Heevie Teusted

[vinejo]

(30-05-2018 08:52 PM)Vince schreef:  globaal genomen een degustatie met heel hoge scores en leerrijke duo's, maar met een speciale herinnering bij:

Erwin Riske – Dernauer Pfarrwingert: score 93, moet er nog Ahr zijn? Gelukkig kan Riske veel beter wijn maken dan aan agendabeheer doen (zie verslag Ahr reis)

Domaine Jacob – Les Carrières 2010 Corton Grand Cru: score 92, misschien geen topclimat op de Corton (cfr. proefnotitie van de 2006), maar een topjaar doet veel, ook in les carrières!

Jean-Pierre Gaussen – Vin de Pays (!!) 2015: score 90+. Een artiest aan het werk, hoe verklaar je ander de transformatie van Vdp in een topscore? Sommigen kopen misschien liever een Tuymans of een Borremans maar prijskwaliteit ben je beter aan dit adres, dat je op een zolder moet kopen om het in je kelder te krijgen ;-)

Thanks Vince, ben al een paar dagen op zoek naar mijn notities mr vind ze niet terug
Enfin dan maar voor de vuist weg:
De Champagne vond ik top, ik dacht aan een chenin van Huet. Zeer brede, complexe wijn.
Eva Fricke leek eerst wat simpel, we dachten aan een biodynamische limonadewijn, maar na enige tijd werd deze wijn mooier en complexer, zeer rijp wel.
Ook de Franzen was extreem rijp, had eveneens wat tijd nodig om zijn kwaliteiten te openbaren.
De Ladoix van Jacob kocht ik op hetzelfde moment dan pvdw op het domein maar ik had niet het karakter om de wijn te laten liggen, hij was zooooo lekker jong. Maar nu blijkt dit ook heel mooi te ouderen, ik bestempelde dit blind als een toppertje.
De Rapet was eleganter maar niet per se beter, andere stijl (bij Jacob dachten we aan Macon, bij Rapet aan Beaune).
Rottiers, ach, lijkt wat simpel op het eerste zicht maar na 15 minuten wordt dit echt complexer, deze wijn zit nog in zijn prille jeugd, een wijn naar mijn hart.
Maar de Riske blies al de rest van tafel, na enige snuifjes en slokjes hadden we door dat we in de Ahr zaten. Top.
De Chicotot Charmotes 2005 had het ongelooflijk typische Bourgogneputje, fris en sappig in de mond, miste toch wat diepgang.
Dat kon niet gezegd van de Jacob Corton, een frisse, knapperige pinot noir, aan het begin van zijn..eh...Carriere.
We waren al goed bezig en het ging crescendo. De Troplong 1981 heb ik ooit ook nog gedronken en die was niet meer dan zeer goed. De fles die we nu dronken was gewoonweg top, volgens mij omdat pvdw hem de dag ervoor opende (en toen ontgoocheld vreesde dat de wijn ging tegenvallen...)
Ongelooflijk maar waar, de Telegraphe CH9 1993 ging er nog over. Waarom drinken wij onze topRhones toch zo jong? Fantastische wijn, op het niveau van de 1998 die ik ooit als een van mijn allerbeste CH9 s ooit bestempelde.
Vervolgens kregen we een Noordelijke Rhone in het glas. Ah, die fraicheur, dat zwart fruit, die mooie lijn. Oeps, geen Noordelijke Rhone, een "gewoon" Vin de Peijieke van Gaussen...
De wijn ernaast was iéts complexer, gesofisticeerder, Bandolleriger. Gaussen 2004, leder, peper, bosfruit, Bandol.
Het laatste duo was dan weer wél Noordelijke Rhone, hier was mijn smaakpallet jammer genoeg al wat verzadigd (en de heerlijke kaasschotel kreeg veel aandacht) maar je herkende de onmiskenbare kwaliteit van beide domeinen.
De afsluiter was op het niveau van de rest, Pinon maakt van de mooiste zoete wijnen die men kan vinden in la douce France.

Pvdw gaf ons wat we wouden: Een toffe tafel, een uitzonderlijk uitzicht, een heerlijke temperatuur, fantastische wijnen, een knappe kaasschotel en last but not least: een met palmbladeren wuivende eega.

Ok, een van deze goodies is een klein beetje overdreven