01-06-2016, 10:54 PM
Nog even een recap van afgelopen weekend, de zestigste verjaardag van mijn vader, wat uiteraard feest betekende. Verschillende flessen werden gekraakt, inclusief enkele oude rakkers om te testen of er nog iets leefde in de erfenis van mijn grootvader 
.
De opzet was eerder een wijnbar, met verschillende flessen zodat iedereen iets kon kiezen bij de verschillende gerechten die mijn tante had klaargemaakt.
Laherte, Grand Brut, ultradition - een beetje de huischampagne na een iets te enthousiast bezoek enkele maanden geleden. Heel strak, aciditeit is op het randje van hard maar is wel een zeer mooie combinatie met de oesters.
Adeneuer, Blanc de Noir 2014 - gegrond fruitig, niet gewoon eenvoudig fris fruit maar toch iets meer substantie, aangenaam en zeer zeer vlot te drinken
Mother Rock, Force Majeure 2015, SA - een chenin blanc die ik ontdekte op RAW en hier vervolgens vond bij Arnim. heel mooie frisse stijl, rijp fruit zonder zwaar te worden, lichte punch in de afdronk die chenin zo mooi kan maken, heel energiek in stijl
Pierre Bise, Clos le Grand Beaupreau Savennieres 2012 - om eens te vergelijken. Ronder in stijl, ook iets meer mineraliteit in de neus die een beetje wegvalt in de mond. Lijkt nu een beetje door een moeilijke fase te gaan.
Colombera, Coste della Sesia 2012 - Fris rood fruit in de neus wat niet meteen terugkomt in de mond, vrij intens op kruidigheid hier. Goede aciditeit die de tannines countert en de wijn naar een mooie afdronk draagt. Rond de 13 euro, prijs-kwaliteit top.
Nicolas Grosboism Gabare 2014, Cabernet Franc - zeer jong, al te merken aan de paarse kleur. Elegant in de neus, richting zwart fruit maar met de nodige koelte. Vrij soepel in de mond met een heel apart maar spannend pepertoetsje in de afdronk, een wijn met pit.
En dan de kelderrestjes. Van de 8 flessen die werden geprobeerd, gaande van regionale Bourgogne tot Malartic Lagraviere (kurk) van de jaren 80, waren er 3 nog echt drinkbaar te noemen.
Paul Pidault, Pommard 1989 - waw, voor een gewone village wijn van een onbekende producent is dit top. Mooie sousbois-impressie in de neus en een uitgeklede maar energieke indruk in de mond, Vlezig, goede aciditeit en enkel nog iets heel licht droogs in de afrdonk wat er na zoveel jaar toch nooit echt uit gaat gaan.
Chateau Fourney, Saint Emilion Grand Cru 1997 - Niet het beste jaar, ook een verder alleszins compleet onbekend domein maar tot mijn grote verbazing de fles die het snelste leeg was. gedroogde pruimen, dennenhout in de mond maar voor mij persoonlijk een beetje plat in de mond, miste wat spanning en had toch nog een paar jaar eerder gedronken mogen worden, maar de neus alleen was verrassend.
Chateau La Caminade 1995, Cahors - Een beetje de verrassing van de avond. Zeer vlezig in de neus in eerste instantie, bijna reductief te noemen. Ontwikkelde zich gaandeweg naar een iets kruidiger aroma, mooi van structuur ook alhoewel ook weer vrij kort naar de afdronk. Zit blijkbaar ook een redelijk deel Tannat in wat wel verklaart waarom dit nog te drinken is.
.De opzet was eerder een wijnbar, met verschillende flessen zodat iedereen iets kon kiezen bij de verschillende gerechten die mijn tante had klaargemaakt.
Laherte, Grand Brut, ultradition - een beetje de huischampagne na een iets te enthousiast bezoek enkele maanden geleden. Heel strak, aciditeit is op het randje van hard maar is wel een zeer mooie combinatie met de oesters.
Adeneuer, Blanc de Noir 2014 - gegrond fruitig, niet gewoon eenvoudig fris fruit maar toch iets meer substantie, aangenaam en zeer zeer vlot te drinken
Mother Rock, Force Majeure 2015, SA - een chenin blanc die ik ontdekte op RAW en hier vervolgens vond bij Arnim. heel mooie frisse stijl, rijp fruit zonder zwaar te worden, lichte punch in de afdronk die chenin zo mooi kan maken, heel energiek in stijl
Pierre Bise, Clos le Grand Beaupreau Savennieres 2012 - om eens te vergelijken. Ronder in stijl, ook iets meer mineraliteit in de neus die een beetje wegvalt in de mond. Lijkt nu een beetje door een moeilijke fase te gaan.
Colombera, Coste della Sesia 2012 - Fris rood fruit in de neus wat niet meteen terugkomt in de mond, vrij intens op kruidigheid hier. Goede aciditeit die de tannines countert en de wijn naar een mooie afdronk draagt. Rond de 13 euro, prijs-kwaliteit top.
Nicolas Grosboism Gabare 2014, Cabernet Franc - zeer jong, al te merken aan de paarse kleur. Elegant in de neus, richting zwart fruit maar met de nodige koelte. Vrij soepel in de mond met een heel apart maar spannend pepertoetsje in de afdronk, een wijn met pit.
En dan de kelderrestjes. Van de 8 flessen die werden geprobeerd, gaande van regionale Bourgogne tot Malartic Lagraviere (kurk) van de jaren 80, waren er 3 nog echt drinkbaar te noemen.
Paul Pidault, Pommard 1989 - waw, voor een gewone village wijn van een onbekende producent is dit top. Mooie sousbois-impressie in de neus en een uitgeklede maar energieke indruk in de mond, Vlezig, goede aciditeit en enkel nog iets heel licht droogs in de afrdonk wat er na zoveel jaar toch nooit echt uit gaat gaan.
Chateau Fourney, Saint Emilion Grand Cru 1997 - Niet het beste jaar, ook een verder alleszins compleet onbekend domein maar tot mijn grote verbazing de fles die het snelste leeg was. gedroogde pruimen, dennenhout in de mond maar voor mij persoonlijk een beetje plat in de mond, miste wat spanning en had toch nog een paar jaar eerder gedronken mogen worden, maar de neus alleen was verrassend.
Chateau La Caminade 1995, Cahors - Een beetje de verrassing van de avond. Zeer vlezig in de neus in eerste instantie, bijna reductief te noemen. Ontwikkelde zich gaandeweg naar een iets kruidiger aroma, mooi van structuur ook alhoewel ook weer vrij kort naar de afdronk. Zit blijkbaar ook een redelijk deel Tannat in wat wel verklaart waarom dit nog te drinken is.
.
, die Australische wijnen...