Saransot-Dupré, Listrac-Médoc

[Olivier]

Gisteren de witte opengetrokken (2007) :

volle, ronde wijn. Rozenwater en Werther's echte. Bijzonder zacht en goed vervlochten. En een intrigerend subtiel nasmaakje, watermeloen?

Zou wel eens een recentere jaargang willen proeven. De zuren die Vinejo proefde in de 2010 zouden hier op hun plaats zijn om wat meer spanning te creëren. Niet dat er geen zuren meer zijn, maar een ietsiepietsie meer ging leuk geweest zijn. Maar nu ben ik aan het vitten. Wel niet lang meer laten liggen dus, de 2007.

[doc]

(05-05-2013 11:11 AM)Olivier schreef:  Gisteren de witte opengetrokken (2007) :

volle, ronde wijn. Rozenwater en Werther's echte. Bijzonder zacht en goed vervlochten. En een intrigerend subtiel nasmaakje, watermeloen?

Zou wel eens een recentere jaargang willen proeven. De zuren die Vinejo proefde in de 2010 zouden hier op hun plaats zijn om wat meer spanning te creëren. Niet dat er geen zuren meer zijn, maar een ietsiepietsie meer ging leuk geweest zijn. Maar nu ben ik aan het vitten. Wel niet lang meer laten liggen dus, de 2007.

Ik krijg altijd een spontane glimlach bij het lezen van jouw TN's ! Leuk gevonden "Rozenwater en Werther's echte" !

[Olivier]

als ik wijn drink, word ik creatief

[Olivier]

Rood 2006

ik heb moeite om deze wijn te beschrijven. Neus is niet bijzonder aromatisch, en ook in de mond is het geen smaakbom. Ik worstel met de smaken. Fruitige aanzet, maar ergens ook wat amandel. Direct na het openen was de afdronk nog uitgesproken bitter. Na een tijdje wordt dit beter.

Something's not quite right, maar kan er niet goed de vinger op leggen. Had iets meer concentratie verwacht misschien. Denk ook dat de wijn misschien nog deugd zou hebben om wat te blijven liggen, maar toch vraag ik me af of hier nog veel positieve evolutie zal volgen.

Ik stel mijn hoop op morgen.

[vinejo]

Ik vrees dat de jaargang hier een beetje speelt... Ik meen me zelfs te herinneren dat ik deze 2006 samen proefde met PvdW van de Wijnzolder, hij zocht naar een betaalbare Bordeaux om eventueel in te voeren. We keurden de wijn niét goed...

[PvdW]

Inderdaad destijds geproefd. Absolute tegenvaller: groen en dun. Ik geloof nooit dat dit goed komt door te wachten...
Jullie leggen de vinger op mijn Bordeaux-wonde. Het is als wijnhandelaar bijna onbegonnen werk om een langlopende relatie aan te gaan met een bordeauxdomein dat betaalbare wijn maakt, omdat er in dit prijssegment (en zelfs ver daarboven) veel te veel kwaliteitsverschil zit tussen de jaargangen. Omdat ik toch een beetje bordeaux in mijn assortiment wil, hop ik van domein naar domein en koop ik enkel wijnen aan die op dronk zijn. Het druist volledig in tegen mijn buikgevoel, want ik wil vooral ook een fijne relatie met "mijn" wijnboeren, maar hier kan het naar mijn gevoel niet anders. Of het zou moeten zijn dat jullie er wél kennen die elk jaar schitterend spul maken tegen 10 euro per fles...

[Olivier]

Citaat:Inderdaad destijds geproefd. Absolute tegenvaller: groen en dun.

Had het niet beter kunnen zeggen, groen en dun. Op dag twee is het groene er een beetje uit, de zuren zijn ook wat getemperd, maar het dunne zit er nog steeds duidelijk in.

Heb wel de indruk dat de andere TNs wel positief waren, dus misschien toch geen zo'n slechte keuze om in te voeren? Welk wijn is elk jaar top? Er zal altijd wel eens een minder jaar zijn. Dat gezegd zijnde vind ik het op zich geen slecht idee om een variabel aanbod te hebben als kwaliteit het uitgangspunt is. Daar kan de wijndrinker alleen maar tevreden mee zijn, zou ik denken.

[PvdW]

Geen enkele wijn is elk jaar top, daar ga ik mee akkoord. Maar er is een verschil tussen "tiens, toch iets minder dan vorig jaar" en "shit, ik herken deze wijn gewoon niet". Ik kan het echt niet over mijn hart krijgen om iets te verkopen waarvan ik moet toegeven dat hij "groen en dun" is... Of het zou moeten zijn dat er vraag komt naar popjes met de beeltenis van Agalev-er Jef Tavernier (foto in bijlage - da's pas een dunne groene!). En misschien ontwerpen ze bij Lego wel een ietwat geanorexeerde Hulk (foto 2). Maar groene en dunne wijn, neen hoor...

[Olivier]

[vinejo]

(15-05-2013 11:44 PM)vinejo schreef:  Ik vrees dat de jaargang hier een beetje speelt... Ik meen me zelfs te herinneren dat ik deze 2006 samen proefde met PvdW van de Wijnzolder, hij zocht naar een betaalbare Bordeaux om eventueel in te voeren. We keurden de wijn niét goed...

Ondertussen het genoegen gehad om de bijzonder sympathieke en bescheiden wijnbouwer te ontmoeten. Hij was op de hoogte van een probleem met een deel van zijn 2006 wijn die hard en bitter was. Maar zoals eerder gezegd, probeer de 2010 (of een andere jaargang) en je zal geenszins ontgoocheld zijn.
Hier alles over de proeverij met Yves Raymond, wijnmaker:

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...et-co.html

[Olivier]

wit 2011

direct na openen een beetje aromatically challenged, gesloten, maar wel een duidelijke mineralige impressie, en ergens een houttoets ook. Na een minuut of 10 heeft het hout zich al duidelijker gemanifesteerd in de neus met vooral wat amandel. Nog wat later komt er toch wat fruit door, wat citrus, al blijft de amandel dominant.
Ronde aanzet, vrij veel moelleux, met de amandel die terugkomt in het middenstuk en zorgt voor een mooie, lange afdronk. Toch ook hier het fruit in de verdrukking vind ik. Veel verder dan wat citrus geraak ik weer niet. In de afdronk misschien wat (geoxydeerde) appel.
Ik las daarnet ook nog eens mijn TN van de witte 2007 en eigenlijk komt dit goed overeen. Dit is een lekkere wijn, maar ook hier mis ik net ietsje meer zuren. Op de site zie ik trouwens dat er voor 60% semillon, 30% sauvignon en 10% muscadelle inzit. Het hogere percentage semillon verklaart dus wel ergens de rondeur en de lagere zuurtegraad. Trouwens 80% op barrique gelagerd. Ook dat is vrij duidelijk in deze wijn, hoewel het hout hier nooit storend wordt, en zelfs voor een mooie afdronk zorgt.
Vrij mooie wijn dus, maar zou deze bij een maaltijd schenken. Een stukje zalm lijkt mij een mooie match te zijn.

[don quichotte]

2010

Gisteren nog de rest van een flesje van deze jaargang gedronken. Een flesje meegebracht door onze forum moderator Olivier op zaterdag in een vergelijkende degustatie van de jaargang 2010.

Wel, dit wordt een mooie wijn. Heeft voldoende potentieel om nog gemakkelijk 15 jaar te overbruggen en om uit te groeien met een wijn met aroma's van koffie, ceder; laurier....
Een wijn die voldoende bestanddelen heeft om dan met zijn smaakpatroon nog bewondering af te dwingen.

Heb hier spijtig niets van liggen.

[Olivier]

(24-05-2016 11:52 PM)don quichotte schreef:  2010

Gisteren nog de rest van een flesje van deze jaargang gedronken. Een flesje meegebracht door onze forum moderator Olivier op zaterdag in een vergelijkende degustatie van de jaargang 2010.

Dag Don, jammer genoeg heb ik hier ook niets van liggen. Het was namelijk een flesje van Jo

[vinejo]

Hier bij de Paastafel:
Saransot Dupré 2009
De typische neus van 2009, zeer rijp zwart fruit, zoethout, kruidnagel, mokka.
Ik vreesde al een beetje voor een zwaar mondgevoel, maar niks van.
Mollig en zacht, maar de onmerkbare zuurtjes zorgen voor genoeg fraicheur.
Zeer mooie wijn! 90

[Vince]

saransot is onmiskenbaar underrated en hoort in het rijtje van subtoppertjes à la belle-vue (ht médoc), cambon la Pelouse, ... .
maar het etiket helpt natuurlijk niet... en de wijnmaker is op dat vlak heel conservatief, een etiket dat al 100 jaar op de flessen kleeft is een té grote emotionele stap om zomaar te vervangen

sinds de parkerscore voor 2010 is saransot opgepikt door de proefpanels en sedert een paar jaar komt saransot in angelsaksische scores toch uit als beste of 2de beste van Listrac

binnenkort komt Yves weer langs in Gent, benieuwd naar zijn verhalen uit de médoc, vers van de pers

[Jean]

Saransot-Dupré. Al meer dan 30 jaar de huiswijn van mijn vader, dus toch maar eens de moeite gedaan om naar het kasteel af te zakken.

Na even zoeken toch de eigendom gevonden in het centrum (nu ja, centrum) van Listrac.

We werden ontvangen door een bevallige dame die ons meteen naar de degustatiezaal leidde.

Na even wachten, kwam Yves Raymond binnen voor de rondleiding.

We begonnen in zijn ruimte met betoncuves en inoxcuves. Hij stapt af van de inoxcuves, omdat blijkbaar betoncuves aan belang winnen wegens het mindere verbruik (ecologisch). Een veel constantere temperatuur en minder verbruik. Hij zal binnenkort de betoncuves vernieuwen. Zie foto's onderaan.

Wat de druiven betreft, heeft hij vooral merlot, cab franc en cab sauvignon en ook nog petit verdot. De cabernet sauvignon is echter plaats aan het ruimen voor petit verdot, dat het zeer goed doet op de bodem van Listrac (argille). Hij zegt dat tegen hij zal stoppen met wijnmaken (nog enkele decenia), er in zijn wijn geen cabernet sauvignon meer te vinden zal zijn.

Dan naar de chai, waar de rode wijn ligt te rijpen. De witte wijn zit reeds op fles, dus die tonnen zijn leeg. De perac, de tweede wijn, rijpt ook op vaten, doch iets minder lang.Wat de witte wijnen betreft, was het blijkbaar vroeger zo dat de witte wijnen uit Listrac zeer bekend waren bij het grote publiek. Dit is echter verwaterd, waardoor dat weinig voorkomt. Hij heeft echter het risico genomen om 2 hectare aan te planten met sauvignon blanc en semillion. Het leidt tot een pittige wijn met een smeuïge, vette smaak. Hij komt echter uit onder de appelatie Bordeaux, omdat Listrac enkel geldt voor witte wijnen.

Uiteindelijk belanden we in de degustatieruimte, waar we mogen kiezen welk jaar we willen proeven. Het werd een 2005. Zeer krachtige wijn, iets te warm geserveerd, maar vol een fruitig. Volgens hem kan de wijn zeker 50 jaar mee. Misschien wat te enthousiast, maar de wijn is zeer goed.

Dan beginnen de verhalen over de werkloosheid in Frankrijk, en dat die beter betaald wordt dan bepaalde jobs, zodat ze weinig personeel vinden, etc...

Hij vermeldt nog dat hij zopas de Coup des Crus Bourgeois heeft gewonnen, hetgeen hem heel fier maakt. Op de uitreiking (of was het nu een ander evenement?) op Chateau de Malleret, kregen ze de hele avond chateau de Malleret. Na het diner, kwamen er echter karaffen wijn op tafel. De verenigde gespecialiseerde pers vond de wijn in de karaffen goed maar niet echt fantastisch. Blijkbaar was de wijn die in de karaffen zat... chateau Lafite Rothschild (jaartal wist hij niet meer).

Tenslotte vermeldde hij nog dat zijn millesime 2014 veel beter was dan 2015. Hij confronteerde bepaalde eigenaars van iets grotere chateaus hiermee, die niet wilden bevestigen noch ontkenden. Blijkbaar heerst er een soort van omerta in Bordeaux omtrent deze twee millesimes, allicht omdat de prijzen nu eenmaal zijn wat ze zijn, of dat nu terecht is of niet...

Tijd om afscheid te nemen van deze zeer boeiende wijnbouwer. We waren aangenaam verrast en zullen nog heel veel genieten van zijn wijnen.

PS: Ik wil graag foto's toevoegen, maar weet niet hoe dit werkt...

[don quichotte]

(27-09-2017 08:55 PM)Jean schreef:  Saransot-Dupré. Al meer dan 30 jaar de huiswijn van mijn vader, dus toch maar eens de moeite gedaan om naar het kasteel af te zakken.

Na even zoeken toch de eigendom gevonden in het centrum (nu ja, centrum) van Listrac.

We werden ontvangen door een bevallige dame die ons meteen naar de degustatiezaal leidde.

Na even wachten, kwam Yves Raymond binnen voor de rondleiding.

We begonnen in zijn ruimte met betoncuves en inoxcuves. Hij stapt af van de inoxcuves, omdat blijkbaar betoncuves aan belang winnen wegens het mindere verbruik (ecologisch). Een veel constantere temperatuur en minder verbruik. Hij zal binnenkort de betoncuves vernieuwen. Zie foto's onderaan.

Wat de druiven betreft, heeft hij vooral merlot, cab franc en cab sauvignon en ook nog petit verdot. De cabernet sauvignon is echter plaats aan het ruimen voor petit verdot, dat het zeer goed doet op de bodem van Listrac (argille). Hij zegt dat tegen hij zal stoppen met wijnmaken (nog enkele decenia), er in zijn wijn geen cabernet sauvignon meer te vinden zal zijn.

Dan naar de chai, waar de rode wijn ligt te rijpen. De witte wijn zit reeds op fles, dus die tonnen zijn leeg. De perac, de tweede wijn, rijpt ook op vaten, doch iets minder lang.Wat de witte wijnen betreft, was het blijkbaar vroeger zo dat de witte wijnen uit Listrac zeer bekend waren bij het grote publiek. Dit is echter verwaterd, waardoor dat weinig voorkomt. Hij heeft echter het risico genomen om 2 hectare aan te planten met sauvignon blanc en semillion. Het leidt tot een pittige wijn met een smeuïge, vette smaak. Hij komt echter uit onder de appelatie Bordeaux, omdat Listrac enkel geldt voor witte wijnen.

Uiteindelijk belanden we in de degustatieruimte, waar we mogen kiezen welk jaar we willen proeven. Het werd een 2005. Zeer krachtige wijn, iets te warm geserveerd, maar vol een fruitig. Volgens hem kan de wijn zeker 50 jaar mee. Misschien wat te enthousiast, maar de wijn is zeer goed.

Dan beginnen de verhalen over de werkloosheid in Frankrijk, en dat die beter betaald wordt dan bepaalde jobs, zodat ze weinig personeel vinden, etc...

Hij vermeldt nog dat hij zopas de Coup des Crus Bourgeois heeft gewonnen, hetgeen hem heel fier maakt. Op de uitreiking (of was het nu een ander evenement?) op Chateau de Malleret, kregen ze de hele avond chateau de Malleret. Na het diner, kwamen er echter karaffen wijn op tafel. De verenigde gespecialiseerde pers vond de wijn in de karaffen goed maar niet echt fantastisch. Blijkbaar was de wijn die in de karaffen zat... chateau Lafite Rothschild (jaartal wist hij niet meer).

Tenslotte vermeldde hij nog dat zijn millesime 2014 veel beter was dan 2015. Hij confronteerde bepaalde eigenaars van iets grotere chateaus hiermee, die niet wilden bevestigen noch ontkenden. Blijkbaar heerst er een soort van omerta in Bordeaux omtrent deze twee millesimes, allicht omdat de prijzen nu eenmaal zijn wat ze zijn, of dat nu terecht is of niet...

Tijd om afscheid te nemen van deze zeer boeiende wijnbouwer. We waren aangenaam verrast en zullen nog heel veel genieten van zijn wijnen.

PS: Ik wil graag foto's toevoegen, maar weet niet hoe dit werkt...

Jean, in je post zitten een aantal ervaringen in die ik zeer kan apprecieren. (cfr geval Lafite Rothschild ) ;millesime 2014 versus 2015
Sommigen hebben in 2014 prachtige wijnen gemaakt; anderen dan weer middelmatige.
Gaven ze daar enige verklaring waarom het gebruik van betonnen cuves minder verbruik vraagt dan de roetvrijstalen cuves?

[Fre]

Die verhalen van die wijnbouwers zijn fantastisch he.

[Jean]

Ze gebruiken opnieuw meer betoncuves om ecologische redenen. De groene gedachten (en ook de kostenraming) vinden steeds meer gehoor bij de wijnbouwers heb ik de indruk. Ik vermoed dat dit ook een invloed heeft op de smaak, maar ik had niet de indruk dat dit de hoofdreden was waarom men opnieuw richting betoncuves gaat.

[Vince]

zeer mooi verslag Jean, duidelijk geschreven vanuit een emotionele band (jullie 'huiswijn')

ik ben er ook mee opgegroeid, Saransot is mijn allerprilste herinnering aan wijn, zijn vader is de allereerste wijnbouwer die ook ooit ontmoet heb (Philippe kwam ook aan huis bij mijn pa, tot 1988)

Yves Raymond is een aimabele, gereserveerde en belezen man. Een wijnbouwer die zijn klanten nog zelf gaat opzoeken (vnl. B, NL, DK, D)

de coupe des crus bourgeois is eindelijk een mooie erkenning voor dit domein dat onder de radar werkte tot... millésime 2010 toen Parker zijn een 91/100 gaf (een wijn die op dat moment 10,5 euro kostte)

de forumleden vragen zich vaak af waar ze Saransot kunnen kopen, niet moeilijk: gewoon een mailtje sturen naar het domein, en vanuit zijn dépôt in Brussel wordt de wijn een aantal weken nadien gratis aan huis geleverd!

Persoonlijk verkies ik ook zijn 2014 boven de 2015. Grosso modo is volgens Y. Raymond de linkeroever beter geslaagd in 2014, de rechteroever beter in 2015 en dat zou alles te maken hebben met heel lokale overvloedige regenval

[Vince]

saransot dupré komt verder in het angelsaksische vizier zie de december Decanter 2017, en dan nog in mooi gezelschap (Figeac, Calon Ségur, …).

http://www.decanter.com/premium/10-impro...ux-378938/

het volledig artikel vind je hier:
http://cdn.vin.co/_clients_folder/chatea..._19194.pdf

[vinejo]

Gisteren de Saransot 2014 geproefd.
Eerste slokken wat moeilijk, beetje bijtend zelfs.
Na een kwartiertje kwam de wijn mooi open.

Eerst cassis en kruiden, een half uurtje later naaldbos (denneappels)
In begin dus in de mond nog wat scherp maar na een tijdje wordt dit bijzonder mooi, zacht en bijna smeuïg. Veel merlot in deze blend, en dat proef je. Heel erg mooie wijn (moest me echt inhouden om nog extra glazen van te drinken...)

Deze 2014 werd in 2017 verkozen als beste Cru Bourgeois. En hoewel de 9 ex- exceptionelles er wellicht niet bij waren wil dit toch iets zeggen.
(in de top 10 ondermeer ook Cap Leon Veyrin en d Agassac, ook 2 chouchous van dit forum.. )

[Vince]

Veel Bdx wijngenot voor... 12 euro, dit zou Bdx bashers bij wijlen met verstomming moeten slaan...

[vinejo]

Via een gunstige wind waaide er een heel mooi triootje binnen ten huize mezelf. Neen, niet afkomstig van een escortbureau, wel van Thierry, de wijngekke papa van Vince, die sedert tientallen jaren een speciale band heeft met Yves Raymond, de minzame wijnbouwer van dit Chateau.

Ik mocht de 18, 19 en 20 aan een kritische degustatie onderwerpen.
“Hmm, wanneer ga ik daar eens tijd voor maken.”
Lang heeft het niet geduurd.
Makkelijk als je onverwachts bezoek krijgt van een andere wijnzot.
Donderdagavond ging de bel, Fre kwam zijn (door mij bestelde) spuwbakjes oppikken.
“Zin in een glaasje…?”
“Bwa ja.”
“…of drie?”
“Haha, oké dan.”

De volgende dagen bleef ik de wijnen opvolgen, hier een kort verslagje van mijn perfect onwetenschappelijke bevindingen.( besproken in de volgorde waarin ik ze schonk)

Dag 1 (met Fre)

Saransot Dupré 2019

Vers gesneden zwart fruit in de neus, grafiet en tabak, klassieke Bordeauxneus, heel fris. Elegant in de mond, met een mooie lengte en knap afgelijnde tannine.
Fre vond dit (blind) zalig en 25 euro waard.

Saransot Dupré 2018

Gelijkaardige aroma s in de neus, mss wat meer merlot met fruitgebak en blauwe bes. Hier ook wat boter.
In de mond iets ernstiger, tannines iets minder toegankelijk. Voorspelbaarder Bordeaux.
Deze wijn zou Fre eerder niet kopen.

Saransot Dupré 2020

Cassis in de neus, mineraliteit ook. Minder afgelijnde tannines dan de 2019 maar ook wel enorm drinkbaar aan die jeugdige leeftijd. 20 euro waard volgens mijn (blind proevende) wijnkompaan.

Fre scoorde hier bijzonder hoog, hij prefereerde (blind) de 2019, vond de 2018 iets warmer en de 2019 een mix van de 18 en 19.
Echt wel waar deze jaargangen voor staan.

Dag twee en drie

2019

Eerder rood fruit nu in de neus, floraal, kandijsuiker. Medium body, een zacht en fris mondgevoel, knappe afdronk (wat kruidig) met bescheiden koffiebittertje. Op dag drie was deze wijn enorm fluwelig maar toonde tegelijkertijd wel minder materie en rijpheid dan de twee andere jaargangen. Genieten nu en de komende 15 jaar. 92

2018

Het aroma is minder open dan de 2019, kersen en leder, ijzer ook.
In de mond zit dit heel mooi in elkaar, tannines geven structuur maar zijn nu mooi gepolijst, alles in balans.
Dag drie weer iets drogere tannines. Een krachtige wijn die gewapend is tegen de tand des tijds. 90+

2020
Aromatisch gaat dit meer naar de 2019, met rood fruit, specerijen en mineraliteit. Veel materie in de mond, een wijn met diepgang, zit perfect in elkaar maar nog geknoopt, cabernetbittertje. 91+

Slotsom
Chateau Saransot Dupré lijkt me dé hidden gem in de Listrac, zelfs in de hele Medoc. Er worden bijzonder fijne wijnen gemaakt, met veel bewaarplicht en elegantie. Wellicht draagt het grote aandeel petit verdot (elk jaar meer, tot meer dan 20%) bij aan de complexiteit van de wijnen.
Deze Cru Bourgeois Superieur kreeg de laatste jaren enorm lovende commentaren maar blijft in Vlaanderen zeer onder de radar, mede te wijten aan de commercialisatie (of het gebrek eraan).
Toch is de wijn makkelijk verkrijgbaar via het Chateau, verzending kost heel weinig, vanaf 60 flessen is dit gratis. Ik vermoed dat de prijs voor een fles ongeveer een goede 12 euro is. Twaalf euro, jawel.

Ik kan dit Chateau vandaag de dag enkel warm aanbevelen. Een moderne Medoc die in zijn jeugd al zeer veel drinkgenot geeft maar tegelijkertijd een groot bewaarpotentieel bezit. Een wijn die zowel de geoefende wijnliefhebber als de gelegenheidsdrinker enorm zal bekoren. Een Cru Bourgeois die met menige Grand Cru Classés kan wedijveren.
Enige minpunt blijft het etiket, blijkbaar al meer dan 100 jaar niet aangepast. En in tegenstelling tot voor zijn wijnen blijft Yves Raymond hier, uit nostalgie, de vooruitgang tegenhouden.
Maar, zei de boomer, hoeveel fantastische elpees zijn er niet gemaakt met een mottige hoes..?

   
   

[Jean]

De 2021 van dit chateau wordt trouwens niet geproduceerd wegens een te lage kwaliteit.

[Benz]

(05-12-2022 07:16 AM)vinejo schreef:  Via een gunstige wind waaide er een heel mooi triootje binnen ten huize mezelf. Neen, niet afkomstig van een escortbureau, wel van Thierry, de wijngekke papa van Vince, die sedert tientallen jaren een speciale band heeft met Yves Raymond, de minzame wijnbouwer van dit Chateau.

Ik mocht de 18, 19 en 20 aan een kritische degustatie onderwerpen.
“Hmm, wanneer ga ik daar eens tijd voor maken.”
Lang heeft het niet geduurd.
Makkelijk als je onverwachts bezoek krijgt van een andere wijnzot.
Donderdagavond ging de bel, Fre kwam zijn (door mij bestelde) spuwbakjes oppikken.
“Zin in een glaasje…?”
“Bwa ja.”
“…of drie?”
“Haha, oké dan.”

De volgende dagen bleef ik de wijnen opvolgen, hier een kort verslagje van mijn perfect onwetenschappelijke bevindingen.( besproken in de volgorde waarin ik ze schonk)

Dag 1 (met Fre)

Saransot Dupré 2019

Vers gesneden zwart fruit in de neus, grafiet en tabak, klassieke Bordeauxneus, heel fris. Elegant in de mond, met een mooie lengte en knap afgelijnde tannine.
Fre vond dit (blind) zalig en 25 euro waard.

Saransot Dupré 2018

Gelijkaardige aroma s in de neus, mss wat meer merlot met fruitgebak en blauwe bes. Hier ook wat boter.
In de mond iets ernstiger, tannines iets minder toegankelijk. Voorspelbaarder Bordeaux.
Deze wijn zou Fre eerder niet kopen.

Saransot Dupré 2020

Cassis in de neus, mineraliteit ook. Minder afgelijnde tannines dan de 2019 maar ook wel enorm drinkbaar aan die jeugdige leeftijd. 20 euro waard volgens mijn (blind proevende) wijnkompaan.

Fre scoorde hier bijzonder hoog, hij prefereerde (blind) de 2019, vond de 2018 iets warmer en de 2019 een mix van de 18 en 19.
Echt wel waar deze jaargangen voor staan.

Dag twee en drie

2019

Eerder rood fruit nu in de neus, floraal, kandijsuiker. Medium body, een zacht en fris mondgevoel, knappe afdronk (wat kruidig) met bescheiden koffiebittertje. Op dag drie was deze wijn enorm fluwelig maar toonde tegelijkertijd wel minder materie en rijpheid dan de twee andere jaargangen. Genieten nu en de komende 15 jaar. 92

2018

Het aroma is minder open dan de 2019, kersen en leder, ijzer ook.
In de mond zit dit heel mooi in elkaar, tannines geven structuur maar zijn nu mooi gepolijst, alles in balans.
Dag drie weer iets drogere tannines. Een krachtige wijn die gewapend is tegen de tand des tijds. 90+

2020
Aromatisch gaat dit meer naar de 2019, met rood fruit, specerijen en mineraliteit. Veel materie in de mond, een wijn met diepgang, zit perfect in elkaar maar nog geknoopt, cabernetbittertje. 91+

Slotsom
Chateau Saransot Dupré lijkt me dé hidden gem in de Listrac, zelfs in de hele Medoc. Er worden bijzonder fijne wijnen gemaakt, met veel bewaarplicht en elegantie. Wellicht draagt het grote aandeel petit verdot (elk jaar meer, tot meer dan 20%) bij aan de complexiteit van de wijnen.
Deze Cru Bourgeois Superieur kreeg de laatste jaren enorm lovende commentaren maar blijft in Vlaanderen zeer onder de radar, mede te wijten aan de commercialisatie (of het gebrek eraan).
Toch is de wijn makkelijk verkrijgbaar via het Chateau, verzending kost heel weinig, vanaf 60 flessen is dit gratis. Ik vermoed dat de prijs voor een fles ongeveer een goede 12 euro is. Twaalf euro, jawel.

Ik kan dit Chateau vandaag de dag enkel warm aanbevelen. Een moderne Medoc die in zijn jeugd al zeer veel drinkgenot geeft maar tegelijkertijd een groot bewaarpotentieel bezit. Een wijn die zowel de geoefende wijnliefhebber als de gelegenheidsdrinker enorm zal bekoren. Een Cru Bourgeois die met menige Grand Cru Classés kan wedijveren.
Enige minpunt blijft het etiket, blijkbaar al meer dan 100 jaar niet aangepast. En in tegenstelling tot voor zijn wijnen blijft Yves Raymond hier, uit nostalgie, de vooruitgang tegenhouden.
Maar, zei de boomer, hoeveel fantastische elpees zijn er niet gemaakt met een mottige hoes..?

Geweldig!

[Fre]

Inderdaad. De beschrijving is er klop op. Een zeer educatieve blinde tasting en nogmaals een bevestiging dat de 2019 een topjaar is.