boeiende degustatie. Hier na te lezen op dit forum
http://www.vinejo.freebb.be/thread-3507.html
We kochten er samen een magnum van zijn (in 75 cl uitverkochte) les Chassagnes.
Dat was iedereen al lang vergeten, enkel Vince niet, die zocht al 10 jaar naar een moment om deze wijn eens uit te schenken.
Tien jaar oud, benieuwd.
Erik dacht aan topper Jean Claude Bachelet uit Saint Aubin, en we konden ons daar allen goed in vinden. Wat een energie, wat een frisheid!
Clos des Vignes du Mayne – Mâcon Cruzille ‘les chassagnes’ 2012
Tijd voor de rode!
Neen, ik heb het niet over 2024, t is nog steeds herfst 2022.
Ah, Vince begint met een oudere Bordeaux, mooi.
Eerst éven herfstbladeren, maar dan plooide de neus prachtig open. Ook de mond blonk uit in charme en evenwicht. Prachtig!
Een rijp jaar dacht ik. Linkeroever 1990.
En dan iets met ogen en kassen.
Domaine de l'Hortus, Pic Saint Loup 1994
Vervolgens was het tijd voor een Bourgogne natuurlijk.
Niet zomaar een Bourgogne, een absolute topper. Wat een evenwicht, legerite, complexiteit.
Dit moét een Grand Cru zijn.
Grand Cru bestaat niet in St Joseph.
André Perret, Saint joseph 2010
Niet de eerste keer dat deze Condrieufantast ons met zijn rode verrast.
Het volgende duo wijnen kon ons eindelijk verzoenen met onze wijnkennis. Onweerlegbaar Bourgogne nu.
Allebei absolute toppers.
Wijn een iets meer structuur, wijn twee ging erover voor mij, zachter en completer nog.
2009 toont zich hier als absoluut prachtige jaargang.
Chicotot, Nuits 1 cru ‘rue de Chaux’ 2009
Chicotot, Nuits 1 cru ‘prûliers’ 2009
Na veel vijven en zessen plaatste we de volgende wijn toch in de Loire. Althans in mijn herinnering, kan fout zijn.
Enfin, de wijn was bijzonder knap. Zuiver. Dittieres blijft precies wat hangen maar deze 2016 was toch zeer overtuigend.
Porte Saint Jean, saumur 2016
En dan weer een 2009 Bourgogne. Regis Forey durfde vroeger wel eens teveel te extraheren maar dat bleek bij deze machtige Vosne niet het geval (of geen probleem) geweest te zijn.
We dachten zelfs aan Chambolle, zo fijn.
Régis Forey, vosne 1 cru ‘les petits monts’ 2009
2009 bleek plots een klein rood draadje , want ook de volgende wijn bleek uit dit oogstjaar. En ja, ook de Medocs van dat jaar blijken allesbehalve (clichématig) zwaar, alcoholisch of snel te drinken. Deze Sociando toonde zich enorm fijn, met een prachtige balans en lengte. We dachten aan een Margaux. In 2009 had SM blijkbaar niet zijn kenmerkende vegetale toetsje (de laatste jaargangen, sedert de overname vd dochter ook niet meer), integendeel, prachtig rijpe tannines, mooie fraicheur.
Chateau Sociando Mallet 2009
De afsluiter deed ons weer allen stil worden. Hoe kon Vince ons, na zulke reeks toppers, tóch nog een wijn schenken met een extra dimensie..?
De beste gok was een linkeroevertopper 2016.
Maar neen, jónger!
Even geleden kreeg Vince via via een aantal “proefflessen” Bordeaux 2019. Vorige keer proefden we een magistrale Leoville Barton, deze Clerc Milon deed nog beter. En werd, ondanks dat er reeds 11 wijnen in ons maagdarmkanaal vertoefden, tot de bodem geleegd.
72% Cabernet Sauvignon..!
Chateau Clerc Millon Pauillac 2019
Bij de vol-au-vent nuttigden we de witte wijnen verder, keuvelend over de eindigheid van het leven en het oneindige genot dat de namiddag ons had geschonken.
Vince.
. Knappe tasting
