Domaine Edmond Monnot - Dezize-les-Maranges

[Sur la Table]

Op mijn afgelopen wijnreis bij dit domein geweest, lees hier

Geen heel groot domein met 9 hectare druiven, geleid door man en vrouw Monnot op een prachtig plekje in Dezize-les-Maranges. Tijdens mijn bezoek enkele flessen meegenomen van elke beschikbare cuvee. Inmiddels 2 maal wijnen van hun in het glas gehad om te kijken of het wat is.

Op een mooie zonnige namiddag vorige week heb ik de enige 2 witte wijnen die ik mee had even open gemaakt. Dit betreft een Hautes-Cotes de Beaune Blanc 2020 en een Maragnes 1er cru 'Fussiere' 2020.

De HCDB deed jong aan, logisch ook, en was goed droog. Bleekgeel van kleur. Mooie concentratie van vers geel fruit en een citrus toets met een vleugje hout. De neus was nog wat ingetogen maar later wel een beetje hetzelfde beeld als de smaak. Zuren waren er ook. Alleen de afdronk was wat kort en zat een behoorlijk bittertje in. Op dit moment iets té voor mijn smaak. Deze wijn moet zich nog wat vormen denk ik, heb een doosje mee dus kan het mooi volgen. Tot nu toe niet slecht, maar ruimte voor verbetering. Volgende zal even duren.

De cru gaf op alle fronten een stuk meer. De kleur was wat meer goudachtig, heel mooi. In de neus meteen een mooi boeket met geel/oranje fruit maar dan wel fris. Je merkt wel dat je hier iets zuidelijker zit. Ook wat mineralen, beetje steenachtig. Wat floraals. Hier laat de wijngaard zich gelden denk ik, ligt op de top van de berg. Erg stenig volgens de eigenaar. Een geroosterd toetsje, wat het jaartje op hout verraadt (20 % nieuwe vaten).

In mond is dit ook een bommetje. Veel smaak maar alles lijkt perfect in balans te zijn. Fijne zuren, heerlijk fris geel/oranje fruit (perzik? Abrikoos? ik herken het niet meteen). Toch een type fruit wat ik in bijvoorbeeld Santenay weer niet tegenkom. Een eigen identiteit, grappig. Een lange droge finish maakt dit toch wel een erg goede wijn.


Enige dagen later 2 rode wijnen van dit domein opengemaakt, toch benieuwd hè. Ik dacht ik begin met de enige village die ik mee heb gekregen en daarnaast zetten we de oudste Cru.

Maranges 'Le Saugeot' 2020. Voor de duidelijkheid, hier hebben we nog altijd te maken met wijnen van 100 % Pinot Noir.

Village dus maar wel van 1 wijngaard, die nogal steil schijnt te zijn (tot 25 %, behoorlijk steil) en boven de 1er cru ligt op de top van de berg. Stokken 45 jaar oud.

Zoals meestal met 2020 zien we een vrij donkere wijn (voor Pinot Noir begrippen) in het glas komen maar als we de neus in het glas steken komt daar toch direct vrij fijn pinot fruit uit het glas, van het soort van een net gebottelde wijn, wat deze natuurlijk is. We zitten dus echt in het rode fruit, aardbeien, frambozen, kersen. Na walsen komt hier een mineraal kruidige hint doorheen, het soort je in betere Morgon tegen kan komen. Tenminste die associatie kreeg ik. Peperig en stenig. Echt al een heel fijne open neus voor zo een jonge wijn!

In de mond toont deze wijn zich ook al erg mooi, wat een smaakintensiteit. Uiteraard op de primaire smaken. Aardbeien en kersen komen zeker weer terug. Heerlijk sappig maar wel een mond vol. Tannines en zuren op de achtergrond voor de body en frisheid. Allebei niet storend maar zorgend voor een zeer goede balans. Mooie lengte en geen storende factoren in de afdronk maar lekker fruit. We zijn echt zeer te spreken over deze wijn. Geen nieuw hout gebruikt, heel puur. Heerlijk. Ik heb echt het gevoel alsof ik een combi van Bourgogne en Beaujolais in het glas heb.

Dan de Maranges 1e cru les clos roussots 2017.

Deze wijngaard ligt ten oosten van het dorp, tegen Santenay aan. Daar hebben ze immers ook een cru die zo heet.

We hebben hier 2017 en de kleur is al totaal anders dan de vorige wijn uit 2020. Zeer licht transparant rood. De geur is wat minder uitbundig dan de vorige. Ten eerste is het zoeken naar wat fruit. Je ruikt vooral wat kruiden, houtlagering en wat groenigheid.

In de mond beetje hetzelfde beeld. Ik mis wat fruit, de kruidigheid is er wel maar vooral wat zuren en onrijpe tannine die zorgen voor wat droogtrekking op het einde en een wat wrange smaak. Toch wel een deceptie na het vorige glas. Of deze wijn zit in een mindere fase, of hij is niet goed gelukt dit jaar, of het ligt aan de fles, kan ook nog. In ieder geval is dit geen topper.


Tot nu toe dus een mooie cru in wit en prachtige village in rood.

[vinejo]

(29-03-2022 10:15 AM)Sur la Table schreef:  Op mijn afgelopen wijnreis bij dit domein geweest, lees hier

Geen heel groot domein met 9 hectare druiven, geleid door man en vrouw Monnot op een prachtig plekje in Dezize-les-Maranges. Tijdens mijn bezoek enkele flessen meegenomen van elke beschikbare cuvee. Inmiddels 2 maal wijnen van hun in het glas gehad om te kijken of het wat is.

Op een mooie zonnige namiddag vorige week heb ik de enige 2 witte wijnen die ik mee had even open gemaakt. Dit betreft een Hautes-Cotes de Beaune Blanc 2020 en een Maragnes 1er cru 'Fussiere' 2020.

De HCDB deed jong aan, logisch ook, en was goed droog. Bleekgeel van kleur. Mooie concentratie van vers geel fruit en een citrus toets met een vleugje hout. De neus was nog wat ingetogen maar later wel een beetje hetzelfde beeld als de smaak. Zuren waren er ook. Alleen de afdronk was wat kort en zat een behoorlijk bittertje in. Op dit moment iets té voor mijn smaak. Deze wijn moet zich nog wat vormen denk ik, heb een doosje mee dus kan het mooi volgen. Tot nu toe niet slecht, maar ruimte voor verbetering. Volgende zal even duren.

De cru gaf op alle fronten een stuk meer. De kleur was wat meer goudachtig, heel mooi. In de neus meteen een mooi boeket met geel/oranje fruit maar dan wel fris. Je merkt wel dat je hier iets zuidelijker zit. Ook wat mineralen, beetje steenachtig. Wat floraals. Hier laat de wijngaard zich gelden denk ik, ligt op de top van de berg. Erg stenig volgens de eigenaar. Een geroosterd toetsje, wat het jaartje op hout verraadt (20 % nieuwe vaten).

In mond is dit ook een bommetje. Veel smaak maar alles lijkt perfect in balans te zijn. Fijne zuren, heerlijk fris geel/oranje fruit (perzik? Abrikoos? ik herken het niet meteen). Toch een type fruit wat ik in bijvoorbeeld Santenay weer niet tegenkom. Een eigen identiteit, grappig. Een lange droge finish maakt dit toch wel een erg goede wijn.


Enige dagen later 2 rode wijnen van dit domein opengemaakt, toch benieuwd hè. Ik dacht ik begin met de enige village die ik mee heb gekregen en daarnaast zetten we de oudste Cru.

Maranges 'Le Saugeot' 2020. Voor de duidelijkheid, hier hebben we nog altijd te maken met wijnen van 100 % Pinot Noir.

Village dus maar wel van 1 wijngaard, die nogal steil schijnt te zijn (tot 25 %, behoorlijk steil) en boven de 1er cru ligt op de top van de berg. Stokken 45 jaar oud.

Zoals meestal met 2020 zien we een vrij donkere wijn (voor Pinot Noir begrippen) in het glas komen maar als we de neus in het glas steken komt daar toch direct vrij fijn pinot fruit uit het glas, van het soort van een net gebottelde wijn, wat deze natuurlijk is. We zitten dus echt in het rode fruit, aardbeien, frambozen, kersen. Na walsen komt hier een mineraal kruidige hint doorheen, het soort je in betere Morgon tegen kan komen. Tenminste die associatie kreeg ik. Peperig en stenig. Echt al een heel fijne open neus voor zo een jonge wijn!

In de mond toont deze wijn zich ook al erg mooi, wat een smaakintensiteit. Uiteraard op de primaire smaken. Aardbeien en kersen komen zeker weer terug. Heerlijk sappig maar wel een mond vol. Tannines en zuren op de achtergrond voor de body en frisheid. Allebei niet storend maar zorgend voor een zeer goede balans. Mooie lengte en geen storende factoren in de afdronk maar lekker fruit. We zijn echt zeer te spreken over deze wijn. Geen nieuw hout gebruikt, heel puur. Heerlijk. Ik heb echt het gevoel alsof ik een combi van Bourgogne en Beaujolais in het glas heb.

Dan de Maranges 1e cru les clos roussots 2017.

Deze wijngaard ligt ten oosten van het dorp, tegen Santenay aan. Daar hebben ze immers ook een cru die zo heet.

We hebben hier 2017 en de kleur is al totaal anders dan de vorige wijn uit 2020. Zeer licht transparant rood. De geur is wat minder uitbundig dan de vorige. Ten eerste is het zoeken naar wat fruit. Je ruikt vooral wat kruiden, houtlagering en wat groenigheid.

In de mond beetje hetzelfde beeld. Ik mis wat fruit, de kruidigheid is er wel maar vooral wat zuren en onrijpe tannine die zorgen voor wat droogtrekking op het einde en een wat wrange smaak. Toch wel een deceptie na het vorige glas. Of deze wijn zit in een mindere fase, of hij is niet goed gelukt dit jaar, of het ligt aan de fles, kan ook nog. In ieder geval is dit geen topper.


Tot nu toe dus een mooie cru in wit en prachtige village in rood.

Mooi verslag,
Leuk dat je dochtertje ondertussen aan de grote kuis bezig is…

[Sur la Table]

(29-03-2022 10:27 AM)vinejo schreef:  Mooi verslag,
Leuk dat je dochtertje ondertussen aan de grote kuis bezig is…

Haha, ja die kleine meid heeft het altijd maar druk. Mooi rommelen.

---

Vandaag de laatste 3 cru’s die ik heb meegenomen. Alle uit 2018. Zal straks of morgen even verslag doen. Mooie wijnen sowieso! Mond vol

[Sur la Table]

Weer een leuke vergelijking, 3 cru's op een rij van 1 jaargaang.

Wel leuk is dat het enthousiasme van de eigenaresse zich doorzette en ik veel info van de wijnen heb ontvangen in de email. Als ik de beschrijvingen er bij pak lees ik het volgende. Voor de wijnnerds al hier misschien leuk om eens te delen

Maranges 1er cru La Fussiere 2018:

Wijngaard van 1,04 hectare. Plantdichtheid van 10.000 stokken per hectare van gemiddeld 45 jaar oud. In de grond treffen we 'Gryphaea limestone, very stony marly soil' aan. Gericht op het zuiden, en net als de village wijn van vorige keer is dit een 'hill top' op 370 meter hoogte en redelijk steil (+- 15 %). Ten oosten van Dezize.

Maceration van 15 tot 21 dagen met gematige pigeage om niet teveel tannine in de wijn te krijgen. 12 maanden in Alliers eikenhouten vaten waarvan 10 % nieuw. Dan nog enige tijd in de tank tot ze vinden dat hij klaar is om de fles in te gaan. Minimaal 3 maanden maar kan een stuk langer zijn.

Maranges 1er cru Clos de la Boutiere 2018:

Wijngaard van 1,40 hectare. Plantdichtheid van 10.000 stokken per hectare. 70 % ongeveer 55 jaar oud en 30 % 85 jaar oud. Oude tuin! Clay-limestone in de bodem. Zoals de meeste cru's ligt deze op het midden van de helling op 280 meter hoogte en is de steilte 5 %, valt mee. Ook weer ten oosten van Dezize en op de grens met Santenay en gericht op het zuiden.

Zelfde behandeling verder, alleen soms wat meer nieuw eiken, tot 20 % max.

Maranges 1er cru clos des loyeres 2018:

Wijngaard van 1,09 hectare. Plantdichtheid van 10.000 stokken per hectare met een gemiddelde leeftijd van 45 jaar. Clay-limestone in de bodem. Ook deze cru ligt halverwege de berg op zo'n 280 meter ten oosten van dezize (de andere zijde van het dorp is Hautes-Cotes). Zuidelijke expositie.

Deze wijn ligt iets langer op de vaten, 18 maanden en krijgt 20 % nieuw hout.

Als we de wijnen naast elkaar in het glas hebben valt op dat de kleur echt Pinot Noir is. Transpartant maar donker kersenrood, maar wel vrij geconcentreerd. Dat zijn we gewoon van 2018. De kleuren ontlopen elkaar weinig, het eerste glas iets lichter van kleur. Ik heb ze trouwens volgorde zoals hierboven, de prijslijst volgend.

De Fussiere lijkt het meest op de Village van vorige keer met het type fruit. Meteen al een mooie open neus met rood fruit, lichte kruidigheid en wat aardse tonen en een mooie mineraliteit. Mooi boeket en echt Bourgogne.

In de smaak wordt deze lijn voortgezet en de wijn is al prima te drinken met weer het mooie fruit en zijdezachte tannine. Lekker sappig, voldoende lengte. Wat voller dan de village. Nu al erg lekker, kan nog heel wat jaren mee want de smaken zijn nog primair. Mooi in balans en iets meer finesse dan de 2 hier na.

De Clos de la Boutiere heeft iets donkerder fruit in de neus, moet wel iets meer open komen. Je ruikt de concentratie, een licht rokerig toetsje. Beetje vegetaal, wat kruiden maar vooral intens fruit.

In de mond gaan we een stapje omhoog qua intensiteit. Behoorlijk krachtig met veel fruit van kersen en wat roder fruit, pepertje, mooie tannine structuur en iets meer zuren. Dit is nog een stevig beestje maar toch bij het eten al mooi. Op zichzelf ook wel, maar het glaasje zal minder vlot leeg gaan dan de vorige. Wat een concentratie en mooie lengte. Mond vol, maar niet log.

De Clos des Loyeres volgt de lijn van de vorige. Hier nog een stukje donkerder fruit. Donkere kersen en fijne verse sappige bramen komen in mij op. Wat rokerigs, stenig, drop/kruidig. Mooie neus wederom.

De smaak is ook echt vol, met veel fruit. De meest tanninerijke wijn is dit, toch totaal niet scherp of onrijp. Mooie zuren. Prachtige afdronk weer. Heel compleet. Conclusie is weer mooi vol en krachtig en totaal niet vermoeiend. Wat we fijn vinden van Bourgogne.

Het zijn dus alle 3 mooie wijnen. Waar de eerste van de top van de heuvel komt net als de village wijn en die lijken dan ook meer op elkaar dan de andere 2. Wij vinden deze stijl erg mooi en wel weer anders dan we hebben. Als deze kwaliteit geboden wordt met voldoende fruit en fraicheur in 2018 dan ben ik benieuwd wat dit geeft in 19 en 20. Ook weer benieuwd wat dit gaat geven naast andere producenten. Ik denk dat ze hun mannetje wel staan.

De cru uit 2017 van vorige week was dan denk ik een fles met een klein foutje, totaal uit de lijn met de rest. Dat wrange droogtrekkende einde en gebrek aan fruit past niet in het plaatje en hoort ook niet echt bij 2017 vind ik. Snel nog maar eens proberen.