Wijntrip Bordeaux 19-21/12/2012

[carl]

Zoals beloofd hierbij nog eens het volledige verhaal :

Trip Bordeaux Top Amateur Sommelier 2012
Zoals een deel onder jullie wel zullen weten heb ik eind oktober tijdens een wedstrijd op Megavino te Brussel de titel van Top Amateur Sommelier 2012 behaald. Niet alleen waren de eer van de titel, een kist Chateau Magdelaine 2007 en een magnum champagne mijn deel maar hieraan verbonden was ook een trip langs enkele van Bordeaux’s grotere Chateaux. Welke kastelen zouden bezocht worden bleef lang onduidelijk maar ergens midden vorige week kreeg ik eindelijk de definitieve planning door. De trip zou plaatsvinden van woensdag 19/12/2012 tot en met vrijdag 21/12/2012 met dien verstande dat we vrijdagmorgen reeds om 6h50 het vliegtuig terug richting België moesten nemen. Daar we woensdag pas omstreeks 12h30 landden te Bordeaux schoot er dus in werkelijkheid slechts een tijdspanne van anderhalve dag over om 5 domeinen te bezoeken : 3 op de rive gauche onder begeleiding van een medewerker van negociant Cordier-Mestrezat en 2 op de rive droite onder supervisie van iemand van negociant JP Moueix.
Vertrek
De ochtendfiles naar Brussel indachtig besloten mijn vrouw en ik om per trein naar Zaventem te sporen. Vanuit Leuven is dat tegenwoordig slechts een dik kwartier rijden en dat zou duidelijk sneller blijken dan eenzelfde afstand langs de vervloekte E40 af te leggen naar deze randgemeente van Brussel. Goed op tijd gearriveerd voor de vlucht van 10h00 en na slechts een klein oponthoud aan de douanepost alwaar ik gefouilleerd werd bereikten we de gate langs waar we moesten inchecken. Er zat al aardig wat volk maar van een vliegtuig was op dat moment nog geen spoor te bekennen. Het uur van vertrek naderde reeds met rassé schreden en nog steeds geen vliegtuig van Air France die ook maar enige aanstalten maakte om de richting van onze gate uit te komen. Later bleek ook waarom ; Onze vlucht werd afgeleid naar een andere, lagergelegen gate waar we na slechts (!) een kwartiertje wachtten eindelijk konden inchecken en we allen naar een bus begeleid werden. Blijkbaar stond het vliegtuig elders geparkeerd en bij nadere inspectie bleek wat ik hier een vliegtuig noem eerder een veredelde bus : 19 rijen van 3 stoelen en tussenstop te Nantes eer door te vliegen naar Bordeaux. Achteraf bleek mijn vrees en beetje ongegrond en waren we eigenlijk sneller ter plaatse dan verwacht. Ondanks de achterstand die ondertussen al opgelopen was tot een half uur kwamen we mooi op tijd (12h30)toe te Bordeaux. Het avontuur kon beginnen.
Aankomst
Daar Bordeaux-Merignac eerder een kleine luchthaven is gaat de afhandeling van de bagage vrij snel en staan we al gauw buiten alwaar we opgewacht worden door Thomas VM, een jonge Belg in dienst van Cordier-Mestrezat verantwoordelijk voor de export naar Benelux, Oost-Europa, Ierland en Schotland. Normaal werkt hij van thuis uit maar af en toe wordt hij teruggeroepen naar de hoofdzetel en deze week is hij dus ook in Bordeaux. Hij moest een paar zaken regelen (vergadering met een grote Belgische warenhuisketen, nieuwe leasingwagen ophalen,… ) en blijkbaar hoort ons begeleiden op onze trip deze week ook tot zijn takenpakket.
Hij brengt ons naar onze uitvalsbasis voor de volgende dagen. Pal in het centrum van Bordeaux installeren we ons in de gezellige Bed and Breakfast “Maison de la Lierre”. Na een kwartiertje komt Thomas weer voorgereden en vertrekken we met de wagen naar een bistro in het centrum van Bordeaux. Eigenlijk een beetje overdreven daar de bistro slechts 1 kilometer verder ligt net voorbij “Le Grand Theatre” en we met het zoeken van parking erbij langer onderweg zijn dan wanneer we te voet zouden gegaan zijn. Het eten in de bistro is correct maar niet meer dan dat maar de begeleidende witte wijn van negociant Cordier zelf is eigenlijk wel een aangename verrassing . Een blend van Semillon-Sauvignon Blanc die een lichte houtopvoeding heeft gekregen maar dewelke ondanks zijn jonge leeftijd (2011) al mooi in de wijn geïntegreerd is. Het gesprek is geanimeerd maar de spanning aangaande het verdere verloop van de trip begint zich toch wat te manifesteren. Na een kleine uurtje wordt er eindelijk afgerekend en vertrekken we richting onze eerste afspraak : Chateau Pape Clement te Pessac-Leognan.
Chateau Pape Clement
Na een klein half uurtje van rode lichten, kleine verkeersinfarcten en onkundige Franse weggebruikers op ronde punten waarbij we onder andere de twee-eenheid Haut Brion en La Mission Haut Brion passeren komen we aan bij een kasteel in de banlieu van Bordeaux : Chateau Pape Clement.
Na het binnentreden in het statige gebouw worden we na even wachten ontvangen door de directeur van het domein, een zeer vriendelijke en verstandige man. Net als de andere domeinen van Bernard Magrez heeft ook Pape Clement zijn eigen directeur die op de dagelijkse werking toeziet. Hij neemt ons mee op sleeptouw door de werkelijk schitterende tuin van het domein, vol met eeuwenoude olijfbomen, waar we geïnformeerd worden over de meest uiteenlopende zaken :
• de lange historiek van het domein : Paus Clemens V was de eerste Avignon-paus in 1305
• de strengere selectie die tegenwoordig voor de rode wijn doorgevoerd wordt : Naast de Grand Vin en Clementin wordt er tegenwoordig ook een derde wijn gemaakt die nog geen naam heeft
• de overgang naar een meer natuurlijke werkwijze in de wijngaard : Voor het bewerken van de grond van 15 van de 60 ha wordt al een tijdje met paarden gewerkt en vanaf volgend jaar komen er ook ossen bij
• de eerder ongewone druiven die voor de droge witte wijn gebruikt worden : Naast de obligate Sauvignon Blanc en Semillon staat er ook 5 % Muscadelle en 5 % Sauvignon Gris aangeplant
• De evolutie in wijnmaaktechnieken : Ook hier wordt al gebruikt gemaakt van betonnen eieren om een constante beweging in het fermentatieproces te houden voor de witte Pape Clement.
Hierna wordt het bezoek verder gezet langs de fermentatiehal van de rode Clementin, de fermentatiehal voor de Grand Vin en de sorteerinstallatie die zich op het verdiep bevindt boven de fermentatiehal. Daar krijgen we even een filmpje te zien waarop de oogst wordt getoond terwijl op de achtergrond vioolmuziek afkomstig van de Stradivarius “Fombrauge” weerklinkt. Net op het moment dat onze luxe-gids uitlegt dat tijdens de fermentatie de chapeau telkens weer wordt gebroken en ondergeduwd om een grotere extractie te bekomen (de Michel Roilland-methode) wordt ons gezelschap vervoegd door Philippe Magrez, zoon van en exportmanager voor de domeinen van zijn vader: Een innemende persoonlijkheid met een natuurlijke flair. Terwijl wij onze tour verder zetten langs de vatenkelders gaat hij de “kleine” degustatie al voorbereiden en de flessen ontkurken.
Voor we hier echter aan toe zijn gaan we ook nog langs in de kelder waar zich een klein schrijn bevindt ter ere van de oprichter van het domein. Iets minder klerikaal maar zeker zo interessant is de poort die naar een ander deel van de kelder leidt waar zich de oude jaargangen (teruggaand tot 1893)en de grotere volumes (tot 18 L-flessen) bevinden. Al bij al een zeer mooie verzameling flessen met dien verstande dat de oudere jaargangen eerder beperkt in aantal waren.
Na deze ondergrondse tussenstop begeven we ons naar het Eiffel-gebouw : Een oorspronkelijk uit de Savoie afkomstig soort van grote tuinveranda ontworpen door de bekende Franse ingenieur. Hier staan de flessen opgesteld van onze “kleine” degustatie. Het vreemde is dat de rode wijnen voor de witte zullen geschonken worden. De uitleg die Philippe hieraan gaf was dat de witte wijnen zeer expressief in hun aroma’s zijn en daarom beter achter de rode worden geschonken :
• Grands Chenes 2007 : Mooie vanille, lichter van stijl, vreemdsoortige combinatie van groenigheid en rozijnen. 85+
• Clementin 2010 : Fijne neus, rood fruit, hooi, nog tanninerijk en zelfs licht uitdrogend op het einde, nog veel potentieel. 87
• Fombrauge 2006 : Lactische toets, zwart fruit, breed, krachtig. 86
• Pape Clement 2007 : Toasted, fraicheur,fruit zit nog verscholen, nog tannineus. 89
• Magrez Fombrauge 2006 : Volle wijn, mooie rondeur met achteraan nog straffe tannines. 89+
• Fombrauge Blanc 2010 : Ietwat vreemd zelfs vuil hout, exotisch fruit, snoeperig. 83
• Pape Clement 2007 : Mooie zure appel, rokerig, exotisch fruit, zeer evenwichtig. Grote wijn 92
Een zeer uitgebreide degustatie waarin enkele zeer mooie maar ook enkele duidelijk mindere wijnen aan bod zijn gekomen.
Het gesprek dat zich ontspon tijdens de degustatie ging over verkoop, klantenbinding, prijs/kwaliteit en Bourgogne. Philippe Magrez was er net als zijn vader zeer fier op dat ze recentelijk Clos Haut-Peyraguey hadden kunnen toevoegen aan hun portefeuille. Op deze manier waren ze nu in alle belangrijke regio’s / klassementen van Bordeaux vertegenwoordigd. Verder vond hij het duidelijk ook belangrijk om wijnen in alle mogelijke prijsklassen te kunnen aanbieden. Hij verwoorde het als volgt : “ Mensen die een wijn wensen aan te kopen en een Pape Clement in handen hebben maar merken dat deze hun budget wat overstijgt kunnen op dat moment altijd overstappen naar een Fombrauge, Clementin of zelfs een Grands Chenes. Dit allemaal zonder veel aan kwaliteit in te boeten want tegenwoordig staat er onderaan elke fles het embleem van Bernard Magrez vertegenwoordigd door zijn naam en de 2 sleutels.”
Klantenbinding van het zuiverste soort maar hij benadrukte ook dat zij de rage die momenteel in bordeaux heerst van het jaarlijks bruusk optrekken van de prijzen niet wensen te volgen. Ook niet met hun Fombrauge die recentelijk gepromoveerd werd tot GCC. Hij voorzag een verhoging van enkele euro’s verspreid over een tiental jaren als een natuurlijke evolutie. Goed nieuws dus voor de Bordeaux-liefhebbers onder ons.
Omtrent Bourgogne was zijn mening dat het systeem aldaar veel te ingewikkeld was en dat de ruimte daar zo beperkt is dat de schaarste van nature hoge prijzen in de hand werkte. Hij gaf het voorbeeld van de wijn afkomstig van de Grand Cru La Romanee Conti waarvan er telkens slechts 1 fles in een kist van 12 flessen die van het domein komt steekt. Op die manier moet je om een volledige kist van deze wijn te kunnen samenstellen al 12 kisten kopen ; voor een normale sterveling een schier onmogelijke opgave. In vergelijking daarmee zijn Bordeaux-wijnen toch veel democratischer, niet . Het is natuurlijk maar hoe je het bekijkt, hé.
Nu de degustatie naar zijn einde loopt is het tijd geworden om afscheid te nemen maar ik merk op dat we de vatenkelder voor de witte wijn nog moeten zien en aangezien dit op de weg naar de parking ligt wordt er nog even een zijsprong gemaakt. Dit is duidelijk een kleinere opslagruimte maar dat is ook normaal wanneer je weet dat 9/10e van de wijngaard aan rode wijn is voorbehouden. Opvallend daar is ook wel dat 95% van de 70 gebruikte vaten afkomstig zijn van Bourgondische vatenmakers daar waar dit voor de rode wijnen eerder 50/50 is. Blijkbaar werken ze in bourgogne met Chaufe Blonde dewelke merkelijk minder gebrande aroma’s in de wijn brengt. Verder komen we ook te weten dat voor de ouillage (bijvullen van de vaten om oxidatie te vermijden) wijn gebruikt wordt uit een inox vat met een op- en neergaand deksel.
Na een schitterende rondleiding en een leuke proeverij van om en bij de 2 uur nemen we omstreeks half 6 tevreden afscheid en rijden we in het drukke avondverkeer van Bordeaux aan een eerder gezapig tempo terug naar de binnenstad. We spreken af om later die avond samen met onze gids en een Franse collega van hem iets te gaan eten in een leuke bistro even verder van ons hotel rond 8 uur. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat er een vrouwelijke collega van onze gids zou meegaan maar terwijl we onderweg zijn naar ons hotel krijgt hij een telefoontje waarin een duidelijk zieke vrouw aangeeft dat ze die avond onmogelijk zal kunnen aanwezig zijn. Maar geen probleem want bij de negociant werken ook andere en gezonde mensen. Vervanging wordt dus voorzien en ’s avonds zullen we met z’n vieren aan tafel zitten. Na drie kwartier worden we in de buurt van ons hotel afgezet en besluiten we ons eerst even op te gaan frissen. Omstreeks kwart na 7 lopen we even de kerstmarkt op de Place Tourny over en we hebben geluk, voorlopig blijft het droog.
Omdat de Franse gewoontes van uit eten gaan (vanaf half 9 – 9 uur) de onze niet zijn gaan we omstreeks 8 uur de bistro “Café Tourny” al binnen. Onze gastheer en zijn andere gast komen een kwartier later binnen. De andere gast blijkt de jonge Fransman Romain uit Brive-La-Gaillarde te zijn die op de Marketingafdeling van Cordier werkt. Hij is in het begin eerder bedeesd maar naarmate de avond vordert komt hij wat losser en als hij ons mag geloven zal hij dra zijn intrek nemen op één van de grote Medoc-chateaus als nieuw lief van Alexandra en schoonzoon van Corinne “de Griekse kruideniersdochter”.
Omdat wijnliefhebbers ook wel graag eens iets anders drinken nemen Inge en ik een pineau de Charentes die duidelijk veel te zoet blijkt als aperitief. Onze tafelgenoten nemen een pint van ’t vat, een duidelijk betere keuze. Als voorgerecht wordt 3 x zalmburger in een nieuw kleedje en 1 x oesters genomen. Omdat we een fles Chateau de Candale 2009 (St Emilion GC) nemen bij het hoofdgerecht spreken we af om elk een glas witte wijn (Entre-deux-meres) bij het voorgerecht te nemen. Op zich een goed idee maar omdat het eten nogal lang op zich laat wachten besluiten we om nog een aperitief te bestellen. Je gaat dat natuurlijk altijd zien maar onze 2e aperitief is nog niet opgediend of ons voorgerecht wordt op tafel gezet. Gelukkig had ik als 2e aperitief een glas witte wijn besteld had was er nog geen man overboord en werden de oesters toch op gepaste wijze begeleid. Nadien bij het hoofdgerecht komt de Chateau de Candale 2009 dus op tafel en volledig in lijn met de jaargang is dit een mooie, ronde eerder volle wijn met rijp fruit en een getoaste toets. De Haut Brion-gestileerde fles is een echte eyecatcher en vrij atypisch voor St Emilion. Blijkbaar is de nieuwe eigenaar een vatenmaker uit de Charente en heeft hij grote plannen met dit chateau. Hij heeft natuurlijk geluk met de recentste jaargangen (’09 en ’10) maar de vraag is wat hij zal kunnen met een moeilijkere jaargang als 2011. Na het dessert krijgen we nog een digestief van de zaak aangeboden. Rond half 11 verlaten we de bistro en gaan we op ons hotel aan want morgen wacht er een zeer drukke dag.
Dag 2 – Voormiddag in de Medoc
We hebben afgesproken tegen kwart voor 9 dus omstreeks kwart voor 8 gaat de wekker. Zo hebben we tijd genoeg om ons te wassen, rustig te ontbijten en ons deftig te kleden voor de lawine aan bezoeken die vandaag gepland staan : In de voormiddag zullen we in de Medoc 2 kastelen bezoeken om nadien de mysteries van de rechteroever proberen te doorgronden door ook daar 2 domeinen aan te doen.
Het ontbijt is bescheiden maar voldoende en stipt om 20 voor 9 staan we klaar in de lobby van het hotel ongeduldig uit te kijken naar onze chauffeur en gids . In tegenstelling tot gisteren hebben we vandaag het weer niet echt mee. De regen valt met bakken uit de hemel maar zelfs zo’n tegenslag kan mijn goede humeur niet verstoren want ik weet waar we vandaag overal naartoe gaan … en jullie nog niet. Doordat de paraplu’s die we thuis hebben allemaal nogal lang bleken hebben we dat niet meegebracht maar gelukkig kunnen we er eentje scoren in het hotel op voorwaarde dat we hem ’s avonds mooi teruggeven.
Een academische 20 minuten later komt onze wagen voorgereden en na een korte begroeting in de gietende regen kunnen we de tocht naar de Medoc aanvatten. Ook ’s morgens is Bordeaux in- of uitrijden geen sinecure en ook het overaanbod aan verkeerslichten helpt niet echt in het stimuleren van de vlotheid. Eens buiten de stad verloopt de rit iets minder stresserend en al gauw duiken de eerste bekende namen op richtingsaanwijzers op : Pauillac en Margaux. En deze laatste is dan ook onze eerste halte. Via de route des Chateaus, die ongeveer gelijkloopt met de Gironde, passeren we het ene bekende kasteel na het andere : Cantemerle, La Lagune, Agassac, Giscours, Palmer, Rauzan Segla, … Tot we uiteindelijk mooi op tijd (10 uur) aankomen bij misschien wel het bekendste kasteel van allemaal : Chateau Margaux.
Chateau Margaux
Bij het indraaien van de oprijlaan komt het gekende beeld van het kasteel ons al tegemoet. De verwachting die dit bezoek bij mij al enkele weken creëert wordt hierdoor enkel maar aangewakkerd. Aan de auto’s op de parking te zien zijn we hier duidelijk niet de enige bezoekers vandaag. Later zal blijken dat dit voornamelijk medewerkers zijn van het domein zijn die hier ook hun wagen zetten. We begeven ons naar het secretariaat dat zich links van het kasteel bevindt alwaar we begroet worden door onze gids voor vandaag. Spijtig genoeg kan Paul Pontallier zich niet vrijmaken vandaag maar deze jonge vrouw zal zich zeker ook goed over ons ontfermen op onze ontdekking van deze magische plaats.
We komen het secretariaat uit en lopen voor het chateau door om naar de gebouwen rechts daarvan te gaan. Deze liggen rond een binnenplaats en kunnen enkel betreden worden via een hek dat je met een sleutel dient te openen. Allereerst worden we een statige zaal binnen geleid alwaar een schitterende maquette uitgestald staat van het gehele domein. Ook hangt er een zeer gedetailleerde kaart van de gemeente Margaux omhoog waarop het domein en zijn wijngaarden staan aangeduid en ingekleurd. Er wordt natuurlijk voornamelijk rode wijn op dit domein gemaakt maar zoals jullie wel weten wordt er ook een klein deel witte wijn van 100 % Sauvignon Blanc gemaakt. Ook deze wijngaard die uit een enkel aaneengesloten stuk land bestaat staat, in een andere kleur welteverstaan, aangeduid op de kaart. Blijkbaar moet ik mijn ogen echt uitgekeken hebben bij deze voorstelling want net op dat moment vindt mijn linker contactlens er niets beter op dan zijn werkomgeving te verlaten en contact te zoeken met de grond. Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Stel je voor dat ik van hier af met slechts één lens verder moet. Dat zou op zijn zachts gezegd een serieuze domper op de feestvreugde betekenen voor deze dag die zich zo veelbelovend heeft aangekondigd. Gelukkig duurt mijn zoektocht niet lang en nadat mijn lief vrouwtje Inge in de wagen mijn flesje lensvloeistof gaan halen is kan ik mijn verloren gewaande lens terug inbrengen. Mijn innerlijke rust keert terug en we kunnen verder gaan met de tour.
Nu steken we de binnenplaats over en komen het atelier van de vatenmaker van Chateau Margaux binnen. Hier wordt nog een deel van de barriques op het domein zelf gemaakt. Natuurlijk niet alles want dat zou met een totaal van ruim 900 vaten wat veel worden voor één man. Een belangrijk stuk van zijn taak bestaat er trouwens ook in om vaten te herstellen die aan bepaalde planken, meestal rond het gat, wat minderen aan kwaliteit. Vervolgens lopen we door naar de hal met de fermentatietonnen; de oude houten tonnen en de recent toegevoegde inox vaten. Die laatste zorgen ervoor dat er gemakkelijker perceel per perceel kan gewerkt worden. Deze laatste zijn pas recent geplaatst toen men het dak vernieuwd heeft want de poorten zijn te klein om die immense vaten binnen te krijgen.
Het dak is hier dus ook recent vernieuwd. Een hele klus blijkbaar om de aanvraag omtrent zulke zaken rond te krijgen want zoals je weet of niet weet, heel de site van Chateau Margaux is eigenlijk een beschermd monument. Dit houdt in dat er steeds een controleur van het Ministerie moet langskomen en dat er een heel lang bureaucratisch proces aan voorafgaat eer er daadwerkelijk veranderingen mogen aangebracht worden aan de gebouwen. Tijdens de oogsttijd gelden trouwens dezelfde strenge regels. Op de binnenplaats waar we zonet nog over gelopen hebben moeten ook beschermde folies aangebracht worden om de verschillende aanliggende gebouwen te beschermen tegen spatten en vuil.
Was de fermentatiehal al impressionant dan is de vatenkelder dat zeker. De malolactische omzetting is nog niet helemaal afgelopen voor de 2012-ers wat geïllustreerd wordt door de omgekeerde glaasjes die her en der nog op de vaten staan. De rode wijnen worden over het algemeen anderhalf tot 2 jaar op vat gehouden eer ze op speciaal met veiligheidszegel gelabelde flessen worden getrokken. De witte wijn verblijft merkelijk minder lang op vat : Slechts 6 tot 8 maanden.
Kleine anekdote : “Ik weet niet juist meer welke vraag ik stelde maar het kwam erop neer dat ik vroeg op welke manier de wijnen beschermd zijn wanneer er moet geouilleerd worden. Het antwoord daarop was enigszins ontluistrend en ging eigenlijk verder dan ik zou willen weten hebben. Niet alleen bevestigde onze gids dat ze op dat moment sulfiet gebruiken en in voldoende mate maar ook op alle andere mogelijke momenten waar het ook maar enigszins nodig zou kunnen zijn. Ergens weet je dat natuurlijk ook wel maar om nu zo een eerlijk antwoord te krijgen, daar had ik nu ook niet bepaald op gerekend. Voor de meeste wijnbedrijven tegenwoordig is het eerder een verkoopsargument geworden om te zeggen dat je zo weinig mogelijk sulfiet gebruikt in je wijnbereiding maar omdat deze wijn zo duur verkocht wordt nemen ze er blijkbaar geen enkel risico mee.”
Na deze informatieve rondleiding komen we bij het hoogtepunt van de tour aan : De degustatie. We keren via een zijdeur in de vatenkelder terug naar de zaal waar we begonnen zijn en onze gids meldt ons dat ze snel de flessen voor de degustatie gaat halen. Ze komt triomfantelijk terug met 2 normale en 1 halve fles. Ze stalt de flessen uit op tafel en de labels worden zichtbaar. De 2 normale flessen zijn zowel de Pavillon rouge als de Grand Vin 2008 en de halve fles is zo maar even een Grand Vin 2009. Ze schenkt onze glazen die al klaar staan in en het proeven kan beginnen.
• Pavillon Rouge 2008 : Deze wijn zet de toon voor de andere 2. Een mooie vulling gecombineerd met een fluwelig mondgevoel. Mooi rood en zwart fruit , iets stenig, mineraal ook. 91+
• Grand Vin 2008 : Voor mij momenteel de beste van de drie. Iets klassieker van snit en minder exotisch (vol) dan de 2009. Geen storende groenigheid maar wel voldoende frisheid in deze wijn. Licht romig evenwel in de mond. Superwijn. 94
• Grand Vin 2009 : Ook hier weer die mooie structuur maar zonder de zachtheid uit het oog te verliezen. Duidelijk nog wat eikgedomineerd maar met zo’n mooi vol mondgevoel dat ik geen schrik heb voor de toekomst. 93
Deze proeverij en voorafgaandelijk de rondleiding hebben de verwachtingen ingelost. Eindelijk eens een 1er Cru kunnen proeven hebben is zeer leuk maar of het verschil nu zo groot is met een 2de Cru nu zo groot is durf ik zeker niet beweren. Natuurlijk zijn deze wijnen nog een beetje jong maar ze tonen al een heel mooi potentieel.
Na een uurtje vertrekken we van dit mythische domein en kijk ; de hemel is zowaar opgeklaard en het regenen is gestopt. We gaan terug naar de wagen en achter de voorruit warmt het meteen snel op. We zetten onze weg verder langs de route des Chateaux en rijden St Julien binnen. Hier passeren we ondermeer de 3 Leoville’s en bij het buiten rijden van het dorp zien we aan de linkerzijde (kant van de Gironde) zelfs de befaamde ommuurde Grand Clos van Leoville Las Cases met de bijhorende poort. De route loopt naadloos het volgende dorp op de route in : Pauillac. Met zijn 3 Premiers Crus, verschillende andere Cru Classés en kenmerkende krachtige wijnen de eigenlijke vaandeldrager van de Medoc. Hier komen we meteen 3 kleppers tegen met de beide Pichons aan weerszijden van de weg (Baron rechts en Comtesse links) en amper 100 meter achter deze laatste Latour. Even verderop slaan we in het gehucht Bages linksaf en arriveren we bij onze volgende stop : 5de Cru Classé Chateau Lynch Bages.
Chateau Lynch Bages
Mooi op het afgesproken uur komen we toe en ondanks het stralende weer gaan we snel naar binnen. Qua architectuur kan dit domein de vergelijking niet doorstaan met Margaux. Dit is eerder een veredelde herenboerderij terwijl Margaux een echt statig kasteel was. Maar de ontvangst is zeker zo hartelijk en onze vrouwelijke gids is van de meest enthousiaste soort die we deze trip zullen tegenkomen. Ze verontschuldigt zich meteen dat de Technische directeur van het domein er niet van het begin bij zal kunnen zijn maar dat hij zich later zeker bij ons zal voegen.
We vatten de koe meteen bij de horens en gaan de technische installaties bekijken. Allereerst toont ze ons de poort waarlangs de druiven binnen komen. De selectie gebeurt in de wijngaard. De druiven worden hier mechanisch ontsteeld en gaan nadienrechtstreeks door naar de verschillende soorten (hout, inox) fermentatietonnen. Alles van temperatuurscontrole kan perfect gestuurd worden vanuit de Aquarium. Dat is een glazen kamer waar je een schemabord hangen hebt van alle verschillende cuves met hun status erop vermeld. Dit is allemaal computergestuurd, makkelijk toch.
Vervolgens lopen we langs (een deel van) de privévoorraad van de familie Cazes alsook de oude jaargangen Lynch Bages. Alles ligt veilig achter slot en grendel en is niet bezoekbaar, spijtig genoeg. Aan het chateau is ook een klein wijnmuseum verbonden waar de oude installaties staan opgesteld en waar we dan ook een kleine rondleiding en de nodige uitleg krijgen. Een leuk weetje : “De fermentatievaten stonden vroeger blijkbaar steeds iets hoger opgesteld waardoor men er vuurtjes onder kon aanmaken om de fermentatie aan de gang te krijgen indien het te koud werd of waar men koud water tegenaan moest gooien om de gisting af te remmen.” Van hieruit kom je automatisch terecht in de opslagruimte waar de 1200 (!) barriques 2 hoog liggen opgestapeld. Een indrukwekkend zicht. Voor we doorgaan naar het proeflokaal krijgen we nog een korte uiteenzetting over de bottelinstallatie.
In het proeflokaal komen we de technische directeur van het domein tegen dewelke tegelijkertijd ook op Chateau Les Ormes de Pez (spreek uit Pes) uit Saint Estephe. Hij heeft een waarlijk schitterende proeverij klaargezet. Maar liefst 9 wijnen wachten ons op :
• Eerst 3 wijnen uit 2011 :
o Les Ormes de Pez 2011 : vanille, zeer zacht, mooi rood fruit, animaal. 87
o Echo de Lynch Bages 2011 : Mooie structuur, suave, mineraliteit. 88+
o Lynch Bages 2011 : Zeer gestructureerd, licht uitdrogend, cacao, koffie. 87
• Daarna een verticale van Les Ormes de Pez :
o 2009 : Zeer volle neus, tannineus, mooie zuren. 90+
o 2006 : gestructureerd, harder, uitdrogende tannines. 85
o 2005 : Duidelijk voller, rijp fruit, suave. 91
• Om af te ronden een zelfde verticale maar nu van Lynch Bages :
o 2009 : Duidelijk nog jong en gesloten, vulling, vleugje vanille, koffie. 91
o 2006 : Nog tannineus, zwart fruit. 89
o 2005 : heel lichte evolutie, eerder rood fruit, verzorgde tannines. 92
Een werkelijk schitterende proeverij waarbij je echt de kans krijgt om verschillende jaren en wijnen met mekaar te vergelijken. De wijnen van Lynch Bages zelf zijn duidelijk op de Pauillacleest geschoeid met hun ietwat stuggere, krachtigere karakter met steeds een goede vulling. Les Ormes de Pez is een waardige neef van de Lynch Bages die ook steeds dat wat stugge karakter heeft en vooral in warmere jaren kan excelleren en boven zichzelf uitstijgen .Beiden zijn mijn inziens bewaarwijnen par excellence.
Om onze voormiddag in de Medoc af te sluiten heeft Thomas, onze gids gereserveerd in café Lavinal even verderop. Dee brasserie is één van de weinige brasseries in de omgeving en is ook eigendom van de familie Cazes. Sfeervol ingericht etablissement waar blijkbaar regelmatig wijnmakers en medewerkers van domeinen kunnen gespot worden. We besluiten van hier een kleine lunch te nemen zodat we nadien snel kunnen afreizen naar Libourne. Ik zal het hier kort houden : Het eten hier was verzorgd en wanneer je van de dagkaart nam eerlijk van prijs. De kaart zelf was van een iets hogere prijsklasse. Mijn vrouw neemt bij haar Coquilles een glaasje witte Graves en ikzelf een Moulis Chateau Brilette 2004. Mooi geëvolueerde wijn met nog een licht tannineraster en naar dat punt neigend van fruit-evolutieve toetsen. Na een klein uurtje rekenen we af en na bijna achteruit op een paaltje gereden te hebben vertrekken we richting Rive droite.


JP Moueix
Rond 3 uur komen we toe aan de kaaien van Libourne. Hier staan verschillende gebouwen maar de meest impressionante zijn toch deze van JP Moeuix. Onze Belgische gids Thomas zet ons af en vertrekt meteen daarna want hij moet nog helemaal naar België rijden vanavond. We bedanken hem voor de schitterende trip tot nu toe en wensen hem al prettige feesten toe alsook een behouden terugreis. Na eerst een verkeerde deur binnengelopen te zijn worden we door een vriendelijke dame naar de juiste ingang gedirigeerd. Daar net binnengekomen worden we meteen opgevangen door Frederic L, onze gids voor de komende uren. Frederic is al iets rijper (55) en heeft een zeer voorkomende persoonlijkheid. Hij werkt al sinds 1987 voor de firma en is als perfect tweetalige (Frans-Duits) verantwoordelijk voor de export naar de Duitssprekende landen (Zwitserland, Duitsland, Liechtenstein, Oostenrijk alsook Nederland) en klantenrelaties. Hij duwt ons een kaart in handen met daarop de domeinen aangeduid die JP Moueix bezit . Je merkt duidelijk op dat het zwaartepunt in Pomerol ligt met maar liefst 9 domeinen in eigen bezit. Namen als Trotanoy, Hosanna, La Fleur-Petrus klinken elke wijnliefhebber als muziek in de oren. Petrus zelf behoort niet deze tak van de familie toe maar is eigendom van Jean-François, de broer van de huidige eigenaar van JP Moueix, Christian. In St Emilion hadden ze tot voor kort 2 domeinen, te weten Magdelaine en Belair-Monange. Maar recentelijk hebben ze beslist om deze 2 te fuseren en ze hebben hiervoor de toestemming gekregen van de verantwoordelijke instanties. De bedoeling is om enkel Belair-Monange over te houden. Op mijn vraag waarom ze voor deze oplossing gekozen hebben is het antwoord dat ze voor meer volume willen gaan en aangezien Belair-Monange een veel grotere historiek heeft dan Magdelaine hebben ze besloten deze naam te behouden.
We doorkruisen Libourne, wat eigenlijk meer een groot dorp is, en rijden via de D244 Pomerol binnen waar we de namiddag nog 2 domeinen op ons programma staan hebben. Het weer verslechtert terug en wanneer we Pomerol binnenrijden krijgen we een echte regenvlaag te verwerken. Dit weerhoudt Frederic er echter niet van om er een echte toeristische trip door Pomerol van te maken. Hij leidt ons langs de Sales, Nenin, La Pointe, Lafleur, Trotanoy, Petrus, Lagrange, Hosanna, La Fleur-Petrus. Aan vele domeinen zijn werken bezig en staan grote kranen opgesteld. Het geld dat de laatste oogsten opgebracht hebben wordt duidelijk opnieuw geïnvesteerd. Wat opvalt aan het dorp Pomerol is dat er tegenwoordig schier niemand meer woont en dat alle beschikbare plaats wordt ingenomen door wijnstokken. Dit is zeker zo op het beroemde kleiplateau dat als hoogste punt van de appelatie magische eigenschappen wordt toegedicht en waarop alle grote terroirs en domeinen van Pomerol gelegen zijn. Frederic heeft met zijn 25 jaar dienst in de wijn business serieus veel ervaring en kent dan ook alle bodemtypes die hier voorkomen en welk domein welk terroir heeft.
Chateau Gazin
We rijden nu naar de Noordoostelijke uithoek van het plateau en de appelatie zelf. Even voorbij Petrus, Lafleur en La Fleur-Petrus ligt het domein van Nicolas de Bailliencourt, Chateau Gazin. Dit naar Pomerol-maatstaven grote domein (24 ha) heeft 2/3e van zijn wijngaarden op het plateau en de rest op de uitlopers ervan naar beneden toe. Vooral van deze aflopende stukken komen de druiven voor de 2e wijn van het domein, l’Hospitalet de Gazin. Het domein ligt echt wel op een uithoek van de appelatie want achter het domein loopt de rivier La Barbanne en daarna begint de appelatie van Lalande-de-Pomerol. Dit domein behoort niet tot de domeinen van JP Moueix zelf maar tot 10 jaar geleden maakten ze wel de wijn ter plaatse en hadden ze het alleenrecht op de distributie ervan. De relatie tussen de negociant en de eigenaars van Chateau Gazin zijn nadien een beetje verslechterd maar momenteel zijn ze terug beste maatjes. Want hoewel ze de wijn niet meer maken en ze zelfs geen alleenrecht meer hebben op de verkoop van de Grand Vin hebben ze dat ondertussen wel terug op de 2e wijn, de hier al eerder vernoemde l’ Hospitalet de Gazin. De wijnen die hier gemaakt worden behoren niet tot de top van de appelatie maar onze gids, Frederic, vertrouwt me toch toe dat p/q hier misschien momenteel wel van de beste wijnen gemaakt worden die je in Pomerol kan vinden. Ze spelen volgens hem zeker mee in de subtop, kort achter Petrus, Lafleur, Trotanoy en VCC.
De eigenaar van dit mooie domein kan ons zelf niet rondleiden want blijkbaar heeft hij wat visumproblemen die hij dringend moet gaan regelen op het gemeentehuis. Gelukkig vertrouwt hij ons toe aan zijn wijnmaker Mikhael die misschien nog wel beter op de hoogte is van alles wat er reilt en zeilt op het domein kwestie wijnmaken. Hij troont ons meteen mee daar waar we altijd starten in een wijnmakerij en dat is waar de druiven binnenkomen en waar de fermentatietanks staan opgesteld. Er wordt hier tijdens de oogst blijkbaar zeer veel getrieerd want volgens onze gids staan er gemakkelijk 2 of zelfs 3 sorteertafels achter mekaar opgesteld op dat moment. Daar is nu natuurlijk niets van te zien maar in de oogstperiode moet het hier een drukte van belang zijn. Wat in deze ruimte wel opvalt is dat er slechts zeer weinig inox en helemaal geen houten tanks aanwezig zijn. Beton werkt qua vergisting voor Merlot blijkbaar het beste. En aangezien 90 % van de wijngaard uit Merlot bestaat is er veel beton aanwezig. De weinige inoxen vaten die hier toch staan zijn voornamelijk bedoeld voor de Cabernet Franc(3%) en de Cabernet Sauvignon (7 %). Blijkbaar zijn die er slechts de laatste jaren gekomen op voorspraak van Mikhael zelf die vond dat Cabernet Franc en Sauvignon wel een andere opvoeding verdienden in plaats van gewoon aanzien te worden als een andere soort Merlot en dus op dezelfde manier vergist te worden. Ook geeft hij aan dat de mogelijkheden qua temperatuurscontrole tegenwoordig de wijnmaker veel meer vrijheid geven in zijn doen en laten. Vroeger moesten de wijnmakers blijkbaar soms zelfs bij gistende wijn blijven slapen om op gezette tijden de temperatuur te controleren en waar nodig bij te sturen. De wijngaarden worden doorlopend herplant waardoor de gemiddelde leeftijd van de stokken momenteel de 35 jaar niet overstijgt. De bedoeling is voornamelijk om de densiteit in de wijngaarden te verhogen en op die manier de wortels te dwingen dieper op zoek te gaan naar voedsel. Deze herplanting mag natuurlijk niet te bruusk worden doorgevoerd maar stelselmatig valt alles in zijn plooi.
In de vatenkelder aangekomen legt Mikhael uit dat er hier op Gazin steeds gewerkt wordt met 50 % nieuw hout en 50 % 1jaars barrique. Dit om het fruit nog steeds voldoende te laten spreken en niet alleen het hout. Net op dat moment wordt er blijkbaar geouilleerd omdat de malolactische omzetting (omzetting van appelzuur in het minder scherpe melkzuur) net gestopt is. Tijdens de malo worden de vaten nooit helemaal gevuld omdat hierbij ook nogal wat gassen vrijkomen en anders de vatenkelder er lief zou uitzien op het einde van de dag. Voor het ouilleren maken ze ook steeds gebruik van wijn van dezelfde kwaliteit. Ze gaan dus geen 2e wijn gebruiken om vaten van de Grand Vin bij te vullen of omgekeerd. Alles is op dat moment al voorbestemd. Al bij al liggen hier toch 400 barriques te rusten voor de volgende 18 maanden. Op dit domein werken ze met 8 verschillende tonneliers. Voor Mikhael’s komst waren het er nog 10. Frederic schrikt hier toch ook wat van en zegt dat ze op de Moueix-domeinen maximum met 5 verschillende tonneliers werken. Wat afwisseling is goed maar je moet natuurlijk ook niet overdrijven, hé.
Na het laatste gedeelte van de rondleiding dat wat meer rond geologie en structuur van de bodem draait (de befaamde blauwe klei en crasse de fer) komen we toe aan het proefgedeelte. We worden een zaaltje binnengeleid waar Mikhael ons even laat wachten terwijl hij de proeverij gaat voorbereiden. Dit alles creëert steile verwachtingen. Gelukkig worden we snel binnengeroepen en kan de tasting beginnen. We krijgen ieder een glas in de handen geduwd met daarin de Grand Vin 2010 geschonken uit een half flesje. PN : Mooi robijnrood in het glas met een zeer diepe neus van viooltjes en zwart fruit. Een wijn met een goede vulling en mooi evenwichtig. Nog vrij tannineus maar dat kan natuurlijk ook bijna niet anders. 91
Spijtig genoeg is dit de enige wijn die er te proeven is maar qua kwaliteit is dit meer dan ok. Zo’n jonge wijn en nu toch al zo mooi toegankelijk. Deze wijn zal zich onvermijdelijk nog gaan sluiten binnen enkele jaren maar 2010 is duidelijk een jaar met veel potentieel. Na deze korte maar krachtige eerste kennismaking met de wijnen van Pomerol nemen we afscheid van Mikhael en rijdt Frederic met ons een eindje terug het plateau op onderweg naar onze laatste halte van de dag. We passeren terug langs alle grote namen en stoppen uiteindelijk voor de poort van een statig herenhuis dat opgetrokken is in de witte kalksteen zo eigen aan de streek van St Emilion. Omdat het gebouw pas recentelijk volledig opgekuist en gerenoveerd werd straalt het als ware het nieuw. Deze voormalige pastorie (want gelegen recht tegenover de kerk) herbergt nu het domein Hosanna.
Chateau Hosanna
We bevinden ons hier op het plateau op zo’n 35 m hoogte (Petrus ligt op het hoogste punt even verderop, 40 m) en van hier heb je een schitterend uitzicht over het plateau. Zover je kan zien zie je enkel wijnstokken alleen hier en daar verstoord door de occasionele hoeve, boerderij of constructiekraan. De Belgen zijn hier natuurlijk nooit veraf want zowel VCC als Le Pin, met zijn chai in moderne architectuur, zijn buren van dit domein. Blijkbaar is hier momenteel niemand aanwezig op dit domein en ligt hier ook bijna geen enkele fles wijn opgeslagen. Alles is beveiligd met alarmen en camera’s. Op geen enkel van de domeinen die JP Moueix in Pomerol of St Emilion bezit leeft iemand van de familie. Met de bezoekers die regelmatig passeren zou het niet aangenaam wonen zijn en aangezien ze toch geld genoeg verdienen hebben ze zich elders langs de Dordogne enkele mooie optrekjes gekocht. Gelijk hebben ze.
Nadat onze gids alle alarmen ontwapend heeft kunnen we binnentreden in deze moderne installaties in een antiek pakje. Hier wordt voor de fermentatie ook deels gebruik gemaakt van beton maar ook vooral van Inox. Je mag niet vergeten dat er buiten 70% Merlot ook 30 % Cabernet franc staat aangeplant in de wijngaard van dit domein. De Inox is er ook vooral op voorspraak van de grote baas van Moueix gekomen tijdens de warme zomer van 2003. Hij had schrik dat de verschrikkelijke warme temperaturen die zich toen overdag maar ook ’s nachts manifesteerden veel vaker zouden beginnen voorkomen en heeft toen de beslissing genomen om maatregelen te nemen. De temperatuurcontrole in inox blijft zijn grote voordeel maar zoals eerder reeds aangehaald wordt beton toch geprefereerd voor Merlot. In de nieuwe installaties van dit domein wordt niet alleen de wijn van Hosanna zelf gemaakt maar men vinfieert er ook de wijnen van Providence dat geen eigen installatie heeft en ook tot dezelfde stal behoort. Voor de instanties was er geen probleem met deze constructie en voor Moueix was dit vooral een kwestie van schaalvergroting want voor de 4,5 ha wijngaarden die Hosanna zelf bezit is zelfs deze mini-uitrusting nog veel te groot. Ook in de vatenkelder liggen de wijnen van beide domeinen broederlijk naast elkaar te rusten. Wat hier opvalt is dat er niet alleen vaten van 225 L gebruikt worden maar ook veel kleinere maten. Op mijn vraag waarom dit gebeurt is het antwoord simpel maar duidelijk :” De voorouders van Moueix zijn mensen afkomstig uit de Correze, de armste streek van Frankrijk trouwens, en zulke mensen gooien niets weg. Dus ook kleinere hoeveelheden wijn verdienen een goede opvoeding.” Dat krijg je natuurlijk met zulke mini-domeintjes. In de vatenkelder hangt ook een zeer mooie zeefdruk omhoog van René Princeteau. Een plaatselijke 19e eeuwse schilder, bevriend met Toulouse-Lautrec, die vooral jachttaferelen en landschappen schilderde. De eigenaar alhier heeft vooral een zwak voor de jachttaferelen van de man want in het huis zelf hangen nog 3 van zulke werken. Vooral het werk ”Le Bat-l’eau” waarop een hert in het water achtervolgd wordt door een bende beagles vind ik wel mooi. In het woonhuis aangekomen laat Frederic ons even alleen zodat hij de proeverij kan voorbereiden. We mogen wat vrij rondlopen en komen de pittoreske keuken tegen met een wel heel mooi antiek fornuis. Blijkbaar zou dit huis ook af en toe gebruikt worden door mr. Moueix om bbq’s en kleine dinertjes te geven en dan is een uitgeruste keuken tot altijd een pluspunt, hé.
Na een paar minuutjes worden we geroepen om ons terug aan het zware werk van het proeven te wagen. Frederic heeft voor ons een halfje 2010 bovengehaald en schenkt de glazen vol.
Hosanna 2010 : Zeer geconcentreerde kleur, duidelijk pruimenaroma komt uit het glas verweven met iets van koffie en ceder en een duidelijke vlezigheid. Iets meer moderne stijl van wijn met vooral rijp fruit maar ook een mooie frisheid. Nog zeer jong met een groot potentieel. 94+
Ook hier blijft het proeven beperkt tot 1 wijn maar indien je dan zulk een schitterende wijn te proeven krijgt maakt dat heel veel goed. Inge vindt dit misschien wel de beste wijn die ze op deze trip mogen proeven heeft en ik kan haar daar volledig in bijtreden. Alleen spijtig dat deze wijn ondertussen al niet meer te betalen is voor gewone stervelingen zoals wij.
Onze gids brengt ons terug naar de stad met zijn Touareg-jeep en ’s avonds gaan we even verder bij ons hotel eten in “Le M de Monbadon” werkelijk een aanrader. De volgende dag moeten we om 4h30 al opstaan om op tijd op de luchthaven te zijn, hoewel onze vlucht pas om 6h50 vertrekt en we ter plaatse nog een uur moeten wachten.

[doc]

Nogmaals oprechte dank Carl voor het uitvoerige verslag van jouw Bdx trip. Het was alsof we het zelf konden meemaken. Een hele inspanning, "een on the road in Bordeaux" verhaal in stripvorm tijdens de kerstperiode 2012. Het was het pakje onder de boom voor dit forum.

[vinejo]

(01-01-2013 10:37 PM)doc schreef:   Nogmaals oprechte dank Carl voor het uitvoerige verslag van jouw Bdx trip. Het was alsof we het zelf konden meemaken. Een hele inspanning, "een on the road in Bordeaux" verhaal in stripvorm tijdens de kerstperiode 2012. Het was het pakje onder de boom voor dit forum.

Mooi gezegd, Doc, I agree!

[Dave]

(01-01-2013 11:18 PM)vinejo schreef:  

(01-01-2013 10:37 PM)doc schreef:   Nogmaals oprechte dank Carl voor het uitvoerige verslag van jouw Bdx trip. Het was alsof we het zelf konden meemaken. Een hele inspanning, "een on the road in Bordeaux" verhaal in stripvorm tijdens de kerstperiode 2012. Het was het pakje onder de boom voor dit forum.

Mooi gezegd, Doc, I agree!

Inderdaad !!! Carl !!!!!!!

[carl]

(02-01-2013 10:27 AM)Dave schreef:  

(01-01-2013 11:18 PM)vinejo schreef:  

(01-01-2013 10:37 PM)doc schreef:   Nogmaals oprechte dank Carl voor het uitvoerige verslag van jouw Bdx trip. Het was alsof we het zelf konden meemaken. Een hele inspanning, "een on the road in Bordeaux" verhaal in stripvorm tijdens de kerstperiode 2012. Het was het pakje onder de boom voor dit forum.

Mooi gezegd, Doc, I agree!

Inderdaad !!! Carl !!!!!!!

Graag gedaan, heren. Zonder de liefde voor de wijn die hier alleen maar groter is geworden was ik daar niet eens geweest.

[Jeroen]

Bedankt, heb je verhaal met veel plezier gevolgd

[Terretoir]

Schitterend verslag dat ik met plezier heb gevolgd!

[gertt]

Als die wedstrijd volgend jaar terug plaatsvind, kunnen we er misschien een soort van clubkampioenschap van maken....fun

[carl]

(04-01-2013 07:58 PM)gertt schreef:  Als die wedstrijd volgend jaar terug plaatsvind, kunnen we er misschien een soort van clubkampioenschap van maken....fun

Een Forumkampioenschap, dan

[nco]

Nu pas eindelijk het volledige verslag kunnen lezen. Ik ben verdomme jaloers, ... maar gun je het wel

[doc]

(10-01-2013 06:32 PM)nco schreef:  Nu pas eindelijk het volledige verslag kunnen lezen. Ik ben verdomme jaloers, ... maar gun je het wel

En zo zijn er wschl nog veel

[Tienne]

(26-12-2012 02:07 PM)Matten schreef:  

(26-12-2012 01:46 PM)vinejo schreef:  

(26-12-2012 11:52 AM)Matten schreef:  Maar zo'n Grands Chênes is toch een beetje een karikatuur van een wijn?

Tienne zal kunnen getuigen dat ik ooit bind een Magrez wijn herkende. Ik zeg dit niet om mee uit te pakken (want ik heb er blind al veel meer klop naast geslaan), maar om te duiden dat ik overtuigd ben van de herkenbare Magrez-stijl. Toch heb ik de indruk dat het hout de laatste tijd discreter wordt gebruikt. En de Grands Chenes 2006 die ik onlangs in de les schonk viel heel goed in de smaak, niet in het minst bij mezelf. Anderzijds, ik hou wel van karikaturen

PS: Carl, zeer benieuwd naar je drukke dag!!

Ik was daar geloof 'k getuige van. Straf! Ook bij de LTC '10 bleek de koerswijziging.

Je was er geen getuige van Matten, maar het is wel waar.

Voor de non-believers:
http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...anken.html