Zoals het er nu naar uit ziet vertrek ik zaterdag 12 juni richting Frankrijk, de versoepelingen daar lijken toch echt door te gaan 9 juni. Zaterdag begin ik in Sancerre. Dan rij ik zondag op mijn gemak richting de Noord-Rhône om daar maandag en denk ik dinsdag door te brengen. Via Bourgogne, Elzas en Pfalz rij ik richting huis. Ik ben nog bezig met de exacte planning. Ik zal jullie proberen op de hoogte te houden en anders na afloop mijn ervaringen te delen.
Een aantal van jullie zijn goed bekend in de Noord-Rhône. Ik zoek eigenlijk nog een leuk klein domein met mooie Condrieu wijnen en eventueel Cote Rotie. Als iemand een leuk adres heeft die ik aan kan schrijven / bellen hoor ik het graag. Ik hou van de iets frissere, elegantere stijl.
De planning begint wat concreter te worden.
De eerste stop is dus zaterdag in Verdigny, Sancerre. Even wat Sancerre wit en rosé ophalen bij Reverdy-Cadet (Domaine des trois noyers). Ik verkoop niet genoeg Sancerre om het per pallet te laten komen helaas. Misschien zoek ik nog een ander domein uit om eens te proberen, liever nog in Pouilly Fumé. Even kijken hoe het loopt.
Zondag rustig aan richting Noord-Rhône rijden. Hopelijk maandag fris en fruitig. De eerste afspraak staat om 09:00 bij Domaine Rousset in Erôme. Aansluitend zijn we welkom bij Julien Cécillon in Saint Jean de Muzols. Dan hoop ik ergens lekker te lunchen om daarna bij Domaine Luyton-Fleury in Mauves kennis te maken. Vervolgens gaan we nog wat zuidelijker om de dag af te sluiten bij Johann Michel in St Peray, waar ik laatst een heerlijke Cornas van dronk dus besloot om hem te contacten.
De dag zal zo waarschijnlijk goed zijn gevuld, anders staat Domaine JC Marsanne nog op de reservelijst voor eind van de middag. De ervaring leert dat je meestal wel aan de limiet zit na 4 adressen dus ik denk niet dat het er van komt. Misschien
Voor dinsdag heb ik de eerste afspraak staan bij Domaine Chambeyron in Ampuis. Zou mooi zijn als er nog eentje bijkomt daar in de buurt, dan zet ik denk ik daarna koers richting Bourgogne.
Allemaal nieuwe adressen voor mij in de Rhône, spannend!
(08-06-2021 08:14 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]De planning begint wat concreter te worden.
De eerste stop is dus zaterdag in Verdigny, Sancerre. Even wat Sancerre wit en rosé ophalen bij Reverdy-Cadet (Domaine des trois noyers). Ik verkoop niet genoeg Sancerre om het per pallet te laten komen helaas. Misschien zoek ik nog een ander domein uit om eens te proberen, liever nog in Pouilly Fumé. Even kijken hoe het loopt.
Zondag rustig aan richting Noord-Rhône rijden. Hopelijk maandag fris en fruitig. De eerste afspraak staat om 09:00 bij Domaine Rousset in Erôme. Aansluitend zijn we welkom bij Julien Cécillon in Saint Jean de Muzols. Dan hoop ik ergens lekker te lunchen om daarna bij Domaine Luyton-Fleury in Mauves kennis te maken. Vervolgens gaan we nog wat zuidelijker om de dag af te sluiten bij Johann Michel in St Peray, waar ik laatst een heerlijke Cornas van dronk dus besloot om hem te contacten.
De dag zal zo waarschijnlijk goed zijn gevuld, anders staat Domaine JC Marsanne nog op de reservelijst voor eind van de middag. De ervaring leert dat je meestal wel aan de limiet zit na 4 adressen dus ik denk niet dat het er van komt. Misschien
Voor dinsdag heb ik de eerste afspraak staan bij Domaine Chambeyron in Ampuis. Zou mooi zijn als er nog eentje bijkomt daar in de buurt, dan zet ik denk ik daarna koers richting Bourgogne.
Allemaal nieuwe adressen voor mij in de Rhône, spannend!
Mooi dat je bij Julien Cécillon binnen raakt. Heb ik enkele jaren geleden geprobeerd en is niet gelukt. Ze waren toen bezig de cave aan het kuisen voor de oogst. Geldt als een talent in de streek.
(08-06-2021 08:48 PM)Olivier schreef: [ -> ]Mooi dat je bij Julien Cécillon binnen raakt. Heb ik enkele jaren geleden geprobeerd en is niet gelukt. Ze waren toen bezig de cave aan het kuisen voor de oogst. Geldt als een talent in de streek.
Jaa interessant adres met een leuke selectie wijnen. Ben heel erg benieuwd. Zou mij mooi passen.
(08-06-2021 08:57 PM)Sur la Table schreef: [ -> ] (08-06-2021 08:48 PM)Olivier schreef: [ -> ]Mooi dat je bij Julien Cécillon binnen raakt. Heb ik enkele jaren geleden geprobeerd en is niet gelukt. Ze waren toen bezig de cave aan het kuisen voor de oogst. Geldt als een talent in de streek.
Jaa interessant adres met een leuke selectie wijnen. Ben heel erg benieuwd. Zou mij mooi passen.
En moeilijk aan te geraken. Zit blijkbaar vooral op de Amerikaanse markt. Dat kan een troefkaart zijn.
Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
(10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
(10-06-2021 07:29 PM)Olivier schreef: [ -> ] (10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
Dat telt zeker mee, en ik denk een betere producent. De Cote Rotie had over de hele lijn wat onrijps. In de neus wat storends vegetaals, de smaak miste wat fruit en had iets te scherpe zuren en de afdronk stopte ineens en dan was het wat wrang en onrijpe tannine wat er nog overbleef. Natuurlijk ook nog erg jong, maar ik weet niet of dit met de jaren echt een heerlijke wijn wordt, ik denk het niet. Het werd er niet beter op naarmate hij langer in het glas zat. Wel veel smaak, maar het klopte (nog) niet. Vandaag nog even het restant. En dan liggen er nog 2 flesjes die we eerst eens heel wat jaren vergeten.
De Cornas daarentegen was echt heel mooi. Inktachtig van kleur, heel diep. Zeer complete neus met veel zwart fruit, grafiet, een pepertje, meer specerijen. Een hele volle smaak die van start tot finish prettig is met voldoende zuren om het mooi fris te houden, perfect rijpe tannine. Zeer lange afdronk. Geen groene tonen maar mooi fris fruit gedomineerd, nog echt in de primaire fase en net mooi open. Met kerst was hij nog wat koppiger. Maar wat een mond vol zijn dit soort wijnen toch, ongekend.
Bonnefond is iet of wat een middenmoter. Er zijn er zeker die beter zijn maar ook mindere. Les Rochins is wel een goeie lieu-dit. Heeft toch wel wat tijd nodig, ik zou zeggen zeker nog 5 a 10 jaar.
Die andere wijnbouwer ken ik minder moet ik zeggen.
(11-06-2021 08:28 AM)Fre schreef: [ -> ]Bonnefond is iet of wat een middenmoter. Er zijn er zeker die beter zijn maar ook mindere. Les Rochins is wel een goeie lieu-dit. Heeft toch wel wat tijd nodig, ik zou zeggen zeker nog 5 a 10 jaar.
Die andere wijnbouwer ken ik minder moet ik zeggen.
We geven hem nog een kans over een jaar of 5!
Johann Michel is een zeer klein domein maar staat wel goed bekend, ik kende het ook niet tot ik 6 flessen Cornas kocht op een veiling. En dat was een positieve verrassing.
Ik kan 72 flessen Cornas 2019 krijgen, denk dat ik die maar meeneem.
Ik heb Johan Michel van 2018 en 2019 en ook zijn Cuvée Jana.
Topwijnen voor mij.
(11-06-2021 09:57 AM)Jef schreef: [ -> ]Ik heb Johan Michel van 2018 en 2019 en ook zijn Cuvée Jana.
Topwijnen voor mij.
Zit er een groot verschil tussen de jaargangen?
(11-06-2021 11:56 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (11-06-2021 09:57 AM)Jef schreef: [ -> ]Ik heb Johan Michel van 2018 en 2019 en ook zijn Cuvée Jana.
Topwijnen voor mij.
Zit er een groot verschil tussen de jaargangen?
Ongeveer 365 dagen
(11-06-2021 01:21 PM)vinejo schreef: [ -> ] (11-06-2021 11:56 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (11-06-2021 09:57 AM)Jef schreef: [ -> ]Ik heb Johan Michel van 2018 en 2019 en ook zijn Cuvée Jana.
Topwijnen voor mij.
Zit er een groot verschil tussen de jaargangen?
Ongeveer 365 dagen
Dit is best flauw maar ik moest toch lachen
Sam,
voor mij geen groot verschil tussen deze 365 dagen.
(11-06-2021 08:14 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (10-06-2021 07:29 PM)Olivier schreef: [ -> ] (10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
Dat telt zeker mee, en ik denk een betere producent. De Cote Rotie had over de hele lijn wat onrijps. In de neus wat storends vegetaals, de smaak miste wat fruit en had iets te scherpe zuren en de afdronk stopte ineens en dan was het wat wrang en onrijpe tannine wat er nog overbleef. Natuurlijk ook nog erg jong, maar ik weet niet of dit met de jaren echt een heerlijke wijn wordt, ik denk het niet. Het werd er niet beter op naarmate hij langer in het glas zat. Wel veel smaak, maar het klopte (nog) niet. Vandaag nog even het restant. En dan liggen er nog 2 flesjes die we eerst eens heel wat jaren vergeten.
De Cornas daarentegen was echt heel mooi. Inktachtig van kleur, heel diep. Zeer complete neus met veel zwart fruit, grafiet, een pepertje, meer specerijen. Een hele volle smaak die van start tot finish prettig is met voldoende zuren om het mooi fris te houden, perfect rijpe tannine. Zeer lange afdronk. Geen groene tonen maar mooi fris fruit gedomineerd, nog echt in de primaire fase en net mooi open. Met kerst was hij nog wat koppiger. Maar wat een mond vol zijn dit soort wijnen toch, ongekend.
Dat geeft nog maar eens aan hoe meningen ovr wijn kunnen verschillen. Of hoe recensenten, hoewel ze dat constant tegenspreken, zich toch laten beïnvloeden door een appellatie, een producent, een prijs.
Uit Vinous:
Christophe Bonnefond Côte-Rôtie Les Rochains 2018
Saturated ruby. An expansive bouquet evokes ripe black and blue fruits, baking spices, candied flowers and licorice, and a smoky mineral quality builds in the glass. Seamless, sweet and broad on the palate, offering deeply concentrated black currant, boysenberry and fruitcake flavors that spread out and take on a spicy nuance with aeration. Manages to be rich and powerful but elegant as well, showing superb balance and velvety, even tannins that shape
an extremely long, floral- and dark-fruit-driven finish. 20% new oak. 95/100
Johann Michel Cornas 2016
Deep ruby. Smoke-accented aromas of ripe blackberry, violet and cracked pepper, lifted by a lively mineral nuance. Juicy and seamless on the palate, offering energetic black and blue fruit flavors and a touch of olive paste. The peppery quality comes back strong on the clinging finish, which is framed by supple, well-knit tannins. 91/100
Miisschien hou je meer van wat soepelere wijn, maar normaal gesproken is Côte-Rôtie toch wat soepeler (relatief) dan Cornas. De twee jaar verschil maakt wel wat uit natuurlijk en 2016 was inderdaad een goed jaar, maar 2018 is van hetzelfde niveau dacht ik.
Dat je iets storends vegetaals vindt en geen afdronk doet me vermoeden dat je eens een andere fles moet proberen...
(11-06-2021 04:49 PM)wvd schreef: [ -> ] (11-06-2021 08:14 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (10-06-2021 07:29 PM)Olivier schreef: [ -> ] (10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
Dat telt zeker mee, en ik denk een betere producent. De Cote Rotie had over de hele lijn wat onrijps. In de neus wat storends vegetaals, de smaak miste wat fruit en had iets te scherpe zuren en de afdronk stopte ineens en dan was het wat wrang en onrijpe tannine wat er nog overbleef. Natuurlijk ook nog erg jong, maar ik weet niet of dit met de jaren echt een heerlijke wijn wordt, ik denk het niet. Het werd er niet beter op naarmate hij langer in het glas zat. Wel veel smaak, maar het klopte (nog) niet. Vandaag nog even het restant. En dan liggen er nog 2 flesjes die we eerst eens heel wat jaren vergeten.
De Cornas daarentegen was echt heel mooi. Inktachtig van kleur, heel diep. Zeer complete neus met veel zwart fruit, grafiet, een pepertje, meer specerijen. Een hele volle smaak die van start tot finish prettig is met voldoende zuren om het mooi fris te houden, perfect rijpe tannine. Zeer lange afdronk. Geen groene tonen maar mooi fris fruit gedomineerd, nog echt in de primaire fase en net mooi open. Met kerst was hij nog wat koppiger. Maar wat een mond vol zijn dit soort wijnen toch, ongekend.
Dat geeft nog maar eens aan hoe meningen ovr wijn kunnen verschillen. Of hoe recensenten, hoewel ze dat constant tegenspreken, zich toch laten beïnvloeden door een appellatie, een producent, een prijs.
Uit Vinous:
Christophe Bonnefond Côte-Rôtie Les Rochains 2018
Saturated ruby. An expansive bouquet evokes ripe black and blue fruits, baking spices, candied flowers and licorice, and a smoky mineral quality builds in the glass. Seamless, sweet and broad on the palate, offering deeply concentrated black currant, boysenberry and fruitcake flavors that spread out and take on a spicy nuance with aeration. Manages to be rich and powerful but elegant as well, showing superb balance and velvety, even tannins that shape an extremely long, floral- and dark-fruit-driven finish. 20% new oak. 95/100
Johann Michel Cornas 2016
Deep ruby. Smoke-accented aromas of ripe blackberry, violet and cracked pepper, lifted by a lively mineral nuance. Juicy and seamless on the palate, offering energetic black and blue fruit flavors and a touch of olive paste. The peppery quality comes back strong on the clinging finish, which is framed by supple, well-knit tannins. 91/100
Miisschien hou je meer van wat soepelere wijn, maar normaal gesproken is Côte-Rôtie toch wat soepeler (relatief) dan Cornas. De twee jaar verschil maakt wel wat uit natuurlijk en 2016 was inderdaad een goed jaar, maar 2018 is van hetzelfde niveau dacht ik.
Dat je iets storends vegetaals vindt en geen afdronk doet me vermoeden dat je eens een andere fles moet proberen...
Dat is een behoorlijk andere omschrijving inderdaad. Wrang en scherpe tannine kan wel duiden op een foutje.
(11-06-2021 05:09 PM)Sur la Table schreef: [ -> ] (11-06-2021 04:49 PM)wvd schreef: [ -> ] (11-06-2021 08:14 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (10-06-2021 07:29 PM)Olivier schreef: [ -> ] (10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
Dat telt zeker mee, en ik denk een betere producent. De Cote Rotie had over de hele lijn wat onrijps. In de neus wat storends vegetaals, de smaak miste wat fruit en had iets te scherpe zuren en de afdronk stopte ineens en dan was het wat wrang en onrijpe tannine wat er nog overbleef. Natuurlijk ook nog erg jong, maar ik weet niet of dit met de jaren echt een heerlijke wijn wordt, ik denk het niet. Het werd er niet beter op naarmate hij langer in het glas zat. Wel veel smaak, maar het klopte (nog) niet. Vandaag nog even het restant. En dan liggen er nog 2 flesjes die we eerst eens heel wat jaren vergeten.
De Cornas daarentegen was echt heel mooi. Inktachtig van kleur, heel diep. Zeer complete neus met veel zwart fruit, grafiet, een pepertje, meer specerijen. Een hele volle smaak die van start tot finish prettig is met voldoende zuren om het mooi fris te houden, perfect rijpe tannine. Zeer lange afdronk. Geen groene tonen maar mooi fris fruit gedomineerd, nog echt in de primaire fase en net mooi open. Met kerst was hij nog wat koppiger. Maar wat een mond vol zijn dit soort wijnen toch, ongekend.
Dat geeft nog maar eens aan hoe meningen ovr wijn kunnen verschillen. Of hoe recensenten, hoewel ze dat constant tegenspreken, zich toch laten beïnvloeden door een appellatie, een producent, een prijs.
Uit Vinous:
Christophe Bonnefond Côte-Rôtie Les Rochains 2018
Saturated ruby. An expansive bouquet evokes ripe black and blue fruits, baking spices, candied flowers and licorice, and a smoky mineral quality builds in the glass. Seamless, sweet and broad on the palate, offering deeply concentrated black currant, boysenberry and fruitcake flavors that spread out and take on a spicy nuance with aeration. Manages to be rich and powerful but elegant as well, showing superb balance and velvety, even tannins that shape an extremely long, floral- and dark-fruit-driven finish. 20% new oak. 95/100
Johann Michel Cornas 2016
Deep ruby. Smoke-accented aromas of ripe blackberry, violet and cracked pepper, lifted by a lively mineral nuance. Juicy and seamless on the palate, offering energetic black and blue fruit flavors and a touch of olive paste. The peppery quality comes back strong on the clinging finish, which is framed by supple, well-knit tannins. 91/100
Miisschien hou je meer van wat soepelere wijn, maar normaal gesproken is Côte-Rôtie toch wat soepeler (relatief) dan Cornas. De twee jaar verschil maakt wel wat uit natuurlijk en 2016 was inderdaad een goed jaar, maar 2018 is van hetzelfde niveau dacht ik.
Dat je iets storends vegetaals vindt en geen afdronk doet me vermoeden dat je eens een andere fles moet proberen...
Dat is een behoorlijk andere omschrijving inderdaad. Wrang en scherpe tannine kan wel duiden op een foutje.
Jazeker en hij looft de lange afdronk terwijl de wijn bij jou plots wegviel? Dan ben ik "très méfiant"!
Ik hoop tenminste dat je een slechte fles trof. Bonnefond is normaal gesproken toch wel een heel goede producent, wat Fre ook moge beweren. Toegegeven, het is wellicht geen LALA....
(11-06-2021 05:37 PM)wvd schreef: [ -> ] (11-06-2021 05:09 PM)Sur la Table schreef: [ -> ] (11-06-2021 04:49 PM)wvd schreef: [ -> ] (11-06-2021 08:14 AM)Sur la Table schreef: [ -> ] (10-06-2021 07:29 PM)Olivier schreef: [ -> ] (10-06-2021 05:10 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Even in de Syrah sferen komen.
De Cornas wint het
Beter jaar ook wel.
Dat telt zeker mee, en ik denk een betere producent. De Cote Rotie had over de hele lijn wat onrijps. In de neus wat storends vegetaals, de smaak miste wat fruit en had iets te scherpe zuren en de afdronk stopte ineens en dan was het wat wrang en onrijpe tannine wat er nog overbleef. Natuurlijk ook nog erg jong, maar ik weet niet of dit met de jaren echt een heerlijke wijn wordt, ik denk het niet. Het werd er niet beter op naarmate hij langer in het glas zat. Wel veel smaak, maar het klopte (nog) niet. Vandaag nog even het restant. En dan liggen er nog 2 flesjes die we eerst eens heel wat jaren vergeten.
De Cornas daarentegen was echt heel mooi. Inktachtig van kleur, heel diep. Zeer complete neus met veel zwart fruit, grafiet, een pepertje, meer specerijen. Een hele volle smaak die van start tot finish prettig is met voldoende zuren om het mooi fris te houden, perfect rijpe tannine. Zeer lange afdronk. Geen groene tonen maar mooi fris fruit gedomineerd, nog echt in de primaire fase en net mooi open. Met kerst was hij nog wat koppiger. Maar wat een mond vol zijn dit soort wijnen toch, ongekend.
Dat geeft nog maar eens aan hoe meningen ovr wijn kunnen verschillen. Of hoe recensenten, hoewel ze dat constant tegenspreken, zich toch laten beïnvloeden door een appellatie, een producent, een prijs.
Uit Vinous:
Christophe Bonnefond Côte-Rôtie Les Rochains 2018
Saturated ruby. An expansive bouquet evokes ripe black and blue fruits, baking spices, candied flowers and licorice, and a smoky mineral quality builds in the glass. Seamless, sweet and broad on the palate, offering deeply concentrated black currant, boysenberry and fruitcake flavors that spread out and take on a spicy nuance with aeration. Manages to be rich and powerful but elegant as well, showing superb balance and velvety, even tannins that shape an extremely long, floral- and dark-fruit-driven finish. 20% new oak. 95/100
Johann Michel Cornas 2016
Deep ruby. Smoke-accented aromas of ripe blackberry, violet and cracked pepper, lifted by a lively mineral nuance. Juicy and seamless on the palate, offering energetic black and blue fruit flavors and a touch of olive paste. The peppery quality comes back strong on the clinging finish, which is framed by supple, well-knit tannins. 91/100
Miisschien hou je meer van wat soepelere wijn, maar normaal gesproken is Côte-Rôtie toch wat soepeler (relatief) dan Cornas. De twee jaar verschil maakt wel wat uit natuurlijk en 2016 was inderdaad een goed jaar, maar 2018 is van hetzelfde niveau dacht ik.
Dat je iets storends vegetaals vindt en geen afdronk doet me vermoeden dat je eens een andere fles moet proberen...
Dat is een behoorlijk andere omschrijving inderdaad. Wrang en scherpe tannine kan wel duiden op een foutje.
Jazeker en hij looft de lange afdronk terwijl de wijn bij jou plots wegviel? Dan ben ik "très méfiant"!
Ik hoop tenminste dat je een slechte fles trof. Bonnefond is normaal gesproken toch wel een heel goede producent, wat Fre ook moge beweren. Toegegeven, het is wellicht geen LALA....
Goed, na een nachtje in de koeling is hier heel wat veranderd. De Cornas heeft wat fruit verloren, blijft een prettige wijn maar is iets verloren van zijn charme. Er zat ook niet zoveel meer in de fles omdat hij gister zo lekker was en is iets te lang in een warme omgeving blijven staan gisteravond. De Cote Rotie zat nog een stuk voller en een nachtje ademen heeft hem goed gedaan. Het vegetale in de neus kan ik niet meer ontdekken en heeft plaatsgemaakt voor donker fruit en wat kruidigheid. Veel beter dan gister. De smaak heeft zich ook wat geopend en nu is er wel degelijk sprake van wat fruit en kruiden. De tannine zijn er nog wel degelijk maar het is wel wat afgerond. Het blijft een stugge beer, maar wel een beer die ook wat lieve kanten laat zien. Dus bij nader inzien moet ik concluderen dat het denk ik een gesloten fase is, ik ben nu meer benieuwd wat dit geeft na een jaartje of 5 a 10. Een 95 score is nog ver weg. Na die omschrijving uit Vinous zou je evengoed nog een flesje willen proberen, maar een gesloten fase is ook niet gek met een wijn van dit kaliber. Geduld.
Citaat: 2016 was inderdaad een goed jaar, maar 2018 is van hetzelfde niveau dacht ik.
Toch heel andere jaren. Veel meer fraicheur in 16. Ik heb enkele noordelijke rhones uit 18 gedronken waarvan je toch merkt dat de zuurtjes veel meer op de achtergrond zitten.
Sancerre ligt er mooi bij in het zonnetje! En jaargang 2020 is zeer geslaagd.
Even in Morgon geweest. Gaat goed in de Beaujolais over het algemeen. Veel vraag. Weinig meer te koop van oogst 2019. 2020 lijkt goed te zijn. Voor komende oogst ziet het er ook goed uit, ze hebben nauwelijks schade van de nachtvorsten. Aan de ranken te zien komen er grote gezonde trossen te hangen, aldus de wijnmaker.
Het viel mij op dat alles er stukken netter en verzorgerder uitziet, het is te zien dat er weer wat verdiend wordt overal. Dat was een jaartje of 5/6 geleden toch iets anders.
Mooie dingen gezien en geproefd vandaag. Later meer.
Ook bij Julien Cecillon was het leuk en vooral erg informatief. Enthousiaste gozer en veel geproefd. En voor mij als Hollander wel fijn om in het Engels te kunnen praten. Paar foto’s bijgevoegd van bij hem, het lijkt er wel nooit van te komen om een uitgebreide foto reportage te maken.
Goed, een beginnetje maken! Dag 1:
Na een voorspoedige reis arriveerden we klokslag 12 uur in Sancerre waar we eerst even lekker hebben geluncht. Vervolgens waren wij welkom bij Reverdy-Cadet in Verdigny. Deze man is nog niet zo oud maar wel tonnetje rond, elke keer als ik hem zie lijkt er wel een paar KG bij te komen. Zelfs deze keer weer, ik dacht dat de max wel was bereikt. Enfin hij maakt goede wijn en is gezellig dus we blijven komen. Het gaat goed in Sancerre, de witte wijnen vinden nog altijd gretig aftrek. Rood en rosé wat lastiger maar dit stelt percentueel weinig voor. Wel was hij erg trots op een gouden medaille die hij had gewonnen met zijn rosé 2020. De prijzen stijgen hier gelukkig niet zo hard als in de Bourgogne. Kruipt wel iets omhoog in de loop der jaren maar nog acceptabel.
We proefden:
1) Sancerre Blanc 2020 uit de tank
Licht van kleur en de bekende groene zweem. Expressieve neus van kruisbessen, pompelmoes, buxus. De smaak is mooi in balans met goede zuren en daarnaast een mondvullende sappigheid van citrusfruit en een behoorlijke afdronk met grapefruit / bittertje. Nog jong natuurlijk, zal over een jaartje nog wat opener zijn. Maar ik heb wel eens jaren gehad die echt nog potdicht zaten in het eerste jaar, deze is al aardig goed te drinken. Mooi compleet jaar.
2) Sancerre Rose 2020 uit fles
100 % Pinot Noir. Mooie kleur, iets meer kleurintensiteit dan de gemiddelde rosé van tegenwoordig. Het is een heerlijk frisse rosé, vol op het rode fruit wat je van PN kunt verwachten. Mooie zuren en behoorlijk krachtig. Een rose waar je ook zeker bij kunt eten. Vooral de fraicheur maakt dit voor mij een mooie rose.
3) Sancerre Blanc 2019
Meer open maar iets minder intensiteit dan 2020. Wat gemakkelijker. Een lekker glas evengoed. Het weer helpt mee, het is lekker warm. Perfect om deze wijnen te proeven. Zelfde profiel als 2020. Ik prefereer 2020, vanwege iets voller en strakker.
4) Sancerre 2018 Blanc Cuvee Vielle Vignes
Iets donkerder van kleur. Wat rijper fruit en iets exotischer in de neus. Gecontreerde smaak met toch weer veel zuren en een dijk van een afdronk. In het type fruit merk je de warmte van het jaar 2018.
5) Sancerre 2019 Blanc 100 % Silex
Sinds oogst 2019 houdt hij de druiven van een wat groter perceel met inmiddels wat oudere stokken en veel vuursteen in de bodem apart. De vraag naar Sancerre en Pouilly Fume van Silex wordt elk jaar groter. Het geeft de krachtigste, strakste en meest minerale wijnen uit de regio. Deze wijn heeft dat typische rokerige aroma, met citrusfruit (limoen), en de steenachtige mineraleit. Hier geen kruisbessen of buxus. De smaak is vol en ik proef als fruit weer limoen en mooi mineraleit. Lekker fris. Behoorlijke zuurgraad en een lange afdronk met een flink bittertje. Mooie cuvee, paar doosjes mee om te volgen. Nu nog erg jong.
We laden de Sancerre Blanc en Rosé in van jaargang 2020 en rijden naar Domaine Tabordet iets verderop in het dorp. Dit bedrijf heeft zijn wijngaarden vooral in Pouilly Fume liggen. Dat heb ik niet dus ik dacht even neuzen. We worden vriendelijk ontvangen door een wat ouder stel. Ze hebben 15 hectare druiven in Pouilly Fume en maken 4 verschillende wijnen van deze AOP. Ook nog 5 hectare in Sancerre, dat laten we voor wat het is aangezien we via Reverdy-Cadet hier zijn beland. Het bedrijf ziet er netjes en opgeruimd uit. Mooie ontvangstruimte waar je kunt proeven met daarachter de opslag van de gebottelde wijnen. Aan de overkant van de straat een mooie nieuwe geconditioneerde loods met RVS tanks en alles wat je nodig hebt om wijn te maken vanaf de binnenkomst van de druifjes. Keurig allemaal.
Ook hier geen klagen over de afzet en lopende vort proeven we 4 wijnen van jaargang 2020. De basiscuvee, een lieu-dit wijn van oude stokken, Silex en nog iets met houtlagering. Allemaal mooie wijnen, licht van kleur met groene zweem. Strak, droog voldoende zuren maar genoeg fruit er naast voor een goede balans. De Silex toont zich nog niet zo erg maar is zeer beloftevol. Balans is toch het woord wat aldoor in mij opkomt bij deze wijnen, ik vind ze erg goed met vooral veel fruit. Dat mist nog wel eens in wijnen uit deze hoek. Zuren zijn er altijd maar er moet genoeg naast staan.
We hebben tijd genoeg en praten veel. Ik vroeg of mijn ervaring met Touraine ook voor deze regio geldt, namelijk 2018 te vol en mist fraicheur, 2019 was weer een stuk beter en 2020 is ouderwets goed. Dat vonden zij ook, of ze gaven me gewoon gelijk om aardig te zijn, dat kan ook. We kregen nog wat oudere jaargangen te proeven, en deze wijnen evolueren mooi. Vaak een heel mooi compleet boeket in de neus en een mond vol. De oudste was 2014 van de lieu-dit wijn, nog zo fris als een hoentje.
Een leuke kennismaking. Aardige mensen en netjes bedrijf. We nemen wat flessen mee van verschillende wijnen en gaan het thuis nog eens rustig doorproeven.
We rijden nog een stukje en boeken een hotelletje in Moulins, een stadje waar je anders ook niet zo snel zult komen. Het was warm, we dronken een koel biertje en lagen op tijd in onze mand na nog wat biertjes en charcuterie.
Dag 2 zouden we rustig naar Tournon-sur-Rhone rijden maar de avond ervoor had ik even contact met Laurent Guillot uit Vielle Morgon en die was tot de lunch op het domein en we waren van harte welkom. Om 09:30 uur stonden we bij hem op de dam, na een mooie rit door de tarwevelden van midden Frankrijk en later door de heuvels die je moet doorkruisen om bij cru's van de Beaujolais uit te komen. Het was prachtig weer, de natuur en ook de wijngaarden lagen er prachtig bij. Hier en daar een klein groepje koeien te grazen, of lekker rusten in de schaduw van de bomen. Dan denk je weer, waarom moeten koeien in NL met 100en tegelijk in een megastal staan. Geen boom te bekennen in de weilanden waar de koeien wel buiten mogen. Zijn de entrecootjes in Frankrijk daarom zo lekker?
Enfin, de beste man ken ik al jaren erg goed dus het was meer socializen en bijpraten. Altijd leerzaam. Zijn bedrijf kunnen zien waar de negociant activiteiten plaatsvinden. Zoals gezegd is de stemming in Beaujolais de laatste jaren goed en kunnen ze hun product weer goed kwijt. Ook de kwaliteit en kwantiteit is goed geweest de laatste jaren. Positiviteit.
We vervolgen de reis, Lyon doorkruisen was goed te doen en we konden op tijd inchecken in het hotel in Tournon. Om 13 uur een goede lunch in een tentje vlakbij het hotel. Daarna nog wat gewandeld door Tain l'Hermitage en Tournon. Het kwik steeg tot boven de 30 graden dus we zochten een tafeltje op in de schaduw en wind waar het goed toeven was. Nog wat drankjes gedaan en een klein gerechtje en op tijd vlak. De dag er na moesten we immers om 09:00 uur in Erome zijn voor de eerste afspraak.
Mooi verslag, dank! Heel wat kilometers op de teller, lijkt me. Maar wellicht was het nog relatief rustig op de snelwegen?
Die 100 procent silex Sancerre klinkt erg goed. Hoelang zou je die in de kelder laten liggen? Maar jong is hij ook al erg lekker, meen ik te begrijpen?
(19-06-2021 03:17 PM)troisetoiles schreef: [ -> ]Mooi verslag, dank! Heel wat kilometers op de teller, lijkt me. Maar wellicht was het nog relatief rustig op de snelwegen?
Die 100 procent silex Sancerre klinkt erg goed. Hoelang zou je die in de kelder laten liggen? Maar jong is hij ook al erg lekker, meen ik te begrijpen?
Dank je! Het was inderdaad nog redelijk rustig op de weg, het reed heerlijk. Vooral ‘s ochtends. Wel al best veel caravans, campers en ander vakantie verkeer op de route du soleil uit NL en BE. Dat viel ons op vanaf Morgon naar beneden toe.
De Silex is denk ik met een jaar of 4 heel mooi, maar nu inderdaad al zeer genietbaar. Zeker met heet weer en wat eten is het een toppertje.
Bedankt voor het leuk verslagje. Dit is toch wel de leukste kant van wijnhandelaar zijn, nee?
(19-06-2021 11:34 PM)Olivier schreef: [ -> ]Bedankt voor het leuk verslagje. Dit is toch wel de leukste kant van wijnhandelaar zijn, nee?
Ja! Voor mij wel. Vooral een nieuw gebiedje ontdekken. Maar er gaat wel behoorlijk veel tijd in zitten. Soms zit het mee, soms tegen maar altijd weer erg leerzaam en vele mooie ervaringen rijker.
Dag 3 begon bij Domaine Rousset in Erome. We waren op tijd wakker en zaten vroeg in de auto dus we namen de toeristische route. Vanuit Tournon de Rhône over door Tain l'Hermitage. Daar reden we de Hermitage heuvel op om deze heilige grond even te aanschouwen en van wat mooie vergezichten te genieten. Er werd al weer hard gewerkt op de steile hellingen. We slingerden door de heuvels verder, soms door wijngaarden, soms door fruitplantages. Via de dorpjes Crozes-Hermitage en Gervans kwamen uiteindelijk volgens afspraak om 09:00 in Erome aan.
Domaine Rousset was makkelijk te vinden en we werden vriendelijk ontvangen door de vrouw des domaine, Isabelle Rousset. Ze belde haar man Stephane uit de wijngaard vandaan en die was er enkele minuten later. Ook een vriendelijke rustige man, die wat vertelde over de geschiedenis en de actualiteit. Een mooi familiebedrijf die in totaal 11 hectare druiven cultiveren. 7 hectare voor Crozes-Hermitage rouge, 3,5 voor Crozes-Hermitage Blanc en nog een 0,5 hectare in St Joseph voor rode wijn. De löss bodems voor de witte wijnen, graniet gedomineerde bodems voor de Syrah. Geen jonge aanplant, alles ranken zijn tussen de 40 en 100 jaar oud.
In wit maakt hij 3 cuvees. We proeven de normale Crozes-Hermitage 2020 die gemaakt is van 85 % Marsanne en 15 % Roussanne. Een klein deeltje heeft wat hout gezien maar het meeste niet en dat resulteert in een mooie frisse witte wijn met een floraal boeket (acacia volgens hemzelf) en wat mooi frist geel fruit en zelfs wat citrus. Verrassend fris eigenlijk. In de smaak hetzelfde beeld. Goed smaakvol maar echt fris door een mooie zuurgraad en mooi droog gemaakt. De witte die ik tot nu toe heb gehad uit dit gebied konden me nooit echt bekoren maar dit smaakt meteen al goed. Wat bloemigs, steenfruit en een prima afdronk. De andere witte slaan we over, dit heeft mij overtuigd van alle witte wat mee te nemen om te proberen thuis.
De rode maakt hij wel allemaal meteen open. We beginnen met de basis Crozes-Hermitage 2019. 100 % Syrah. Zeer donker van kleur. De neus heeft veel rood en zwart fruit, aangevuld met wat kruiden en grafiet. Zeer prettig neusje wat weer een wijn met voldoende fraicheur beloofd. En dat is ook zo. Weer het verse rode en zwarte fruit, mineraliteit en perfect rijpe tannines. Fijne afdronk. Krachtig maar toch zo fris, precies wat ik zoek in Noord-Rhone. Deze stijl bevalt mij zeer. Volgens Stephane heeft hij sowieso meer mineraliteit en frisheid in zijn wijnen door de granieten bodems. Ook liggen zijn wijngaarden allen op hellingen en gebruikt hij weinig hout. Alleen in 2018 was het wat moeilijker om te fraicheur te waarborgen. Deze 2019 is in ieder geval erg goed.
We gaan door met de 2e Crozes-Hermitage 2019 'Les Picaudieres'. Dit is de naam van de wijngaard. Volgens hem 1 van de beste wijngaarden van de AOP. Zeer stijl dus terrasbouw. De stokken zijn gemiddeld 80 jaar oud en de wijngaard ligt pal op het zuiden. 100 % Syrah. 12 maanden op hout waarvan een gedeelte nieuw en deze wijn kan dat zeker aan zo blijkt. De kleur is dieppaars. De neus opent met pioen, veel zwart fruit en wat peper. De smaak is zeer geconcentreerd met weer veel fruit en specerijen. De tannine zijn hier puur steviger maar wel rijp. Krachtig maar niet vermoeiend. Dit vraagt om eten en kan heel wat jaren mee (minimaal 15 jaar volgens Stephane). De afdronk blijft maar geven. Heel goede wijn en ik kan begrijpen dat dit 1 van de beste wijngaarden is. Dit is mooi voor in de wijnkelder.
Dan is er nog de Saint-Joseph 2019. Klein wijngaardje met mooie liggen en 100 jaar oude stokken wat resulteerd in een mooie geconcentreerde wijn. Lekker peperig neusje met mooi donker fruit. De smaak is vol maar ronder dan de vorige. Zachtere tannine. Al goed te genieten. Ook heerlijk maar die vorige maakte meer indruk dus ik zou ze andersom laten proeven. Het verschil zit in de bodem. De vorige heeft meer graniet in de grond waardoor je krachtigere en meer tanninerijke wijn krijgt.
We proeven nog wat uit 2018 wat open staat en dan kom je tot de conclusie dat 2019 een stuk mooiere wijnen geeft (vind ik). Mooier fruit en meer finesse en fraicheur.
Dit adres is wat mij betreft meteen een schot in de roos. Mooi bedrijf, niet te groot, vriendelijke mensen en een prachtige stijl van wijnmaken. We nemen behoorlijk wat mee. Mochten we hier niet mee gaan werken is dit wel leuk om af en toe te drinken. Zeker die lieu-dit crozes is een mooi item voor de verzameling.
Adres nummer 2 is Julien Cecillon. Hier geen klassiek domein wat al jaren in die familie zit maar iemand die na veel reizen en overal werken in de wijn toch besloot om zelf wijn te willen maken van zijn geboortegrond rond Tournon, ook al is het niet gemakkelijk om te beginnen zonder bezit. 1 voordeel, hij heeft wel wat familie in de wijn en wat meer connecties in de streek omdat hij er is opgegroeid. En dan heeft hij nog zijn oom, een grote meneer in de streek en inmiddels gepensioneerd. Jean-Louis Grippat. Een brok ervaring om te raadplegen.
In 2011 dus besloten om samen met zijn Amerikaanse vrouw de sprong in het diepe te wagen. Hier geen grote hoeveelheden. Hij huurt wat wijngaarden, koopt wat druiven en krijgt zelf al meer bezit. Een paar jaar geleden kon hij zijn eigen schuurtje kopen waar nu alles gebeurd. Hij zit tegenover Delas en Freres, een mega bedrijf. Van de buitenkant zou je niet zeggen dat hier een wijnbedrijf zit, het was gewoon een schuur waar een klussenbedrijf gevestigd zat. De oude naam hangt nog aan het gebouw. Hij laat het zo want zit niet op passanten te wachten en wijn is een gewild item voor inbrekers dus hij vindt het wel prima zo. Ik reed dus wel 3 keer heen en weer tot ik daar maar gewoon naar binnen liep.
Julien ontving ons vriendelijk. We hebben echt onwijs veel geproefd, dus dat ga ik niet allemaal beschrijven. Het was leuk en leerzaam. Hij heeft heel wat wijnen net buiten de gangbare AOC om wat volume te hebben voor de export naar Amerika. Zo heeft hij in wit een Viognier en een Marsanne in een algemene AOP en een Saint Peray. De Viognier smaakte me wel. De marsanne kon me niet echt bekoren. De Saint Peray was mooi. We proefden veruit het meeste uit vaten en tanks. Doordat hij veel kleine perceeltjes heeft/huurt komen de druiven voor zijn St Joseph bijvoorbeeld van 5 verschillende wijngaarden. Het is leuk om deze allemaal uit de vaten te kunnen proeven. Zo heeft hij 1 klein stukje met stokken van 122 jaar oud, maar ja slechts 1 vat kan hij er mee vullen. Maar wat een smaak geeft dat, ongelooflijk. Het was dus wel een beetje een wirwar, de 1 ligt op oudere vaten uit Cote de Nuit, de ander weer op een nieuw vat, weer een ander moet weer op een vat uit Macon. Het voelde een beetje als een groot experiment. Toch erg interessant. Een bedrijf in ontwikkeling en op zoek naar de definitieve eigen stijl.
Zijn grootste rode cuvees zijn een algemene Syrah waarvan de druiven uit 3 verschillen gebiedjes vandaan komen, en een grote wijngaard met Gamay. Ook hier weer verschillende manieren van opvoeding en gemaakt tot een blend uiteindelijk. De Gamay uit 2019 had veel hagel en stormschade gehad. Dat is lastig wijnmaken zei hij en dat was ook een aparte wijn met een sterke menthol geur. Vreemd. De 2020 smaakte goed uit de tank, echt gamay fruit. Interessante wijn. Deed me wel denken aan Beaujolais met veel grafiet. De Syrah was opzich wel goed voor een basiswijn.
De beste wijn van hem is echter zijn Crozes-Hermitage. Via via heeft hij een wijngaard kunnen kopen op een toplocatie. Eigenlijk op de Hermitage heuvel, maar net over de grens. Een hooggelegen stijle wijngaard. Dit kwam in zijn bezit doordat de oude eigenaar was overleden en de erfgenaam wilde er vanaf. Dit bleek een oud klasgenoot te zijn van hem, zodoende werd de wijngaard aan hem gegund. De kopers stonden in de rij natuurlijk. Deze wijngaard is echter jarenlang verhuurd geweest aan een bedrijf die de boel compleet heeft verwaarloosd. Veel beschermingsmiddelen gespoten waardoor er geen leven meer in de bodem zat en zoveel kunstmest gestrooid dat wortels niet diep de grond in gingen maar weer omhoog groeiden, als het handvat van een paraplu zo vertelde hij mij. Er groeiden dus voldoende druiven aan, maar kwaliteit was het niet. Geen concentratie. Hij heeft hier serieus in moeten grijpen en daardoor heeft hij de eerste jaren bijna niets geoogst. Inmiddels komt er redelijk wat vanaf en vooral in een goede kwaliteit. Maar ja, dit stuk wijngaard heeft ook weer 5 verschillende type ondergrond. Dit houdt hij ook weer apart, je kunt daar eindeloos proeven als je wilt. Dit hebben we niet apart geproefd, hij maakte zelf de blend uit de vaten vandaan. Ik was wel echt onder de indruk van dat glas Crozes. Heel geconcentreerd, met veel zwart fruit, specerijen en grafiet. Een smaakbom die zeer lang door blijft gaan. Mooi! Maar niet te koop. We vullen een mixdoos van de wijnen die er wel zijn.
Al met al waren we hier best lang want voor mij was het echt leerzaam dus we waren niet zomaar uitgepraat. Hij vond het ook wel leuk denk ik, praatte maar door. Maar ja op slot was het half 1 en werd het tijd voor een lunch want ook 's middags hadden we nog 2 afspraken. Ik begon wel aardig aan mijn proeflimiet te geraken. Op zijn aanraden nog heerlijk geluncht trouwens, top restaurant voor een redelijke prijs. Flink water gedronken. Even resetten.
Even over 14 uur arriveerden we in Mauve bij Domaine Luyton Fleury. Ontvangen door Raphael Fleury, een echte agrarier, en dat klikte wel want wij zijn eigenlijk ook maar gewoon tulpentelers. Hij runt het bedrijf met zijn neef. Ze blijken naast 8 hectare wijn ook jonge wijnstokken op te kweken en ook jonge fruitboompjes. Eerst dacht hij wat moet ik met 2 Hollanders maar het ijs brak snel en het werd wel een leuk gesprek over bodem, klimaat, bestrijdingsmiddelen enz enz. Midden in het oude dorp is de wijnafdeling met een prachtige oude kelder waar de vaten liggen met voornamelijk St Jospeh wijnen. We proefden alleen de rode Crozes en de basis St Joseph. Vond hij ook beter, flessen mee voor de degustatie op de thuisbasis. Zijn stijl leek me wat voller en krachtiger en meer kruidigheid. Absoluut geen verkeerde wijnen, maar een andere stijl dan vanochtend. In mijn hoofd is het eerste adres nog steeds mijn favoriet.
Op naar Johann Michel in St Peray. Dit ligt weer wat zuidelijker. We rijden oa door Cornas wat een prachtig oud dorpje is. Een en al wijngaard om ons heen. Het domein ligt wat buiten het dorp achter een klein nieuwbouwwijkje. Het valt op dat alles er hier spik en span uitziet. We zien een klein wijngaardje boven zijn bedrijf met Marsanne stokken, zo horen we later. Hier is de man zelf aan het werk onder tropische omstandigheden. Het is echt bloedheet vandaag. Hij komt aangelopen om ons te verwelkomen. Hier staat een niet zo lange maar zeer potige man voor ons die zonder een druppeltje zweet op zijn hoofd aan komt lopen. Die is wat gewend. We gaan naar binnen waar de temp aangenaam is en wederom is alles tot in de puntjes verzorgd. Elk hoekje is af, nergens ligt een rommeltje of vuiltje. Er slingert geen papiertje in de rondte. Het is ook maar enkele jaren oud. Modern maar wel mooi. Dit is een man die weet wat hij wil en alles tot in detail uitvoert volgens mij. Een perfectionist.
We proeven een witte St Peray, een licht oxidatieve stijl met verder bloemige aroma's en wat wit fruit. Wel mooi droog en smaakvol. Ik heb nog geen wowfactor. Cornas is echter de hoofdmoot hier waar veruit zijn meeste wijngaarden liggen. Zijn rode wijnen staan open, gister geopend zegt ie. Hij is tot nu denk ik de enige wijnmaker die niet meeproeft, nog niet eerder meegemaakt. Hij weet wat ie heeft en zit aan een glas water. De Cornas 2018 is zeer donker van kleur, en heeft een neus met veel kruiden en rijp fruit. Een echte smaakbom, die wat verfijning mist maar met wat jaren zal uitgroeien tot een goede maaltijdbegeleider. Zeer krachtig met ook nog behoorlijke tannine. De 2019 krijgen we daarna en deze is toch een stuk frisser met vers zwart fruit in de neus en een lichte kruidigheid. Deze zit nog niet zo heel lang in de fles vertelt ie. De kleur is diep paars/zwart. Een mooi verschil tussen beide jaargangen in stijl maar beide zijn krachtpatsers. De smaak is ook nog vol op het zwarte fruit met hier wel de zuren die het fris houden. De tannine zijn er voor de grip, maar mooi rijp. Weer een gigantische afdronk, met wat zuiderse kruidigheid.
Cuvee Jana 2019 dan, de naam van zijn dochter. Ook Cornas van 2 kleine wijngaarden met perfecte ligging volgens hem. Binnen die wijngaarden de betere druiven apart gehouden voor deze wijn. De kleur is nog donkerder lijkt wel, voor zover dat mogelijk is. De gehele trossen gaan mee in de tank, dagelijks remontage en pigeage. De malo vindt plaats in 500 liter vaten. Daarna blijft de wijn nog 12 tot 18 maanden in hout. Poe wat een knaller is dit. Zeer complete neus met fruit, ceder, kruiden. Nog redelijk compact allemaal maar hier kun je dingen in blijven ontdekken. De smaak is zeer krachtig, robuust. Veel tannine. Maar wel compleet. Dit is er eentje voor de lange bewaring en dan krijg je iets heel moois verwacht ik. Verstoppen de eerste 7 jaar, en dan eentje proberen. Dit kan 20 jaar aan denk ik, waarschijnlijk nog wel meer.
Cuvee Mere Michel 2019. Een eerbetoon aan zijn vrouw. Maakt hij niet elk jaar, alleen als hij de druiven goed genoeg vindt. Deze duiven zijn een selectie uit een oude tuin die herplant wordt in de loop der jaren. Het lijkt net inkt wat er in het glas komt. Dit is meer op het fruit gemaakt, puur op finesse. Niet zo ruig en robuust als de vorige. Dit is nu al erg lekker met mooi klein rood fruit, zwart fruit, geroosterde tonen in de neus. Ook wat kruidigheid. Maar erg fijn fruit domineert. De smaak is wederom een explosie maar deze keer van fruit, frisheid. Mooie kruiden en specerijen. Heel anders dan de vorige maar niet minder smaakvol. De afdronk blijft maar doorgaan.
Top kwaliteit allemaal, en dat weet hij. De prijzen liegen er niet om. Voor de laatste betaal je hier € 75,- als particulier. Ik neem van alles wat mee om thuis nog even te proberen. Het zijn allemaal erg goede wijnen maar ja, ze moeten ook weer verkocht worden. Stof tot nadenken. Deze man gaat het wel ver schoppen denk ik. Een man met een missie, die stoïcijns op zijn doel af gaat. We reden het pad af en hij liep alweer zijn wijngaard in. We waren onder de indruk van deze man. Dit is Champions League.
Zo dat was de maandag. Een intensieve dag. Terug naar Tournon. Een tafel in de schaduw zoeken, wat eten en opladen voor de volgende dag.
