Clos du Caillou, Rhone

[wvd]

Na al die Bourgognes dacht ik dat het misschien geen slecht idee was eens iets totaal anders op te graven. Ik vond deze Clos du Caillou Côtes du Rhône Villages 2000, een wijn die me indertijd nog aangeraden was door Jean-Denis zelf. De wijn jong gedronken, maar toch een paar flessen ergens weggemoffeld blijkbaar. Als ik het me goed herinner, zou het hier gaan om een gedeclasseerde Châteauneuf. Twintig jaar vooe een Côtes du Rhône Villages, 't is niet niks! Ik verwachtte dus een op z'n minst vrij rijpe wijn, misschien te oud en uitdrogend en met de nodige tertiaire arom's. Ik zag dat er aardig wat bezinksel tegen de fles plakte, dus snel de Durand en de karaf gehaald en hopla. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik reeds bij het decanteren merkte dat de wijn eerder frisrood was.... Neus in het glas en...brrr... en opstoot aan animaliteit die Vera onmiddellijk de klanken ontlokte die ze meestal bezigt als ze iets heu "minder aangenaam" ontwaart, om maar te zeggen. Dus wat lucht gegeven in de karaf (schudden voor gebruik...) en dan, na lang walsen verdween die zurige s....tgeur wat om plaats te maken voor wat (droog) fruit en meer kruidige tonen. In de mond een redelijk mollig gevoel eerst, goede vulling, maar naar de middensmaak was er wat terugval en toch weer vrij droge afdronk waar de tannine dan de bovenhand haalde. Als ik dit blind voorgeschoteld gekregen had, dan had ik gedacht aan een wijn van een jaar of 3 à 4, maar nooit één van 20 jaar oud! Als wijn na 20 jaar nog steeds zo jong smaakt, wat heeft het dan voor zin er op te wachten? Is hier een fout gemaakt en veel teveel zwavel gebruikt bij het bottelen? In ieder geval bijzonder teleurstellend en het restje 's anderendaags was helemaal stinky en droog.