Onbereikbare wijnen

[vinejo]

How Income Inequality Has Erased Your Chance to Drink the Great Wines

https://www.nytimes.com/2020/10/22/dinin...rices.html

Enkele fragmenten:

Back in 1994, a bottle of Comte Georges de Vogüé Musigny 1991, a grand cru, retailed for $80 (the equivalent of $141 in 2020, accounting for inflation). Today, that bottle costs about $800.

In a more extreme case, Domaine de la Romanée-Conti La Tâche 1990, another grand cru and one of the world’s great wines, cost $285 in 1993 ($513 in 2020, accounting for inflation). That’s no small sum then or now, but profoundly curious people might have found a way.
Today, a bottle of the 2017 La Tâche goes for about $5,000, well out of reach for dedicated students of wine, except for the most wealthy.

[rlin]

(30-10-2020 11:28 PM)vinejo schreef:  How Income Inequality Has Erased Your Chance to Drink the Great Wines
https://www.nytimes.com/2020/10/22/dinin...rices.html

Enkele fragmenten:
Back in 1994, a bottle of Comte Georges de Vogüé Musigny 1991, a grand cru, retailed for $80 (the equivalent of $141 in 2020, accounting for inflation). Today, that bottle costs about $800.

In a more extreme case, Domaine de la Romanée-Conti La Tâche 1990, another grand cru and one of the world’s great wines, cost $285 in 1993 ($513 in 2020, accounting for inflation). That’s no small sum then or now, but profoundly curious people might have found a way.
Today, a bottle of the 2017 La Tâche goes for about $5,000, well out of reach for dedicated students of wine, except for the most wealthy.

Het is niet zozeer het inkomensverschil dat aan de basis ligt van het prijsmatige onbereikbaar worden van deze wijnen.
Eerst en vooral is er de zeer beperkte productie van deze uitzonderlijke wijnen.
Verder is er de globalisering waardoor de markt zo gegroeid is. Daarenboven is er de welvaartsgroei in tal van vroegere derdewereldlanden, waarvan sommige zelfs de Europese landen zijn voorbij gestoken.
Een kwestie van aanbod en vraag in een snobistische luxe-markt.

[Rik Martens]

Ze doen maar...
Stel dat mijn auto vier keer zoveel kost als een Dacia. Je kan meteen een tiental punten qua uitrusting, veiligheid en vermogen opsommen, die het prijsverschil min of meer verklaart. Beide wagens zijn over de hele wereld verkrijgbaar, maar de prijsverhouding blijft (voorlopig?) ongeveer gelijk.

Die redenering doortrekkend zou La Tâche ongeveer 80 euro mogen kosten. Er is maar één reden waarom dat niet zo is: er zijn wereldwijd teveel mensen die met evenveel nonchalance een briefje van 500 uit hun zak trekken, als één van 50.

Zolang er mensen zijn die niet eens over zuiver drinkwater beschikken, laat staan over Roemeense wijn, is dat reden om af en toe eens aan de bel te trekken. In vergelijking met het autovoorbeeld is op wijngebied elke grens van het goed fatsoen overschreden, vermits er niet voldoende kwaliteitsverschil is om het enorme prijsverschil te verantwoorden.

[rlin]

(31-10-2020 07:58 PM)Rik Martens schreef:  Ze doen maar...
Stel dat mijn auto vier keer zoveel kost als een Dacia. Je kan meteen een tiental punten qua uitrusting, veiligheid en vermogen opsommen, die het prijsverschil min of meer verklaart. Beide wagens zijn over de hele wereld verkrijgbaar, maar de prijsverhouding blijft (voorlopig?) ongeveer gelijk.

Die redenering doortrekkend zou La Tâche ongeveer 80 euro mogen kosten. Er is maar één reden waarom dat niet zo is: er zijn wereldwijd teveel mensen die met evenveel nonchalance een briefje van 500 uit hun zak trekken, als één van 50.

Zolang er mensen zijn die niet eens over zuiver drinkwater beschikken, laat staan over Roemeense wijn, is dat reden om af en toe eens aan de bel te trekken. In vergelijking met het autovoorbeeld is op wijngebied elke grens van het goed fatsoen overschreden, vermits er niet voldoende kwaliteitsverschil is om het enorme prijsverschil te verantwoorden.

Als uw duurdere en betere auto in de smaak valt van de klanten en in de markt succes boekt, dan zal de producent zijn aanbod verhogen. Dat gaat echter niet op voor een territoriaal beperkte grand cru zoals La Tâche.
Men heeft dat in het verleden wel eens geprobeerd maar bij een wijnstok als de pinot noir wreekt dat zich onmiddellijk. Terloops, dat is ook het geval met andere wijnstokken.
Zeer beperkt kwalitatief hoogstaand aanbod in een wereldwijde vraagmarkt resulteert onvermijdelijk in hoge prijzen. Het snobistische aspect zorgt dan voor nog een meerprijs. Alleen gefortuneerden komen hierbij aan de bak.

Anderzijds is het wel zo dat het kwaliteitsverschil niet proportioneel is aan het prijsverschil.

Een en ander geeft dan weer de mogelijkheid om op zoek te gaan naar gelijkaardige 'terroirs' in gelijkaardige klimaatzones om er pinot noir aan te planten en er ook een kwaliteitswijn te produceren. Dat is dan wel een project van lange adem.

[Rik Martens]

La Grande Rue maakt deel uit van hetzelfde perceel als La Tâche. Aan de andere kant van het weggetje ligt La Romanée. Men heeft Lamarche jaren geweerd van de Grand Cru status. Uiteindelijk heeft hij het gewonnen. Dat heeft niets met marktmechanisme te maken.

In de achttiende eeuw heeft DRC massaal landbouwgrond aangevoerd, afkomstig van het gebied ten noorden van Parijs. Ik kan me voorstellen dat de powers that be hemel en aarde zouden bewegen om dit nu tegen te houden, al kan het nu met tractors in plaats van met ossenwagens, en te voorkomen dat bepaalde percelen pinot noir zouden opgewaardeerd worden. Dus, nee, wat mij betreft is dit geen normale marktsituatie.

[wvd]

(01-11-2020 12:04 PM)Rik Martens schreef:  La Grande Rue maakt deel uit van hetzelfde perceel als La Tâche. Aan de andere kant van het weggetje ligt La Romanée. Men heeft Lamarche jaren geweerd van de Grand Cru status. Uiteindelijk heeft hij het gewonnen. Dat heeft niets met marktmechanisme te maken.

In de achttiende eeuw heeft DRC massaal landbouwgrond aangevoerd, afkomstig van het gebied ten noorden van Parijs. Ik kan me voorstellen dat de powers that be hemel en aarde zouden bewegen om dit nu tegen te houden, al kan het nu met tractors in plaats van met ossenwagens, en te voorkomen dat bepaalde percelen pinot noir zouden opgewaardeerd worden. Dus, nee, wat mij betreft is dit geen normale marktsituatie.

Je hebt daar ongetwijfeld gelijk in Rik, maar wat in de achttiende eeuw gebeurde lijkt me niet (meer) relevant: er is een goed of zelfs uitstekend product in uiterst beperkte hoeveelheid, waar alle boekskes vol van staan en dus moet elke zich respecterende stinkend rijke dat toch hebben om mee te pochen zeker! En wat dat dan kost en hoe dat dan gemaakt wordt en hoe dat proeft, dat is allemaal van geen belang... OK, ik vind het ook erg jammer dat de echte (maar niet gefortuneerde) liefhebber dat nooit meer zal drinken, maar dat verandert de zaak niet: het product is zeer zeldzaam en enorm gevraagd ===> het wordt steeds duurder! M.i. is er nog zeer, zeer ruim voldoende (bijna) even goede wijn, zelfs in Bourgogne, die de meesten hier te lande zich wel kunnen veroorloven. De zaak is: je moet dan wel je eigen smaak geloven en niet (enkel) die van de journalisten.