En wat drinkt men nu eigenlijk zelf thuis bij die van Leuvin?

[wvd]

   
Alweer even geleden dat ik hier nog iets postte. Drukke dagen en 't is nog niet gedaan...
Ken je Henners? Dat is een Schuimwijn uit Zuid Engeland, niet ver van de zee. Kalkgronden en zeebries en daar Pinot Noir en Chardonnay, vergisting op fles, wat reserve wijnen en amper dosage en hopla.... een concurrent voor Champagne. Helaas ook de prijs van Champagne, maar, hij is het waard! Ziltig, complex, mooie afdronk, heel zuiver gemaakt, wel wel wel, wie had dat kunnen denken. Jullie allemaal natuurlijk.... Ik lust hier wel pap van.
Maggiorina 2021, voorlaatste jaar, in september komt 2022 en ik hoop dat die even heerlijk is als deze. Vanaf 2023 wordt het opnieuw "La Maggiorina" en dan zoals het eigenlijk hoort, enkel afkomstig van de oude in maggiorina gesnoeide wijngaarden. Dat gaat ne klop geven, daar ben ik nogal gerust in. Maar ik ga deze lichte, uiterst fruitige, elegante wijn toch missen. Dan nog een bubbeltje, nu een "echte" Champagne van een pionier in Bio(dynamie) in de regio die ook reeds lang geleden diverse Champagnes van 1 wijngaard op de markt bracht. Voor mij een tophius en deze "instapper" vind ik prima, mooi evenwichtig, niet te "belegen", heel zuiver. Dan een echt schitterende witte. Een overschotje dat ik niet mee wou verhuizen. Ik had nog 2 flessen van deze Coda di Volpe, een zo ongeveer totaal vergeten topdruif. De vorige fles was helaas te oxidatief en die is in de keuken verbruikt, maar deze was top. Heel mooi boeket van rijper fruit, moliig en met een verdomd minerlae afdronk. Top. Dit domein is bekend voor zijn Coda di Volpe en dit is hun topwijn. De basis had ik ook geproefd toen en die vond ik echt niet zo heeel veel minder, maar de klant wou deze en dus... Ze maken ook een Fiano en die laatste fles staat wat lusteloos in de frigo. Niet slecht, maar dan Sarno vond ik van een hoger niveau en een pak(je) goedkoper. Maar soit, het is allemaal gedaan, Campania trekt niet en dus....
Nog zo'n overschotje, Meroi's Nestri Rosso 2015. Pas binnen aan de stevige kant, maar nu echt prachtig versmolten Merlot, een heerlijke wijn eigenlijk, jammer dat die op is, ik laat er duurdere Bordeaux voor staan. Ik realiseerde me dat we de laatste jaargang Rampolla Chianti nog niet thuis geproefd hadden en dus nu de eerste fles. Er loopt daar een nieuwe wijnmaker rond wat mijn nieuwsgierigheid nog groter maakte. Wel, in eerste instantie was ik ontgoocheld. Zeker, de wijn ruikt zeer mooi, echt naar pure Chianti, aantrekkelijk, maar waar is dat ongrijpbare, "moeilijke" van Rampolla? Miste ik ook geen donkerdere kleur, die geweldige structuur die hun wijnen de eerste jaren zowat ondrinkbaar maakt? Met wat langer aan de lucht en zeker 's anderendaags kwam het terroir meer boven, dat geniepige kruidige waar hun Chianti bekend voor is. We openden er een van mijn lievelings-Chianti's achter, Gagliole's Riserva 2018 en die was een pak vetter en voller, maar ik vond hem na de Rampolla net iets minder dan vorige keer. Benieuwd hoe deze beide gaan evolueren.