Michel Gros - Vosne Romanée

[Fre]

Wat een eer om Michel Gros te mogen openen op dit forum. Toch wel een mooi domein uit de Gros dynastie.

Ik drink momenteel de Nuits Saint Georges Les Chaliots 2010. De laatste note op CellarTracker dateert van 2015. Dan denk ik, wat hebben jullie toch allemaal gemist. Want geduld wordt in deze beloond.
Deze wijn is volledig in de 2010 stijl
Rijp rood fruit, frambozen, natte steen ook. Er is ook een erg subtiele rubber toets. Dat klink misschien negatief, maar toch geeft het een extra cachet. En hoe fijn zit t toch allemaal verweven.

In de mond zet de wijn sappig aan. Opnieuw die pinoterende frambozen. De 2010 zuurtjes dansen als een ballerina tussen de fruitaromas. Zo fijn en zo elegant. Heerlijk gelaagd ook wanneer je de wijn lang in de mond houdt. De afdronk mag er ook wel zijn, amai. Het pijnlijkste is dat de fles leeg is, en ik wil nog. Hoe gaan we dat oplossen...

[vinejo]

(05-12-2020 10:37 PM)Fre schreef:  De 2010 zuurtjes dansen als een ballerina tussen de fruitaromas.

[Sur la Table]

Dat klinkt als een topper, en mooie TN!

Jammer dat ik weinig heb liggen uit de cote de nuit. Al die jaloersmakende omschrijvingen...

[Fre]

Nuits St Georges Les Challiots 2012
Altijd al een fan geweest van dit perceel. Een mix van donker en rood fruit. Wat aards ook. Het hout is aanwezig doch mooi verweven. Het fruit en mooie zuren houden deze wijn in evenwicht. Fijne tannines toch voor een Nuits. Perfect op dronk voor mij.

[Fre]

Hautes Côtes de Nuits - Fontaine St Martin monopole 2020

Ter plaatse gekocht - 14% alcohol staat er op de fles. Oei, voor pinot noir is dat aan de hoge kant. De vibrante schittering op de donker karmijnrode kleur straalt toch fraicheur uit. En inderdaad, de neus volgt met een neus van zure krieken, iets aards ook. Nu, de wijn werd ook koel geschonken. De mond balanceert tussen zwart en rood fruit - eerder klein bosfruit, met prominente zuurtjes (dit perceel ligt op meer dan 350m hoogte). Opvallend zijn ook de aanwezige tannines. Ze zijn rijp maar ze zijn wel aanwezig, doch niet storend. Ze geven wat meer body aan de wijn. Qua complexiteit en lengte scoort dit goed. Misschien wel nog onder het niveau van een Gevrey (daarmee zou ik 'm qua stijl best vergelijken), doch staat ie voor mij duidelijk boven een Bourgogne rouge.

Ik zocht en vond de beschrijving van de Burghound - na het neerpennen van bovenstaande note en stel redelijk wat gelijkenissen vast:

A more restrained and slightly cooler nose is comprised by notes
of plum, cassis and soft earth suggestions. The finer and nicely
vibrant middle weight flavors evidence more minerality on the
lingering finish that is also ever-so-mildly edgy along with a hint
of dryness. Again, it’s hard to predict whether the edginess will
dissipate.

Conclusie: in warme jaren geeft de Hautes côtes toch wel value for money. De hoogte zorgt ook voor een hogere zuurtegraad waardoor de wijnen qua stijl bourgonesk blijven...