Dan ook maar even de oefening gemaakt.
Dit jaar heb ik het genoegen gesmaakt om op 2 opeenvolgende dagen telkens één van de mooiste degustaties op domein van mijn ganse leven mogen meemaken, echt waar!
Op 7 november had ik de eer de allereerste te zijn die, buiten de staf uiteraard, op Gagliole toegestaan werd alle wijnen op vat te mogen proeven. Wat een niveau was me dat! Ik heb het hier al meermaals gezongen, maar dit domein is voor mij gewoonweg de nummer 1 in Chianti Classico. Alles in deze kelder is super met enorm beloftevolle wijnen in 2020 en (vooral) 2021. Mijn favoriet was de Chianti Classico Gran Selezione Gallule 2021.
s' Anderendaags werden we ontvangen op Cerbaiona, iets wat ook maar heel, heel weinigen kunnen zeggen. Matthew Fioretti presenteerde niet alleen zijn fenomenale Brunello (en Rosso) di Montalcino, maar ook wijnen van "Franse" druiven die hij ons dan blind voorschotelde naast zeer, zeer hoog gewaardeerde andere wijnen van die druiven. Bijzonder verhelderend, die man kan wijn maken. Favoriet van de dag was zijn verbluffende Brunello 2019.
Net als Fre kan ik moeilijk voorbijgaan aan Ramonet Montrachet 2011 op de 4/12 degustatie, maar ook Droin's Vaudésir 2013 maakte indruk, vond ik net iets meer mijn ding dan de wellicht iets te jonge Lavantureux 2017. De jonge witte Bourgogne die me dit jaar het meest bijbleef is misschien wel Latour-Giraud's Genevrières 2020. Een erg mooie rode Bourgogne vond ik NSG Clos des Fôrets 2007 van l'Arlot, een bijzondere prestatie in dit vermaledijde jaar. De mooiste uithuizig geproefde/gedronken wijn is zeker de Screaming Eagle (zie degustatie one step...). Niet dat Cabernet mijn meest geliefde druif is, maar hier kan je niet naast. Ik was ook nogal onder de indruk van de stalen van Robert Greer's Napa Cabernet 2017 en 2019. Die doen amper onder voor de krijsende arend, wel veel jonger nog natuurlijk.
Een ander privilege was Monsanto's CC Il Poggio 1967, zoiets blijft hangen...
Op een degustatie Alto-Piemonte kwamen ook enkele bijzonder mooie wijnen op tafel. Wat me meest bij bleef was de Ghemme Collis Carellae 2008 van Cantalupo. Een heel mooie, volle, rijpe prachtwijn, voor mij de ontdekking van de avond toen.
Thuis gedronken wijnen dan.
De schuimwijn die hier het meest geopend wordt, zeker in lente en zomer is de Prosecco Extra Brut van Silvano Follador, waar Vera lichtjes verslaafd aan is. Dit jaar gingen er ook redelijk wat Champagnes voor de bijl: André Clouet' 1911, heel mooi, en een reeks van Leclerc-Briant, de meeste nog wat jong, maar toch heel erg intens met op de valreep nog hun Grand Blanc, maar die was echt nog veel te jong. Een andere favoriet is de Fidèle van Vouette&Sorbée, die ik prefereer boven hun net iets duurdere Blanc d'Argile.
Ik kom tot de conclusie dat we dit jaar thuis niet zo veel echte "topwijnen" gedronken hebben. Toch een overzichtje van wat me bijbleef: Een favoriet in wit is de Blanko 2021 van Le Piane, een complexere wijn dan je van het prijskaartje zou verwachten, fruitig, zalvend, maar ook heel intens en mineralig, love it. Niet zo veel grote witte Bourgogne gedronken thuis, wel een paar geslaagde Clos du Roy 2017 en Longeroies 2018 van Fournier (gisteren een gekurkte 2017
)
Ook in Bourgogne bleven we aan de bescheiden kant, hoewel Croix' Beaune Cent Vignes 2017 best lekker was, net wat minder toegankelijk dan vorige flessen, en Parent's Pommard Croix Blanche 2015. De meest memorabele wijnen kwamen uit Italië dit jaar met een verbluffend mooie Gagliole Pecchia 2016, een 2 superbe Brunello's van Costanti, 2013 en 2015 en een erg mooie Sammarco 2009. En dan een magnifieke wijn uit de Rhône: Saint-Cosme Gigondas Le Claux 2014, nu eindelijk op dronk, wellicht dankzij het mindere jaar (14,5%).
En dan nog een paar Vintage Portjes: Fonseca 1985, Quinta de la Rosa 1995 en recent Vargellas 1991,
Me voorgenomen om dit jaar wat Vera de "oude rommel" noemt te gaan opdrinken.