Reis Bordeaux - September 2017

[troisetoiles]

(13-12-2017 04:40 PM)Benz schreef:  Beau Rivage is heel mooi, doet me met heimwee terug denken aan mijn verblijf in de Médoc in 2014, hier hebben we een nacht of 2 verbleven met de motorhome om vooral Margaux te verkennen, om daarna ook een paar dagen op Cap Leon Veyrin te verblijven om van daaruit ook St-Julien, Pauillac en St-Estephe te verkennen. Het doet me een groot plezier dat je hier langs geweest bent!

Ik was het allerbelangrijkste nog vergeten, namelijk jou te bedanken voor de fijne tip!

[Benz]

(13-12-2017 04:47 PM)troisetoiles schreef:  

(13-12-2017 04:40 PM)Benz schreef:  Beau Rivage is heel mooi, doet me met heimwee terug denken aan mijn verblijf in de Médoc in 2014, hier hebben we een nacht of 2 verbleven met de motorhome om vooral Margaux te verkennen, om daarna ook een paar dagen op Cap Leon Veyrin te verblijven om van daaruit ook St-Julien, Pauillac en St-Estephe te verkennen. Het doet me een groot plezier dat je hier langs geweest bent!

Ik was het allerbelangrijkste nog vergeten, namelijk jou te bedanken voor de fijne tip!

Geen probleem, heel graag gedaan. Heel mooi verslag trouwens!

[Olivier]

Mooi verslag! Merci

[vinejo]

Bedankt voor het interessante verslag, 3etoiles!
Toch nog even aanstippen dat wat de sympathieke jongedame je vertelde over de vinificatie eigenlijk de regel is en niet de uitzondering. Na de gisting van de rode druiven wordt het vloeibare gedeelte (het sap dat wijn is geworden) altijd gescheiden van het vaste deel (pelletjes, eventueel steeltjes). Dit vloeibare deel noemt men de "lekwijn".
Vervolgens zal men altijd de "chapeau" (zo noemt men dat vaste deel omdat het tijdens de gisting telkens naar boven wordt gestuwd door de CO2) persen. Het sap wat men hiervan over houdt (de "perswijn, zowat 10-15 %") zal men dan al dan niet assembleren, afhankelijk van de omstandigheden (oogstjaar,..).
Veelal zal men een deel toevoegen aan de "grand vin", maar eventueel ook een deel voorbehouden voor de tweede wijn.
Ik kocht in St Emilion bij De Ligneris ooit eens een fles " le vin de presse de Soutard". Geopend een jaar of 5 nadien, was een dikke tegenvaller.

[troisetoiles]

Ah, bedankt voor de uitleg, goed dat ik als autodidact af en toe door de mand val!

Vermoedelijk werd hier ter plekke de nadruk op gelegd omdat het proces net aan de gang was en heb ik het verkeerdelijk als iets uitzonderlijk gezien. Straks eens zoeken of ik er een fotootje van heb gemaakt.

[troisetoiles]

Nog een bezoek aan een wijnboer in Entre-Deux-Mers vergeten te vermelden, het uitgestrekte boerenland tussen de Gironde en de Dordogne. In Chateau Grand Bireau in Daignac werden we ontvangen door de heel enthousiaste en gepassioneerde wijnboer Ludovic Barthe. Zijn licht golvende domein van meer dan 40 hectare ziet er prachtig uit vlak voor zonsondergang. De wijnstokken staan op sommige plekken redelijk ver uit elkaar; Barthe is van plan om de densiteit te verhogen zodat de wortels van de wijnstokken meer met elkaar in concurrentie moeten treden.

In 2013 ging de volledige oogst van Barthe naar de knoppen door het slechte weer. Hij bleef niet bij de pakken zitten en begon een crowdfunding waarop een 150-tal mensen uit de omgeving intekenden. Voor een jaarlijkse som geld van 200 euro krijgen ze een hoop wijnstokken ter beschikking waarmee ze hun eigen wijn mogen maken - hun namen staan ook effectief op bordjes naast de stokken. Vier keer per jaar krijgen de deelnemers aan het project een voormiddag theorie en een namiddag praktijkles over hoe ze in de wijngaard moeten werken. Ze mogen jaarlijks ook 24 flessen wijn bottelen met hun eigen etiket op.

Grand Bireau werkt biologisch sinds 2014, de flessen van 2017 krijgen voor het eerst een biodynamisch label. Biodynamisch werken is volgens Barthe vooral je gezond verstand gebruiken. Als het heel hard geregend heeft, stelt hij het werken met de tractor bijvoorbeeld nog even uit terwijl hij andere wijnburen uit de buurt de grond ziet kapot rijden, gewoon, omdat ze zich strak aan de planning willen houden.

Chateau Grand Bireau Rouge en Blanc zijn lekkere drinkwijnen. De witte heeft een erg florale neus, een beetje peer ook, het fruit komt mooi naar boven in de mond. Geen lange afdronk en niet complex, maar wel een leuke (ik wou 'vrouwelijke' schrijven, maar dat klinkt een beetje discriminerend) wijn als aperitief of voor bij een lichte maaltijd, en dat voor weinig geld. De rode wijn van Grand Bireau (35 procent cabernet sauvignon, 65 procent merlot) geurt naar kersen en is een beetje kruidig, stevige tannines ook, maar niet complex. Op het chateau - nu ja, stel je eerder een oude boerderij met schuur voor - verkoopt Barthe ook Chateau Valrose (20 procent cabernet sauvignon, 80 procent merlot) : een stevige rode wijn met best wat alcohol, die houtopvoeding heeft gekregen, eveneens biologisch. Geurt naar gekookt fruit, koffie en - een beetje vreemd - naar potloodslijpsel. Prima begeleider van een stevige maaltijd.

De tasting en het bezoek aan Grand Bireau waren gratis, we kregen zelfs enkele opengemaakte flessen mee naar huis. Misschien niet het grootste chateau of de meest uitzonderlijke wijn, maar wel een bezoek waar ik nog lang met veel plezier aan zal terugdenken!

Tot slot heb ik nog een tijdje staan babbelen met een 84-jarige wijnboer uit Entre-Deux-Mers, die op jonge leeftijd het domein van zijn schoonvader heeft overgenomen: eveneens een veertigtal hectare - wat hijzelf "eerder weinig" noemt in de regio. Zijn enige zoon woont in Japan en zal het domein niet overnemen, hij maakt zich zorgen over de toekomst. Vroeger was het een eer om een zaak binnen de familie te houden, vandaag niet meer want alle jonge mensen willen in de stad gaan wonen. Enkele kandidaat-opvolgers met een diploma oenologie hielden het telkens maar een korte tijd bij hem uit, omdat ze "niet gewend zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken." De wijnboer werkt daarom met seizoensarbeiders: in een verleden Spanjaarden en Portugezen, tegenwoordig voornamelijk Roemenen en Marokkanen.

De oogst zat de laatste jaren niet mee. In 2013 ging 80 procent van de oogst verloren, dit jaar opnieuw. "Een verlies dat niet zomaar wordt gedekt." Bovendien zijn er volgens deze man drie dieven in Frankrijk: "de staat, de banken en de verzekeringen!" Hij had het niet zo begrepen op biologische en biodynamische wijnboeren: "Je moet hard werken in de wijngaard, niet rustig afwachten tot het beter weer wordt. Er mag geen gras tussen de wijnstokken staan, want als het lang droog is geweest neemt het gras als eerste het water op, daarna pas de wijnstokken. In tegenstelling tot de bioboeren haal ik wel nog steeds hoge rendementen."

De fles wijn die ik van hem kocht heb ik nog niet geproefd, maar de verwachtingen zijn aan de lage kant... Langs de andere kant wel een interessant gesprek over de leegloop van het Franse platteland en de moeilijkheden van kleine wijnboeren om het hoofd boven water te houden, ook al hield de man er nogal conservatie standpunten op na. Een heel ander plaatje dan onze autoritjes langs de chique kastelen in Pauillac, Saint-Estèphe, Margaux en in Saint-Emilion en Pomerol, maar daarom niet minder charmant.

[vinejo]

(20-12-2017 03:44 PM)troisetoiles schreef:  Nog een bezoek aan een wijnboer in Entre-Deux-Mers vergeten te vermelden, het uitgestrekte boerenland tussen de Gironde en de Dordogne. In Chateau Grand Bireau in Daignac werden we ontvangen door de heel enthousiaste en gepassioneerde wijnboer Ludovic Barthe. Zijn licht golvende domein van meer dan 40 hectare ziet er prachtig uit vlak voor zonsondergang. De wijnstokken staan op sommige plekken redelijk ver uit elkaar; Barthe is van plan om de densiteit te verhogen zodat de wortels van de wijnstokken meer met elkaar in concurrentie moeten treden.

In 2013 ging de volledige oogst van Barthe naar de knoppen door het slechte weer. Hij bleef niet bij de pakken zitten en begon een crowdfunding waarop een 150-tal mensen uit de omgeving intekenden. Voor een jaarlijkse som geld van 200 euro krijgen ze een hoop wijnstokken ter beschikking waarmee ze hun eigen wijn mogen maken - hun namen staan ook effectief op bordjes naast de stokken. Vier keer per jaar krijgen de deelnemers aan het project een voormiddag theorie en een namiddag praktijkles over hoe ze in de wijngaard moeten werken. Ze mogen jaarlijks ook 24 flessen wijn bottelen met hun eigen etiket op.

Grand Bireau werkt biologisch sinds 2014, de flessen van 2017 krijgen voor het eerst een biodynamisch label. Biodynamisch werken is volgens Barthe vooral je gezond verstand gebruiken. Als het heel hard geregend heeft, stelt hij het werken met de tractor bijvoorbeeld nog even uit terwijl hij andere wijnburen uit de buurt de grond ziet kapot rijden, gewoon, omdat ze zich strak aan de planning willen houden.

Chateau Grand Bireau Rouge en Blanc zijn lekkere drinkwijnen. De witte heeft een erg florale neus, een beetje peer ook, het fruit komt mooi naar boven in de mond. Geen lange afdronk en niet complex, maar wel een leuke (ik wou 'vrouwelijke' schrijven, maar dat klinkt een beetje discriminerend) wijn als aperitief of voor bij een lichte maaltijd, en dat voor weinig geld. De rode wijn van Grand Bireau (35 procent cabernet sauvignon, 65 procent merlot) geurt naar kersen en is een beetje kruidig, stevige tannines ook, maar niet complex. Op het chateau - nu ja, stel je eerder een oude boerderij met schuur voor - verkoopt Barthe ook Chateau Valrose (20 procent cabernet sauvignon, 80 procent merlot) : een stevige rode wijn met best wat alcohol, die houtopvoeding heeft gekregen, eveneens biologisch. Geurt naar gekookt fruit, koffie en - een beetje vreemd - naar potloodslijpsel. Prima begeleider van een stevige maaltijd.

De tasting en het bezoek aan Grand Bireau waren gratis, we kregen zelfs enkele opengemaakte flessen mee naar huis. Misschien niet het grootste chateau of de meest uitzonderlijke wijn, maar wel een bezoek waar ik nog lang met veel plezier aan zal terugdenken!

Tot slot heb ik nog een tijdje staan babbelen met een 84-jarige wijnboer uit Entre-Deux-Mers, die op jonge leeftijd het domein van zijn schoonvader heeft overgenomen: eveneens een veertigtal hectare - wat hijzelf "eerder weinig" noemt in de regio. Zijn enige zoon woont in Japan en zal het domein niet overnemen, hij maakt zich zorgen over de toekomst. Vroeger was het een eer om een zaak binnen de familie te houden, vandaag niet meer want alle jonge mensen willen in de stad gaan wonen. Enkele kandidaat-opvolgers met een diploma oenologie hielden het telkens maar een korte tijd bij hem uit, omdat ze "niet gewend zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken." De wijnboer werkt daarom met seizoensarbeiders: in een verleden Spanjaarden en Portugezen, tegenwoordig voornamelijk Roemenen en Marokkanen.

De oogst zat de laatste jaren niet mee. In 2013 ging 80 procent van de oogst verloren, dit jaar opnieuw. "Een verlies dat niet zomaar wordt gedekt." Bovendien zijn er volgens deze man drie dieven in Frankrijk: "de staat, de banken en de verzekeringen!" Hij had het niet zo begrepen op biologische en biodynamische wijnboeren: "Je moet hard werken in de wijngaard, niet rustig afwachten tot het beter weer wordt. Er mag geen gras tussen de wijnstokken staan, want als het lang droog is geweest neemt het gras als eerste het water op, daarna pas de wijnstokken. In tegenstelling tot de bioboeren haal ik wel nog steeds hoge rendementen."

De fles wijn die ik van hem kocht heb ik nog niet geproefd, maar de verwachtingen zijn aan de lage kant... Langs de andere kant wel een interessant gesprek over de leegloop van het Franse platteland en de moeilijkheden van kleine wijnboeren om het hoofd boven water te houden, ook al hield de man er nogal conservatie standpunten op na. Een heel ander plaatje dan onze autoritjes langs de chique kastelen in Pauillac, Saint-Estèphe, Margaux en in Saint-Emilion en Pomerol, maar daarom niet minder charmant.

Bedankt, Troisetoiles, voor dit heerlijke verslag!
Van de tweede wijnbouwer zou ik echter liever geen wijn drinken
Trouwens, als hij zegt dat hij het gras maait omdat dit gras het water eerder opneemt dan de wijnstokken is dit voor andere wijnbouwers net een vóordeel. Een wijnstok moét afzien, liefst arme grond, weinig water, zodat de stokken dieper moeten graven en in interessantere grondlagen terechtkomen om daar voedingstoffen op te nemen.
Maar hij gaat inderdaad enkel voor het rendement, dus kwantiteit boven kwaliteit. Je hebt gelijk om je verwachtingen voor je fles niet te hoog te spannen ;-)

Btw, het potloodslijpsel waarvan je spreekt is een redelijk courant aroma bij wijnen hoor, goed omschreven dus!

[Olivier]

Inderdaad mooi verslag! Bedankt. Interessant om ook eens een sfeerbeeld te krijgen van een streek die veel minder in de spotlights staat.