Wie wereldberoemde ‘Petrus’ koopt, zal hem ook moeten opdrinken.

[Colli]

Een kistje wijn kopen voor enkele duizenden euro’s om het enkele jaren nadien voor nog meer geld te verpatsen? De familie achter de vermaarde bordeauxwijn Petrus is het beu. Wie de wijn niet opdrinkt maar doorverkoopt, belandt op een zwarte lijst.

Voor één fles Petrus van het jaar 2018 moet je algauw meer dan 1.500 euro neertellen. De hoge prijs is het gevolg van schaarste: de wijngaard is nauwelijks 11 hectare groot en ligt op een uitzonderlijke helling met blauwe kleigrond. Er worden gemiddeld amper 32.000 flessen gebotteld, de distributeur in Australië krijgt er maar 36 per jaar.

En omdat de wijn beter wordt met de jaren, betaal je een pak meer voor al wat oudere flessen en kistjes. Meer opbrengst dan met een spaarboekje, denken speculanten, en dus is het merk een geliefde belegging.

De jacht op wijnflessen is niet naar de zin van het familiebedrijf. Het snoeit daarom drastisch in het aantal distributeurs en vraagt hen om de eindklant een vragenlijst te laten invullen met de vraag of ze de wijn willen opdrinken of bijhouden. En wie de wijn toch doorverkoopt, wordt op een zwarte lijst gezet.

Niet evident

‘Het wordt niet evident om dat te controleren’, zegt wijnkenner Alain Bloeykens. ‘Maar het is wel logisch dat ze er iets aan proberen te doen. Want voor veel geld een houten kist kopen waar je alleen naar kan kijken, dat is jammer. Door de hoge prijzen hebben de echte liefhebbers geen kans meer. Ik heb hem twee keer geproefd en eigenlijk was ik bijzonder ontgoocheld. Hij was natuurlijk lekker, maar voor die prijs verwacht je het mekka van het mekka.’

Petrus probeert al lang om speculatie terug te dringen, bijvoorbeeld door afnemers te dwingen om per fles Petrus ook een aanzienlijke hoeveelheid flessen uit andere wijngaarden van het familiebedrijf te kopen. Het is een problematiek die vergelijkbaar is met die van de Westvleteren-trappist. Ook daar werd het flesje door schaarste een belegging, waardoor de Sint-Sixtusabdij een webwinkel oprichtte waarbij je voorrang krijgt als je nog nooit of toch al lange tijd niet meer bestelde.

Bron:
https://www.standaard.be/cnt/dmf20190826_04575379

[wvd]

(27-08-2019 11:26 AM)Colli schreef:  Een kistje wijn kopen voor enkele duizenden euro’s om het enkele jaren nadien voor nog meer geld te verpatsen? De familie achter de vermaarde bordeauxwijn Petrus is het beu. Wie de wijn niet opdrinkt maar doorverkoopt, belandt op een zwarte lijst.

Voor één fles Petrus van het jaar 2018 moet je algauw meer dan 1.500 euro neertellen. De hoge prijs is het gevolg van schaarste: de wijngaard is nauwelijks 11 hectare groot en ligt op een uitzonderlijke helling met blauwe kleigrond. Er worden gemiddeld amper 32.000 flessen gebotteld, de distributeur in Australië krijgt er maar 36 per jaar.

En omdat de wijn beter wordt met de jaren, betaal je een pak meer voor al wat oudere flessen en kistjes. Meer opbrengst dan met een spaarboekje, denken speculanten, en dus is het merk een geliefde belegging.

De jacht op wijnflessen is niet naar de zin van het familiebedrijf. Het snoeit daarom drastisch in het aantal distributeurs en vraagt hen om de eindklant een vragenlijst te laten invullen met de vraag of ze de wijn willen opdrinken of bijhouden. En wie de wijn toch doorverkoopt, wordt op een zwarte lijst gezet.

Niet evident

‘Het wordt niet evident om dat te controleren’, zegt wijnkenner Alain Bloeykens. ‘Maar het is wel logisch dat ze er iets aan proberen te doen. Want voor veel geld een houten kist kopen waar je alleen naar kan kijken, dat is jammer. Door de hoge prijzen hebben de echte liefhebbers geen kans meer. Ik heb hem twee keer geproefd en eigenlijk was ik bijzonder ontgoocheld. Hij was natuurlijk lekker, maar voor die prijs verwacht je het mekka van het mekka.’

Petrus probeert al lang om speculatie terug te dringen, bijvoorbeeld door afnemers te dwingen om per fles Petrus ook een aanzienlijke hoeveelheid flessen uit andere wijngaarden van het familiebedrijf te kopen. Het is een problematiek die vergelijkbaar is met die van de Westvleteren-trappist. Ook daar werd het flesje door schaarste een belegging, waardoor de Sint-Sixtusabdij een webwinkel oprichtte waarbij je voorrang krijgt als je nog nooit of toch al lange tijd niet meer bestelde.

Bron:
https://www.standaard.be/cnt/dmf20190826_04575379

Ik moet Alain hier bijtreden, Petrus is verre van de mooiste Bx die ik al proefde.
Blauwe klei is dan misschien uniek in Bx, elders ken ik terroirs met dikke lagen ervan! En die wijn vind ik trouwens nog mooier dan Petrus!