wijnliefhebbers

Voor de formule: zie Favorieten 1. Voor de tweede zitting kwamen we terecht bij iemand die niet onbekend is op dit forum.

0. Sarno 1860
DOCG Fiano di Avellino 2016
100% Fiano
Tenuta Sarno, Avellino Campania
13% Vol - Leuvin, Wilsele 18,95 €

Kristalhelder en intens, bleekgouden kleur, dikke tranen, veel body.

Intens aroma met witte bloemen, ananassap (uit literse brikken), eik, vanille, anijs, veel kruiden, vleugje honing.
Evenwichtig in de mond met wat hout in de nasmaak, niet bijster lang.
Een speciale, verrassende wijn, die om eten vraagt. Nauwelijks enig raakpunt met bekendere witte wijnen en dat wekte meteen ook nogal wat weerstand op bij de deelnemers.
Best nu te drinken.

We konden nu een vergelijking maken met de vorige keer. Na enig van kamp veranderen bleek de waardering van deze avond even groot als voor de vorige. Gelijk spel dus. Alleen was de eerste avond verrassender (o.m. met die merkwaardige, grote witte in het begin). Er waren meer pieken, terwijl de tweede avond gelijkmatigere kwaliteit vertoonde, maar met grotere smaakverschillen, waardoor voor-en tegenstanders in discussie konden gaan voor zowat elke wijn. Altijd leuk. Als er een score moet gegeven worden, dan droeg de Aglianico veruit de meeste stemmen weg.

----

De druiven zijn aangeplant in 2004 op 7 ha, in de zone Candida in Avellino, de ondergrond is argilocalcaire. Er werd voor het eerst geoogst in 2009.

Fiano groeit vooral in Campania (in het bijzonder rond Avellino) en op Sicilië. De geschiedenis gaat ver terug en het zou om dezelfde druif gaan als de Romeinse Apianum, naam die nog steeds op het etiket mag staan. Buiten Italië is er een beperkte aanplant in Australië en in Argentinië.
De druif heeft een sterk aroma en een uitgesproken smaak en bewaarpotentieel. De opbrengsten zijn vrij beperkt.

----

1. Gigondas 2016
A.C.
70% Grenache, 20% Syrah, 5% Mourvèdre, 5% Cinsault
Julien Bréchet, Dom. des Bosquets, Gigondas
14,5% Vol. - Leuvin Wilsele 24,65 €

Helder en intense kleur, ondoorzichtig, Kersenrood met een mauve schijn in de meniscus. Gekleurde tranen.
Vol tot intens aroma, duidelijk voor iedereen Zuid-Frans met zwarte bes en vlier en veel gestoofd fruit. Eik, tabak, peper, laurier, vanille, een fijne neus, heel rijp en gevarieerd.
Vrij evenwichtig, iets lager in de zuren, maar met fijne tannines. Goede lengte en eindigend op drop.
Een mooie, rijke wijn voor nu tot binnen een jaar of vijf.

Merkwaardig genoeg zijn er mensen die blijkbaar gewoon niet van Gigondas houden, punt. En dan weer wel van iets zuidelijker GSM’s... Dit was dan weer wel de favoriet van de avond voor Mady.

----

2. Le Piane Mimmo 2011
Vino Rosso
70% Nebbiolo, 25% Croatina, 5% Vespolina
Azienda Agricola Le Piane, Boca (Novara)
13,5% - Leuvin Wilsele 21,90 €

Heldere, volle wijn met gemiddelde doorzichtigheid. Kleur van granaat, met tuillé in de meniscus, kleine traantjes.
Intens aroma met krieken, gestoofd fruit, ceder en eik, tabak, rook, dode bladeren en kreupelhout, “paaseieren”, mokka, wat munt, een erfluchtje en het granen-en zadenmagazijn van onze Nonkel Sus zaliger. Evenals “verse fietsbanden”.
Een rijke geur met al wat evolutie, mooi afgerond.
In de mond finesse en evenwicht, toch nog iets hoger in de tannine. Goede lengte.
Een lekkere, gedistingeerde wijn, op dronk. Al hield niet iedereen van het tertiaire. Merkwaardig genoeg had Leuvin voorgesteld om een 2011 in plaats van de voorziene 2013 te geven en één van de deelnemers suggereerde dat de wijn misschien beter een jaartje of twee jonger zou geweest zijn...

----

Le Piane ligt op 420 à 460 m boven de zeespiegel. 88% is nebbiolo.
In de jaren negentig was er in Boca nog maar één serieuze wijnboer over, Antonio Cerri, maar die was al de 80 gepasseerd. Cerri zei steeds dat Boca samen met hem zou sterven. Maar als hij in 1998 sterft is er Christoph Kuenzli die de wijngaard koopt en uitbreidt.

Croatina is een secundaire druif in blends, ook Bonarda genoemd in Oltrepò Pavese en daar soms als monocepage gebruikt. In Argentinië wordt ook veel met Bonarda gewerkt, maar dat is een andere druif.

Vespolina is een oorspronkelijke druif van Piëmonte en familie van Nebbiolo.

Nebbiolo heet hier Spanna en is iets lichter. P/Q beter dan de toppers van de Langhe.

----

3. Bourgogne Sélection Pomone 2015
A.C.
100% Pinot Noir
Dom. Anne et Catherine Parent, Pommard
12,5% Vol - Leuvin Wilsele 27,30 €

Helder, vol tot intens kriekenrood, matige doorzichtigheid, mooie tranen. De meesten herkenden meteen een pinot noir-kleur (of was het Spätburgunder).
Een intens aroma met geconfijte kriek (marascino), eik, ceder, gerookt vlees, peper, vanille, kaneel (peperkoek), beetje erf. “heel fijn”, “Chique”, “Mooi Parfum”.
In de mond harmonieus met niet te nadrukkelijke, maar goed aanwezige molligheid, zuren en tannines, lang en eindigend op kersenpit, zoals dat hoort.
Een uitstekende, klassieke bourgogne met bewaarpotentieel. Wie de broertjes van de hellingen niet meer kan of wil betalen, kan zich met deze bourgogne toch nog verzoenen.

----

Een selectie van de oudste stokken ten oosten van de Route Départementale, die gebruikt worden voor de A.C. Pommard. Langere vatrijping dan de gewone bourgogne en met een beetje nieuwe eik.

----

4. Memini 2011
D.O.C. Irpinia Aglianico
100% Aglianico
Guastaferro Raffaele, Irpinia (Campania)
14,5% - Leuvin Wilsele 18,25 €

Helder en intens, ondoorzichtig, kleur van zwarte kersen. Vettige tranen.
Intens aroma, krieken, pruimen zwarte bessen, gestoofd fruit, eik, tabak, teer, potlood, aarde, “verse” varen, rook en as, peper, roggeverdoemeke, heel rijke geur, “gewoon knap”.
In de mond harmonieus met uitgesproken, maar gelijkwaardige molligheid, zuren en tannines. Krachtige smaak, met al een zweem tertiair, erg lange kriekennasmaak.
Een grote, krachtige wijn met veel body en behoorlijk wat alcoholwarmte. Nu geweldig en binnen x aantal jaren nog.

De wijn met de meeste voorkeurstemmen van de avond.

----

Aglianico is waarschijnlijk de druif met de langste drinkgeschiedenis van allemaal (Denis Dubourdieu). De herkosmt is het oude Griekenland. De druif wordt ook wel eens de zuidelijke barolo genoemd, mwille van de gelijkenis met de druif uit Piëmonte.

----

5. Rioja Terruño 2014
D.O.C. Rioja
100% Tempranillo
Finca La Emperatriz, Haro (Rioja Alta)
14% Vol - Leuvin Wilsele 24,50 €


Heldere intense kriekenkleur, zeer ondoorzichtig.
Intens aroma, o.m. zwarte bes en braambes, veel rijp, zoet fruit, gestoofde vruchten, eik, tabak, rook, peper, vanille, beetje munt en vele diverse kruiden. Krachtige geur.
Goed evenwicht in de mond, misschien iets lager in de zuren, maar met mooie ronde tannines en een goede lengte.
Een goede, ronde wijn, zoals we dat van de Rioja verwachten. Nu lekker en binnen een jaar of vijf nog.

Hier en daar werd bezwaar gemaakt over de prijs en iemand refereerde naar de Baigorri Reserva die we een jaar of twee geleden proefden. Ook een vlotte, ronde, mondvullende wijn, daar stond met zoveel woorden Reserva op het etiket en die kostte ongeveer evenveel. Maar deze Terruñi geeft natuurlijk ook anderhalf jaar eik gehad... In elk geval was dit de tweede populairste wijn van de avond.

----

Aangeplant in 1997, wijnstokken tot 2m hoog. 90% nieuwe en 2de jaars Franse eik. Verder Amerikaanse.

----

6. Valpolicella Superiore 2014
D.O.C.
Corvina, Corvinone, Croatina, Oseleta, Rondinella
Carlo Ferragù, Verona (Veneto)
16 % Vol - Leuvin Wilsele 32,35 €

Heldere, maar totaal ondoorzichtige wijn, heel intense kleur van zwarte kersen, geheel geen meniscus en met gekleurde tranen
Intens tot diep aroma met zwarte bes, braambes, vliersiroop, gestoofd en geconfijt fruit, cederhout, tabak, bij aanvang wat oxo, potloodslijpsel, rook, karamrel, peper, vanille, kruidnagel, even een stalluchtje. Heel vol en rijk aroma.
Goed aanwezige molligheid, zuren en ronde tannines, veel concentraat in de mond en een lang einde op krieken.
Een grote wijn om met kleine slokjes van te genieten. Dit is nu geweldig maar bewaart natuurlijk nog wel een tijdje.

----

Ferragù noemt dit zijn “kleine amarone”. De amarone kost 99,35 euro.
Corvino wordt wel eens foutievelijk verward met Corvinone, maar is wel familie van de Rondinella.

Hier doet men aan Ripasso, waaruit een Passito-wijn ontstaat (het toevoegen van gedroogde schillen). Men droogt druiven op matten om Recioto te maken en als men de suikers volledig laat uitdrogen, dan bekomt men een droge, portachtige Amarone.

---

Favorieten 3 staat trouwens al klaar. Dit is echt wel een boeiende formule voor proeverijtjes als de onze.

Mooi verslag, ! (“verse fietsbanden.. “ )
(Het besluit is wel op een of andere manier tussen de fiano beland..)

Ja, in de pdf.-versie is dat de eerste pagina en dan ziet dat er iets logischer uit.

(14-03-2019 10:08 PM)Jordaens schreef:  Hier en daar werd bezwaar gemaakt over de prijs ... daar stond met zoveel woorden Reserva op het etiket en die kostte ongeveer evenveel.

Er zijn enorm veel formalisten en er komen er, generatie na generatie steeds meer bij.

Kan ik die .pdf hier eigenlijk aanhangen?

blijkbaar niet...

(15-03-2019 07:31 PM)Jordaens schreef:  Kan ik die .pdf hier eigenlijk aanhangen?

blijkbaar niet...

k Ga eens kijken..

Nee, misschien doe ik het verkeerd:

- Ik klik op bladeren (achter Bijlage, dan laadt de .pdf en dan klik ik op Bijlage toevoegen, waarna het beeld terug op mijn ingegeven tekst springt en er verder niets lijkt te gebeuren... In bijlagen beheren staan nochtans een zestal foto's e.d. maar daarvan is de laatste van 2016.


Wat de degustatie betreft: er waren geen bordeaux bij!

Rik, naar aanleiding van je vraag op de Rosé discussie: Ik had hierover een episteltje geschreven over rijpere Nebbiolo (en andere wijnen).
Vanwege de tegenwind ivm commentaar op eigen wijnen heb ik het stukje weggesmeten, maar ik wil hier in het algemeen dan dit wel over kwijt en sorry dat het over onze wijnen gaat, als het niet kan moeten Jo of Olivier dit maar verwijderen.

Naar mijn mening drinken de meeste liefhebbers de meeste wijnen veel te jong. Dat komt doordat de (jonge) wijnliefhebber van vandaag geen kelder meer heeft en/of niet meer wil investeren op lange termijn en/of ook liever de wijnen van het moment wil drinken, die wijnen van de nieuwe jaargang waarover op het moment over gepraat/geschreven wordt. Velen zijn daardoor niet meer vertrouwd met geuren aroma's en zeker aanvoelen van rijpere wijnen en dat vind ik erg betreurenswaardig. Ik had de Mimmo 2011 aangeraden net omdat die al iets laat zien van licht gerijpte Alto-Piëmonte. Daarom was ook mijn vraag: wat drinken je medeproevers graag? Foute gok hier dus.

Fiano: 2016 is lang wat introvert geweest en begint nu pas wat te komen. Deze wijn rijpt enkele maanden sur lie op stalen cuves tot botteling en heeft geen hout gezien.
De Gigondas zou ik nog een jaar of 5 laten liggen, groot (bewaar)jaar. Wij beginnen nu aan de 2013 (niet meer in verkoop) en zogenaamd minder jaar die begint nu echt goed drinkbaar te worden.
Ik ken Baigorri zeer goed, ik heb ze sapperloot 20 jaar geleden zelf ontdekt! En onze Finca maakt ook een mooie Reserva (uitverkocht) en die was een pak minder duur dan deze "parcellaire" Terruño en meer getypeerd "rioja", ttz klassieke Rioja met meer Amerikaans eiken.
En ik ben erg blij met de appreciatie van deze "echte" Memini.

Wat de vlg met vorige degustatie betreft wil ik enkel opmerken dat de gemiddelde prijs hier wel wat lager lag.

Zo, en nu censor censor censor

Zo'n reactie kan allicht wel door de beugel, denk ik.

Een paar randbemerkingen:
- we hebben geen vergelijking gemaakt op basis van de gemiddelde prijzen.
- wel was er een duidelijk verschil tussen de reacties op de wijnen van Magnus en die van Leuvin: bij die van Magnus liepen de voor en tegens meer gelijk, terwijl er bij Leuvin bij haast elke wijn flinke tegenstellingen waren. Er waren even grote voorstanders voor de Piane als tegenstanders en qua Rioja: die had ik zelf mijn voorkeur gegeven, net voor de Aglianico.
- de Baigorri kwam blijkbaar vooral opnieuw naar boven omwille van de foto's van de futuristisch bodega aldaar en de nooit geconcretiseerde plannen om op excursie te gaan met de groep richting Rioja en die bodega...
- het is niet de eerste keer dat we hout waarnemen waar er geen is... Allicht in een ultieme poging om raakpunten te vinden met wat we zoal kennen in witte wijnen.
- de Gigondas kon inderdaad nog wat rust verdragen, maar is al lekker. Er was er ééntje die plots meldde dat hij nog nooit een Gigondas lekker gevonden had. De anderen waren het daar niet echt mee eens en dit was hoe dan ook een mooie wijn.
- sinds onze Italië-trilogie zijn we allemaal nog steeds onder de indruk wat er zoals met de typische druiven gepresteerd wordt. Ook hier weer.

Noch bij Magnus, noch bij Leuvin waren er wijnen "onder par", dat belooft alvast voor deel 3

(19-03-2019 04:07 PM)Jordaens schreef:  Zo'n reactie kan allicht wel door de beugel, denk ik.

Een paar randbemerkingen:
- we hebben geen vergelijking gemaakt op basis van de gemiddelde prijzen.
- wel was er een duidelijk verschil tussen de reacties op de wijnen van Magnus en die van Leuvin: bij die van Magnus liepen de voor en tegens meer gelijk, terwijl er bij Leuvin bij haast elke wijn flinke tegenstellingen waren. Er waren even grote voorstanders voor de Piane als tegenstanders en qua Rioja: die had ik zelf mijn voorkeur gegeven, net voor de Aglianico.
- de Baigorri kwam blijkbaar vooral opnieuw naar boven omwille van de foto's van de futuristisch bodega aldaar en de nooit geconcretiseerde plannen om op excursie te gaan met de groep richting Rioja en die bodega...
- het is niet de eerste keer dat we hout waarnemen waar er geen is... Allicht in een ultieme poging om raakpunten te vinden met wat we zoal kennen in witte wijnen.
- de Gigondas kon inderdaad nog wat rust verdragen, maar is al lekker. Er was er ééntje die plots meldde dat hij nog nooit een Gigondas lekker gevonden had. De anderen waren het daar niet echt mee eens en dit was hoe dan ook een mooie wijn.
- sinds onze Italië-trilogie zijn we allemaal nog steeds onder de indruk wat er zoals met de typische druiven gepresteerd wordt. Ook hier weer.

Noch bij Magnus, noch bij Leuvin waren er wijnen "onder par", dat belooft alvast voor deel 3

Ik denk ook niet dat je bij "serieuze" handelaars (als ik mezelf even daartoe mag rekenen...) wijnen "onder par" zal vinden.
Nu, Magnus is zeker een heel goed huis, maar hun insteek is erg verschillend van de onze en dat weerspiegeld zich dus wel degelijk in de manier waarop beider selectie geapprecieerd wordt. Wel grappig eigenlijk.
Italië levert inderdaad een onwaarschijnlijk breed scala aan stijlen en smaken. Ik denk dat het totale smaakspectrum eigenlijk bijna breder is dan in alle andere landen samen. Ze hebben wellicht ook meer diverse druiven dan alle andere landen samen. Het blijft een superland om altijd weer iets nieuws te ontdekken, met ook alle gevolgen van dien en daarmee bedoel ik dat er zeker ook meer voor- en tegenstanders alsook misschien meer ontgoochelingen zijn. Het ene gaat nu eenmaal niet zonder het andere.

Qua Italianen: even de verslagen van onze drie Italië-avonden doorgenomen, geen enkele van de 21 wijnen oogstte afkeuring. De oordelen gingen van leuk en vriendelijk tot groots.

En wat me ook opviel - m.b.t. eik: we noteerden voor de Tintilia van Molise "eikenhout", terwijl die helemaal in inox wordt opgevoed...

In de Nerovingers vindt Nero een helm die de drager een absoluut leiderschap geeft, maar die plots een ton weegt als de drager hovaardig wordt... Zo is dat met wijn ook.

Dat laatste is mooi gezegd Jordaens

(19-03-2019 03:49 PM)wvd schreef:  Naar mijn mening drinken de meeste liefhebbers de meeste wijnen veel te jong. Dat komt doordat de (jonge) wijnliefhebber van vandaag geen kelder meer heeft en/of niet meer wil investeren op lange termijn en/of ook liever de wijnen van het moment wil drinken, die wijnen van de nieuwe jaargang waarover op het moment over gepraat/geschreven wordt. Velen zijn daardoor niet meer vertrouwd met geuren aroma's en zeker aanvoelen van rijpere wijnen en dat vind ik erg betreurenswaardig.

Hier voel ik me als jonge wijnliefhebber wel een beetje op aangesproken. Ik koop inderdaad zelden bewaarwijnen, in de eerste plaats omdat ik momenteel geen goede bewaarplaats voor wijn heb. In onze kelder zijn de bewaaromstandigheden wellicht redelijk goed, maar helaas delen we hem met vijf andere appartementen, dus daar zou ik mijn betere wijnen niet durven te bewaren. Ik heb dus niet tegen bewaarwijnen, de enkele keren dat ik er eentje die perfect op dronk was, dronk, hebben me veel plezier verschaft. Dus wie weet, als we ooit verhuizen...

Los daarvan zijn bewaarwijnen wel flink duurder dan de doorsnee instapwijn, zeker als je in de Bordeaux of de Bourgogne gaat kijken. Hoe het in Italië zit weet ik niet. Voor een tientje per fles is nog heel wat moois te vinden, dat ook veel drinkplezier verschaft.

En dan nog een argument van gastronomische aard: de laatste jaren kopen en eten we hier steeds minder vlees. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind, maar ik heb idee dat bewaarwijnen met hun tertiaire aroma's vaak beter tot hun recht komen bij een vleesmaaltijd, dan bij iets vegetarisch. De vegetarische keuken combineert dan weer goed met natuurwijnen. Bijkomend voordeel: door de vaak wat lagere alcoholpercentages en het gebrek aan sulfiet, ga je met een lichter gevoel van tafel.

(21-03-2019 04:55 PM)troisetoiles schreef:  

(19-03-2019 03:49 PM)wvd schreef:  Naar mijn mening drinken de meeste liefhebbers de meeste wijnen veel te jong. Dat komt doordat de (jonge) wijnliefhebber van vandaag geen kelder meer heeft en/of niet meer wil investeren op lange termijn en/of ook liever de wijnen van het moment wil drinken, die wijnen van de nieuwe jaargang waarover op het moment over gepraat/geschreven wordt. Velen zijn daardoor niet meer vertrouwd met geuren aroma's en zeker aanvoelen van rijpere wijnen en dat vind ik erg betreurenswaardig.

Hier voel ik me als jonge wijnliefhebber wel een beetje op aangesproken. Ik koop inderdaad zelden bewaarwijnen, in de eerste plaats omdat ik momenteel geen goede bewaarplaats voor wijn heb. In onze kelder zijn de bewaaromstandigheden wellicht redelijk goed, maar helaas delen we hem met vijf andere appartementen, dus daar zou ik mijn betere wijnen niet durven te bewaren. Ik heb dus niet tegen bewaarwijnen, de enkele keren dat ik er eentje die perfect op dronk was, dronk, hebben me veel plezier verschaft. Dus wie weet, als we ooit verhuizen...

Los daarvan zijn bewaarwijnen wel flink duurder dan de doorsnee instapwijn, zeker als je in de Bordeaux of de Bourgogne gaat kijken. Hoe het in Italië zit weet ik niet. Voor een tientje per fles is nog heel wat moois te vinden, dat ook veel drinkplezier verschaft.

En dan nog een argument van gastronomische aard: de laatste jaren kopen en eten we hier steeds minder vlees. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind, maar ik heb idee dat bewaarwijnen met hun tertiaire aroma's vaak beter tot hun recht komen bij een vleesmaaltijd, dan bij iets vegetarisch. De vegetarische keuken combineert dan weer goed met natuurwijnen. Bijkomend voordeel: door de vaak wat lagere alcoholpercentages en het gebrek aan sulfiet, ga je met een lichter gevoel van tafel.

Ik had het dus bij het rechte eind.

Dat vegetarische keuken beter zou combineren met natuurwijnen, daar heb ik geen idee van. Dat is niet omdat ik niet weet wat vegetarisch is, maar omdat ik niet weet wat men nu eigenlijk exact bedoelt met "natuurwijn". Zonder ingrepen maak je azijn. Punt. Er is trouwens geen enkel wettelijk kader dat "natuurwijn" omschrijft.
Wijn is namelijk een cultuurproduct, gemaakt van, jawel, speciaal daarvoor gecultiveerde druiven. Wilde druiven zijn heel klein en heel zuur.
Dankzij vele jaren studie en voortschrijdend inzicht maakt men steeds mooiere wijnen. Ik weet uiteraard wel wat men met "natuurwijn" bedoelt nl. wijn gemaakt met zo weinig mogelijk ingrepen of additieven. Dat is waar elke goede wijnmaker naar streeft: een zo mooi mogelijk "terroir" specifiek product onder zijn label uitbrengen.
Werkend op een romantisch gevoel proberen veelal incompetente wijnbouwers meestal vrij inferieure wijnen als iets schoons aan de man te brengen. Ik proefde ooit "natuurlijke" Sancerre. Ik moest even aan Sherry denken vanwege de oxidatieve toetsen, maar dan met teveel azijnzuur. Lekker? nee, maar dat moest ook niet want dit was volgens de producent de echte, natuurlijke Sancerre.... Weliswaar amper te onderscheiden van de rommel bij de buur, en die kwam uit een ander land!
En dan die hype rond "zonder sulfiet", nog zoiets. De hoofdpijn achteraf komt niet van de sulfiet, maar van teveel alcohol. Er zijn talloze voedingsmiddelen die veelvouden van het goedje bevatten, maar niemand die daarover klaagt. En ook sulfiet wordt door goede wijnbouwer dankzij betere hygiëne steeds minder toegevoegd, dikwijls zelfs maar een enkele dosering bij botteling, in ieder geval veel minder dan vroeger meestal het geval was.
Het lichte gevoel achteraf? Dat komt wellicht door minder dierlijk vet (hmmm!) en lagere alcohol, wellicht het gevolg van hogere rendementen. Ook heel natuurlijk, niet snoeien...

Sorry, moeilijke dag vandaag.....

Dat licht gevoel komt volgens mij niet door minder alcohol of hoge rendementen. Daarmee doe je veel wijnbouwers tekort. Ik denk dat het vooral te maken heeft met minder extractie en minder of geen houtlagering.

Even iets van het internet gepikt:

De reactie op sulfiet kan mild zijn, maar ook heel heftig. Mogelijke symptomen zijn hartkloppingen en netelroos.??Huidklachten kunnen bestaan uit:
• netelroos (urticaria) acuut als chronisch
• galbulten; dit is de meest acute reactie met heftige jeuk
• atopisch eczeem
• vochtophoping onder de huid; wanneer u lijnen trekt op de huid, blijven die zichtbaar
Klachten van de luchtwegen uiten zich als:
• ontstoken neusslijmvlies
• hoesten of kriebelhoest
• niezen
• hoorbare of piepende ademhaling
• benauwdheid
• slijmvorming
• astma
Anafylaxie, forse algemene reacties in het hele lichaam, uit zich als:
• eerst tintelingen in mond, keel, wangen of tong
• lokale netelroos (urticaria)
• daarna reacties in veel organen
• vaak met overheersende ernstige astma
• tot slot bloeddrukdaling
• shock

Zodus: inderdaad geen koppijn! QED.

(21-03-2019 06:26 PM)wvd schreef:  

(21-03-2019 04:55 PM)troisetoiles schreef:  

(19-03-2019 03:49 PM)wvd schreef:  Naar mijn mening drinken de meeste liefhebbers de meeste wijnen veel te jong. Dat komt doordat de (jonge) wijnliefhebber van vandaag geen kelder meer heeft en/of niet meer wil investeren op lange termijn en/of ook liever de wijnen van het moment wil drinken, die wijnen van de nieuwe jaargang waarover op het moment over gepraat/geschreven wordt. Velen zijn daardoor niet meer vertrouwd met geuren aroma's en zeker aanvoelen van rijpere wijnen en dat vind ik erg betreurenswaardig.

Hier voel ik me als jonge wijnliefhebber wel een beetje op aangesproken. Ik koop inderdaad zelden bewaarwijnen, in de eerste plaats omdat ik momenteel geen goede bewaarplaats voor wijn heb. In onze kelder zijn de bewaaromstandigheden wellicht redelijk goed, maar helaas delen we hem met vijf andere appartementen, dus daar zou ik mijn betere wijnen niet durven te bewaren. Ik heb dus niet tegen bewaarwijnen, de enkele keren dat ik er eentje die perfect op dronk was, dronk, hebben me veel plezier verschaft. Dus wie weet, als we ooit verhuizen...

Los daarvan zijn bewaarwijnen wel flink duurder dan de doorsnee instapwijn, zeker als je in de Bordeaux of de Bourgogne gaat kijken. Hoe het in Italië zit weet ik niet. Voor een tientje per fles is nog heel wat moois te vinden, dat ook veel drinkplezier verschaft.

En dan nog een argument van gastronomische aard: de laatste jaren kopen en eten we hier steeds minder vlees. Misschien heb ik het bij het verkeerde eind, maar ik heb idee dat bewaarwijnen met hun tertiaire aroma's vaak beter tot hun recht komen bij een vleesmaaltijd, dan bij iets vegetarisch. De vegetarische keuken combineert dan weer goed met natuurwijnen. Bijkomend voordeel: door de vaak wat lagere alcoholpercentages en het gebrek aan sulfiet, ga je met een lichter gevoel van tafel.

Ik had het dus bij het rechte eind.

Dat vegetarische keuken beter zou combineren met natuurwijnen, daar heb ik geen idee van. Dat is niet omdat ik niet weet wat vegetarisch is, maar omdat ik niet weet wat men nu eigenlijk exact bedoelt met "natuurwijn". Zonder ingrepen maak je azijn. Punt. Er is trouwens geen enkel wettelijk kader dat "natuurwijn" omschrijft.
Wijn is namelijk een cultuurproduct, gemaakt van, jawel, speciaal daarvoor gecultiveerde druiven. Wilde druiven zijn heel klein en heel zuur.
Dankzij vele jaren studie en voortschrijdend inzicht maakt men steeds mooiere wijnen. Ik weet uiteraard wel wat men met "natuurwijn" bedoelt nl. wijn gemaakt met zo weinig mogelijk ingrepen of additieven. Dat is waar elke goede wijnmaker naar streeft: een zo mooi mogelijk "terroir" specifiek product onder zijn label uitbrengen.
Werkend op een romantisch gevoel proberen veelal incompetente wijnbouwers meestal vrij inferieure wijnen als iets schoons aan de man te brengen. Ik proefde ooit "natuurlijke" Sancerre. Ik moest even aan Sherry denken vanwege de oxidatieve toetsen, maar dan met teveel azijnzuur. Lekker? nee, maar dat moest ook niet want dit was volgens de producent de echte, natuurlijke Sancerre.... Weliswaar amper te onderscheiden van de rommel bij de buur, en die kwam uit een ander land!
En dan die hype rond "zonder sulfiet", nog zoiets. De hoofdpijn achteraf komt niet van de sulfiet, maar van teveel alcohol. Er zijn talloze voedingsmiddelen die veelvouden van het goedje bevatten, maar niemand die daarover klaagt. En ook sulfiet wordt door goede wijnbouwer dankzij betere hygiëne steeds minder toegevoegd, dikwijls zelfs maar een enkele dosering bij botteling, in ieder geval veel minder dan vroeger meestal het geval was.
Het lichte gevoel achteraf? Dat komt wellicht door minder dierlijk vet (hmmm!) en lagere alcohol, wellicht het gevolg van hogere rendementen. Ook heel natuurlijk, niet snoeien...

Sorry, moeilijke dag vandaag.....

Zienbaar mindere dag vaderlief...
Morgen zal wel beter zijn.

Vegetarische gerechten en natuurlijke wijnen.
Ja, maar even goed vlees of vis gerechten.
@troisetoiles, misschien zijn je gerechten tamelijk laag in koolhydraten?
Itt tot klassieke keuken.

Het lagere alcohol percentage is echt wel afhankelijk van de wijnmaker en of streek.
Zal zeker niet van hoge rendementen zijn als het een wijnmaker is met een gezonde reputatie.
Sommige worden wel lichter gemaakt.
Deels maceration carbonique en andere technieken.
Maken ze vaak sappiger en bieden veel drinkplezier.
Maar er zijn evenwel stevigere, complexere wijnen.

1 ding weer ik zeker, een niet zwaar gesulfiteerde wijn, en zonder nog een hoop andere toegevoegde elementen. Zal toch een intensere fruitige impressie geven.
Als die goed gemaakt is uiteraard. En zoals alle wijnen afhankelijk van het type druif etc...

Citaat:ik heb idee dat bewaarwijnen met hun tertiaire aroma's vaak beter tot hun recht komen bij een vleesmaaltijd, dan bij iets vegetarisch.

In principe ook bij champignons, en truffel.

(21-03-2019 06:26 PM)wvd schreef:  Ik had het dus bij het rechte eind.

Dat vegetarische keuken beter zou combineren met natuurwijnen, daar heb ik geen idee van. Dat is niet omdat ik niet weet wat vegetarisch is, maar omdat ik niet weet wat men nu eigenlijk exact bedoelt met "natuurwijn". Zonder ingrepen maak je azijn. Punt. Er is trouwens geen enkel wettelijk kader dat "natuurwijn" omschrijft.
Wijn is namelijk een cultuurproduct, gemaakt van, jawel, speciaal daarvoor gecultiveerde druiven. Wilde druiven zijn heel klein en heel zuur.
Dankzij vele jaren studie en voortschrijdend inzicht maakt men steeds mooiere wijnen. Ik weet uiteraard wel wat men met "natuurwijn" bedoelt nl. wijn gemaakt met zo weinig mogelijk ingrepen of additieven. Dat is waar elke goede wijnmaker naar streeft: een zo mooi mogelijk "terroir" specifiek product onder zijn label uitbrengen.
Werkend op een romantisch gevoel proberen veelal incompetente wijnbouwers meestal vrij inferieure wijnen als iets schoons aan de man te brengen. Ik proefde ooit "natuurlijke" Sancerre. Ik moest even aan Sherry denken vanwege de oxidatieve toetsen, maar dan met teveel azijnzuur. Lekker? nee, maar dat moest ook niet want dit was volgens de producent de echte, natuurlijke Sancerre.... Weliswaar amper te onderscheiden van de rommel bij de buur, en die kwam uit een ander land!
En dan die hype rond "zonder sulfiet", nog zoiets. De hoofdpijn achteraf komt niet van de sulfiet, maar van teveel alcohol. Er zijn talloze voedingsmiddelen die veelvouden van het goedje bevatten, maar niemand die daarover klaagt. En ook sulfiet wordt door goede wijnbouwer dankzij betere hygiëne steeds minder toegevoegd, dikwijls zelfs maar een enkele dosering bij botteling, in ieder geval veel minder dan vroeger meestal het geval was.
Het lichte gevoel achteraf? Dat komt wellicht door minder dierlijk vet (hmmm!) en lagere alcohol, wellicht het gevolg van hogere rendementen. Ook heel natuurlijk, niet snoeien...

Sorry, moeilijke dag vandaag.....

Je had het inderdaad bij het rechte eind - in mijn reactie probeerde ik te verklaren waarom ik zelf slechts weinig bewaarwijnen in huis heb; de waarheid is volgens mij een beetje genuanceerder dan niet meer willen investeren in een kelder of wijnen op lange termijn.

Over natuurwijnen hebben we al vaker gediscussieerd op dit forum en over de definitie zijn we het denk ik wel eens. Maar die aversie ten opzichte van (liefhebbers van) natuurwijn blijft me verbazen.

Liefhebbers van natuurwijnen worden wel eens in een hoekje weggezet als behorende tot een subcultuur die alle flessen waar 'natuurwijn' op staat geschreven de hemel in prijzen. Zo zullen er vast wel mensen bestaan, maar ik probeer net als in de traditionele wijnwereld een onderscheid te maken tussen goede en minder goede natuurwijnen. Die laatste categorie - die naar azijn of sherry kan smaken - ben ik nog niet vaak tegengekomen; hoeft ook niet, als je je flessen zorgvuldig selecteert.

Dat de goede wijnbouwers uit de traditionele wijnwereld streven naar zo min mogelijk ingrepen en zo weinig mogelijk sulfiet toevoegen is een heel goede zaak. Die evolutie is m.i. deels te danken aan pioniers die biologische, biodynamische en/of natuurwijnen. Vergelijk het met de koffiebars waar je cappuccino's met echt melkschuim, beet root lattes en weet ik wat nog allemaal kunt krijgen: sinds hun opkomst drink je plots ook veel betere koffie in de traditionele horeca.

Wat betreft het lichte gevoel achteraf: dat is inderdaad niet mijn best onderbouwde stelling op dit forum, maar een persoonlijk aanvoelen dat meer onderzoek verdient. Te beginnen met dit weekend

(22-03-2019 03:42 PM)troisetoiles schreef:  

(21-03-2019 06:26 PM)wvd schreef:  Ik had het dus bij het rechte eind.

Dat vegetarische keuken beter zou combineren met natuurwijnen, daar heb ik geen idee van. Dat is niet omdat ik niet weet wat vegetarisch is, maar omdat ik niet weet wat men nu eigenlijk exact bedoelt met "natuurwijn". Zonder ingrepen maak je azijn. Punt. Er is trouwens geen enkel wettelijk kader dat "natuurwijn" omschrijft.
Wijn is namelijk een cultuurproduct, gemaakt van, jawel, speciaal daarvoor gecultiveerde druiven. Wilde druiven zijn heel klein en heel zuur.
Dankzij vele jaren studie en voortschrijdend inzicht maakt men steeds mooiere wijnen. Ik weet uiteraard wel wat men met "natuurwijn" bedoelt nl. wijn gemaakt met zo weinig mogelijk ingrepen of additieven. Dat is waar elke goede wijnmaker naar streeft: een zo mooi mogelijk "terroir" specifiek product onder zijn label uitbrengen.
Werkend op een romantisch gevoel proberen veelal incompetente wijnbouwers meestal vrij inferieure wijnen als iets schoons aan de man te brengen. Ik proefde ooit "natuurlijke" Sancerre. Ik moest even aan Sherry denken vanwege de oxidatieve toetsen, maar dan met teveel azijnzuur. Lekker? nee, maar dat moest ook niet want dit was volgens de producent de echte, natuurlijke Sancerre.... Weliswaar amper te onderscheiden van de rommel bij de buur, en die kwam uit een ander land!
En dan die hype rond "zonder sulfiet", nog zoiets. De hoofdpijn achteraf komt niet van de sulfiet, maar van teveel alcohol. Er zijn talloze voedingsmiddelen die veelvouden van het goedje bevatten, maar niemand die daarover klaagt. En ook sulfiet wordt door goede wijnbouwer dankzij betere hygiëne steeds minder toegevoegd, dikwijls zelfs maar een enkele dosering bij botteling, in ieder geval veel minder dan vroeger meestal het geval was.
Het lichte gevoel achteraf? Dat komt wellicht door minder dierlijk vet (hmmm!) en lagere alcohol, wellicht het gevolg van hogere rendementen. Ook heel natuurlijk, niet snoeien...

Sorry, moeilijke dag vandaag.....

Je had het inderdaad bij het rechte eind - in mijn reactie probeerde ik te verklaren waarom ik zelf slechts weinig bewaarwijnen in huis heb; de waarheid is volgens mij een beetje genuanceerder dan niet meer willen investeren in een kelder of wijnen op lange termijn.

Over natuurwijnen hebben we al vaker gediscussieerd op dit forum en over de definitie zijn we het denk ik wel eens. Maar die aversie ten opzichte van (liefhebbers van) natuurwijn blijft me verbazen.

Liefhebbers van natuurwijnen worden wel eens in een hoekje weggezet als behorende tot een subcultuur die alle flessen waar 'natuurwijn' op staat geschreven de hemel in prijzen. Zo zullen er vast wel mensen bestaan, maar ik probeer net als in de traditionele wijnwereld een onderscheid te maken tussen goede en minder goede natuurwijnen. Die laatste categorie - die naar azijn of sherry kan smaken - ben ik nog niet vaak tegengekomen; hoeft ook niet, als je je flessen zorgvuldig selecteert.

Dat de goede wijnbouwers uit de traditionele wijnwereld streven naar zo min mogelijk ingrepen en zo weinig mogelijk sulfiet toevoegen is een heel goede zaak. Die evolutie is m.i. deels te danken aan pioniers die biologische, biodynamische en/of natuurwijnen. Vergelijk het met de koffiebars waar je cappuccino's met echt melkschuim, beet root lattes en weet ik wat nog allemaal kunt krijgen: sinds hun opkomst drink je plots ook veel betere koffie in de traditionele horeca.

Wat betreft het lichte gevoel achteraf: dat is inderdaad niet mijn best onderbouwde stelling op dit forum, maar een persoonlijk aanvoelen dat meer onderzoek verdient. Te beginnen met dit weekend

Zo bekijk ik het ook, Ken.
Maar die aversie waarover je spreekt stárt bij de liefhebbers (of veelal de verkopers) van natuurwijnen zelf hoor. Zij zijn het die klassieke wijnen desavoueren en zichzelf als “verlicht” beschouwen tov wijnliefhebbers die niet meegaan in hun monomanie. Ik denk dat mensen die kwaliteitswijnen kopen en dus ingelicht zijn, sowieso, zonder het soms te weten, natuurwijnen of biowijnen drinken.

(22-03-2019 03:54 PM)vinejo schreef:  Ik denk dat mensen die kwaliteitswijnen kopen en dus ingelicht zijn, sowieso, zonder het soms te weten, natuurwijnen of biowijnen drinken.

Dat is hier zeker ook het geval. Enfin, afhankelijk van wat je onder "natuurwijn" wil verstaan, want ik herhaal: er is geen enkel wettelijk kader, iedereen kan het claimen.

Le Piane Mimmo 2011
Vino Rosso
70% Nebbiolo, 25% Croatina, 5% Vespolina
Azienda Agricola Le Piane, Boca (Novara)
13,5% - Leuvin Wilsele 21,90 €

Iets meer dan een jaar later opnieuw geproefd.
Blijkt dat het idee van toen, dat je deze wijn beter wat vroeger drinkt inderdaad juist is. De vegetaliteit, het kreupelhout en de dorre bladeren nemen het voortouw, de fietsbanden zijn weg. Niets doet m.i. nog vermoeden dat het hier in hoofdzaak om nebbiolo gaat, de veroudering is wel mooi en er komt genoeg rijp fruit in de staart, maar voor mij, met mijn beperkte kennis van Italiaanse wijnen, komen we hier terecht in het hoofdstuk "typisch belegen Italiaans", wat je minstens in heel de noordelijke helft van Italië kan tegenkomen.

Voor wie zowat hetzelfde smaakpatroon heiligt als ik: mooie wijn, maar drink hem als hij een jaar of vijf, zes oud is op zijn fruit.

(04-06-2020 08:38 AM)Jordaens schreef:  Le Piane Mimmo 2011
Vino Rosso
70% Nebbiolo, 25% Croatina, 5% Vespolina
Azienda Agricola Le Piane, Boca (Novara)
13,5% - Leuvin Wilsele 21,90 €

Iets meer dan een jaar later opnieuw geproefd.
Blijkt dat het idee van toen, dat je deze wijn beter wat vroeger drinkt inderdaad juist is. De vegetaliteit, het kreupelhout en de dorre bladeren nemen het voortouw, de fietsbanden zijn weg. Niets doet m.i. nog vermoeden dat het hier in hoofdzaak om nebbiolo gaat, de veroudering is wel mooi en er komt genoeg rijp fruit in de staart, maar voor mij, met mijn beperkte kennis van Italiaanse wijnen, komen we hier terecht in het hoofdstuk "typisch belegen Italiaans", wat je minstens in heel de noordelijke helft van Italië kan tegenkomen.

Voor wie zowat hetzelfde smaakpatroon heiligt als ik: mooie wijn, maar drink hem als hij een jaar of vijf, zes oud is op zijn fruit.

Dit is intussen inderdaad een "belegen" wijn. Kwestie van voorkeur uiteraard, maar je weet wat de echte Nebbiolo afficionados zeggen: "als er nog fruit in zit is hij nog te jong". Ik hou wel van wat meer belegen wijn maar drink dat te weinig wegens altijd jonge wijnen moeten proeven. Nu zijn we bezig aan een reeks uit Campania en Rioja's, volgt een domein uit Toscane...

Volgens AG: " Le Piane's 2011 Mimmo Vino Rosso, a blend of Nebbiolo, Croatina and Vespolina, is quite deep in the glass. Sweet tobacco, mint, dried cherry and smoke are pushed forward in a powerful Nebbiolo-based wine with considerable appeal today and the structure to age. With time in the glass, the 2011 opens up beautifully. " 92/100

't Is een kwestie van goesting, natuurlijk... Als de "echte nebbiolo afficionados" wachten tot het laatste fruit uit hun wijn verdwenen is, dan moeten zij dat natuurlijk weten.

Het citaat van Galloni is van 2015... considerable appeal, daar kan ik wel inkomen, maar the structure to age heeft wat mij betreft vijf jaar later zijn tijd gehad.

(04-06-2020 05:29 PM)Jordaens schreef:  't Is een kwestie van goesting, natuurlijk... Als de "echte nebbiolo afficionados" wachten tot het laatste fruit uit hun wijn verdwenen is, dan moeten zij dat natuurlijk weten.

Het citaat van Galloni is van 2015... considerable appeal, daar kan ik wel inkomen, maar the structure to age heeft wat mij betreft vijf jaar later zijn tijd gehad.

Van april 2016 eigenlijk maar soit. Hij zet er wel bij dat de beste periode om die te drinken ligt tussen 2016 en 2021 en ik ben het daar wel mee eens. Wij hebben er vorig jaar ook 1 verzet en ik vond die echt mooi en rijp genoeg. Maar jij had toen gelijk, ik had je de 2013 moeten meegeven, sorry daarvoor.

Ondanks het feit dat ik natuurlijk altijd gelijk heb, is het geen kwestie van gelijk of ongelijk, gewoon van smaak. We hebben kennis gemaakt met een mooie nebbiolo, waar we wellicht anders nooit waren achter gekomen.