wijnliefhebbers

(10-05-2023 04:29 PM)vinejo schreef:  Betalend dus? ===> uiteraard
Van wie zijn de TN s? ===> yours truly

Ik bracht de Turriga 1993 mee. Deze wijn trok helaas niet de aandacht van de meeste proevers, hij kwam na de Cheval Blanc, wat jammer was want het was misschien een van de interessantste rode wijnen die dag. Turriga is de topwijn van Argiolas, 100% Cannonau (een Grenache-kloon) uit Sardinië en werd destijds beschouwd als de beste wijn van dat eiland. Ik had daar eind jaren negentig een paar flessen van gekocht en gedronken, maar hij was toen nog steeds veel te jong en helemaal dicht. Ik was deze wijn een beetje vergeten, maar toen ik aan het zoeken was wat ik voor dit evenement moest kiezen, vond ik deze laatste fles, dus ik greep de kans om hem aan deze wijngekjes te tonen. Nu, bijna 30 jaar oud, was die perfect op dronk met heerlijk afgeronde tannines, echt genuanceerd en mooie afdronk zonder afleidende tannines en voor mij een verademing na al dat Cabernet-Merlot tanninegeweld.
Ook de Beaucastel 1981 vond ik heel mooi, genuanceerd, helemaal à point en voor mij misschien net iets over de top maar toch echt prima. Ik had die wijn geschonken op de 18e verjaardag van mijn zoon hij is nu 41. Toen was de wijn nog op volle kracht en perfect aan tafel, maar met veel toekomst, wat hier duidelijk bewezen werd. Een mooie les van hoe geweldig Chateauneuf du Pape kan verouderen.
Bij de Cabernet-Merlot wijnen vond ik Ornellaia veruit de mooiste met een zeer mooie en genuanceerde neus, mooi gevuld midden palet en goed geïntegreerde tannines, een prima wijn. Cheval Blanc 2004 was een tikje lichter, anders met een frisser gevoel, waarschijnlijk dankzij de Cabernet-Franc. L'If 2014 was ook mooi afgerond, vrij vet voor het wijnjaar en voor mij perfect om nu te drinken. De 2002's werden naast elkaar geserveerd. De meesten hadden een voorkeur voor de Pontet-Canet, maar ik vond de Montrose iets frisser en meer genuanceerd, iets zachter midden ook. In de mond waren ze allebei wat teleurstellend voor mij, ze misten beide het volume om de nog ruwe, onrijpe tannines toe te dekken en ik vrees dat dat ook nooit meer zal gebeuren. Ik had gehoopt dat iemand een fatsoenlijke Pinot Noir of Nebbiolo had meegenomen, ik weet wat ik de volgende keer moet meenemen...

(11-05-2023 10:49 AM)wvd schreef:  Ik bracht de Turriga 1993 mee. Deze wijn trok helaas niet de aandacht van de meeste proevers, hij kwam na de Cheval Blanc, wat jammer was want het was misschien een van de interessantste rode wijnen die dag. Turriga is de topwijn van Argiolas, 100% Cannonau (een Grenache-kloon) uit Sardinië en werd destijds beschouwd als de beste wijn van dat eiland. Ik had daar eind jaren negentig een paar flessen van gekocht en gedronken, maar hij was toen nog steeds veel te jong en helemaal dicht. Ik was deze wijn een beetje vergeten, maar toen ik aan het zoeken was wat ik voor dit evenement moest kiezen, vond ik deze laatste fles, dus ik greep de kans om hem aan deze wijngekjes te tonen. Nu, bijna 30 jaar oud, was die perfect op dronk met heerlijk afgeronde tannines, echt genuanceerd en mooie afdronk zonder afleidende tannines en voor mij een verademing na al dat Cabernet-Merlot tanninegeweld.
Ook de Beaucastel 1981 vond ik heel mooi, genuanceerd, helemaal à point en voor mij misschien net iets over de top maar toch echt prima. Ik had die wijn geschonken op de 18e verjaardag van mijn zoon hij is nu 41. Toen was de wijn nog op volle kracht en perfect aan tafel, maar met veel toekomst, wat hier duidelijk bewezen werd. Een mooie les van hoe geweldig Chateauneuf du Pape kan verouderen.
Bij de Cabernet-Merlot wijnen vond ik Ornellaia veruit de mooiste met een zeer mooie en genuanceerde neus, mooi gevuld midden palet en goed geïntegreerde tannines, een prima wijn. Cheval Blanc 2004 was een tikje lichter, anders met een frisser gevoel, waarschijnlijk dankzij de Cabernet-Franc. L'If 2014 was ook mooi afgerond, vrij vet voor het wijnjaar en voor mij perfect om nu te drinken. De 2002's werden naast elkaar geserveerd. De meesten hadden een voorkeur voor de Pontet-Canet, maar ik vond de Montrose iets frisser en meer genuanceerd, iets zachter midden ook. In de mond waren ze allebei wat teleurstellend voor mij, ze misten beide het volume om de nog ruwe, onrijpe tannines toe te dekken en ik vrees dat dat ook nooit meer zal gebeuren. Ik had gehoopt dat iemand een fatsoenlijke Pinot Noir of Nebbiolo had meegenomen, ik weet wat ik de volgende keer moet meenemen...

Argiolas is idd een schitterend domein, cannonau de Italiaanse Grenache.
Er is zelfs een link met Sassicaia.
Gerten schreef er uitgebreid over op de blog, in 2009:
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...giolorgie/
We dronken toen ook die Turriga en die blies ons van tafel.

De Montrose 2002 zat een 5-al jaar geleden in een Medocdegustatie en was toen subliem. Niks onrijpe tannines, ondanks het jaartal. 2002 is op rechteroever idd zeer moeilijk, op linkeroever heeft RP deze jaargang ondergewaardeerd.

(11-05-2023 10:58 AM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 10:49 AM)wvd schreef:  Ik bracht de Turriga 1993 mee. Deze wijn trok helaas niet de aandacht van de meeste proevers, hij kwam na de Cheval Blanc, wat jammer was want het was misschien een van de interessantste rode wijnen die dag. Turriga is de topwijn van Argiolas, 100% Cannonau (een Grenache-kloon) uit Sardinië en werd destijds beschouwd als de beste wijn van dat eiland. Ik had daar eind jaren negentig een paar flessen van gekocht en gedronken, maar hij was toen nog steeds veel te jong en helemaal dicht. Ik was deze wijn een beetje vergeten, maar toen ik aan het zoeken was wat ik voor dit evenement moest kiezen, vond ik deze laatste fles, dus ik greep de kans om hem aan deze wijngekjes te tonen. Nu, bijna 30 jaar oud, was die perfect op dronk met heerlijk afgeronde tannines, echt genuanceerd en mooie afdronk zonder afleidende tannines en voor mij een verademing na al dat Cabernet-Merlot tanninegeweld.
Ook de Beaucastel 1981 vond ik heel mooi, genuanceerd, helemaal à point en voor mij misschien net iets over de top maar toch echt prima. Ik had die wijn geschonken op de 18e verjaardag van mijn zoon hij is nu 41. Toen was de wijn nog op volle kracht en perfect aan tafel, maar met veel toekomst, wat hier duidelijk bewezen werd. Een mooie les van hoe geweldig Chateauneuf du Pape kan verouderen.
Bij de Cabernet-Merlot wijnen vond ik Ornellaia veruit de mooiste met een zeer mooie en genuanceerde neus, mooi gevuld midden palet en goed geïntegreerde tannines, een prima wijn. Cheval Blanc 2004 was een tikje lichter, anders met een frisser gevoel, waarschijnlijk dankzij de Cabernet-Franc. L'If 2014 was ook mooi afgerond, vrij vet voor het wijnjaar en voor mij perfect om nu te drinken. De 2002's werden naast elkaar geserveerd. De meesten hadden een voorkeur voor de Pontet-Canet, maar ik vond de Montrose iets frisser en meer genuanceerd, iets zachter midden ook. In de mond waren ze allebei wat teleurstellend voor mij, ze misten beide het volume om de nog ruwe, onrijpe tannines toe te dekken en ik vrees dat dat ook nooit meer zal gebeuren. Ik had gehoopt dat iemand een fatsoenlijke Pinot Noir of Nebbiolo had meegenomen, ik weet wat ik de volgende keer moet meenemen...

Argiolas is idd een schitterend domein, cannonau de Italiaanse Grenache.
Er is zelfs een link met Sassicaia.
Gerten schreef er uitgebreid over op de blog, in 2009:
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...giolorgie/
We dronken toen ook die Turriga en die blies ons van tafel.

De Montrose 2002 zat een 5-al jaar geleden in een Medocdegustatie en was toen subliem. Niks onrijpe tannines, ondanks het jaartal. 2002 is op rechteroever idd zeer moeilijk, op linkeroever heeft RP deze jaargang ondergewaardeerd.

Heb je Pontet-Canet 2002 ooit geproefd? Die vond ik rauwer. Montrose was niet slecht, maar absoluut niet op het niveau van de andere Cabernet-Merlot's en een andere wereld vergeleken met Ornellaia. De ene fles is de andere ook niet natuurlijk, maar toch. Indertijd werd 2002 wat vergeleken met 2004, maar tot nog toe vind ik 2004 toch veruit de mooiste van de twee. In Bordeaux wel te verstaan, in Bourgogne is het tegendeel waar.

En "in een Médoc degustatie", dat is heel wat anders natuurlijk. In het land der blinden....
Alle gekheid, hier kwamen deze rauwe, jonge, harde Médocs na een volledig rijpe, verfijnde, genuanceerde Châteauneuf, het contrast zal ook wel geholpen hebben.

Bedankt voor de nota’s!

Niet zo enthousiast over de Cheval Blanc, heb ik de indruk? De duurste van de line-up, of zijn er andere?

(11-05-2023 01:08 PM)Olivier schreef:  Bedankt voor de nota’s!

Niet zo enthousiast over de Cheval Blanc, heb ik de indruk? De duurste van de line-up, of zijn er andere?

Tja, het zijn maar summiere opmerkingen hé. Cheval Blanc 2004 vond ik wel de mooiste Bordeaux, maar nu ook weer geen superwijn en werd toch stevig overklast door Ornelaia toen aan tafel. Je mag hier ook niet teveel conclusies aan vasthangen: de wijn werd blind geschonken en was wel gedecanteerd, maar het is niet zo dat we daar een uur konden liggen aan snuffelen op zoek naar missing links en droge subtiliteiten. We waren er vooral toch om te genieten van heerlijkheden op het bord.
Nu, de wijnen die mij echt bij bleven van die dag waren bijna allemaal wit: de drie schuimpjes, Raveneau, Jobard, Sadie en op 't laatste Yquem.
De schuimpjes, dat waren ook de eersten en de verwachting, net als de zintuigen, waren dan nog erg gespannen. Er treedt na enige tijd een soort roes op, een gelatenheid, een overgave aan wat komt en je bent niet meer zo heel scherp na een paar uur. Ik toch niet, de anderen mogen me gerust tegenspreken, maar het was wel een betoverende ervaring.

(11-05-2023 02:50 PM)wvd schreef:  

(11-05-2023 01:08 PM)Olivier schreef:  Bedankt voor de nota’s!

Niet zo enthousiast over de Cheval Blanc, heb ik de indruk? De duurste van de line-up, of zijn er andere?

Tja, het zijn maar summiere opmerkingen hé. Cheval Blanc 2004 vond ik wel de mooiste Bordeaux, maar nu ook weer geen superwijn en werd toch stevig overklast door Ornelaia toen aan tafel. Je mag hier ook niet teveel conclusies aan vasthangen: de wijn werd blind geschonken en was wel gedecanteerd, maar het is niet zo dat we daar een uur konden liggen aan snuffelen op zoek naar missing links en droge subtiliteiten. We waren er vooral toch om te genieten van heerlijkheden op het bord.
Nu, de wijnen die mij echt bij bleven van die dag waren bijna allemaal wit: de drie schuimpjes, Raveneau, Jobard, Sadie en op 't laatste Yquem.
De schuimpjes, dat waren ook de eersten en de verwachting, net als de zintuigen, waren dan nog erg gespannen. Er treedt na enige tijd een soort roes op, een gelatenheid, een overgave aan wat komt en je bent niet meer zo heel scherp na een paar uur. Ik toch niet, de anderen mogen me gerust tegenspreken, maar het was wel een betoverende ervaring.

Mooi geformuleerd, ik herken die gelatenheid en roes na een tijdje…
Maar je haalt hier perfect aan wat er mis is met zo n evenement.
Je haalt je allerbeste wijnen uit om te (laten) proeven, je proeft huizen die je maar een enkele keer zal proeven, maar de wijnen blijven in de schaduw hangen. Je hebt al je zintuigen nodig om van de heerlijkheden op het bord te genieten.
Zo n menu heeft degelijke, passende wijnen nodig als begeleiding. Geen absolute toppers, dat is zonde. Tenzij je uiteraard elke week zulke toppers drinkt.

(11-05-2023 06:41 PM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 02:50 PM)wvd schreef:  

(11-05-2023 01:08 PM)Olivier schreef:  Bedankt voor de nota’s!

Niet zo enthousiast over de Cheval Blanc, heb ik de indruk? De duurste van de line-up, of zijn er andere?

Tja, het zijn maar summiere opmerkingen hé. Cheval Blanc 2004 vond ik wel de mooiste Bordeaux, maar nu ook weer geen superwijn en werd toch stevig overklast door Ornelaia toen aan tafel. Je mag hier ook niet teveel conclusies aan vasthangen: de wijn werd blind geschonken en was wel gedecanteerd, maar het is niet zo dat we daar een uur konden liggen aan snuffelen op zoek naar missing links en droge subtiliteiten. We waren er vooral toch om te genieten van heerlijkheden op het bord.
Nu, de wijnen die mij echt bij bleven van die dag waren bijna allemaal wit: de drie schuimpjes, Raveneau, Jobard, Sadie en op 't laatste Yquem.
De schuimpjes, dat waren ook de eersten en de verwachting, net als de zintuigen, waren dan nog erg gespannen. Er treedt na enige tijd een soort roes op, een gelatenheid, een overgave aan wat komt en je bent niet meer zo heel scherp na een paar uur. Ik toch niet, de anderen mogen me gerust tegenspreken, maar het was wel een betoverende ervaring.

Mooi geformuleerd, ik herken die gelatenheid en roes na een tijdje…
Maar je haalt hier perfect aan wat er mis is met zo n evenement.
Je haalt je allerbeste wijnen uit om te (laten) proeven, je proeft huizen die je maar een enkele keer zal proeven, maar de wijnen blijven in de schaduw hangen. Je hebt al je zintuigen nodig om van de heerlijkheden op het bord te genieten.
Zo n menu heeft degelijke, passende wijnen nodig als begeleiding. Geen absolute toppers, dat is zonde. Tenzij je uiteraard elke week zulke toppers drinkt.

En John zag dat het goed was

Dank voor verslag wvd. Ik snap ook wat Jo bedoelt. Maar ja, dit is nu éénmaal de opzet van de proeverij. Daar is ook niets mis mee. Ik noteer dat de totaalervaring betoverend was. Dat is op zich mooi. Tribeca ziet er overigens heerlijk uit. Dank voor de foto's. Op zich klasse dat ze dat allemaal zo maar organiseren/toestaan. 250 EUR lijkt me zeer aanvaardbaar van prijs. Als de deelnemers zelfde niveau van wijnen uit de kaart van resto hadden moeten bestellen...

(12-05-2023 09:45 AM)BartS schreef:  

(11-05-2023 06:41 PM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 02:50 PM)wvd schreef:  

(11-05-2023 01:08 PM)Olivier schreef:  Bedankt voor de nota’s!

Niet zo enthousiast over de Cheval Blanc, heb ik de indruk? De duurste van de line-up, of zijn er andere?

Tja, het zijn maar summiere opmerkingen hé. Cheval Blanc 2004 vond ik wel de mooiste Bordeaux, maar nu ook weer geen superwijn en werd toch stevig overklast door Ornelaia toen aan tafel. Je mag hier ook niet teveel conclusies aan vasthangen: de wijn werd blind geschonken en was wel gedecanteerd, maar het is niet zo dat we daar een uur konden liggen aan snuffelen op zoek naar missing links en droge subtiliteiten. We waren er vooral toch om te genieten van heerlijkheden op het bord.
Nu, de wijnen die mij echt bij bleven van die dag waren bijna allemaal wit: de drie schuimpjes, Raveneau, Jobard, Sadie en op 't laatste Yquem.
De schuimpjes, dat waren ook de eersten en de verwachting, net als de zintuigen, waren dan nog erg gespannen. Er treedt na enige tijd een soort roes op, een gelatenheid, een overgave aan wat komt en je bent niet meer zo heel scherp na een paar uur. Ik toch niet, de anderen mogen me gerust tegenspreken, maar het was wel een betoverende ervaring.

Mooi geformuleerd, ik herken die gelatenheid en roes na een tijdje…
Maar je haalt hier perfect aan wat er mis is met zo n evenement.
Je haalt je allerbeste wijnen uit om te (laten) proeven, je proeft huizen die je maar een enkele keer zal proeven, maar de wijnen blijven in de schaduw hangen. Je hebt al je zintuigen nodig om van de heerlijkheden op het bord te genieten.
Zo n menu heeft degelijke, passende wijnen nodig als begeleiding. Geen absolute toppers, dat is zonde. Tenzij je uiteraard elke week zulke toppers drinkt.

En John zag dat het goed was

Dank voor verslag wvd. Ik snap ook wat Jo bedoelt. Maar ja, dit is nu éénmaal de opzet van de proeverij. Daar is ook niets mis mee. Ik noteer dat de totaalervaring betoverend was. Dat is op zich mooi. Tribeca ziet er overigens heerlijk uit. Dank voor de foto's. Op zich klasse dat ze dat allemaal zo maar organiseren/toestaan. 250 EUR lijkt me zeer aanvaardbaar van prijs. Als de deelnemers zelfde niveau van wijnen uit de kaart van resto hadden moeten bestellen...

@Jo Ik heb me misschien niet goed uitgedrukt, maar er was echt niets, maar dan ook helemaal NIETS mis met dat event. Het was integendeel een absoluut unieke ervaring die ik onmiddellijk zou over doen moest ik de kans hebben. We hadden tussen de gerechten ruim de tijd om van de wijnen te genieten en hebben dat dan ook in extreme mate gedaan. Alleen, niemand voelde de behoefte om nota te nemen, het was puur genieten. En, eerlijk, met mindere wijnen was het niet geweest wat het was. Nogmaals, het was subliem en eigenlijk een koopje voor 250€, geloof me.

Ook hier eindelijk nog eens tijd om wat neer te pennen met betrekking tot 06-05-2023.

Aangezien dit soort "locaties" totaal mijn ding niet zijn, stond ik initieel wat sceptisch tegenover het concept.
Niettemin wou ik zeker aanwezig zijn - gewoon wetende dat dit een éénmalig iets in mijn leven zou zijn.

Al vanaf de eerste stap binnen, merk je gewoon de ongedwongen sfeer binnen dit restaurant.
Geen stijf gedoe, geen kostuum met stropdas, gewoon lekker casual ( chique ) aan tafel.

De keukenkamer bij Tribeca is een schot in de roos - mooi afgezonderd van de rest van de gasten.
Een team van 4-5 man vlak voor uw neus die zich enkel en alleen bekommeren om uw tafel.
De chef die af ten toe langs wipt om de kwaliteit te checken en een praatje te slaan met de gasten ( & ons dan ook een rondleiding in het restaurant en keukens gaf ).
Ieder gerecht werd netjes ingezet door het keukenpersoneel ... woordje uitleg erbij ... en dan genieten.

Verder een sommelier om "U" tegen te zeggen ... dikke pluim voor deze man !
Hij bracht - naar mijn mening - de wijnen in een absoluut geweldige line-up.
Telkens in samenspraak met het geserveerde gerecht - bracht zowel het gerecht als de wijn in harmonie.
Alles netjes in karaf geserveerd, geen overdreven hoeveelheden in het glas, juist voldoende om 20 wijnen te proeven.

De maaltijden zelf - dat was een schot in de roos ! Net iets meer dan vijf uur aan tafel gezeten, totaal geen haast.
Geen enkel gerecht dat tekort schoot, noch ontgoochelde - om de 2 à 3 gerechten ook echt een ( persoonlijke ) uitschieter erbij.

Food vs wine pairing = perfect !

Met betrekking tot de wijnen, ik bracht de Cheval Blanc 04 en Yquem 98 mee.

Hierbij de lijst - geen formele notities genomen, dit was gewoon genieten.

1. Cherubini Subsidium Riserva Nature ( bubbel, IT )
2. Champagne Ulysse Collin Blanc de Blancs ( bubbel, FR )
3. Champagne Ulysse Collin Blanc de Noirs ( bubbel, FR )
4. Antoine Jobard, Meursault Blagny Premier Cru 2019 ( wit, FR )
5. Raveneau Chablis Premier Cru, Montée de Tonnerre 2011 ( wit, FR )
6. A. Christmann, Idig Königsbach Riesling 2021 ( wit, DE )
7. Dr. Bürklin-Wolf Kirchenstück GG 2009 ( wit, DE )
8. Skurfberg 2014 ( wit, SA )
9. Château de Beaucastel 1981 ( rood, FR )
10. Château Pontet Canet 2002 ( rood, FR )
11. Château Montrose 2002 ( rood, FR )
12. L’If 2014 ( rood, FR )
13. Ornellaia 2005 ( rood, IT )
14. Château Cheval Blanc 2004 ( rood, FR )
15. Turriga 1993 ( rood, IT )
16. Jaboulet, La Chapelle Hermitage 2007 ( rood, FR )
17. Cayuse Syrah 2008 ( rood, US )
18. Domaine Zind Humbrecht, Tokay Pinot Gris Vieilles Vignes 1989 ( zoet, FR )
19. Joh.Jos.Prüm, Wehlener Sonnenuhr Auslese 1994 ( zoet, DE )
20. Château d’Yquem 1998 ( zoet, FR )

Winnaars in wit : Jobard Meursault & Raveneau ( ik ben een Chardonnay slet geworden )
Winnaars in rood : Beaucastel, Ornellaia, Cheval Blanc, Cayuse
Winnaar in zoet : Zind Humbrecht ( yep, ik zet deze boven de Yquem ! )

Dank aan alle deelnemers voor hun heerlijke keuze in wijnen, hun goeie humeur en aangenaam gezelschap.

Ik kijk nu al uit naar N°5 !

Mathijs

Mathijs!
Hoe toonden de Montrose en Pontet zich voor jou ?(als Bordeauxliefhebber ;-) )

(12-05-2023 01:16 PM)vinejo schreef:  Hoe toonden de Montrose en Pontet zich voor jou ?(als Bordeauxliefhebber ;-) )

Blind proeven zat ik in Bordeaux met Cab Franc, maar eerder op rechts .

Leerrijk om beide naast elkaar te zetten - klassieke Bordeaux, maar toont dat 02 geen uitschieter is.
Beide wijnen waren verre van teleurstellend, maar ook niet iets wat zeer lang gaat blijven nazinderen in het achterhoofd.
Meermaals heen en terug geproefd om er een eventuele favoriet uit te halen, maar zaten uiteindelijk op gelijke hoogte.
De Pontet had voor mij voorsprong op de neus, maar de Montrose gaf iets meer in de mond.

Mathijs

(12-05-2023 04:08 PM)Mathijs81 schreef:  

(12-05-2023 01:16 PM)vinejo schreef:  Hoe toonden de Montrose en Pontet zich voor jou ?(als Bordeauxliefhebber ;-) )

Blind proeven zat ik in Bordeaux met Cab Franc, maar eerder op rechts .

Leerrijk om beide naast elkaar te zetten - klassieke Bordeaux, maar toont dat 02 geen uitschieter is.
Beide wijnen waren verre van teleurstellend, maar ook niet iets wat zeer lang gaat blijven nazinderen in het achterhoofd.
Meermaals heen en terug geproefd om er een eventuele favoriet uit te halen, maar zaten uiteindelijk op gelijke hoogte.
De Pontet had voor mij voorsprong op de neus, maar de Montrose gaf iets meer in de mond.

Mathijs

Bedankt, interesting!

Hoe was de Idig van Christmann?

(11-05-2023 11:08 AM)wvd schreef:  Heb je Pontet-Canet 2002 ooit geproefd? Die vond ik rauwer.

Dat “rauwe” is toch vooral jouw persoonlijke smaak denk ik. Of mss beïnvloed door wat je erbij at…Ik dronk de 2002 al een paar keer (kocht er ooit zes flessen van) en heb m nooit rauw aangevoeld, of met harde tannines.
Smaakatleet, toch niet echt een tanninefan, besprak m zeer positief:
http://www.vinejo.freebb.be/thread-34-po...l#pid75919

net als Venne ooit. Er was sprake van een elegante wijn.

(14-05-2023 08:27 AM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 11:08 AM)wvd schreef:  Heb je Pontet-Canet 2002 ooit geproefd? Die vond ik rauwer.

Dat “rauwe” is toch vooral jouw persoonlijke smaak denk ik. Of mss beïnvloed door wat je erbij at…Ik dronk de 2002 al een paar keer (kocht er ooit zes flessen van) en heb m nooit rauw aangevoeld, of met harde tannines.
Smaakatleet, toch niet echt een tanninefan, besprak m zeer positief:
http://www.vinejo.freebb.be/thread-34-po...l#pid75919

net als Venne ooit. Er was sprake van een elegante wijn.

We kunnen hier gegarandeerd nog ellenlang over doorbomen (daarom zijn we tenslotte ook op dit forum... ), maar dit dateert van 2016 en bovendien, wat lees ik daar: "toch een paar uur in de karaf gedaan en dat deed hem goed"
Nu, ik geef toe, de ene fles is de andere niet, maar ook anderen in het gezelschap deelden mijn mening. Zelfs John, die toch af en toe wel eens een Bordootje proeft, zei dat dit het probleem was van vele 2002 Médocs: tannines waren veelal onvoldoende rijp en volgens hem gaat dit echt niet beteren met nog 20 jaar fles aangezien de wijnen daar de "stuffing" niet voor hebben en ik volg hem daar 100% in.
Dat neemt absoluut niet weg dat er veel plezier aan deze wijnen kan beleefd worden, zeker aan tafel, maar in dit gezelschap (ik bedoel de andere wijnen) vielen beide net iets minder uit.
Wat dat enkele uren op voorhand karafferen betreft, volg ik wel. Deze week, gisteren eigenlijk, daar een identieke ervaring mee, maar dat is voer voor een andere post.

(14-05-2023 09:53 AM)wvd schreef:  

(14-05-2023 08:27 AM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 11:08 AM)wvd schreef:  Heb je Pontet-Canet 2002 ooit geproefd? Die vond ik rauwer.

Dat “rauwe” is toch vooral jouw persoonlijke smaak denk ik. Of mss beïnvloed door wat je erbij at…Ik dronk de 2002 al een paar keer (kocht er ooit zes flessen van) en heb m nooit rauw aangevoeld, of met harde tannines.
Smaakatleet, toch niet echt een tanninefan, besprak m zeer positief:
http://www.vinejo.freebb.be/thread-34-po...l#pid75919

net als Venne ooit. Er was sprake van een elegante wijn.

We kunnen hier gegarandeerd nog ellenlang over doorbomen (daarom zijn we tenslotte ook op dit forum... ), maar dit dateert van 2016 en bovendien, wat lees ik daar: "toch een paar uur in de karaf gedaan en dat deed hem goed"
Nu, ik geef toe, de ene fles is de andere niet, maar ook anderen in het gezelschap deelden mijn mening. Zelfs John, die toch af en toe wel eens een Bordootje proeft, zei dat dit het probleem was van vele 2002 Médocs: tannines waren veelal onvoldoende rijp en volgens hem gaat dit echt niet beteren met nog 20 jaar fles aangezien de wijnen daar de "stuffing" niet voor hebben en ik volg hem daar 100% in.
Dat neemt absoluut niet weg dat er veel plezier aan deze wijnen kan beleefd worden, zeker aan tafel, maar in dit gezelschap (ik bedoel de andere wijnen) vielen beide net iets minder uit.
Wat dat enkele uren op voorhand karafferen betreft, volg ik wel. Deze week, gisteren eigenlijk, daar een identieke ervaring mee, maar dat is voer voor een andere post.

Vond John de Pontet Canet te tanninerijk in de mond?

(14-05-2023 10:07 AM)vinejo schreef:  

(14-05-2023 09:53 AM)wvd schreef:  

(14-05-2023 08:27 AM)vinejo schreef:  

(11-05-2023 11:08 AM)wvd schreef:  Heb je Pontet-Canet 2002 ooit geproefd? Die vond ik rauwer.

Dat “rauwe” is toch vooral jouw persoonlijke smaak denk ik. Of mss beïnvloed door wat je erbij at…Ik dronk de 2002 al een paar keer (kocht er ooit zes flessen van) en heb m nooit rauw aangevoeld, of met harde tannines.
Smaakatleet, toch niet echt een tanninefan, besprak m zeer positief:
http://www.vinejo.freebb.be/thread-34-po...l#pid75919

net als Venne ooit. Er was sprake van een elegante wijn.

We kunnen hier gegarandeerd nog ellenlang over doorbomen (daarom zijn we tenslotte ook op dit forum... ), maar dit dateert van 2016 en bovendien, wat lees ik daar: "toch een paar uur in de karaf gedaan en dat deed hem goed"
Nu, ik geef toe, de ene fles is de andere niet, maar ook anderen in het gezelschap deelden mijn mening. Zelfs John, die toch af en toe wel eens een Bordootje proeft, zei dat dit het probleem was van vele 2002 Médocs: tannines waren veelal onvoldoende rijp en volgens hem gaat dit echt niet beteren met nog 20 jaar fles aangezien de wijnen daar de "stuffing" niet voor hebben en ik volg hem daar 100% in.
Dat neemt absoluut niet weg dat er veel plezier aan deze wijnen kan beleefd worden, zeker aan tafel, maar in dit gezelschap (ik bedoel de andere wijnen) vielen beide net iets minder uit.
Wat dat enkele uren op voorhand karafferen betreft, volg ik wel. Deze week, gisteren eigenlijk, daar een identieke ervaring mee, maar dat is voer voor een andere post.

Vond John de Pontet Canet te tanninerijk in de mond?

Hij niet alleen, zelfde gevoel voor Montrose trouwens. Ter vergelijking waren bij de andere Cabernet-Merlot wijnen, die alle jonger waren bovendien, de tannines veel beter verpakt. Al bij al vond ik L'If mooier dan deze twee. Helaas blijkt ook die nogal prijzig. Daarover zei John trouwens dat je beter l'Hêtre koopt, weinig verschil in niveau maar groot verschil in prijs.

Ook voor mij een topervaring. De keuken overtrof mijn beste culinaire ervaring tot nu toe. En qua wijnen hadden we nog nooit zo'n line-up die zo consistent was.

1. Cherubini Subsidium Riserva Nature ( bubbel, IT )
Champagne gevoel in de neus, maar werd niet volledig door getrokken in de neus. Wel strak wat dan weer in mijn straatje past.
2. Champagne Ulysse Collin Blanc de Blancs ( bubbel, FR )
3. Champagne Ulysse Collin Blanc de Noirs ( bubbel, FR )
Moeilijk om er eentje uit te halen. Duidelijk verschil wel. De Blanc de Noir had wat oxidatie. Iets wat ik niet verwacht van een grote champagne die gedegorgeerd werd in 2015. Wel langer en complexer dan de Chardonnay-based champagne, die dan weer strakker was.
4. Antoine Jobard, Meursault Blagny Premier Cru 2019 ( wit, FR )
Grote wijn. Rijk en opulent zonder de verfijning over 't hoofd te zien. Wel verbazingwekkend toegankelijk.
5. Raveneau Chablis Premier Cru, Montée de Tonnerre 2011 ( wit, FR )
Deze was een stuk timider in 't begin dan de vorige. Een stuk verfijnder ook. Maar de vorige was krachtiger en iets langer. Moeilijk om een winnaar aan te duiden.
6. A. Christmann, Idig Königsbach Riesling 2021 ( wit, DE )
Zeer jonge wijn. Strak en veelbelovend. Maar deze moet nog enkele jaren in de kelder.
7. Dr. Bürklin-Wolf Kirchenstück GG 2009 ( wit, DE )
Heel andere stijl. Modern en rijk van stijl. Maar toch zeer groots ook omwille van zijn ultime harmonie.
8. Skurfberg 2014 ( wit, SA )
De grootste chenin die ik tot nu dronk, komt dus uit Z-A. Wie had dat ooit kunnen denken. Bijna niet aan te raken en ik begrijp waarom. Begint timide maar het toneel ontvouwt zich pas in het 2e of 3e bedrijf in de mond. Zoals dat enkel bij de groten gaat.
9. Château de Beaucastel 1981 ( rood, FR )
De neus was wat stofferig. Maar de mond was zeer indrukwekkend. Wat een klasbak zeg. Verfijning!
10. Château Pontet Canet 2002 ( rood, FR )
11. Château Montrose 2002 ( rood, FR )
De discussies zijn al uitvoerig gevoerd. Maar ik geef toe dat de slechte voorbereiding volledig mijn fout is. Geen of te weinig zuurstof.
12. L’If 2014 ( rood, FR )[/b]
Knappe L'if, maar toch verwonderd toen het millesime werd onthuld. Dachten dat deze toch 10 jaar ouder zou zijn.
13. Ornellaia 2005 ( rood, IT )
Mededinger voor WotD. Groot, zeer groot.
14. Château Cheval Blanc 2004 ( rood, FR )
Top 3 van de rode, maar dus niet over de Ornellaia. De CF leidden me naar de rechteroever.
15. Turriga 1993 ( rood, IT )
Toch ook wel een grote wijn. Op een hoogtepunt lijkt me. En dat na 30 jaar!
16. Jaboulet, La Chapelle Hermitage 2007 ( rood, FR )
Krachtige Hermitage. Het gebalde fruit zit nog wat onder het cederhout. Deze heeft nog zeker 5 jaar nodig om op zijn plooi te komen en nog eens 5 om top te zijn.
17. Cayuse Syrah 2008 ( rood, US )
Ik herinner me vooral het evenwicht van deze Syrah. Zeer zeer mooi.
18. Domaine Zind Humbrecht, Tokay Pinot Gris Vieilles Vignes 1989 ( zoet, FR ) Oud maar zeker nog niet versleten.
19. Joh.Jos.Prüm, Wehlener Sonnenuhr Auslese 1994 ( zoet, DE )
20. Château d’Yquem 1998 ( zoet, FR )
Mijn eerste Yquem. Zeer geconcentreerd mondgevoel, complex en ellenlang. En toch kies ik voor de minder complexe Jos Prüm: lichtvoetiger, toegankelijker en vooral meer zuurtjes.

Knappe degustatie. Dank aan allen!