Oliorgie ofte de Zotte Zuiperij

[Olivier]

inderdaad, fles open en glaasje eruit. Voor het serveren wel alles in karaf gedaan. Maar dat laatste meer om ervoor te zorgen dat het volledig blind was, en dat je de vorm van de fles niet ziet bvb, of een naam op de capsule, enz.

Bedankt voor de tip van Superiore!

[Kupers]

(04-10-2018 10:59 PM)Olivier schreef:  Het was de witte capsule. Ik wist inderdaad dat hij dit perceel niet meer heeft, maar wist niet dat het van Reichsgraff von Kesselstatt was. Heeft die al wijn uit van hetzelfde perceel?

Ze bewerken het niet zelf, maar hebben het deels verpacht aan Hofgut Falkenstein en aan nog een ander domein waarvan de naam mij nu ontglipt. Molitor heeft omweg naar hoog niet enkel vrienden gemaakt...

[Olivier]

Mijn smaak terug hebben en weer een jaar wijzer worden waren goeie redenen om nog eens wat flesjes open te trekken!

Er werd gebubbeld met de Graal 2014, een Riserva schuimwijn van Altemasi. Dit is een lijn van Cavit, een grote coöperatieve in Trento. Minstens 5 jaar sur lie, blend Chardonnay en Pinot Noir. Geen typisch champagneneusje, maar wel fijn. Licht toetsje abrikoos. Heel zacht en vineus in de mond. Mooie starter. En geleerde les : sabreer niet met een kousje over uw fles

Er meteen stevig invliegen dan maar met de witte. Een Meursault dacht Fre. Vince was echter meteen juist : Chassagne-Montrachet. De wijn had echter wel wat houttoetsen in het begin. Wat reductie ook. Om dan volledig open te plooien naar een klassieke, mooie Bourgogneneus. Materie in de mond, en mooie zuren = 2014. De Champs Gain 1er Cru van Marc Colin presteerde op niveau.

En toch ging deel één van het daaropvolgende duo er los over. Ingetogen, fijn, precies, snuffelneus. Evenwicht en echte klasse in de mond. Iedereen dacht aan een betere Bourgogne. Maar neen, we zaten bij een… Chenin. jo heeft het al vaak gezegd dat Chenin en Chardonnay niet zo ver uit elkaar liggen soms. En nog niet eens een Franse, maar een Zuid-Afrikaanse : de Hope Marguerite 2016 van Beaumont had mij al eerder overdonderd op een zwijntjesproeverij, maar nu was het toch wel indrukwekkend op welk niveau deze wijn presteerde.
Deel twee van het duo was helaas niet van hetzelfde niveau. Bedoeling was een Franse Chenin van zelfde jaar en zelfde prijsklasse ernaast te zetten. Beetje oxidatieve cidertoetsen verraden het biodynamische. Ook veel fruitiger en zelfs wat zoetzuur-achtig. De Arcane 2016 van Château de Fosse Sèche moest toch duidelijk het onderspit delven in dit noord-zuid duel.

Rood werd gestart met een Chiant Classico! De Rancia 2017 is een Riserva van Felsina. Rijp rood fruit in de neus en toch een zekere finesse. In de mond mooie aanzet van rood fruit en fijne zuren, maar ook vrij stevige tannines. Ik wist dat dit een bewaarwijn was, maar op het domein zeiden ze me recent dat 2017 minder lang zal leven dan 2019. Die laatste was schitterend op het domein, en toegankelijk. Maar de 2017 had zich wellicht al wat gesloten. Toch wel content van deze wijn. De klasse zit erin, maar zal er nog meer uitkomen binnen 5 jaar.

Daarna kwam mijn pièce de résistance, die ik in een opwelling naar voor gebracht had in de degustatie, want direct na openen een stuk lichter dan ik dacht. En een educatief momentje. Want nog een Sangiovese. Wel één uit 1999! Ondertussen had de Poggio all’Oro al wat lucht gehapt en kwam hij kloeker voor de dag dan na openen. Deze Brunello Riserva van Banfi had mooi rijp bosfruit en kersen, leder ook. Toch ook weer een fijne snuffelneus. Nog altijd een mondvol. Deze wijn kan nog lang mee. Maar toch een zeer mooi evenwicht, en elegante tannines.

Tijdens de discussies zei Vince dat hij nog nooit een Barolo gedronken had die hem overtuigde. Tijd om mijn Barolo op tafel te zetten dus. Maar vooral, een Barolo die we al eerder gedronken hadden, oa in de tasting waarmee dit draadje begonnen is. De San Giovanni 2006 van Gianfranco Alessandria wou ik nog eens geven omdat hij nu toch klaar zou moeten zijn na 16 jaar. En inderdaad. Mooi rood fruit in de neus. Puur, zei Vince. Ook in de mond digest geworden. Barolo zoals we hem moeten drinken. Maar hoe vaak gebeurt dat? Helaas te weinig. Blij dat we dit hebben kunnen doen.

Even schakelen naar een rode Bourgogne dan maar. Een Pommard dan nog. Ook weer iets dat we weinig drinken. Deze Les Bertins 2010 1er Cru van Chantal Lescure was dan nog een heel atypische Pommard, want echt op zijn frivool rood fruit, eerder dan zwart fruit. Typische Bourgondische elegantie en fraicheur. Zeer digest in de mond, perfect op dronk.

Terug naar Italië met een wijn van een zeer charismatische en eigenzinnige dame : Elizabetta Foradori. We dronken haar topwijn Granato uit 2015. Zeer intrigerende neus, die mij wat deed denken aan een Cabernet Franc, wellicht door de lauriertoets. Koel fruit, en een zalig evenwicht in de mond. Voor mij echt klasse, en misschien wel mijn favoriet van de dag.

Eindigen met nog een Italiaan. Bedoeling hier was ook weer van een wijn op dronk te drinken die normaal veel te vroeg gedronken wordt. Aglianico geeft notoir gestructureerde wijnen. De Taurasi 2008 van Mastroberardino was echter mooi op dronk, maar kon toch niet veel mensen overtuigen, mezelf incluis. Net iets te rijp, vrij kruidig ook. Deed Jo denken aan Châteauneuf, en kon daar volledig inkomen. Op zich wel mooi uitgerijpt. Maar gewoon niet helemaal onze stijl.

En daarmee was een zalige dag weeral voorbij.

[Sur la Table]

Gefeliciteerd!

[Olivier]

(26-08-2022 05:39 AM)Sur la Table schreef:  Gefeliciteerd!

Bedankt

[BartS]

(25-08-2022 11:22 PM)Olivier schreef:  En toch ging deel één van het daaropvolgende duo er los over. Ingetogen, fijn, precies, snuffelneus. Evenwicht en echte klasse in de mond. Iedereen dacht aan een betere Bourgogne. Maar neen, we zaten bij een… Chenin. jo heeft het al vaak gezegd dat Chenin en Chardonnay niet zo ver uit elkaar liggen soms. En nog niet eens een Franse, maar een Zuid-Afrikaanse : de Hope Marguerite 2016 van Beaumont had mij al eerder overdonderd op een zwijntjesproeverij, maar nu was het toch wel indrukwekkend op welk niveau deze wijn presteerde.
Deel twee van het duo was helaas niet van hetzelfde niveau. Bedoeling was een Franse Chenin van zelfde jaar en zelfde prijsklasse ernaast te zetten. Beetje oxidatieve cidertoetsen verraden het biodynamische. Ook veel fruitiger en zelfs wat zoetzuur-achtig. De Arcane 2016 van Château de Fosse Sèche moest toch duidelijk het onderspit delven in dit noord-zuid duel.

Ik heb de Beaumont 2017 ook liggen. 3 flessen. Tijd dat ik eens eentje open denk ik als ik dat zo lees. Zou een van de beste witte Z-A wijnen moeten zijn.
Je notitie van de Arcane verbaast me wel een beetje. Ik vrees dat dit mss een wat "mislukte" fles zou kunnen zijn. Dronk deze Chenin al meerdere malen en had nooit deze ervaring. Eerder een Chablis ervaring. Ik heb nog drie flessen van 2017 en 2018. Ik zal eens eentje open doen om te testen. Het is in principe wel een "bewaar-chenin" die aan complexiteit wint. Maar dat zoet-zure had ik nog nooit voor...

Mooie line-up voor de rest. Veel Italiaantjes. Altijd fijn.

[wvd]

(25-08-2022 11:22 PM)Olivier schreef:  Rood werd gestart met een Chiant Classico! De Rancia 2017 is een Riserva van Felsina. Rijp rood fruit in de neus en toch een zekere finesse. In de mond mooie aanzet van rood fruit en fijne zuren, maar ook vrij stevige tannines. Ik wist dat dit een bewaarwijn was, maar op het domein zeiden ze me recent dat 2017 minder lang zal leven dan 2019. Die laatste was schitterend op het domein, en toegankelijk. Maar de 2017 had zich wellicht al wat gesloten. Toch wel content van deze wijn. De klasse zit erin, maar zal er nog meer uitkomen binnen 5 jaar.

Wij drinken nu Rancia 1997...

[Olivier]

(26-08-2022 10:58 AM)BartS schreef:  

(25-08-2022 11:22 PM)Olivier schreef:  En toch ging deel één van het daaropvolgende duo er los over. Ingetogen, fijn, precies, snuffelneus. Evenwicht en echte klasse in de mond. Iedereen dacht aan een betere Bourgogne. Maar neen, we zaten bij een… Chenin. jo heeft het al vaak gezegd dat Chenin en Chardonnay niet zo ver uit elkaar liggen soms. En nog niet eens een Franse, maar een Zuid-Afrikaanse : de Hope Marguerite 2016 van Beaumont had mij al eerder overdonderd op een zwijntjesproeverij, maar nu was het toch wel indrukwekkend op welk niveau deze wijn presteerde.
Deel twee van het duo was helaas niet van hetzelfde niveau. Bedoeling was een Franse Chenin van zelfde jaar en zelfde prijsklasse ernaast te zetten. Beetje oxidatieve cidertoetsen verraden het biodynamische. Ook veel fruitiger en zelfs wat zoetzuur-achtig. De Arcane 2016 van Château de Fosse Sèche moest toch duidelijk het onderspit delven in dit noord-zuid duel.

Ik heb de Beaumont 2017 ook liggen. 3 flessen. Tijd dat ik eens eentje open denk ik als ik dat zo lees. Zou een van de beste witte Z-A wijnen moeten zijn.
Je notitie van de Arcane verbaast me wel een beetje. Ik vrees dat dit mss een wat "mislukte" fles zou kunnen zijn. Dronk deze Chenin al meerdere malen en had nooit deze ervaring. Eerder een Chablis ervaring. Ik heb nog drie flessen van 2017 en 2018. Ik zal eens eentje open doen om te testen. Het is in principe wel een "bewaar-chenin" die aan complexiteit wint. Maar dat zoet-zure had ik nog nooit voor...

Mooie line-up voor de rest. Veel Italiaantjes. Altijd fijn.

Benieuwd naar je ervaringen met die Arcane. Het verbaasde me ook. Had een mooi duo moeten zijn. Hopelijk inderdaad een mindere fles.

[vinejo]

Die Beaumont was werkelijk subliem, ik vond dit (blind) een gróte wijn, de verrassing was groot toen bleek dat Oli die 17 euro betaald had..
Ook alle Italianen scoorden bijzonder goed, met uitzondering van de aglianico waren het allen verrassend elegante wijnen.
voor de schitterende degustatie, Oli, gij moogt nóg verjaren!

[Fre]

Zeer knappe proeverij inderdaad. Moeilijk om een topper aan te duiden. Een verbluffende Beaumont, een Banfi op dronk, een knappe Barolo eveneens op dronk, een eerste kennismaking voor mij met het talent van Foradori,… het kon niet op. Het enige spijtige is dat het nog een jaar duurt tot hij weer jarig is.

[Olivier]

Citaat: Het enige spijtige is dat het nog een jaar duurt tot hij weer jarig is.

Goh, rapper moet het niet gaan. De tijd gaat al snel genoeg

[troisetoiles]

Dank voor het mooie verslag en van harte, Olivier!