Degustatie 2007 in 2017

[Bert]

Ik had enkele jaren, na het proeven van enkele Bdx07 en Rhone07 me al voorgenomen: in 2017 organiseer ik een degustatie van 2007-wijnen. Om te kijken hoe het mager jaar in Bordeaux met vele schrale, arme wijnen zou evolueren. Om te kijken of die volle, warme en vaak te alcoholische bommen uit de zuidelijke Rhône (spek naar de bek van Parker) hopelijk kunnen uitgroeien tot volfruitige beauties.
Hoe presteren deze wijnen na tien jaar?

1 – Malartic-Lagravière, wit, Pessac-Léognan
Waar deze witte Pessac het 5j terug eerder van zijn fruit moest hebben was dat nu een ander verhaal, maar daarom niet minder lekker. Vol, complex maar toch fijn.
Update: top op dag 4! Een neus die iets meer ingetogen is dan enkele dagen terug, maar nu zo zalvend lekker zoet fruit naast de tintelende zuurtjes.

2 – Lagrange, Saint-Julien
3 – Magdelaine, Saint-Emilion 1er GCC
4 – Trotanoy 1997, Pomerol

Wil je in 2007 een Bdx tegenkomen die niet schaars, schraal, kort, mager,… is dan moet je al een betere (lees: duurdere) schenken en chance hebben. Eerder deze week dronk ik al een SM07, die was alle adjectieven van hierboven. Beter geëvolueerd dan 5j terug maar te groen, een beetje eigen aan Sociando ook eigenlijk, al is dat in latere jaren verbeterd.
De Lagrange heeft een aangename tertiare neus en nog flink wat power eigenlijk. Licht wrang afdronkje, dat wel, maar behoorlijk lang. Best op dag 3.
De Trotanoy 1997 (enige niet-rode 2007 van de dag) is nog opvallend jong voor een twintiger maar toch wordt de jaargang er uit gehaald, door de gelijkenis tussen 97 en 07 in het algemeen. Mooie Pomerol, mooie prestatie voor 1997.
Maar de beste uit dit drietal is toch zeker de Magdelaine. Dit chateau bestaat niet langer onder die naam; is opgegaan in Bélair-Monange. Net als Trotanoy zijn deze chateaux eigendom van Moueix (alsook Pétrus, La Fleur-Pétrus, Hosanna en Lagrange in Pomerol). Elegante wijn met een zijdezachte structuur, mooi versmolten.

5 – Domaine Jean Grivot – Aux Boudots, Nuits St Georges 1er Cru
6 – Chapoutier – Les Granits, Saint-Joseph (magnum)

De Nuits St Georges van Grivot werd niet meteen als Bourgogne ontdekt daar we daar veelal denken aan sappigheid, in een verfijnd en strak, fris karakter. Deze Nuits St Georges is rijker met een licht zoetje er in, wat hem meer deed neigen naar een noordelijke Rhône. En daar past dan de volgende meteen in: Les Granits van Chapoutier. Klasbak… ook op dag 2 en 3. Zo puur en perfect afgemeten…

Hartelijk dank aan Tienne en Vinejo die volgende 2007’s meegebracht hadden:

7 – Montrose, Saint-Estephe
8 – Santa Rita – Triple C, Chili

De Montrose moet ongetwijfeld één van de beste Bdx-wijnen van 2007 zijn. Niemand dacht hier aan 2007, want zo weelderig.
De Santa Rita, Triple C is een blend van cabernet franc, cabernet sauvignon en carmenère. Mooie mix tussen oude en nieuwe wereld. Complex, fruitig en kruidig. Bordeaux-gevoel maar wetende dat het ook een 2007 was, kon dit geen Bordeaux zijn. Enige niet-franse wijn van de dag.

9 – La Pialade, Cote du Rhône
10 – Domaine de la Mordorée – La Reine des Bois, Chateauneuf-du-Pape

Pialade bevestigt alweer.
De Ch9 is een voltreffer en bloeit op dag 2 helemaal open.

Kempie & Venne hadden volgende beauties mee:

11 – Chateau de Beaucastel, Chateauneuf-du-Pape
12 – Domaine Tempier – La Tourtine, Bandol

Beaucastel
Als er al twijfels waren over of dit wel één van de best presterende Chateaneufs is, zijn die volledig weggewerkt en dan zeker op dag 2: Man man, topwijn. Schiet er bovenuit samen met de Gigondas en Tempier.

Laatste trio van de dag

13 – Domaine Santa Duc – Prestige des Hautes Garrigues, Gigondas
14 – Domaine Fondrèche – Nadal, Cote du Ventoux
15 – Domaine Tempier – La Tourtine, Bandol (Yes, je leest het goed)

Deze Gigondas scoorde 97+ van Parker in oktober 2009 en Jeb Dunnuck gaf deze eerder dit jaar 98/100, met een omschrijving die ik enkel kan beamen (verder ben ik geen fan van zijn recensies of de punten waarmee hij smijt, maar deze is terecht):
Inky colored and still a monster of a wine that has a wealth of fruit and texture, the 2007 Gigondas Prestige des Hautes Garrigues is locked and loaded with notions of smoked meats, ripe currants, black raspberries, singed garrigue and chocolate. Still youthful and vibrant, with its oak elevage absolutely covered by a wealth of fruit, it has awesome purity, ripe tannin and a finish that just won't quit. Count yourself lucky if you have any of this in the cellar.
De Nadal van Fondreche (naast de Magdelaine, de tweede wijn van de dag die niet meer bestaat) leunde aan tegen de Chateauneuf van Mordorée maar verzwakte op dag 2.
Tempier, La Tourtine, what can I say… Wat een beest. Fenomenaal & monumentaal…
Venne had dus dezelfde fles mee als de laatste die ik schonk. Er zat toch degelijk een verschil op de twee flessen, maar beiden waren even subliem.

[Venne]

Twas weer boenk erop! Geweldige setting en serieus onder mijn "buis" gekregen over een bepaald wijntype :-)
En ja , die Tempier was grappig. Ik vond hem bij de laatste drie het lekkerste maar herkende hem niet direct. Ging ook wat snel opt laatste :-)
Qua bewaring is mijn fles zo goed als rechtstreeks van domein naar mijn kelder gegaan.

Dat mooi stuk vlees op de bbq gemist maar tijdens ons CSP etentje s'avonds ook nog een fles of 11 moeten doorstaan en heel wat gangen :-)

Bert!

[vinejo]

Een degustatie waar men wel eens argwanend naar zou durven kijken, gezien het toch wel speciale jaar voor bepaalde streken in Frankrijk (we wisten dat het om een Franse line up ging)
Heel mooi is het wanneer je dan pure topwijnen in het glas krijgt.
Heb niks genoteerd maar des te meer genoten.
Bert, I Roborst!

[Tienne]

De eventuele vooroordelen waren hier totaal niet aan de orde.
Ondanks het drinken met wat voorkennis toch steeds aangenaam verrast geweest.
Zoals steeds een topproeverij met een wree wijze bende.