RE: Oudere Bordeaux Borrel
(05-01-2024 08:28 PM)vinejo schreef: voor het accurate verslag, Sam!
Goed dat een grote naam de beloften ((nog maar?) eens) waar maakt.
Jammer van de magnum, maar tussen de 20 jaar jongere wijnen zal z’n gebrek aan fruit en kracht hem wel parten gespeeld hebben.
Verrassend voor mij dat de 1996 s zo mooi presteerden, nooit fan geweest van dat jaar en zelfs geen enkele fles van liggen. Te weinig geproefd dus waarschijnlijk. ;-)
1996 heeft ook echt heel veel tijd nodig gehad vind ik. Ik denk dat de meeste te vroeg geopende wijnen uit dat jaar weinig genot hebben verschaft, misschien heel in het begin. Als ik nu de Smith Haut Lafite proefde, en de vorige keer de Leoville Barton dan denk ik dat die wijnen nog langer moeten liggen voordat hun ware gezicht tevoorschijn komt en voordat ze echt genietbaar zijn.
Een van de deelnemers is geboren in 1996, vandaar wat meer flessen uit dat jaar. Gelukkig voor hem kunnen veel wijnen er nog lang tegenaan. Hij had bij mij toen een keer de Branaire 96 gehad en sindsdien is hij verkocht.
(05-01-2024 04:11 PM)wvd schreef: (05-01-2024 11:53 AM)Sur la Table schreef: Alle kurken kwamen er netjes uit, de Fieuzal en Lascombes hadden de Durand echt wel nodig. Vooral de Lascombes had een 'zompige' kurk. Een rondje snuffelen en mini beetjes proeven beloofde al veel goeds, geen kurkziek en geen dode flessen. Dit was omstreeks 15:30, iets later dan ik wilde maar de werkzaamheden liepen iets uit.
Om 17:45 trapten we af met een Veuve Cliquot Grande Dame 1990. Nog nooit een Champagne van deze leeftijd gehad. Past its prime, maar desondanks wel bijzonder. Ook een belegen champagne heeft tijd nodig om te openen, zo merkten wij. De kleur was goudgeel en er waren nog wat bubbels zichtbaar. De eerste neus was nogal appelig, wat duidde op oxidatie. De smaak daarentegen was rijp, maar nog verrassend fris en droog met een behoorlijke afdronk. Nog wat mousse aanwezig. Het appelige aroma trok wat weg, het ging nu wat meer naar sherry achtig, met wel nog de 'gist' geuren, beetje brioche achtig ook. Over the hill, maar zeker nog drinkbaar en sowieso bijzonder.
Vervolgens schonk ik de Siran 2001. Even starten met een niet GCC wijn. En ik heb er nu eenmaal ooit 12 gekocht, en deze wijn gaat niet meer beteren en is nu gewoon erg lekker. Ook nu was dit weer goed. Voor mij precies op zijn best, met de aroma's van de sigarenkist, potloodslijpsel en zwarte besjes. Soepel in de mond, maar toch smaakvol. De tannine zijn versmolten, de zuurgraad is vriendelijk maar nog net genoeg aanwezig en er is een mooie balans tussen fruit en de tertiaire smaken.
Dan belanden we in Pessac. Fieuzal 1990. Hier ruik je meteen dat je een oude wijn te pakken hebt. De kleur is ook iets bruiner, en niet meer zo intens. Beetje boers in de neus, en kruidig. In de mond mist hij wat vulling vind ik, vrij hoge zuren en nog wat rest tannine. Mist wat fruit. Vond hem later ook niet echt beteren. Geen straf om te drinken evengoed maar geen hoge notering. In mijn beleving was 1989 van de vorige keer een klasse beter.
Smith Haut Lafite 1996. Nog donker en intens van kleur met een heel licht bruin randje, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Zou hem jonger geschat hebben. Dit is wel een stevige knaap. Donker fruit, kruiden. Deze had denk ik baat gehad bij nog meer lucht, voor mijn gevoel nog niet helemaal open en nog niet op zijn hoogtepunt. Een mond vol, met ook weer donker fruit en nog behoorlijke tannine. Deze gaat vlotjes over de vorige 2 heen. Wel het gevoel van ingehouden kracht, beetje gebald nog. Is op dit moment nog geen verleider.
Chateau Prieure Lichine 2000 had nog een frisse kleur, en dito smaak en geur. Kwam jeugdig over, mooie zuurtjes, fris rood fruit. Sappig. Echt lekker. Als een wijn uit 2000 zo jeugdig overkomt verwacht je ook wel power, maar deze zat echt op finesse. Miste wel een beetje kracht om hem een echte topper te laten zijn vond ik. Wel een heerlijke stijl en zo zonder de maaltijd perfect.
Chateau Kirwan 1999 was niet echt in vorm. Beetje gesloten, licht chemisch neusje en de kruidige kant op van anijsachtig. Apart. Wel weer een mond vol maar miste wat fruit. Deed het wel veel beter bij de maaltijd maar desondanks geen favoriet. Deze deed het de vorige editie vele malen beter.
Chateau Malescot st Exupery 1998. Deze leverde wel weer. Blijft een prachtige wijn volledig in mijn straatje. Al vaker beschreven en weinig aan toe te voegen. Zeer complete Bordeaux. De 2e plaats achter de Ducru Beaucaillou. Deze kan nog jaren mee.
Lascombes 1975. De kurk voorspelde weinig goeds, de kleur was ook al behoorlijk dakpan. Hij was nog niet helemaal vertrokken, maar wel op weg. Jammer! Nog wat licht rood fruit, naast de vele tertiaire geuren. Nog steeds tannine en zuren. Sneeuwde natuurlijk wel wat onder tussen de goede flessen. Was nog steeds drinkbaar, en de magnum is ook keurig leeg gegaan. Maar geen memorabele fles, helaas.
Chateau Branaire Ducru 1996. Deze was meteen mooi, met het typische boerenerf neusje, kruiden en donker fruit. In de mond 1 mooi versmolten geheel. Goede vulling, prachtige afdronk. Een mooiere belegen bordeaux kom je niet vaak tegen, ik zou niet langer wachten met deze jaargang. Kan alleen maar achteruit gaan. Nummer 3 vd avond.
Chateau Beychevelle 1997. Iets bruiner dan de vorige. In de neus cassis, bos, cederhout. Iets minder gevuld dan de vorige, frisser, meer zuren, meer fruit maar minder compleet. Zal ook het jaar zijn. Hij viel me evengoed erg mee. Niet memorabel, wel lekker.
Chateau Ducru Beaucaillou 1996. Lijkt wel een Noord Rhone qua kleur. Zeer intens en nog geen sporen van ouderdom. Alles is intens aan deze wijn. De geur, cassis. Donker fruit. Frisse groene kruiden, munt. Nog vrij primair. De mond is ook echt intens geconcentreerd van weer donker fruit. Goede tannine structuur, perfect rijp en stevig genoeg voor een wijn van dit kaliber. Ellenlange afdronk. Voor mijn gevoel echt een jong veulen. Weet niet hoe dit 5 jaar terug was, maar het lijkt of hij net in z'n drinking window begint te komen. Deze kan makkelijk nog vele jaren mee. Ongekend, want hij gaat al zoveel jaren mee. Wanneer zal zo'n wijn op zijn hoogtepunt zijn? Ben benieuwd wat dat gaat geven, het is nu al bijzonder mooi. De wijn van de avond dus.
Bedankt voor dit rapport, alweer klaar en duidelijk. Straf toch dat sommige 1996 na meer dan 25 jaar fles nog steeds niet op hun top zijn. Zoals bvb 1986 was 1996 ook wel een echt "klassiek" groot Bordeaux jaar en laat ik er maar bij zeggen "oude stijl". Als latere vergelijkbare jaren zie ik eigenlijk enkel nog 2000, 2005 en 2010 en heel, heel misschien maar zeker in mindere mate 2015. Tiens, da's om de vijf jaar...
Ik ben van 1986, toch maar eens op zoek naar een mooi kistje linkeroever dan
Kleinschalige importeur van voornamelijk Franse wijn. Houdt van klassieke wijnen
|