Wine Folly testje

[Rik Martens]

De degustatie van maart vond dan eindelijk plaats in juli. Na een regenachtige dag konden we 's avonds veilig met zijn allen op het zonnige terras zitten.


0. Krauthaker Grasevina Mitrovac 2018
Vino iz Slavonija
100% Grasevina (30 jaar en oudere stokken)
Vinogradarstvo - podrumarstvo Krauthaker, Kutjevo, Hrvatska
13,5% Vol - Matthys Wijnimport Brugge, 14 euro + verzending 3,30 euro

De wijn ziet er helder en vol uit, de kleur is geelgoud en traant mooi.
De geur is vol en floraal (meiklokjes, zei ik, met enig onbegrip van de anderen als gevolg), men was het eens over pompelmoes, ananas, rabarber, mineraligheid en snoep. Een weelderige neus, maar ook fris.
In de mond goed evenwicht tussen zuren en molligheid, goeie lengte van zo’n dikke drie seconden. Alweer een lekkere en originele verrassing uit voormalig Titostan.


Graševina is de meest voorkomende druif in Kroatie en komt voor in diverse landen in Centraal en Oost-Europa, evenals in Italië. Deze witte druif is ruim voorradig in Centraal Kroatië, Slavonië en Baranja en daar is ze op haar best, hoewel de oorsprong ervan in Centraal-Europa ligt (in theorie, een andere theorie plaatst de herkomst in Champagne). De druif is hier beter bekend als Welschriesling, maar Graševina is accurater vermits ze geadopteerd is als een oorspronkelijke Kroatische druif en ze weinig te maken heeft met de Duitse Rieslingsoorten. De wijn is droog, ongeëikt, verfrissend met karakteristieke florale en fruitige aroma’s, goede zuren en mineraliteit. Graševina wordt ook vaak gebruikt voor uitstekende late harvests, Trockenbeerenausleses en Eiswein.

De druif was oorspronkelijk een vorm van Riesling en ze groeit sinds 1200 in de streek van Kutjevo aan de voet van de berg Krndija. De Cisterciënsers bouwden er een wijnkelder in 1232 en een deel ervan is nog steeds in gebruik.

1. El Castro de Valtuille 2015
D.O. Bierzo
100% Mencia (biologisch)
Bodegas y Vinedos Castro Ventosa, Villafranca del Bierzo.
14% Vol - La Buena Vida Mol, 17,61 euro + verzending 3,30 euro

De wijn is helder vol, karmijnrood met nog een vleugje blauw, de tranen zijn gekleurd, de doorzichtigheid is klein.
De neus: intens, veel rijp fruit, framboos, zwarte en rode bes, viervruchtenconfituur, eik, tabak, rook, creosoot, peper, vanille, een beetje lactisch, mooi versmolten.
In de mond evenwichtig, maar met nog jonge, trekkende tannines, die mogen nog wat afronden. Goede bestendigheid.

Zie ook : 14/2/2018 (Spanje 2)


2. Le Piagge 2015
I.G.T. Sangiovese Toscano
100% Sangiovese
Muschi Alti, Campagnatico (GR), Toscana
13,5% Vol - Bere Bene, Lier 17,95 euro

De wijn is helder en vol, de doorzichtigheid is matig, de kleur is granaatrood met een eerste hint tuilé, goeie tranen.
Volle geur met rijp fruit en pruimen, kersenpitten, tabak en gebladerte, cacao/karamel, peper en vanille, beetje beest/erf, notenolie.
Mooi afgetekende moliigheid en zuren, iets nadruk op tannines, maar goed evenwicht. Behoorlijk lang.

De oude boerderij Muschi Alti was één van de eigendommen van de beroemde nobele familie Marchesi Tolomei van Siena, een familie die al door Dante in zijn Divina Commedia is geciteerd.

In 1950 kwam het landbouwbedrijf in andere handen en werd in 1997 eigendom van de familie Ottonelli. Het domein ligt op ongeveer 11 km van Grosseto, op een zacht glooiende heuvel in de gemeente Campagnatico. De familie Ottonelli bewerkt 3 ha wijngaard en 7 ha olijfgaard en produceren wijn, grappa, extra vergine olijfolie en honing.

Het bedrijf maakt o.a. een Montecucco Rosso die tot nadenken stemt, een soepele Muschi Alti en een 100% sangiovese Le Piagge. Sangiovese van het zuiverste soort vind je in Le Piagge. Dit zijn alle drie kwaliteitswijnen.

"Le Piagge, "de weilanden", van Ottonelli is een prachtige volbloed Sangiovese uit het herkomstgebied Montecucco in het zuiden van Toscane. In de neus heeft deze wijn een rijk en kruidig aroma dat bestaat uit aroma's van kersen, rode bessen, iets vlezig en wat toast en vanillegeuren van de houtlagering. Door de elegantie en rijpheid ontwikkelt zich in de mond een ronde en frisse smaak van kersen, rode vruchten en zoethout, met een lange afdronk."


3. Terre et Ciel 2016
A.C. Naoussa
100% Xinomavro (oude eik, biologisch)
A. Thymiopoulos, Trilofos, Naoussa
13,5% Vol - Matthys Wijnimport Brugge, 25 euro + verzending 1,5 euro

De wijn is helder en vol, kleur van kriek à rode bes, goeie tranen.
Vol tot intens aroma van framboos, aardbei, kers, fijn en vers, wat rozijnen, eik, tabak, tabak, melk, peper, vanille, vleugje anijs, vochtige aarde. Fijne neus, fris en fruitig.
Harmonieus in de mond, lang en eindigend op kriek en kersenpit. Heel mooie wijn.


Xinomavro betekent “zure zwarte”. Het is de voornaamste druif o.m. in de streek van Naousa. IN 2010 was er een aanplant van 1971 ha, allemaal in Griekenland, in 2013 was dat al 2239 ha, met zelfs prille aanplantingen in Gansu (China).

Rode wijn van Xinomavro is één van de belangrijkste en gewaardeerde Griekse wijnen. De A.C. Naoussa bestaat sinds 1971 en vereist het gebruik van 100% Xinomavro. De betere wijnen rijpen lang omwille van het hoge gehalte aan zuren en tannines. Vergelijking met Barolo is daardoor haast vanzelfsprekend.


4. Aglianico del Taburno 2015
D.O.C.G.
100% Aglianico (biologisch, 6 maanden inox, 12 maanden eik, 6 maanden fles
Lorenzo Nifo Sarrapochiello, Ponte
14% Vol - Bere Bene, Lier 11 euro

De wijn is helder en intens, ondoorzichtig, kers met nog wat mauve. Gekleurde tranen.
Intens aroma, zwarte bes, rode bes, krieken, vlierbes, gestoofd fruit, eik, potloodslijpsel, tabak, varen, peper, vanille, kaneel, bij aanvang even wat turnpantoffels. Een fijne, evenwichtige neus.
In de mond volledig in evenwicht, behoorlijk lang met krieken tot op het einde en dan wat kersenpit. Mooi.

De meeste Aglianico is aangeplant in Campania en Basilicata, het zuiden van Italië. Samen met Sangiovese en Nebbiolo, één van de drie grootste variëteiten van Italië. Aglianico wordt al eens de Barolo van het Zuiden genoemd.

"Azienda Nifo Sarrapochiello ligt in het wijngebied Sannio, in de regio Campania, één van de oudste wijnbouwgebieden ter wereld. De historische Romeinse weg Via Latina loopt langs de wijnmakerij. De weg was de verbinding tussen Benevento en Rome en diende o.a. voor het vervoer van wijn en druiven. Lorenzo Nifo Sarrapochiello is de derde generatie die het familiebedrijf van 12 hectare runt, dat sinds 1998 is hij bio-gecertificeerd is. De Aglianico is hier helemaal thuis en deze Aglianico del Taburno is donkergekleurd, ruikt naar bosbessenconfituur, cassis, zoethout en mediterrane kruiden en smaakt geconcentreerd met een rijpe tannines en een pepertje op de achtergrond."


Aglianico heeft geen bekende relatie met andere druiven, waardoor wordt aangenomen dat ze eigen is aan de regio. Lang werd aangenomen dat de oorsprong het Oude Griekenland was, maar in dat geval zijn er in Griekenland nergens nog sporen of verwantschappen vast te stellen.

Aglianico del Taburno is een appellatie sinds 1986, de wijngaarden bevinden zich op de hellingen van de Taburno heuvel, 40 km van Napels. De wijnen moeten minstens 85% aglianico bevatten.


5. Laficaia 2014
D.O.C.G Barolo
100% Nebbiolo (subspecies Lampia, Michet, Rosé, minstens 2,5 jaar in Slavonische eik)
Enrico Piantato, Mombaruzzo
13,5 % Vol - Bere Bene, Lier 24 euro

De wijn ziet er helder en vol uit, kleur van granaat, richting scharlaken, matig doorzichtig.
Intens aroma, eerst nog gesloten maar dan openend op “krieken, krieken, krieken”. Maar ook orangettes, boerenjongens, tabak, rook, mos, kaneel vanille, wat beest en aarde. Heel fijne, aangename geur.
In de mond mooi evenwicht, met iets hogere zuren. Erg lang met veel krieken en kersenpit in de afdronk. Een grote wijn!f

Lampia is de populairste en betrouwbaarste variëteit van Nebbiolo, Michet wordt hoger gewaardeerd omwille van kwaliteit en concentratie. De variëteit Rosé komt minder voor omdat ze heel lichte wijnen levert, terwijl Nebbiolo al niet zoveel kleur bevat (één van de eigenschappen die de druif deelt met de Pinot Noir).

"In 2013 besloot Enrico Piantato, kleinzoon van Clemente Guasti, oprichter van de historische wijnmakerij met dezelfde naam, om de advocatuur te verlaten om zijn dromen na te streven en de lange familietraditie voort te zetten. De oogst gebeurt volledig manueel en de druiven worden met de hand geselecteerd.
De gisting vindt plaats in inox tanks met een maceratietijd van 4 à 6 weken. Na de malolactische gisting wordt de wijn gedurende 24 maanden gerijpt in grote eikenhouten vaten.
De neus opent met etherische en delicate aroma's van bloemen en rood fruit. In de mond voelt deze Barolo warm, droog en harmonieus aan met de typische zoete en fijne tannines van de Nebbiolo. Open deze Barolo twee à drie uur voor het serveren en decanteer."


6. Monasterio 2011
DO Ribero del Duero - Vino Ecologico
85% Tinto Fino, 5% Merlot, 10% Cabernet Sauvignon (17 maanden Franse eik)
Bodegas Hacienda Monasterio, Pesquera de Duero (Valladolid)
15% Vol - Veiling Jordaens (Magnus 35,98 € voor 2015)

Begin vorig jaar hadden we in “Favorieten 1” de Monasterio 2015 van Magnus. Toen viel het woord “grandioos”...

De kleur is helder en vol, zwarte kers, gekleurde tranen, ondoorzichtig.
De neus is intens, Heel rijp en gestoofd fruit, ceder, eik, tabak, zuivel, peper, vanille, droge aarde, beest. finesse gecombineerd met kracht.
In de mond rijk maar evenwichtig, harmonieus. Lang een grote, nu mooi uitgerijpte wijn.

Het opzet van deze degustatie was de gewoonte in het boekje van Wine Folly om bij een bepaalde druif steeds een “probeer ook eens” toe te voegen. In het geval van de Xinomavro waren dat dus mencía, sangiovese, aglianico, nebbiolo en tempranillo. De keuze leek een beetje merkwaardig en de tempranillo had toch echt niet veel gemeen met Xinomavro... De andere wijnen hadden wellicht wat van hetzelfde fruit gemeen. En een kersenpitje. Alle wijnen vielen in de smaak (behalve een te hevige tannine-opstoot die Flup deed afhaken bij de mencía, niet iedereen was het daarmee eens). De xinomavro trok zijn streng, een zeer mooie, originele wijn. Groot waren de Barolo en de Monasterio. Zeer lekker waren de grasevina, de aglianico en de sangiovese. Alleen dus over de mencía was een beetje animositeit.


Matthieu had voor een extraatje gezorgd: Les Ormes de Pez van 1970 (door zijn vader op zijn geboorte opzij gelegd) en van 2015. We kennen Les Ormes de Pez als een van de betere cru bourgeois uit St-Estèphe en we weten dat 1970 een groot Médocjaar was. Het niveau in de fles was intussen low shoulder, de kurk was doorweekt en wat brokkelig en de botteling was Belgisch. Weinig hoopgevend. Maar dat viel erg mee (voor wie van oude wijnen houdt), met een mooie volle tuillékleur, neus van boenwas en dan langzaam nog wel haast voldoende fruit. In de mond, naast het obligate oude-wijn-mengsel van theebladeren en dergelijke ook verbazend veel molligheid, wat het geheel nog behoorlijk aangenaam te drinken maakte. Mijn vraag of er wat zou gechaptaliseerd geweest zijn zal allicht open blijven. De 2015 was natuurlijk nog te jong, maar wel aangenaam te drinken, doorheen de tannines, met eveneens opmerkelijk veel molligheid, net als het oudere broertje. Binnen een paar jaar nog eens proberen, de wijn verdient beter dan aan het staartje van een goede degustatie te hangen...

---

Om één of andere reden moest ik opnieuw inloggen (misschien omwille van de installatie van een nieuwe router?), mijn eigen naam kwam te voorschijn, maar dat maakt niet veel uit. Jordaens is tenslotte een vennootschap, Rik Martens een echte mens. En, als veilingmeester, met weinig impact op de courante wijnmarkt. Al hebben we voor rekening van de Provincie O-Vl net een leuke veiling achter de rug.

[vinejo]

Dankuwel, echte mens, voor dit uitgebreid verslag.
Ik kan me idd wel vinden in een “link” tussen nebiollo, mencia, aglianico en zelfs sangiovese.
Wel straf dat jullie een zeer goede Barolo vonden aan 24 euro, toch wel uitzonderlijk.

[Rik Martens]

Ja, die mens van Bere Bene in Lier kent echt zijn wijnen en zijn P/Q's ook. Ik wens hem van ganser harte toe dat hij de coronacrisis zonder kleerscheuren doorkomt. Enfin, al de anderen ook natuurlijk.

En Xinomavro staat nu ook op mijn lijstje van aanbevelenswaardige druiven.

[wvd]

Straf, van 2 van de producenten die je noemt heb ik nog stalen gehad, hebben dus meer succes gehad bij BereBene.
Wat Nebbiolo betreft blijkt de Lampia de "normale" te zijn, terwijl Michet niets meer is dan een met virus geïnfecteerde Lampia. Erger nog: Rosé is geen Nebbiolo want geen genetische verwantschap! Om historische redenen wordt deze variëteit echter nog steeds gedoogd. Elvio Cogno maakt een pure Rosé, een bijzonder geurige, lichtere wijn die niet de levensverwachting heeft van "echte" Nebbiolo.

[Rik Martens]

Klinkt een beetje denigrerend voor de mooie Barolo die we vorige week proefden... Michet is natuurlijk niet zomaar een viruszieke stok nebbiolo. Sommigen, zoals Jancis Robinson vinden hem een beter, geconcentreerder sap leveren. Verder schijnt er een verschil te zijn tussen Rosé Nebbiolo (een variëteit van nebbiolo) en Nebbiolo Rosé (geen variant, maar een nauwe relatie), maar dat vind ik te gecompliceerd om dieper op in te gaan.

[wvd]

(07-07-2020 02:08 PM)Rik Martens schreef:  Klinkt een beetje denigrerend voor de mooie Barolo die we vorige week proefden... Michet is natuurlijk niet zomaar een viruszieke stok nebbiolo. Sommigen, zoals Jancis Robinson vinden hem een beter, geconcentreerder sap leveren. Verder schijnt er een verschil te zijn tussen Rosé Nebbiolo (een variëteit van nebbiolo) en Nebbiolo Rosé (geen variant, maar een nauwe relatie), maar dat vind ik te gecompliceerd om dieper op in te gaan.

Dat was allesbehalve denigrerend bedoeld. Het was ook ter info, niet ter discussie...
Michet is een (oud) biotype, net als Nebbiolo Lampia en Nebbiolo Bolla (nooit tegengekomen). Nebbiolo Rosé is een andere druivensoort, lees er "Native Wine Grapes of Italy" maar op na.
Over Michet (blz. 355): "Nebbiolo Michet is a virus-affected form of Nebbiolo Lampia, and therefore the two look different, though they are genetically one and the same: all the morpho-phsysiologic differences exhibited by Nebbiolo Michet (small compact bunch, short internodes, highly indended leaves, reduced fertility and vigor) result from grapevine fanleaf virus infection. In other words, Nebbiolo Lampia at the current state of knowledge, has to be considered the main "real" Nebbiolo variety. Nebbiolo Rosé is instead distinct from Nebbiolo (and hence I treat it separately in this book, as should every other wine writer), but it has a first-degree relationship with Nebbiolo, because the two have at least one allele in common in twenty-three loci."
Nog vragen?

PS: helaas geen stalen gezien van die Barolo...

[Rik Martens]

Nee hoor. Alleen klinkt "virus infected" in deze coronatijden zo dreigend, dat ik het iets omzwachtelder zou hebben voorgesteld. De wijn in kwestie verdiende dat.
Over die nebbiolo rosé (geen nebbiolo, maar wel nabije familie) versus rosé nebbiolo (wel nebbiolo, maar niet geliefd wegens te licht van kleur) ga ik mijn hoofd niet breken...

[Vinoco]

(07-07-2020 02:08 PM)Rik Martens schreef:  Sommigen, zoals Jancis Robinson vinden hem een beter, geconcentreerder sap leveren.

Ik dacht meteen bij het lezen: "Logisch...Jancis vindt water al veel concentratie hebben..."...….maar dat is misschien een flauwe voor de hand liggende grap....

Bedankt voor de genomen moeite voor het uitgebreide verslag Rik. Zeer gewaardeerd.

[Rik Martens]

Flauwe grappen zijn een must op dit forum. Hoe had ik het anders al zo lang volgehouden.
Jancis Robinson heeft haar goede kanten, zelfs Parker had die in zijn goeie tijd. Als één van beiden of wellicht nog een derde zou schrijven "deze wijn ruikt naar runderdrek of smaakt naar paardenpies", dan hebben ze heel even mijn aandacht, maar verder... Mijn houding tegenover critici en puntensystemen is intussen wel bekend.

[Vinoco]

(07-07-2020 06:33 PM)Rik Martens schreef:  Flauwe grappen zijn een must op dit forum. Hoe had ik het anders al zo lang volgehouden.

En de rest met jou
Even los van wat iemand nu wel of niet vindt van een wijncriticaster en haar/zijn punten vind ik het zo ongelofelijk knap wat Robert Parker voor elkaar heeft gekregen tussen 1978 en pakweg zo'n 8 jaar geleden. Dat 1 persoon zo ongekend veel invloed weet te creëren dat zo'n beetje alle wijnhuizen van naam en faam zich in dienst stellen van hem is haast niet te bevatten. Diep respect voor die man. En zijn hele loopbaan integer gebleven. 100en miljoenen had hij in zijn zak kunnen stoppen, maar geen enkel schandaal op straat. Zelfs niet in de afgelopen jaren na zijn carriere. Hulde.
Nu zijn er zo veel die proberen een paar kruimels van de taart te bemachtigen maar velen nietszeggend en zonder succes.
Ik heb 1 keer een half uur met Ome Bob mogen doorbrengen. Een privilege..

[Rik Martens]

Natuurlijk, natuurlijk. 't Is alleen dat ik er geen behoefte aan heb. Voor die xinomavro b.v. heb ik geen critici geraadpleegd, gewoon bekeken waar ik zoiets kon bestellen en Matthys lijkt me dan voldoende een huis van vertrouwen om er wijn van in te slaan... Doe dus gerust, het is niet Parker's schuld dat elke Hamelenaar zijn rattenvanger nodig heeft.

[Vinoco]

(07-07-2020 08:31 PM)Rik Martens schreef:  Natuurlijk, natuurlijk. 't Is alleen dat ik er geen behoefte aan heb. Voor die xinomavro b.v. heb ik geen critici geraadpleegd, gewoon bekeken waar ik zoiets kon bestellen en Matthys lijkt me dan voldoende een huis van vertrouwen om er wijn van in te slaan... Doe dus gerust, het is niet Parker's schuld dat elke Hamelenaar zijn rattenvanger nodig heeft.

En daar heb je uiteraard helemaal gelijk in. Ook ik heb nog nooit een criticaster geraadpleegd bij een xinomavro

[Rik Martens]

Tja, hadden we dat wel gedaan, dan hadden we misschien kunnen lezen "What I like about this wine is its beguiling (but not simple) raspberry fruit on the nose and front palate and then the way it finishes with a slightly astringent note of cinders. It’s not unlike Nebbiolo in build." (Jancis Robinson...). Niet, dus.