De laatste fles.

[don quichotte]

Het was een oude fles, die hij bovenbracht, voorzichtig.
Het stof der jaren hing er op en grijze draden van spinnenwebben.
Het etiket was ouderwets en verkleurd, een etiket van lang geleden, met muizenrandjes.”Côte de Nuits 1897”.
Het was nog nauwelijks leesbaar, twee oorlogen waren er overheen gegaan.

- Ik hoop dat ze niet slecht is, zei hij, ze moet van mijn grootvader zijn.
Er lag een kleine eeuw winterslaap in het wissen mandje, het deed me iets.
1897.Wanneer was dat weer?

-Het is de laatste, mompelde hij,de vorige was nog goed.
Bedachtzaam draaide hij de kurkentrekker in de dunne stop van de Luikse fles. Met een lange, moeilijke zucht kwam de kurk los. Hij was steenhard.

-Ruik eens!
Het rook vreemd, en zoet.
Hij filterde de wijn, proefde dan zelf eens, keek bedenkelijk en schonk dan bedachtzaam twee tulpjes vol.

- Op de vriendschap! Zei hij, met lieve oude ogen.
Er scheen wat late zon in de bruinpaarse rand van de wijn. Iets voor Rembrandt, voor een oude schilderij, met jaren vertraging.
Het was een vreemde smaak, een smaak die ik van nergens herkende.
Het was wijn die besloten had zijn leeftijd niet meer te verraden, omdat het geen zin meer had.

- En? Vroeg hij.
Ik wist het niet, ik werd er alleen stil van. Mijn glas stond in de zon op het rode tafeltapijt. Je zag dat de wijn blij was de zon nog eens weer te zien.

-De laatste fles, zei hij , stil. De laatste van dat jaar.
Een familiestuk.
Hij dronk voorzichtig, alsof zijn vader van ergens meekeek.

- Het geeft je een vreemd gevoel over twee oorlogen en een eeuwwisseling heen te proeven.

Louis Verbeek 1978

[doc]

Mooi, Don ! Uit een boek of één van z'n cursiefjes ?

[don quichotte]

@ dr_magooo


Ik heb dit cursiefje ook altijd mooi gevonden.

Alleen al voor de affiniteit die ik met de inhoud heb en bewondering die ik voor een goede oude fles kan opbrengen.

Dit is een cursiefje dat ooit verschenen is in de wijnkrant of magazine “Tastevin –juni 1978” van John Monard van de “Grande Confrerie Des Vins” de voorloper van de Wijnmakelaarsunie van Diepenbeek.
Die wijnkrant van 1978 is een echt curiosum alleen al voor de prijzen van de wijn die er in staan en toen van toepassing waren.

[koen]

Prachtig

[carl]

Ik word er zelf ook een beetje stil van. Zeer mooi, don!

[Tom]

Zeer mooi!
Wijnen die mensenlevens overstijgen...
Elkeen zal wel een of andere fles hebben die hij/zij wellicht nooit in zijn/haar leven zal durven, willen, kunnen ontkurken...

[Hugel]

zo'n moment zou ik m'n (achter)kleinkinderen ook willen toewensen!... ik zal dus maar beginnen met een flesje ergens goed te verstoppen

[doc]

(06-12-2010 05:05 PM)don quichotte schreef:  @ dr_magooo


Ik heb dit cursiefje ook altijd mooi gevonden.

Alleen al voor de affiniteit die ik met de inhoud heb en bewondering die ik voor een goede oude fles kan opbrengen.

Dit is een cursiefje dat ooit verschenen is in de wijnkrant of magazine “Tastevin –juni 1978” van John Monard van de “Grande Confrerie Des Vins” de voorloper van de Wijnmakelaarsunie van Diepenbeek.
Die wijnkrant van 1978 is een echt curiosum alleen al voor de prijzen van de wijn die er in staan en toen van toepassing waren.

De vergankelijkheid van mens en fles kan hier niet beter omschreven worden. Prachtig...

[vinejo]

Lees het nu pas, inderdaad, zo mooi...

Over die Louis Verbeek, ik herinner me vroeger nog de Taalstrijd (met wijlen Daniel van Avermaet) en Verbeek zat daar ook in. Ik vond die zeer goed en was verrast dat een wielrenner zo spits kon zijn.
Wat later bleek dat ik me vergist had, de wielrenner heette Frans...

[Bert]

Oprecht schoon...

Na een derde van het stukje te hebben gelezen, dacht ik: "Die Don, die kent er wat van. Om een uniek moment zo teder te omschrijven". Je waant je zo ter plaatse... Dus keek ik gauw even, naar einde van het bericht om te checken of het al dan uit een andere wijnliefhebbers pen was gevloeid...