wijnliefhebbers

Was inderdaad niets mis mee. Conclusie: the older, the better. Allemaal heerlijk maar de 2013 sprong er echt uit. De VdP ook top zoals hier al eerder vermeld.

En zo lekker bij de eendenborst. Volop genoten

(30-07-2023 01:00 AM)Sur la Table schreef:  Was inderdaad niets mis mee. Conclusie: the older, the better. Allemaal heerlijk maar de 2013 sprong er echt uit. De VdP ook top zoals hier al eerder vermeld.

En zo lekker bij de eendenborst. Volop genoten

Mooi! Ik heb die 2013 ook liggen dus die ga ik dan bij gelegenheid eens openen.

De voorbereiding van de Wijnzolderreizen in mei ’24 brachten me eerder deze week ook tot bij Château (nouja) Jean-Pierre Gaussen in Bandol. Ik pikte er enkele nieuwsjes op.
In september overleed Julia, de mama van het domein en de vrouw van wijnboer Jean-Pierre, die inmiddels 87 is. Er hangt nog steeds een gitzwarte wolk van droefheid boven het domein. Dochter Mireille vertelde me dat ze dagen en weken aan een stuk geweend heeft. Ik was er de hele voormiddag en we gingen ook samen iets eten, maar wenen deed ze niet toen ze maar blééf vertellen over haar mama met Spaanse roots. “Ik kan niet meer wenen”, vertelde ze. “Mijn tranen zijn op”.
Vader Jean-Pierre, die er normaal gezien altijd als de kippen bij is wanneer er bezoek uit België komt, heb ik niet gezien. “Hij trekt zich terug en mijdt zoveel mogelijk contact”, wist Mireille me te vertellen. “Hij heeft het bijzonder lastig.” Op zijn 87 is dat in ieder geval weinig hoopgevend.
Ik vroeg tijdens ons lange gesprek aan Mireille met een bang hart wat er ging gebeuren wanneer de papa niet meer in staat zou zijn om het domein te leiden. “Dan neem ik over”, stelde ze beslist. “Ik weet inmiddels hoe het moet. En ik zou bovendien niet weten wat ik anders zou moeten doen, want ik kan alleen maar dit. Het enige probleem is dat ik te weinig kracht heb om sommige taken te kunnen uitvoeren. Daar moet nog een oplossing voor komen.”
Misschien liep de oplossing daar wel rond. Een Spaans sprekende jongeman was aan het bottelen toen ik er aankwam. “Hij is de zoon van een vriendin van mijn overleden mama”, verduidelijkte Mireille. Mama Julia was destijds aan Jean-Pierre blijven plakken toen ze als seizoenarbeidster vanuit Spanje druiven kwam plukken bij de Gaussens. De moeder van de jongeman die nu aan het werk was op het domein, was er trouwens bij toen Julia in september het herseninfarct kreeg waar ze later aan overleed. “De zoon probeert aan papieren te geraken om in Frankrijk te kunnen werken en in afwachting helpt hij wat mee op het domein”, zei Mireille. Misschien blijft hij wel bij Gaussen om er het zware werk te doen…
Toen ik vroeg of er ook hulp komt van een oenoloog die af en toe langskomt, kwam het antwoord razend snel. “Een oenoloog willen we hier niet”, was Mireille duidelijk. “Die gasten moeien zich teveel en mijn vader wil dat niet. We draaien het dus om. Als we raad nodig hebben van een specialist, gaan we wel zelf op bezoek. Dat ze hier te pas en onpas binnenvallen, willen we niet.”
Ik had gehoopt om de nieuwe jaargang van de vin de pays te kunnen proeven, maar kwam van een kale reis terug. “We hebben alles aan de négoce verkocht”, verduidelijkte Mireille. Dat betekent dus dat de landwijn (cabernet sauvignon, merlot en een beetje mourvèdre) in bulk de deur uit is. Op mijn vraag hoe dat komt, kreeg ik niet echt een antwoord. Maar aangezien de 2019 – die ik al een hele poos in mijn assortiment heb – nog steeds ruim voorradig is, vermoed ik dat de verkoop van die wijn wat tegenvalt. Wellicht hebben ze ervoor gekozen om de jaargang die nu mooi op dronk is te blijven verkopen. Jammer is dat, want vriend en vijand zijn het erover eens dat de vin de pays van Gaussen een prijs/kwaliteit-topper is.
In plaats van de rode vin de pays, liet Mireille me de witte versie proeven: chardonnay en clairette. Ongecompliceerd lekker en heerlijk fris. Die ga ik ook in huis halen en die zal niet meer dan 8 à 9 euro kosten.
De bandol van de jaargang 2020, die nog niet al te lang gebotteld is, kreeg ik ook te proeven. Ik kan kort zijn: 2020 moet in Bandol (of toch zeker bij Jean-Pierre) een topjaar geweest zijn. Het is nu al een prachtige wijn met veel concentratie, die toch vrij soepel is. Ter informatie: ik proefde hem vers van onder de kurk op een temperatuur die zelfs voor een stevige rosé zou passen (ja, het kan in de Provence ook koud zijn), en toch waren de tannines absoluut niet agressief. Ik denk dat de 2020 kwalitatief in de buurt zal komen van de topjaren 2007 en misschien zelfs 2001. Veelbelovend!
De andere jaargangen die beschikbaar zijn (2012 tot 2019) hoefde ik niet te proeven, want die heb ik allemaal in huis. Maar tot mijn verbazing kwam Mireille nog met een flesje 2004 aandraven. “Ja, we hebben er daar nog van”, verraste ze me. Opengetrokken, koud geschonken… Wow! Mooi gerijpte topbordeaux, zou ik gezegd hebben mocht ik op dat moment niet aan de Middellandse Zee vertoefd hebben. Ik reserveerde alles van 2004 wat ze daar nog hebben.
Dat Jean-Pierre en Mireille in alle omstandigheden scoren, blijkt uit de 2013 die hier op het forum zo bejubeld wordt de laatste tijd. Dat is overigens terecht, want ik liet de jaargang de laatste maanden al enkele keren proeven tijdens de wijnlessen. Als het plots heel stil wordt op de zolder, weet ik hoe laat het is. Ewel, het werd oorverdovend stil bij de Bandol 2013… En toch is het geen typische Gaussen. “2013 was een moeilijk jaar”, vertelde Mireille me. “En daarom hebben we het niet aangedurfd om – zoals gewoonlijk – 95% mourvèdre aan te vullen met een snuifje cinsault.”
Daarom beslisten de wijntovenaars om in 2013 geen ‘longue garde’ te maken, maar een uitzonderlijke blend van ‘maar’ 70% mourvèdre en een voor Gaussen uitzonderlijk royale 30% cinsault. En kijk… Ruim 10 jaar later blijkt ook die keuze een voltreffer te zijn, als ik de kritieken op dit forum lees.
Ik werk met heel veel wijnboeren over heel Europa en zelfs verder. Maar één ding weet ik zeker na 15 jaar samenwerking met Gaussen: ik ken niemand – niet in Bourgogne, niet in Bordeaux, niet in Barolo – die zoveel organisch talent heeft om bij het wijn maken altijd in alle eenvoud maar met een fenomenaal fingerspitzengefühl de juiste beslissingen te nemen en jaar na jaar (ik ken géén slechte jaren van Gaussen) boven zichzelf uit te stijgen. En vergeet niet, waarde leden van dit forum, dat dit domein oorspronkelijk ontdekt werd door uw CEO Vinejo, die wat mij betreft hierdoor het statuut van goeroe verdient. In ieder geval, eeuwigdurende dankbaarheid is het minste dat we hierbij verplicht zijn.
(ik hoorde van Mireille nog een hilarisch verhaal over haar vader met vakantie, maar da’s voor binnenkort)

Mooi verhaal in alle opzichten! Dank voor het delen. Ik denk er ook aan wat aan te schaffen na onze degustatie. De wijnen zijn inderdaad allemaal erg goed! Moet alleen even kijken wanneer het financieel past. Het is nog wel een investering, maar ja, de rest van m’n leven de tijd om het te verkopen

Heel mooi verslag, bedankt!

Ik heb gisteren een 2004 rechtgezet in de kelder voor op Kerstdag. Ben benieuwd!

(16-12-2023 11:02 AM)redacteur schreef:  Heel mooi verslag, bedankt!

Ik heb gisteren een 2004 rechtgezet in de kelder voor op Kerstdag. Ben benieuwd!

Benieuwd hoe die bevallen is!

Oomph... iets te lang na datum en sowieso niet echt de setting om een TN neer te pennen.

TN zal voor de volgende (en laatste) fles zijn...

(29-02-2024 09:39 AM)redacteur schreef:  Oomph... iets te lang na datum en sowieso niet echt de setting om een TN neer te pennen.

Kan je je toch nog herinneren of hij over zijn hoogtepunt was of nog steeds in zijn drinking window?

Ik kan bevestigen dat de 2004 nog steeds in zeer goeden doen is. Smaakt minstens 10 jaar jonger dan hij is...

(29-02-2024 11:09 AM)Thomas schreef:  Ik kan bevestigen dat de 2004 nog steeds in zeer goeden doen is. Smaakt minstens 10 jaar jonger dan hij is...

“Mes vins sont eternels”

JP Gaussen, 2006

(29-02-2024 12:11 PM)vinejo schreef:  

(29-02-2024 11:09 AM)Thomas schreef:  Ik kan bevestigen dat de 2004 nog steeds in zeer goeden doen is. Smaakt minstens 10 jaar jonger dan hij is...

“Mes vins sont eternels”

JP Gaussen, 2006

Op Bandol.moet je meestal inderdaad quasi eeuwig wachten,.maar het loont wel. Pradeaux 2010 is nog ondrinkbaar, Tempier 1993 is super!

Ja, er zit sowieso nog rek op.
Mocht ik op korte termijn nog een fles 2004 opendoen, zou ik die karaferen en minstens een uur lucht geven.

(29-02-2024 07:37 PM)wvd schreef:  

(29-02-2024 12:11 PM)vinejo schreef:  

(29-02-2024 11:09 AM)Thomas schreef:  Ik kan bevestigen dat de 2004 nog steeds in zeer goeden doen is. Smaakt minstens 10 jaar jonger dan hij is...

“Mes vins sont eternels”

JP Gaussen, 2006

Op Bandol.moet je meestal inderdaad quasi eeuwig wachten,.maar het loont wel. Pradeaux 2010 is nog ondrinkbaar, Tempier 1993 is super!

Klopt niet, de meeste Bandols (en zéker Gaussen) kunnen jong ook al heel lekker zijn.
Pradeaux heeft idd wel veel tijd nodig.

Onlangs een bestellingske geplaatst bij de wijnzolder.

De 2004:
3 uur van tevoren geopend. Kleur: donker robijnrood met wat bruin op de rand. Initiële neus: boerenerf, mourvedre vuiligheid, leer, wat gedroogd fruit, maar het gedroogde karakter vervaagt en maakt plaats voor verser fruit. Later ook gedroogde groene kruiden (pepermunt!). In de mond leeft dit echt nog. Het fruit (bramen, cassis) is helemaal present en gaat gepaard met wat vleesbouillon, zwarte peper, munt en wat inkt. Tannine nog steeds gezond, gemiddelde zuurgraad, goede lengte.
Geweldige pairing met ossentong in madeirasaus.

De 2013:
5 uur van tevoren geopend. Minder vuiligheid in de neus dan de 2004, meer leder. Ook deze kreeg met openstaan meer en jonger donker fruit; dan ook weer die muntigheid. Ook een mooie wijn met structuur en lengte die allesbehalve aan zijn einde is.

Beide wijnen smaken alsof ze maar half zo oud zijn...

Ik weet niet of ik deze wijnen blind in Frankrijk zou plaatsen. Zeker de 2013 doet me heel hard denken aan Italië; de iets rustiekere appellaties uit het centrum of het zuiden waarvan ik veel meer proefervaring heb. Een boerse Vino Nobile of een Taurasi. Dankuwel forum om dit te kunnen ondekken.

(11-03-2024 08:48 AM)Thomas schreef:  Onlangs een bestellingske geplaatst bij de wijnzolder.

De 2004:
3 uur van tevoren geopend. Kleur: donker robijnrood met wat bruin op de rand. Initiële neus: boerenerf, mourvedre vuiligheid, leer, wat gedroogd fruit, maar het gedroogde karakter vervaagt en maakt plaats voor verser fruit. Later ook gedroogde groene kruiden (pepermunt!). In de mond leeft dit echt nog. Het fruit (bramen, cassis) is helemaal present en gaat gepaard met wat vleesbouillon, zwarte peper, munt en wat inkt. Tannine nog steeds gezond, gemiddelde zuurgraad, goede lengte.
Geweldige pairing met ossentong in madeirasaus.

De 2013:
5 uur van tevoren geopend. Minder vuiligheid in de neus dan de 2004, meer leder. Ook deze kreeg met openstaan meer en jonger donker fruit; dan ook weer die muntigheid. Ook een mooie wijn met structuur en lengte die allesbehalve aan zijn einde is.

Beide wijnen smaken alsof ze maar half zo oud zijn...

Ik weet niet of ik deze wijnen blind in Frankrijk zou plaatsen. Zeker de 2013 doet me heel hard denken aan Italië; de iets rustiekere appellaties uit het centrum of het zuiden waarvan ik veel meer proefervaring heb. Een boerse Vino Nobile of een Taurasi. Dankuwel forum om dit te kunnen ondekken.

Doet veel plezier Thomas, dank je!
Vooral omdat jouw beschrijvingen zo mooi zijn en er klop op zitten.
Dat donker fruit dat opkomt bij openstaan, die fraicheur, die jeugdigheid,..
En die Italiaanse link, inderdaad! Heb Gaussen ook meermaals vergeleken met een (frisse!) Brunello.

Voor de volledigheid plak ik nog even in deze topic wat ik twee weken terug noteerde nadat we ondermeer twee flessen Gaussen dronken.

Pvdw had de guts om te veronderstellen dat zijn wijn daar mooi op kon volgen (op de Trilogie-nvdr) en…hij had verdomd nog gelijk ook.
Ik denk dat ik in m’n ondertussen behoorlijk lange wijnverleden misschien wel al 50 flessen Gaussen achter de kiezen heb, maar de 2020 was zowat de mooiste die ik dronk. Misschien samen met de 2001 ooit, die toen door gans LpdV (en óns forum) bewierookt werd. Toch is de 2020 een andere wijn. De 2001 was animaler, boerser (in de goede zin van het woord), net zoals de andere jaargangen van Gaussen vóór pakweg 2012. Jempie is voor mij enigszins een andere weg ingeslagen, misschien mede door zijn quasi natuurlijke manier van werken. Zijn wijnen tonen vandaag nog meer finesse dan vroeger en zijn een toonbeeld van fraicheur en harmonie. De man is er ondertussen 87, kreeg een zware klap door het overlijden van z’n vrouw, maar blijft elke dag paraat om het beste van zich zelf te geven. Gelukkig is de opvolging verzekerd, z’n lieve, verlegen dochter Mireille stelde onlangs dat ze er volledig klaar voor is. Gelukkig. Zo kunnen ingewijden blíjven genieten van de mooiste prijs/kwaliteit wijn (ach, eigenlijk de mooiste wijn tout court) van Frankrijk en omstreken.
…
We sloten af met een curiosum, een overblijfsel van mijn periode van Bandolgekte begin deze eeuw. What are the odds…?
De Gaussen 1997 - m’n laatste fles van de eerste Gaussen die ik ooit kocht- was, net als z’n 23 jaar oudere broer, fenomenaal. En zorgde voor een emotionele afsluiter van een wonderlijke avond.

Zo zie je maar, het moeten niet altijd over gehypet wijnen van +100€ zijn om er gelukkig van te worden!

Ons aller Jempie is overleden