François Villard, Condrieu

[Filip Ragolle]

Condrieu, Les Terrasses du Palat 2010
Gisteren gedronken in de Winery (Ukkel).
Te koop bij Grandry en Portofino: +/- 37 €

(zeer) Duur dus maar wel eens de moeite.
Floraal, abrikoos en kruiden.
Mineralig ook.
Pure power.

[vinejo]

Hier enkele zeer relevante fragmenten van de tekst van Jan Declerq (portovino) over Villard, viognier en Condrieu:


François Villard staat voor ons absoluut aan de top in Condrieu. In zijn talentvolle handen bereikt de Viognier druif een ongekende diepte en complexiteit. Viognier is ongetwijfeld een boeiende maar géén gemakkelijke druif. Allereerst blijft het een rendementgevoelige druif; enkel door kleine opbrengsten krijg je het volle karakter. De zuren liggen eerder aan de lage kant waardoor je in een warm klimaat nogal snel in molligheid vervalt. Verder heeft de druif ook een uitstekende terroir nodig om het niveau van ‘lekker fruit’ te overstijgen en echte verfijning te tonen. De kleine AOC Condrieu, gelegen in de noordelijke Rhône, voldoet aan al deze criteria om uitstekende Viognier te maken. De steile graniethellingen laten slechts kleine rendementen toe wat de concentratie natuurlijk ten goede komt. In dit noordelijke punt van de noordelijke Rhône blijft het klimaat koel genoeg om voldoende zuren mee te geven aan de Viognier. En op de granietbodem van Condrieu nemen de wijnen een intrigerende mineraliteit op die de druif zichzelf laat overstijgen. Maar zelfs in Condrieu loopt niet alles van een leien dakje. Je moet namelijk rijp genoeg plukken om de typische aroma’s van abrikoos en exotisch fruit te bekomen maar wanneer je té rijp plukt dan verlies je de subtiele bloemige toets van viooltjes en meestal ook de minerale expressie. François Villard ,die ondertussen zijn terroirs en de Viognier druif binnenstebuiten kent, lost dit probleem op door in verschillende ‘tries’ te plukken. Door op verschillende tijdstippen te oogsten kan hij een deel binnenhalen nèt voor volle rijpheid (extra zuren en viooltjes), een groot deel op volle rijpheid (abrikoos en toch nog mineraliteit) en een deel laatgeplukt (met botrytis : extra vetheid en exotisch fruit). Véél werk, véél inspanningen, maar het resultaat loont dan ook de moeite.

De wijnliefhebber blijft soms op zijn honger zitten na het proeven van een middelmatige Condrieu. Het gevoel van: ‘was dat het nu ?’ blijft dan hangen. In Condrieu moet je echt resoluut kiezen voor de meesters van het genre; enkel zij weten de magie van terroir en druif te ontsluiten.

Wel, we dronken donderdag Les Contours de Deponcins Vdp Collines Rhodaniennes 2009, de IGP wijn van het huis en bleven allerminst op onze honger zitten.
Wat een dijk van een wijn!
Een zeer aromatische maar zeker niet plomp aroma van rijp fruit (abrikoos, perzik, peer), bloemen, zeer mooie minerale toets, zelfs een animaal kantje, je bleef er aan ruiken...
In de mond puur en evenwichtig, romig en vol maar zeer fris, enorme lengte en prachtige afdronk.
Ben normaal niet zo n viognierfan maar deze wijn blies me van mijn stoel.
92

[nicksn]

Deponcins. Meer moet er niet gezegd worden. Wat een wijn.

[Fre]

(13-12-2013 07:19 PM)vinejo schreef:  Hier enkele zeer relevante fragmenten van de tekst van Jan Declerq (portovino) over Villard, viognier en Condrieu:

Wel, we dronken donderdag Les Contours de Deponcins Vdp Collines Rhodaniennes 2009, de IGP wijn van het huis en bleven allerminst op onze honger zitten.
Wat een dijk van een wijn!
Een zeer aromatische maar zeker niet plomp aroma van rijp fruit (abrikoos, perzik, peer), bloemen, zeer mooie minerale toets, zelfs een animaal kantje, je bleef er aan ruiken...
In de mond puur en evenwichtig, romig en vol maar zeer fris, enorme lengte en prachtige afdronk.
Ben normaal niet zo n viognierfan maar deze wijn blies me van mijn stoel.
92

Inderdaad: wat een wijn!! Enorm onder de indruk en dat van 'maar' een VPD wijn. Zonder afbreuk te doen aan de andere witte wijnen die we al id les kregen: maar deze steekt er toch bovenuit.

[vinejo]

Vandaag de Vin de France Appel des Sireines in het glas. Serine is de plaatselijke naam voor syrah. Rokerig in de neus, peper, kruidnagel. Knapperige wijn met flinke zuurtjes en rijp zwart fruit, I like. In de Noordelijke Rhone zijn de beste koopjes soms de VDPays of Vin de France van grote namen zoals deze Villard.

[vinejo]

(14-12-2013 11:09 AM)Fre schreef:  

(13-12-2013 07:19 PM)vinejo schreef:  Wel, we dronken donderdag Les Contours de Deponcins Vdp Collines Rhodaniennes 2009, de IGP wijn van het huis en bleven allerminst op onze honger zitten.
Wat een dijk van een wijn!
Een zeer aromatische maar zeker niet plomp aroma van rijp fruit (abrikoos, perzik, peer), bloemen, zeer mooie minerale toets, zelfs een animaal kantje, je bleef er aan ruiken...
In de mond puur en evenwichtig, romig en vol maar zeer fris, enorme lengte en prachtige afdronk.
Ben normaal niet zo n viognierfan maar deze wijn blies me van mijn stoel.
92

Inderdaad: wat een wijn!! Enorm onder de indruk en dat van 'maar' een VPD wijn. Zonder afbreuk te doen aan de andere witte wijnen die we al id les kregen: maar deze steekt er toch bovenuit.

Gisteren de 2010 gedronken, toch wel een groot verschil met de 2009. Minder mineraal, meer fruit, honing, de neus lijkt wel een zoete wijn. Gelukkig wel droog in de mond, maar toch minder mind-blowing dan de 2009. Blijft een schitterende wijn maar deze had meer de typische kenmerken van de viognier.

[Rik_]

Afgelopen weekend de 2013 van deze wijn in het glas.
De beschrijving komt eigenlijk grotendeels overeen met die van de 2009 (hierboven).
Zeer intense en aromatische neus waar meteen het rijpe fruit opvalt: perzik, abrikoos, misschien zelfs wat mango?
Een floraliteit die heel fris (primair) ruikt, nog geen evolutie / veroudering.
Meteen daarna volgt een fijne mineraliteit, samen met een licht tot medium intense botertoets (malo).
In de mond komen al deze elementen terug.
Dit is - wat mij betreft - een goed gebalanceerde wijn.
De Viognier zorgt voor een ietwat "mollig" (positieve zin) mondgevoel maar dit wordt opgevangen door de fraicheur die steeds aanwezig is.
Lengte, afdronk en herinnering zijn allemaal ver bovengemiddeld.

Van de 2012 opende ik recent ook een fles en die vond ik duidelijk minder.
Het ruikt en proeft allemaal net iets minder intens en fris.
Buiten de lactische toets want die is prominenter aanwezig.
Het blijft een knap glas wijn maar mijn voorkeur gaat naar de 2013

[vinejo]

(26-10-2015 09:45 AM)Rik_ schreef:  Afgelopen weekend de 2013 van deze wijn in het glas.
De beschrijving komt eigenlijk grotendeels overeen met die van de 2009 (hierboven).
Zeer intense en aromatische neus waar meteen het rijpe fruit opvalt: perzik, abrikoos, misschien zelfs wat mango?
Een floraliteit die heel fris (primair) ruikt, nog geen evolutie / veroudering.
Meteen daarna volgt een fijne mineraliteit, samen met een licht tot medium intense botertoets (malo).
In de mond komen al deze elementen terug.
Dit is - wat mij betreft - een goed gebalanceerde wijn.
De Viognier zorgt voor een ietwat "mollig" (positieve zin) mondgevoel maar dit wordt opgevangen door de fraicheur die steeds aanwezig is.
Lengte, afdronk en herinnering zijn allemaal ver bovengemiddeld.

Van de 2012 opende ik recent ook een fles en die vond ik duidelijk minder.
Het ruikt en proeft allemaal net iets minder intens en fris.
Buiten de lactische toets want die is prominenter aanwezig.
Het blijft een knap glas wijn maar mijn voorkeur gaat naar de 2013

Inderdaad niet altijd even top (wel altijd goed), deze wijn- de 2012 vond ik ook een stuk minder (vooral qua finesse)

[don quichotte]

(26-10-2015 06:41 PM)vinejo schreef:  

(26-10-2015 09:45 AM)Rik_ schreef:  Afgelopen weekend de 2013 van deze wijn in het glas.
De beschrijving komt eigenlijk grotendeels overeen met die van de 2009 (hierboven).
Zeer intense en aromatische neus waar meteen het rijpe fruit opvalt: perzik, abrikoos, misschien zelfs wat mango?
Een floraliteit die heel fris (primair) ruikt, nog geen evolutie / veroudering.
Meteen daarna volgt een fijne mineraliteit, samen met een licht tot medium intense botertoets (malo).
In de mond komen al deze elementen terug.
Dit is - wat mij betreft - een goed gebalanceerde wijn.
De Viognier zorgt voor een ietwat "mollig" (positieve zin) mondgevoel maar dit wordt opgevangen door de fraicheur die steeds aanwezig is.
Lengte, afdronk en herinnering zijn allemaal ver bovengemiddeld.

Van de 2012 opende ik recent ook een fles en die vond ik duidelijk minder.
Het ruikt en proeft allemaal net iets minder intens en fris.
Buiten de lactische toets want die is prominenter aanwezig.
Het blijft een knap glas wijn maar mijn voorkeur gaat naar de 2013

Inderdaad niet altijd even top (wel altijd goed), deze wijn- de 2012 vond ik ook een stuk minder (vooral qua finesse)

@ Rik_

Ik lees dit eigenlijk graag.
Een aantal Condrieu wijnen die ik dronk vielen bij mij niet in de smaak omwille van hun dominerend vettig en/of lactisch karakter.
Niettegenstaande drink ik graag een goedgemaakte wijn op basis van de Viognier druif.

[Rik_]

Ik drink te weinig Viognier want eigenlijk valt me dat vaker mee dan tegen.
Het moet natuurlijk wel voldoende elegant blijven: te lage aciditeit en te hoog alcoholgehalte zorgen weleens voor ietwat lompe wijnen die (bijna) vermoeiend om drinken zijn.

Ik heb nog een proefflesje Condrieu Deponcins 2012 liggen.
Over het (beperkt) bewaarpotentieel van deze wijnen hoor ik nogal uiteenlopende meningen maar afgaande op mijn ervaringen met de Vdp / IGP denk ik deze niet lang meer in de kelder te houden.

[Tienne]

Saint Joseph rouge Le Mairlant 2014

Op dag 2 op zijn fruit (rijpe kers). Mooi filmend mondgevoel. Drinkt soepel weg. Nice.

[Cousteau]

Gisteren de "l'Appel des Sereines" Syrah 2016 gekocht. En direct mee aan de slag gegaan.
Heeft wat lucht nodig om het achterliggend fruit te tonen. Maar wat een lekker glas. Syrah in zijn eenvoud, zonder al te veel alcohol. Geen zware blockbuster.
Lichtjes koel gedronken. Mooie rode kleur, aan de lichtere kant zelfs. Jong rood fruit, maar toch dat gerookte en kruidige die erbij past. Goed gemaakt, en goed gesmaakt.
Is zelfs een fles dat je zou kunnen inschenken voor minder wine-minded volk en er zelf ook veel plezier aan beleven.

[Thierry Debaisieux]

Ik hou van de Condrieu Villa Pontciana en DePoncins,
en ik heb het geluk dat ik in mijn kelder flessen van de prachtige Côte-Rôtie La Brocarde, een van de beste wijnen van de Côte-Rôtie, heb.

[Olivier]

(28-04-2019 12:00 PM)Cousteau schreef:  Gisteren de "l'Appel des Sereines" Syrah 2016 gekocht. En direct mee aan de slag gegaan.
Heeft wat lucht nodig om het achterliggend fruit te tonen. Maar wat een lekker glas. Syrah in zijn eenvoud, zonder al te veel alcohol. Geen zware blockbuster.
Lichtjes koel gedronken. Mooie rode kleur, aan de lichtere kant zelfs. Jong rood fruit, maar toch dat gerookte en kruidige die erbij past. Goed gemaakt, en goed gesmaakt.
Is zelfs een fles dat je zou kunnen inschenken voor minder wine-minded volk en er zelf ook veel plezier aan beleven.

L’appel des Sereines 2018, Vin de France

Heel interessant om de TN van 2016 te lezen, want hetzelfde fenomeen met de 2018 : ik heb deze wijn in de karaf gekipt omdat de neus overweldigend op zwarte inkt zat en niets anders liet doorschemeren. Dat half uur karaf heeft echter zeer veel deugd gedaan, want daarna eigenlijk een vrij complexe neus zelfs, met rijp rood fruit, lytchee (jawel!), agrume, wat kruidigheid (munt).

In de mond zit dit zo goed in elkaar. Mooie fruitvulling, maar ook digest. Een wijn die niet verveelt, en waar je zin hebt in een volgend glas. Beetje tannines, maar in het algemeen heel drinkbaar en nu op zijn toppunt wellicht.

Aan iets meer dan 10€ is dit één van de beste P/K wijnen die ik ken.

[vinejo]

(17-12-2022 05:54 PM)Olivier schreef:  

(28-04-2019 12:00 PM)Cousteau schreef:  Gisteren de "l'Appel des Sereines" Syrah 2016 gekocht. En direct mee aan de slag gegaan.
Heeft wat lucht nodig om het achterliggend fruit te tonen. Maar wat een lekker glas. Syrah in zijn eenvoud, zonder al te veel alcohol. Geen zware blockbuster.
Lichtjes koel gedronken. Mooie rode kleur, aan de lichtere kant zelfs. Jong rood fruit, maar toch dat gerookte en kruidige die erbij past. Goed gemaakt, en goed gesmaakt.
Is zelfs een fles dat je zou kunnen inschenken voor minder wine-minded volk en er zelf ook veel plezier aan beleven.

L’appel des Sereines 2018, Vin de France

Heel interessant om de TN van 2016 te lezen, want hetzelfde fenomeen met de 2018 : ik heb deze wijn in de karaf gekipt omdat de neus overweldigend op zwarte inkt zat en niets anders liet doorschemeren. Dat half uur karaf heeft echter zeer veel deugd gedaan, want daarna eigenlijk een vrij complexe neus zelfs, met rijp rood fruit, lytchee (jawel!), agrume, wat kruidigheid (munt).

In de mond zit dit zo goed in elkaar. Mooie fruitvulling, maar ook digest. Een wijn die niet verveelt, en waar je zin hebt in een volgend glas. Beetje tannines, maar in het algemeen heel drinkbaar en nu op zijn toppunt wellicht.

Aan iets meer dan 10€ is dit één van de beste P/K wijnen die ik ken.

Belachelijk veel wijn aan die prijs..!