En wat drinkt men nu eigenlijk zelf thuis bij die van Leuvin?

[dakur]

(16-11-2022 05:40 PM)Biff schreef:  

(16-11-2022 05:01 PM)wvd schreef:  De fles Capanna is olijfolie en hoort niet in de rij, hoewel, aan de snelheid waarmee dit verdwijnt zou je haast denken dat iemand die hier ook gewoon opdrinkt...

Een beter onderwerp zou zijn : En wat drinkt men nu eigenlijk niet bij die van Leuvin ?

Mooie selectie !

[wvd]

Met de Bourgognes 2020 eindelijk binnen (Michel Noëllat, David Croix, Jean Fournier en Odoul-Coquard) een beetje in een Bourgogne week gesukkeld:
       

---

Maar laat ons ook de Sangiovese's niet onvermeld laten! Poggione Rosso was zeker OK, niet mijn meest favoriete stijl, maar rond en toegankelijk zoals het hoort voor wijnen uit de vlakte ten zuiden van Montalcino. Even de Predappio ernaast gezet, nou nou nou.... Dan aangevuld met een CC Pagliarese, mooie elegante Chianti toch, jammer dat die op is.
En dan Bourgogne hé.... De eerste keer dat ik een paar flessen (jawel...) van Noëllat's Coteaux Bourguignon vastkrijg. Dat is geen fijne, genuanceerde wijn, maar een donker smaakbommetje aan net geen 15€. We proefden die (bijna) blind naast de Bourgognes van Odoul en Fournier en die waren uiteraard wat meer genuanceerd met Odoul de meest toegankelijke, meer op roder fruit, charmanter ook dan de donkerder, meer blauwfruitige Fournier. Op dag 2 ging de voorkeur uit naar Fournier, maar ze zijn aan elkaar gewaagd. Dan maar even de Haute-Côtes de Nuits van Noëllat geriskeerd. Die krijgt wel houtrijping, deels nieuw zelfs en die wijn verdraagt dat bijzonder goed. OK, dit is geen goedkoop wijntje uit Bourgogne, maar een stevige, krachtige, "serieuze" wijn en zonder enige twijfel veruit het mooiste wat ik al dronk uit dit gebied, geen twijfel mogelijk. Helaas alweer amper een paar kartons over... Zeer mooi vond ik, het mag niet verbazen, de Morey van Odoul. Dat was dan 2019 en wat hou ik toch van dat jaar! Een mollig-fruitige, evenwichtige wijn die duidelijk maakt dat met dit domein dient rekening gehouden worden, (voorlopig?) nog aan redelijke prijzen. Niet op de foto hadden we nog een Monthelie 2019 van Changarnier en die vond ik zeker en vast niet minder. Zeker de tweede dag toonde die zich gewoon heel lekker-fruitig-charmant. We eindigden de Bourgogne-week met een Bourgogne Cuvée Pomone 2015 van Parent. Die was super toen hij pas binnen was, maar zoals alle wijnen van Parent sluit dat zich dan wat, maar deze begon toch tekenen van meer openheid te vertonen. Maar ja, Parent, dat is voor de (zeer) lange termijn hé...
We hadden vorige week ook nog wat te vieren in familie en daar moest ik bij het diner "iets stevigs" voorzien. Dat werd de Amarone Riserva 2013 Gold Label van Cç dei Maghi. Wat een wijn!! Heel krachtig, vol, immens fruitig en onbetamelijke lengte zonder ook maar een enkel moment te zwaar te zijn. Faut le faire!, maar Paolo kan dat dus blijkbaar. Absolute topwijn voor iedereen ronde de tafel, uitgenomen Vera natuurlijk, maar wat kent die daar nu van.....

[Sur la Table]

Rode Bourgogne uit 2019 drinkt echt heerlijk momenteel, echt een goed jaar en geen geduld nodig bij de meeste.

[wvd]

(16-12-2022 06:50 PM)Sur la Table schreef:  Rode Bourgogne uit 2019 drinkt echt heerlijk momenteel, echt een goed jaar en geen geduld nodig bij de meeste.

Helemaal mee eens. Het wordt stilaan zowat mijn favoriete jaar van de eeuw, benieuwd of dat zo blijft.

[rlin]

(16-12-2022 09:47 PM)wvd schreef:  

(16-12-2022 06:50 PM)Sur la Table schreef:  Rode Bourgogne uit 2019 drinkt echt heerlijk momenteel, echt een goed jaar en geen geduld nodig bij de meeste.

Helemaal mee eens. Het wordt stilaan zowat mijn favoriete jaar van de eeuw, benieuwd of dat zo blijft.

Nog 81 jaar proefwerk voor de boeg. Een positieve instelling, die iedereen kan waarderen.

[wvd]

Oogst van de kerstweek:
   
Onze stinkende best gedaan om wat bij te benen qua Champagne. Ik wordt een beetje fan van Leclerc-Briant, maar de duurste van de rij vond ik niet per se de mooiste, lag er wellicht aan dat die nog aardig wat fles kan gebruiken, maar toch... Monthuys is eerder een allemansvriend, mooi en rond en toch niet zoet. We dronken met Nieuwjaar nog een magnum en die was echt heel mooi, aanrader en je hebt 3 magnums voor de prijs van 1 Grand Blanc...
Ik ben een grote fan van de Produttori del Barbaresco, al meer dan 30 jaar, maar ik begrijp hun 2001 niet goed. Deze Ovello was ook weer aan de eerder introverte kant, miste de tertiaire waarvoor je dit laat rijpen, nog stevige tannines... Vorig jaar dronken we een 2015 en die vond ik stukken aangenamer. Enfin, zeker geen slechte wijn, maar.... In mijn jaaroverzicht van beste flessen vermeldde ik al Le Claux 2014, dat vind ik altijd een van de mooiste wijnen die ik proef / drink uit het ganse Rhônedal.

[wvd]

(17-12-2022 01:55 PM)rlin schreef:  

(16-12-2022 09:47 PM)wvd schreef:  

(16-12-2022 06:50 PM)Sur la Table schreef:  Rode Bourgogne uit 2019 drinkt echt heerlijk momenteel, echt een goed jaar en geen geduld nodig bij de meeste.

Helemaal mee eens. Het wordt stilaan zowat mijn favoriete jaar van de eeuw, benieuwd of dat zo blijft.

Nog 81 jaar proefwerk voor de boeg. Een positieve instelling, die iedereen kan waarderen.

Ik had er "tot dusver" bij kunnen zetten, maar ik was er uiteraard zeker van dat iedereen dat zo wel zou begrijpen hé....

---

(16-11-2022 05:40 PM)Biff schreef:  

(16-11-2022 05:01 PM)wvd schreef:  De fles Capanna is olijfolie en hoort niet in de rij, hoewel, aan de snelheid waarmee dit verdwijnt zou je haast denken dat iemand die hier ook gewoon opdrinkt...

Zuiver ter info: de laatste fles van 12 is momenteel in gebruik. Daarna over naar Fontodi, Istine en/of Gagliole.

[wvd]

   
Hiervan gisteren laatste slokje. Fles was open sinds 4 januari. Licht oxidatief wel, op 4 januari bedoel ik. Misschien wat te lang gewacht, denk niet dat dit bedoeld was om 5 jaar of langer te bewaren. Maar je, ken je dat, laatste fles.... Geen hoogvlieger, nooit geweest, maar een degelijke, goede witte Bourgogne. Rebuy? Nee, toch liever wat anders, de gewone Bourgogne Blanc van Colin bijvoorbeeld vind ik lekkerder, maar die drink ik dan ook binnen de twee - drie jaar.
   
Dan deze Beaune 1e Cru Epenottes 2015. Hemels. Is Beaune de interessantste gemeente van de Côte d'Or? Ik ben helemaal dolletjes van de wijnen van David Croix, maar deze doet zeker niet onder. Wat kan Bourgogne toch belachelijk mooi zijn. Helaas was de fles op na een half uurtje....

[Fre]

Ligt dit perceel naast Les Epenots (Pommard)?

[wvd]

(23-01-2023 09:17 PM)Fre schreef:  Ligt dit perceel naast Les Epenots (Pommard)?

Inderdaad, maar als je van Pommard naar Beaune rijdt, dan zie je goed dat de grond net over de grens wat lager ligt. Men schrijft Epenottes om een verschil met Epenots te maken, maar de oorsprong van de naam is dezelfde natuurlijk.

[wvd]

Weekje Bordeaux achter de rug:
   

[vinejo]

(31-01-2023 01:02 PM)wvd schreef:  Weekje Bordeaux achter de rug:

Ola, the Bordocomeback…

[wvd]

(31-01-2023 04:51 PM)vinejo schreef:  

(31-01-2023 01:02 PM)wvd schreef:  Weekje Bordeaux achter de rug:

Ola, the Bordocomeback…

Moeilijke week voor de eega... Het werd tijd om nog eens te polsen naar een paar wijnen.
La Mauriane was de beste fles 2006 tot nog toe en misschien (nu) de mooiste van de week: mooi rijp en vol, de vorige fles was lichter, dunner, zuurder. Clauzet 2009 was iets denser denk ik, maar nogal animaal aan de neus, een ramp voor Vera. Ze vond de 2004 veel beter, lichter, eleganter, maar ik vond hem toch een beetje saai. En dan 2 Saint-Emilions 2016. Die had ik geproefd toen ze binnen kwamen en ik was niet zo erg onder de indruk van Quinault. Die was nu wel erg mooi, "light to medium bodied", elegant, rood fruit, goede lengte, helemaal anders dan vorige keer. Toen vond ik Rol Valentin heel mooi, vrij mollig, maar nu, na de Quinault, was hij dieper van kleur, jongere aanblik, denser, krachtiger en langer, maar nu misschien iets minder genuanceerd. Ik kan beiden al apprecieren, een paar jaar extra gaat ze allebei toch goed doen.
De dag erna vond ik zowaar nog een doos Bourgogne 2015 van Fournier. Dat vond Vera veel mooier dan al die Bordeaux, maar van de Fonterutoli 2012 gisteren zei ze dat ze die de beste van de ganse week vond, ook beter zelfs dan de Marengo Barolo Brunate 2011. Ik was het daar absoluut niet mee eens. Ik vond die veruit de mooiste van de week (moet ook wel...) en daarna de La Mauriane. Dat is toch een wijn die elke Bordeaux liefhebber zich zou moeten aanschaffen, tenminste als je over geduld beschikt. Dat is nog altijd te koop rond 20€...

[wvd]

Vorige week kort uitstapje met de vrienden.
En er kwam aardig wat moois in het glas.
Van het aperitiefwijntje heb ik geen foto helaas. Dat was een witte Fixin van Hubert Lignier. Vond ik, na enige tijd in het glas, want werd vrij koud geserveerd, een zeer mooie wijn. Dat was pas de tweede witte Fixin die ik proefde en allebei konden ze me bekoren met hun gode volume, maar ook met de opborrelende mineraliteit. Toen was ik nog helder, daarna vervagen mijn impressies....
   
   
   
   
   
En dan nog een mij totaal onbekende, maar heel erg mooie Zwitserse wijn, een blend van diverse druiven, ik zal het eens navragen bij gelegenheid.

[vinejo]

(13-02-2023 06:28 PM)wvd schreef:  Vorige week kort uitstapje met de vrienden.
En er kwam aardig wat moois in het glas.
Van het aperitiefwijntje heb ik geen foto helaas. Dat was een witte Fixin van Hubert Lignier. Vond ik, na enige tijd in het glas, want werd vrij koud geserveerd, een zeer mooie wijn. Dat was pas de tweede witte Fixin die ik proefde en allebei konden ze me bekoren met hun gode volume, maar ook met de opborrelende mineraliteit. Toen was ik nog helder, daarna vervagen mijn impressies....





En dan nog een mij totaal onbekende, maar heel erg mooie Zwitserse wijn, een blend van diverse druiven, ik zal het eens navragen bij gelegenheid.

Waw, C Tremblay, nogal cult toch (meer nog dan Ravenau)

[jr02]

(13-02-2023 08:36 PM)vinejo schreef:  

(13-02-2023 06:28 PM)wvd schreef:  Vorige week kort uitstapje met de vrienden.
En er kwam aardig wat moois in het glas.
Van het aperitiefwijntje heb ik geen foto helaas. Dat was een witte Fixin van Hubert Lignier. Vond ik, na enige tijd in het glas, want werd vrij koud geserveerd, een zeer mooie wijn. Dat was pas de tweede witte Fixin die ik proefde en allebei konden ze me bekoren met hun gode volume, maar ook met de opborrelende mineraliteit. Toen was ik nog helder, daarna vervagen mijn impressies....





En dan nog een mij totaal onbekende, maar heel erg mooie Zwitserse wijn, een blend van diverse druiven, ik zal het eens navragen bij gelegenheid.

Waw, C Tremblay, nogal cult toch (meer nog dan Ravenau)

Inderdaad een klepper die Cecile Tremblay

Benieuwd hoe de 10 jarige Guffens het deed?

[wvd]

La Haute Lemblé was schitterend. Ik had nog nooit iets van Cedric Bouchard in het glas gehad, maar ik begreep onmiddellijk waar de hype vandaan komt. Één van de mooiste Champagnes ooit, eerst wat gesloten, maar geweldig na enige tijd in het glas. Geweldig in de zin van verfijnd, lekker, intrigerend.
Guffens was wat gesloten aan de neus ook, kwam later wat meer open, maar werd nooit echt stuivend. Maakte dat wel goed in de mond: erg vol maar zeer goed evenwicht, vette afdronk, zeer mooie wijn. We hadden de Guimberteau ernaast en tja, al bij al vonden we die alle drie de betere van de twee. Ik kende deze producent amper, ben helaas niet goed thuis in de Loire, maar hij verdient volop uw aandacht. De wijn was ook ruim 10 jaar en dat is nodig voor dit type. Nog bijzonder jong en levendig, krachtig en levendige zuren. Geen spoor van vermoeidheid, we hadden eerder de indruk dat dit nog erg lang mee kan. Chenin Blanc is een topdruif!
En ja.... Tremblay... Geweldig duur, grote hype... Ik proef haar wijnen meestal tijdens de Grands Jours en apprecieer dan het mooie boeketje, de puurheid van fruit, dikwijls de structuur en lengte. Deze was niet al te open aan de neus, nogal monotoon dan, halfvol en m.i. veel te rauwe tannines voor zo'n naam (en ridicule prijs. Enfin, ik was nogal ontgoocheld.
En, geloof het of niet, de volgende dag bezochten we 1 van de domeinen waar ik mee werk en dat was wel even iets anders... De gastheer verdeelde de 1 e wijn daar en de 2 gastjes hun ogen vielen bijna uit de kas.... Maar dat is een ander verhaal...
Dag 2 (na 4 bezochte domeinen) dan de Raveneau Vaillons 2014. Ik had nog nooit een Raveneau geproefd en ik heb geen bucket list, maar MOEST ik er een hebben, dan had dit domein er op gestaan.
JVT zegt altijd dat typiciteit hem niet interesseert en ik volg hem daarin in principe: wat telt is het niveau in het glas. Maar hierdoor leerde ik weer wat over mezelf, confronterend. Ik verwachtte een CHABLIS, een heel frisse, intense, gejodeerde, sterk minerale neus, elektriciteit in de mond, saline afdronk, je begrijpt wat ik bedoel. En dat was het niet. En dus viel de wijn me dik tegen. Ik vond iets donkerder, iets wat me vaag aan caramel deed denken, iets van hout. Er was volume in de mond en de lengte was er, maar ik denk dat, doordat de wijn niet voldeed aan mijn verwachtingspatroon, ik hem ook niet echt kon waarderen. Ik kijk nu dus uit naar mijn tweede fles Raveneau, nu ik voorbereid ben, maar het leert toch wat over jezelf.
Dan kwam nog een mij ook weer totaal onbekende Zwitserse wijn op tafel. Geen idee wat ik moest verwachten, maar die was super. Een blend van een druif of vijf - zes waaronder Petite Arvine, Hermitage, Sylvaner,... bijzonder levendig maar rijk, complex, schitterend.
Een kort maar bijzonder interessant reisje dus. Terug in april...

[rlin]

Een bijzondere goede omschrijving van een ontmoeting met een superieure wijn.
Vaak is het minder, soms is het meer. Dat laatste is hier het geval.

[Vince]

snap de ontgoocheling over de Raveneau en dan nog in een groot millésime als 2014. Dat is niet de stijl die je verwacht, die moet inderdaad puur, fris en 'salin' zijn. Als ik caramel lees dan denk ik wat aan premox, of toch de prélude ervan.

[wvd]

(15-02-2023 01:13 PM)Vince schreef:  snap de ontgoocheling over de Raveneau en dan nog in een groot millésime als 2014. Dat is niet de stijl die je verwacht, die moet inderdaad puur, fris en 'salin' zijn. Als ik caramel lees dan denk ik wat aan premox, of toch de prélude ervan.

We hadden dezelfde avond een Zwitserse wijn van Marie-Thérèse Chappaz, een blend van Sylvaer, Ermitage (Marsanne denk ik) en Petite Arvine, die dag mijns inziens een veel grotere wijn dan de Raveneau. Ik kan ook niet geloven, met alle hype rond dit domein, dat het "maar" dat zou zijn, dus ik moet dat dringend eens herbekijken.

[wvd]

Alweer even geleden dat we hier nog wat plaatsten
   
   
We begonnen de week met een heerlijke, frisse, minerale, droge Rödelseer Küchenmeister Sylvaner Trocken 2014 van Weingut Paul Weltner, een mij totaal onbekende producent. Aanrader, te koop bij Van Eccelpoel, zit rond 26€. Niet op de foto is de Sylvaner 'Rödelsee' Trocken, VDP Ortswein, Weingut Paul Weltner 2020 aan 16-17€, maar die vonden we niet van hetzelfde niveau, misschien gewoon nog te jong.
Daarna een sublieme Barolo, eerste keer dat ik deze proefde en dit is nu eens helemaal mijn ding zie! Heerlijk stuivend, verfijnd aroma, mooie mondvulling met lange, aromatische afdronk en daar (uiteraard) nogal wat tannine, maar absoluut niets drogend. Zeer grote aanrader wat mij betreft. Parafada is op, er is nog wat Ornato te koop aan een kleine 50€ en dat is m.i. een bijzonder mooie prijs voor zo'n Barolo cru.
Toevallig in de privé kelder nog een aantal flessen Fournier Bourgogne 2015 teruggevonden en dus eens geproefd. Vrij vol voor een "gewone" Bourgogne, minder "spannend" dan jongere jaren, breder, vrij open, maar nog zeer vitaal met toekomst. Eens zoeken wat de oudste Bourgogne is die ik van hem heb, ik had er van in het begin van elk jaar wat opzij gelegd met de bedoeling eens een 10 jaar verticale te doen, maar dat gaat er niet meer van komen vrees ik, soit...
De Bosquets La Colline was nog een staalfles die geprepareerd was voor onze degustatie, waar is de tijd....(snif) Het was natuurlijk niet de bedoeling die zolang te bewaren, maar de wijn was zeer mooi, nogal robuust en krachtig en de reguliere botteling zou ik toch nog even bewaren, deze was mooi, heel open, heel erg vol en zeer lange afdronk. Grote wijnen maakt Julien Brechet. 2016 was een groot jaar, maar ik vond daarna bijna elk jaar nog mooier, meer gedefinieerd dan het vorige. Doe zo voort, Julien! (maar mijn favoriete Bosquets is toch de Gigondas Réserve.....)
Wellicht klink ik als een plaat die blijft hangen, maar Castello dei Rampolla maakt enkele van de mooiste, meest karaktervolle wijnen van de planeet. En ze doen niet aan compromis... Zoals de meesten hier weten durf ik al eens te fulmineren tegen "Vin nature" of wat daar moet voor doorgaan. In vele (de meeste...) gevallen dient die vlag om een stinkende lading slecht gemaakte wijn te bedekken. Voor deze Sangiovese di Santa Lucia gebruiken ze hun mooiste Sangiovese. De wijn rijpt volledig in gebakken amforen en wordt redelijk snel gebotteld zonder toevoeging van sulfiet (of iets anders). Het is de bedoeling het intense, zinderende fruit te capteren en de wijn jong te drinken. Dit is 2016. De wijn was subliem, de beste fles tot nog toe.... begrijpe wie kan. Werkelijk magnifiek fruitig boeket en krachtig en erg nerveus in de mond met forse afdrok, een wijn met nuance en volop leven in de fles, not for the shy, maar dat zijn de wijnen van deze producent zelden of nooit. Ook hun Chianti Classico laat je best een flinke tijd in de kelder, maar na de vorige kwam deze toch "braver" over, nog tannine (het is en blijft Rampolla...), maar ook al erg mooi boeket, zachter dan de Sangiovese. Wat ben ik blij en fier dat ik met dit domein mag werken!
Biancolo is de (witte) basiswijn van Gagliole, hun goedkoopste wijn ook. Het is een blend van Trebbiano met Chardonnay, veelal van gekocht fruit. Altijd al een hit geweest bij ons, op de laatste degustatie de meest verkochte witte wijn (Rubiolo was de meest verkochte rode...). Het is een beetje een allemansvriend in de goede betekenis van het woord: iedereen vind dit lekker, bloemig - fruitig boeket, zacht-fruitige, zalvende smaak, intussen is ook 2021 bijna uitverkocht.
Na de UGCB nog wat na-goesting voor Bordeaux. Begonnen met Grand-Pontet 2008, een intussen opgeslorpt Château (maakt nu deel uit van een Premier Grand Cru Classé B, dat kan allemaal in Bordeaux) dat altijd één van de interessantste aankopen in Saint-Emilion was. Topterroir, kleine prijs. Enige nadeel: je moest er lang op wachten. Deze wijn is nu 14+ jaar oud en het begint er op te trekken. Mooi gedecanteerd (veel droesem), redelijk diepe kleur, weinig evolutie te zien, leuk echt Saintem-boeketje, goede mondvulling, "goede" wijn, niets spectaculairs, de echte Bx liefhebber gaat daar meer plezier aan beleven dan wij, maar in ieder geval een erg lekkere wijn, zeker aan tafel.
Ik ben "fan" van wat Pierre Taïx doet op Rigaud en dit is zijn topwijn, een selectie van de beste loten. Ik vond de 2006 altijd al 1 van zijn mindere maar de vorige fles was plots heel mooi, geen te "donker" boeket, enige elegantie zelfs.... maar helaas deze niet. Dikken tegenvaller en dat ondanks een hoeveelheid bezinksel om een oudere Vintage Port jaloers te maken. Het baatte niet. Aan de neus zei Vera :"ij" (of "ei", ben niet zeker) want heel erg, heu "animaal". (Vera noemde het anders.) Geen best begin en in de mond was er een stevige wijn met nog tannine van de rauwere soort, de smaak donker en iets "verbrand", helemaal niet mijn ding. De minste van de ganse reeks en ik vond die 2007 één van de mooiste wijnen van dat jaar... Recente jaren jong geproefd vond ik altijd heel erg de moeite, jammer van deze.
2018 was een "challenging" jaar in New York, koele zomer, heel late oogst. Maar blijkbaar smult Riesling daarvan. Zeer mooi, fijn, mineralig boeket met wit fruit, mooi mondevenwicht, verre van de volste en lange aromatische, saline afdronk. Dit is de "Navone", die geeft een iets lichtere, wat strngere maar ook wat genuanceerdere wijn dan de iets vettere, rondere "Railroad". Niet goedkoop dezen, maar de moeit om eens te proeven wat Riesling vermag op een (flinke) boogscheut van Niagara.
En dan gisteren een greep in de frigo en hop, verkeerde fles open....
Maar ja, je zegt geen nee tegen Fidèle. Gedronken uit Lehmann Jamesse en dan nog duurt het even voor die zich helemaal geeft, maar dan is het puur genieten van deze "natuur" Champagne. Wij zijn grote fan, helaas vele anderen ook en de prijs blijft maar stijgen, dus nu indoen is de boodschap, dit wordt alleen maar mooier met nog wat fles.
Bij de bout 's avonds een ouwe trouwe Lafon-Rochet 2003. Wat was 2003 toch een mooi jaar in de koele terroirs van Saint-Estephe. Frisser en "koeler" aroma dan de Grand-Pontet, kan je dat geloven? Mooie vulling, klassieke geslaagde Bordeaux om gewoon van te genieten zonder teveel nadenken. Nog 8 flessen en die gaan alleen maar verder mooi evolueren.

[vinejo]

Benieuwd hoe die LR 2003 is geëvolueerd, in zijn jeugd vond ik die werkelijk tóp. Hier mijn TN (uit 2006.)
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...-je-klief/
En die Grand Pontet ben ik ook wel nieuwsgierig naar, ze durfden wel eens nogal zwaar extraheren, mss viel dat in 2008 mee.

[wvd]

(13-03-2023 05:20 PM)vinejo schreef:  Benieuwd hoe die LR 2003 is geëvolueerd, in zijn jeugd vond ik die werkelijk tóp. Hier mijn TN (uit 2006.)
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...-je-klief/
En die Grand Pontet ben ik ook wel nieuwsgierig naar, ze durfden wel eens nogal zwaar extraheren, mss viel dat in 2008 mee.

LR is heel goed en nog fris en puur. De laatste jaren zijn (belachelijk) goedkoop voor hun niveau en status, snel, snel toeslaan is de boodschap!
Grand-Pontet is (was) een top terroir en alle jaren die ik er van proefde vond ik "veelbelovend" want geduld is hier zeker vereist. Pas sinds de vorige fles (moet dat hier ergens gepost hebben...) begon dat wat te beteren en nu zit hij verder op de ingeslagen weg. Voor mij nog niet op z'n top (ik hou van erg rijpe Saint-Emilion), maar al met veel plezier te drinken, zeker aan tafel.

[wvd]

Aan Vera gevraagd welke van bovenstaande rode wijnen ze de mooiste vond en ik was toch verbaasd te vernemen welke haar nummer 1 was...

[wvd]

   
Dit is ook een mooie feitelijke Chianti Classico, maar gebotteld als IGT, terwijl het toch over 100% Sangiovese uit Radda gaat. Heel mooi lieflijk, zinderend fruit, stuivend boeket, heel puur, mooi volume, alles perfect in balans, goede afdronk, toppertje voor amper 18€

[wvd]

   
Van vorige week en Pasen. De Fontodi / Capanna staan elders, Guiraud 2004 loopt zowat op het einde. Dit was een fles die al lang in de frigo stond en voorlaatste glas genuttigd voor we naar Italië vertrokken, dus laatste glas nog 10 dagen extra in de frigo. Bewonderingswaardig hoe sterk zo'n Sauternes blijft toch? Misschien was het (aller)beste eraf, maar het laatste glaasje was toch nog absoluut genietbaar.
Met Pasen dan de lente in het glas met de 2021 van Follador, blijft voor mij zowat de mooiste (droge) Prosecco. Dan bij asperges met gerookte zalm en ei en nog wat prul en kruiden. Ik heb weinig anders van fatsoenlijk wit, dus het was vooral kiezen welke Chardonnay... En omdat ik al heel, heel lang geen witte Marsannay meer gecheckt had, was dit de ideale gelegenheid. Vroeger vond ik Clos du Roy altijd beter, meer mineralig dan Longeroies, maar sinds die aanplant tot volle wasdom gekomen is werd dat mijn favoriet van de twee. Nu dan eindelijk nog eens een Clos du Roy en dat viel geweldig mee: heel puur boeket, de mineralen zijn er, amper hout / vanille, maar echt wel witte Bourgogne, zeer mooie wijn en m.i. een goed alternatief voor Puligny of Meursault in een wat strakker smaakprofiel. De bedoeling was dan om Gloria naast zijn grote broer te zetten, maar dat plan is mislukt. Gloria 2004 is erg mooi, niet de meest complexe wijn, maar mooi op fruit, halfvol, heel charmant en gewoonweg lekker, weet je wel? Op 't laatste nippertje toch niet kunnen houden en effe wat anders geproefd, iets wat zeker ging overleven tot maandag. Recht uit de kelder en dus wat te koud, maar kwam toch mooi open. Objectief beschouwd de betere van de twee, meer nuance, iets krachtiger, maar de Gloria was helemaal op dronk en dat is toch altijd meegenomen.

[wvd]

Zal ik het dan nooit leren?
Regel: is de wijn ouder dan 10, haal dan de Durand boven. Maar nee, die sommelier ligt gewoon klaar, die andere zit weggemoffeld in de originele doos.... te lui dus. En dat komt er dan van:

   

De kurk komt er dan uit zover de spiraal van de sommelier reikt.... dan breekt die af en je weet niet hoe groot dat stuk nog is. Dan toch maar de Durand uitpakken, spiraal erin, voorzichtig, geeft wat mee.... je trekt voorzichtig en... het stukje hangt mooi op de (heel scherpe...) punt van de spiraal. Durand terug ingepakt, wijn gedecanteerd, niks geen kurkstof in de wijn, beetje geluk bij een ongeluk dus.

En de wijn? Een Saint-Emilion GCC Destieux 2006. Rauw bij openen, wat softer na 2 uur karaf, niet slecht maar geen hoogvlieger, beetje rustiek type hoewel dat ook deels aan het jaar kan liggen, maar zeg nu zelf, leg je daarvoor een wijn 10 jaar weg?

[wvd]

   
Marsyas is een domein in de Bekaa vallei, wat eigenlijk een hoogvlakte is op zowat 1000meter. De blend in deze witte 2015 is Sauvignon - Chardonnay. Het domein geeft zijn wijnen laat vrij, dit is de recentste release en de wijn is dus ruim 7 jaar oud. Toch ruikt en proeft hij heel jong en fris. De Sauvignon komt flink door aan de neus, in de mond het zalvende van de Chardonnay en je proeft er de frisheid van het terroir in, perfect gemaakte, heel mooie wijn.
Destieux is een wat obscure Saint-Emilion GCC, zie commentaar elders. Rommelige kelders leveren af en toe dan iets vergeten op. Ik was ooit van plan om een avondje Fournier te organiseren met een verticale of drie, waaronder zijn "gewone" Bourgogne, maar aangezien het er wellicht niet meer in zit en ik deze tegenkwam, was ik toch wel benieuwd naar een +12 jaar oude Régionale en dan nog van een niet zo positief onthaald jaar. Niet het grote orkest uiteraard, maar wat was dit toch elk jaar een koopje! Nog altijd jong en fris met een ietsje evolutie, veel voller dan je zou verwachten, heerlijke Bourgogne. Omdat ik op Vinitaly niet 100% overtuigd was van Crissante wegens nogal streng voor La Morra en ook omdat Cristiano me net zei dat deze man de laatste jaren zo goed bezig is, thuis dan maar dadelijk een staalfles open, rustig, over twee dagen gespreid, groot glas, geduld, walsen, zien, ruiken, twijfelen, opnieuw ruiken en dan een flinke slok om wat volume te hebben. En ja, toch, de wijn heeft een heel mooie fruitzuiverheid, ruim voldoende mondvulling, de tannines zijn wel erg aanwezig, het is echt klassieke jonge Barolo zonder compromissen. Dit gaat veel "echte" Barolo liefhebbers aanspreken.
Mijn eerste Engelse schuimwijn. Zou een blend Pinot Noir - Pinot Meunier - Chardonnay zijn en een 6gr dosage (?), maar de wijn proeft heel droog, wel rijk, mineralig, ziltig en voldoende body, een interessant product, maar commercieel waardeloos vrees ik.
Als laatste (wees gerust, er staan alweer (bijna) lege flessen ) een overschotje P.V.D. 2019. Deze wijn een paar maand geleden laten proeven en stond sindsdien onder gas. Zaterdag de kurk er uit, glaasje gedronken en dan maandag de laatste glaasjes. Deze wijn wordt geproduceerd door de misschien beste wijnmaker die ik ken, Matthew Fioretti en is iets meer dan 50% Petit-Verdot aangevuld met Agnelotti, een type Colorino uit wijngaarden in Pienza. Als je zo'n tannines kan produceren met Petit-Verdot, dan ken je je vak! Dit is super smooth, veel tannine, dikkig bijna maar ze zijn oh zo rijp. Donker fruit, blauwe bessen, spicy, volmondig zonder overdrijven, het blijft elegant en flinke afdronk. Ahhh en dan moet je zijn Merlot en Cabernets eens proeven....

[wvd]

Geen slechte week achter de rug:
   
Deze witte Vacqueyras 2013 vind ik zowat de beste wijn die ik had van La Ligière. Ze zijn bekend voor de rode, maar net als een paar andere wijnbouwers aldaar in de regio pogen ze hun Grenache wat "frisser" te maken, kijkend naar Bourgogne. Dat gaat niet met Grenache! Akkoord, sommige Grenache doet in aroma wel een wat Bourgondisch aan, maar als er 1 druif is die RIJP moet zijn, is het wel deze. Alle rode die ik van hen had, wel, ik zal blij zijn als de laatste fles in de glasbol zit... Nu 10 jaar oud, amper zuipelijk. Deze witte daarentegen was duidelijk wel van rijpe druiven, niks spectaculairs, maar mooie, vrij volle, vette witte.
Met Meroi zijn we helaas gestopt, verkoopt voor geen meter. Dit is 1 van de laatste flessen, echt superlekkere, boterige, minerale Chardonnay. Niet direct Meursault, maar toch...
Fèlsina speelt in de premier league van Chianti Classico, hun stijl bevalt mij persoonlijk veel, veel meer dan Fontodi. Vrij licht voor een Riserva van een topjaar, maar deze fles was helemaal rijp, elegant super geurig en gewoon uitsteken zonder meer. Gezien de soepelheid van deze zou ik bijna een Rancia durven benaderen.
Guibot La Fourvieille is zo'n onbekend domein uit Puisseguin dat probeert topwijn te maken, beetje à La Mauriane. En de stijl doet er me enigszins aan denken: neus van overrijp gerookt vlees met wat pruimencompote onder, leer en daar helemaal onder, maar dan zijn we al bijna op de afdronk, een mooie kers, waarna je weer met de neus op de feiten gedrukt wordt dat dit BORDEAUX is en dus hopla, tannine. Na 12 jaar nog niet versmolten. Zucht.... Nog 11 te gaan. Zucht....
Darna een Maggiorina 2019, Wat zeg ik, de laatste fles Maggiorina 2019. Gelukkig is 2021, amper te geloven, NOG mooier. Maar je moet er voor zijn natuurlijk, dit is vrij licht maar heeft wel impact. Helaas wordt 2022 het laatste jaar in deze stijl, maar joepie, daarna komt er "La Maggiorina" en die gaar echt enkel en alleen gemaakt worden van de oude wijngaarden in die snoeivorm. Benieuwd, razend benieuwd zelfs want Le Piane is op dreef!
't Is zot, maar ik ben echt gek op Cherubini en ik ben blijkbaar niet alleen, staat al per glas in diverse top restaurants. Je moet ze altijd wel even tijd gunnen om wakker te worden, anders vraag je je af waar al dat gedoe over gaat.
Is Greer 2019 de allermooiste jonge Napa Cabernet die ooit over mijn lippen kwam? JA! Nu uit de nieuwe Riedel Veloce Cabernet glazen. Fles stond al gecoravineerd sinds september, het deert hem niet. Nog steeds gewoon subliem, enorm gelaagd en man, wat een geweldige tanninewerking. Dit is GROTE WIJN!!
De Malvira Langhe Nebbiolo (uit Roero) daarentegen is een kleine wijn, maar wel een heel, heel lekkere kleine Nebbiolo, nu reeds perfect drinkbaar met uiteraard wat structurerende tannines. Komt aan minder dan 13€ en dan noem ik dat dan ook een koopje.

[wvd]

Alweer een week voorbij: