Daniel Gomez Jimenez-Landi - Mentrida

[fleer]

Cantos del Diablo 2013

100% Garnacha, 14 maanden Franse eik, stokken van 60j op 850m hoogte.
Van deze jaargang zijn er 369 flessen en 12 magnums gemaakt.

Weinig neus, licht body, fris, elegant, evenwichtig, perfect op dronk 92p
Er zit een zoet/zuur spanning op die perfect is, speciale wijn.

Kan dit wel waarderen al is dit niet 100% mijn ding.

[Vmk]

Een wijn met altijd vrij hoge scores. En dat uit een relatief anoniem DO. Vandaar dat ik het wel in de gaten heb gehouden. Goed om je mening te lezen.

[fleer]

(01-05-2020 07:45 PM)Vmk schreef:  Een wijn met altijd vrij hoge scores. En dat uit een relatief anoniem DO. Vandaar dat ik het wel in de gaten heb gehouden. Goed om je mening te lezen.

Luis Gutiérrez woont in de regio Madrid en kent die mannen ... dat die wijnen bekend worden hebben ze voor een groot stuk aan hem te danken (imo)

Voor elk lapje grond hebben ze een andere fles/naam en dat maakt het niet makkelijk.

[fleer]

Ik zou deze eens naast de "Die ouwingerdreeks Soldaat" willen zetten, ze zijn elkaar waard, het zal voorkeur van smaak zijn ...

[Jordaens]

Daar hadden we twee jaar geleden de Uvas del Ira van in onze "Spanje 4" (cfr aldaar), Garnacha van heel oude stokken. Ik herinner me de zuiverheid en het flinke bourgognegehalte van deze grenache. Wel een knoop qua appellatie, Mentrida/ Sierra de Gredos en heel dat verhaal.

Knappe wijn.

[Vmk]

(01-05-2020 08:13 PM)fleer schreef:  

(01-05-2020 07:45 PM)Vmk schreef:  Een wijn met altijd vrij hoge scores. En dat uit een relatief anoniem DO. Vandaar dat ik het wel in de gaten heb gehouden. Goed om je mening te lezen.

Luis Gutiérrez woont in de regio Madrid en kent die mannen ... dat die wijnen bekend worden hebben ze voor een groot stuk aan hem te danken (imo)

Voor elk lapje grond hebben ze een andere fles/naam en dat maakt het niet makkelijk.

Een beetje hulp van Luis versneld de zaken zeer zeker. Maar ook vanuit Penin zijn het altijd hoge scores.
Lastig dilemma die scores (zal ongetwijfeld op dit forum ook wel eens besproken zijn). Enerzijds heb ik weinig met die subjectiviteit, maar ja, ik heb ook niet het geld (en tijd) om maar alles lukraak te kopen en te drinken, ik moet ergens van uit gaan.

[Olivier]

(02-05-2020 03:45 PM)Jordaens schreef:  Daar hadden we twee jaar geleden de Uvas del Ira van in onze "Spanje 4" (cfr aldaar), Garnacha van heel oude stokken. Ik herinner me de zuiverheid en het flinke bourgognegehalte van deze grenache. Wel een knoop qua appellatie, Mentrida/ Sierra de Gredos en heel dat verhaal.

Knappe wijn.

Klinkt als een stijl die ik wel graag zou drinken. Heb je deze nog aan een deftige prijs kunnen kopen, Fleer? Prijzen zijn niet van de minste.

[Vinoco]

(01-05-2020 08:13 PM)fleer schreef:  Luis Gutiérrez woont in de regio Madrid en kent die mannen ... dat die wijnen bekend worden hebben ze voor een groot stuk aan hem te danken (imo)

Dat is niet juist Fleer. Het is begonnen met jaargang 2007. Out of the blue gaf Jay Miller van WA de 4 wijnen van Landi (El Reventon, Cantos del Diablo, Fin del Mundo en Ataulfos 95 tot 97 punten en de naam was daarmee gemaakt. Vanaf dat moment gaf Penin ze ook jaarlijks hoge scores wat VMK juist aangeeft. Omdat deze wijnen toen zeer gezocht werden (ook maar beperkte productie) en veel aandacht kregen spande de eigenaren van het Argentijnse wijnhuis Bodega del Fin del Mundo en rechtzaak aan waarin zij eisten dat de naam van de wijn "Fin del Mundo" zou verdwijnen. Ze wonnen en halverwege het proces van etiketteren veranderde de naam van die wijn in "The End" (van de 2008 zijn beide etiketten in omloop en de flessen met het Fin del Mundo etiket zeer gezocht).
Ik kan me nog herinneren dat de wijnen toen rond de 55 euro kostten bij La Buena Vida wat best veel geld was voor een nieuw onbekend domein. Mijn interesse was gewekt en ik kocht van alle cuvees 1 doosje van 6. Ik geloof dat ze allemaal nog vol of zo goed als vol zijn omdat hetgeen Jordaens aangeeft helemaal juist is: Ze hebben een zeer hoog pinot noir gehalte en daar heb ik niets mee.

[fleer]

@Vinoco, Luis kent die mannen, dat zijn vrienden ze komen elkaar ook tegen buiten de wijnwereld ... één keer in de krant is niet voldoende en ze zijn nu 10 keer groter dan toen.

@Olivier, heb ondertussen Cantos del Diablo en El Reventón van Daniel Gomez Jimenez Landi
Tumba del Rey Moro, Las Umbrías en La Mujer Canon van Comando G
Heb deze allemaal in primeur gekocht in Spanje, dat gaat meestal in de zomer door en stopt eind Augustus, geen idee wat de prijzen momenteel zijn en welke juist aangeboden worden.

[Vinoco]

(03-05-2020 09:28 PM)fleer schreef:  @Vinoco, Luis kent die mannen, dat zijn vrienden ze komen elkaar ook tegen buiten de wijnwereld ... één keer in de krant is niet voldoende en ze zijn nu 10 keer groter dan toen.

@Olivier, heb ondertussen Cantos del Diablo en El Reventón van Daniel Gomez Jimenez Landi
Tumba del Rey Moro, Las Umbrías en La Mujer Canon van Comando G
Heb deze allemaal in primeur gekocht in Spanje, dat gaat meestal in de zomer door en stopt eind Augustus, geen idee wat de prijzen momenteel zijn en welke juist aangeboden worden.

Als jij zegt dat ze elkaar kennen dan geloof ik dat meteen. Ik gaf alleen maar aan dat ze hun bekendheid niet te danken hebben aan hem omdat dat al 10 jaar eerder gebeurd was. Toen was Guittériez nog lang niet in beeld.

[Olivier]

Citaat:@Olivier, heb ondertussen Cantos del Diablo en El Reventón van Daniel Gomez Jimenez Landi
Tumba del Rey Moro, Las Umbrías en La Mujer Canon van Comando G
Heb deze allemaal in primeur gekocht in Spanje, dat gaat meestal in de zomer door en stopt eind Augustus, geen idee wat de prijzen momenteel zijn en welke juist aangeboden worden.

Van Comando G heb ik ook al vaak gehoord dat ze zeer elegante grenache maken. Heb je er iets van open gedaan? Hoe vind je ze in vergelijking met Jimenez-Landi?

[fleer]

Momenteel weinig vergelijk ervaring.

Aan lagere prijs is El Hombre Bala en Rozas 1er Cru misschien wel iets?

[Olivier]

Las Iruelas 2014, Vino de la Tierra Castilla y Leon

Er dan toch eens van gekomen om hier een fles van te kopen en open te trekken.
Pop n pour en in het begin redelijk wat reductie, die er gelukkig uit gaat na een tijdje. Dan aalbessen, iets floraal, pioenrozen. Niet zeer aromatisch.
In de mond goed evenwicht, zuren zijn voldoende aanwezig. Het fruit is er wel, maar ingehouden. Er is een zekere rondeur van de alcohol, maar die is redelijk goed onder controle.
Dit is op zich wel een boeiende wijn.

Later op de dag verder gedronken en de wijn is er niet beter op geworden. Tannines wat prominenter en korrelig. Ook de reductie blijft aanhouden en zelfs nog meer. Ook af en toe een bittertje.

[Olivier]

Cantos del Diablo 2015, DO Mentrida

Een « Vino de Parcela » uit El Real de San Vincente. Zeer andere wijn dan de Iruelas 14 die ik hiervoor geproefd heb. Ik had gevreesd voor een te warme stijl gezien het warme jaar 2015, maar eigenlijk zit dit qua evenwicht net goed.

Meer floraal dan fruitig in de neus, met die etherische aroma’s van pioenrozen. In deze garnacha's van de Sierra de Gredos maak ik ook vaak de associatie met rozenbottel. Ook wel rode besjes. Iets rijper van neus dan de Iruelas, maar niet het snoeperige van de wijnen van Bernabeleva.

In de mond niet zo heel veel fruit, eerder een wijn die echt gemaakt is op structuur : enerzijds toch wel wat body en rondeur, maar geen storende warmte. Daartegenover staan milde zuurtjes die een goede fraicheur geven. En het derde element in deze 3-D ervaring zijn de tannines, die van in het begin duidelijk aanwezig zijn, maar echt mooie tannines zijn. Geen trekkende tannines, maar prikkelende tannines, die bijna doen denken aan het effect van zwarte peper op je tong.

Dit is echt mooi qua mondgevoel. Ook het bittertje in het einde is deze keer zeer goed in toom gehouden, en valt nauwelijks op. Helemaal geen reductie trouwens, zoals in de Iruelas.

Deze Cantos del Diablo is in alle opzichten de betere versie van de Iruelas. Leuker zou uiteraard geweest zijn om dezelfde jaargangen te kunnen vergelijken, maar ja die had ik dus niet.

Eerste keer dat ik echt enthousiast ben over één van deze garnacha’s uit de Sierra de Gredos.

[Vmk]

(06-06-2020 03:43 PM)Olivier schreef:  Cantos del Diablo 2015, DO Mentrida

Een « Vino de Parcela » uit El Real de San Vincente. Zeer andere wijn dan de Iruelas 14 die ik hiervoor geproefd heb. Ik had gevreesd voor een te warme stijl gezien het warme jaar 2015, maar eigenlijk zit dit qua evenwicht net goed.

Meer floraal dan fruitig in de neus, met die etherische aroma’s van pioenrozen. In deze garnacha's van de Sierra de Gredos maak ik ook vaak de associatie met rozenbottel. Ook wel rode besjes. Iets rijper van neus dan de Iruelas, maar niet het snoeperige van de wijnen van Bernabeleva.

In de mond niet zo heel veel fruit, eerder een wijn die echt gemaakt is op structuur : enerzijds toch wel wat body en rondeur, maar geen storende warmte. Daartegenover staan milde zuurtjes die een goede fraicheur geven. En het derde element in deze 3-D ervaring zijn de tannines, die van in het begin duidelijk aanwezig zijn, maar echt mooie tannines zijn. Geen trekkende tannines, maar prikkelende tannines, die bijna doen denken aan het effect van zwarte peper op je tong.

Dit is echt mooi qua mondgevoel. Ook het bittertje in het einde is deze keer zeer goed in toom gehouden, en valt nauwelijks op. Helemaal geen reductie trouwens, zoals in de Iruelas.

Deze Cantos del Diablo is in alle opzichten de betere versie van de Iruelas. Leuker zou uiteraard geweest zijn om dezelfde jaargangen te kunnen vergelijken, maar ja die had ik dus niet.

Eerste keer dat ik echt enthousiast ben over één van deze garnacha’s uit de Sierra de Gredos.

Leuk om te lezen Olivier, dank.
Deze fles, identiek jaar, heb ik ook. Kan het nog even blijven liggen?

[Olivier]

Citaat:Deze fles, identiek jaar, heb ik ook. Kan het nog even blijven liggen?

Zeker en vast! Geen haast bij. Maar nu ook al lekker

[vinejo]

Ik had deze middag het genoegen om van deze wijn een glaasje te mogen meedrinken.
Zeer intrigerende neus, zo eentje waar je blijft aan ruiken. Nochtans niet exuberant, eerder verlegen. Maar het zijn de verlegen schoonheden die soms het meeste genot schenken.
Ook in de mond een spannende wijn, niet alleen omdat ik nieuwsgierig was naar de druif, maar ook doordat de materie nog wat in een corset zat. Zuurtjes en tannines zorgden daarvoor, maar ze deden het heel beheerst en respectvol.
Toen ik de wijn tussen tong en verhemelte liet flaneren gingen mijn gedachten van pinot noir naar gamay en dan terug naar pinot noir.
Wist ik veel dat ik een Spaanse versie van een Reynaud wijn in het glas had (remember, Rayas en co, de pinot van het Zuiden).
Caramba! Garnacha!
Nochtans was de vergelijking met Reynaud enkel van toepassing op het feit dat een grenache voor pinot wordt aanzien. Het karakter van de wijnen is geheel anders.
Enfin, een bijzonder aangename ontdekking dit.

Plots herinnerde ik me een wijn die naast deze knappe garnacha perfect zou passen. Snel opentrekken!

Maar dat verhaal komt morgen...